Sven Nijs neemt voor de laatste maal deze hindernis en zal - op ruime afstand - als derde de eindmeet bereiken

Wereldkampioen Erwin Vervecken had duidelijk zijn dagje niet, maar uiteindelijk werd hij toch nog knap vierde

De fietsen afspuiten zodat ze de volgende ronde opnieuw gebruiksklaar zijn

Foto : Ann Van Malderen

Noeste werkers

Foto : Ann Van Malderen

Sven Nijs heeft de twee leiders nog steeds in het vizier

Foto : Ann Van Malderen

Niels Albert heeft de leiding overgenomen van Enrico Franzoi, en in de beste verstandhouding snellen ze naar de eindmeet, waar ze enkele minuten later onder elkaar gaan uitmaken wie er de bloemen mee naar huis mag nemen.

Foto : Ann Van Malderen

Bart Wellens samen met het peloton op achtervolgen aangewezen

Foto : Ann Van Malderen

Het startsein is gegeven.  Als razenden snellen de profs door de Baasrodestraat om in de beste positie de eerste bocht - voor ze in het veld komen - aan te snijden.

Wachtend op het startsein

De profs zijn aan de opwarming begonnen

Op zaterdag 20 oktober 2007 kwamen voor de 4e editie van de "Lebbeekse Kleicross" 44 profs opdagen.
Onder hen 2 Italianen, 6 Polen, 2 Tsjechen, 3 Amerikanen, 4 Nederlanders en 1 Luxemburger. 
Zodus konden we wel spreken van een internationaal deelnemersveld. 
De bekendsten onder hen waren o.a. Radomir Simunek, Jonathan Page, Petr Dlask, Enrico Franzoi, Mariusz Gil. 
De Belgen werden vertegenwoordigd door o.a. wereldkampioen Erwin Vervecken, Belgisch kampioen Bart Wellens, Kannibaal (wint buiten de kampioenschappen bijna alles) Sven Nijs, Niels Albert, Ben Berden, Dieter Vanthourenhout, Davy Commeyne, David Willemsens, enz. 
Kwaliteit zat dus !!!
Enrico Franzoi was wel de beste. 
Van bij de start domineerde hij samen met Niels Albert de wedstrijd. 
Sven Nijs zette in zijn eentje een tegenreactie op. 
Even leek het erop dat hij de kloof zou dichten toen hij op 5" van de twee vluchters kwam, maar dan versnelden Albert en Franzoi. 
In de spurt met twee moest Albert het afleggen tegen Franzoi, die zo zijn eerste zege van het seizoen boekte.

De uitslag : 1e Enrico Franzoi - 2e Niels Albert - 3e Sven Nijs

Op de foto v.l.n.r. :  Jozef Monsieur - Niels Albert - Enrico Franzoi - Sven Nijs - Guido Van Herreweghe en François Van Malderen

Foto : Ann Van Malderen

    

Vóór de start : Simunek en Enrico Franzoi kijken vol aandacht naar Bart Wellens zijn doen en laten.

Het stadhuis van Lier werd gebouwd in 1740-1745 onder leiding van J.P. van Bauerscheit de Jonge in roccocostijl.  
Het is bekend vanwege zijn zeer mooie roccoco-interieurs.
Het stadhuis werd tegen het belfort van Lier gebouwd.
Het belfort van Lier werd gebouwd in 1369 en hernomen en afgewerkt in 1411.
Zoals hierboven reeds vermeld staat het belfort tegen het stadhuis van Lier dat later gebouwd werd.

 
 

.pandora.be/barentsen/lier/markt1.html

Moest je niet beter weten, je zou denken dat je in Brugge aan het rondwandelen bent 

 

Nicole heeft samen met de herder : "de schaapjes op het droge"

De Zimmertoren in Lier, is genoemd naar uurwerkmaker Louis Zimmer, en is het resultaat van het verbouwen van de middeleeuwse Corneliustoren die een deel was van de eerste omwalling rond de stad.
Het bouwjaar van de toren is niet precies bekend, maar ligt voor 1425.
De toren werd in 1812 door het gemeentebestuur verkocht, maar werd na de eerste wereldoorlog weer aangekocht, omdat het stadsbestuur de toren wilde laten afbreken.
In 1928 schonk Zimmer de stad Lier een uurwerkmechanisme (de Jubelklok) dat diverse tijden en kosmische en andere periodieke verschijnselen aangeeft.
Er werd besloten dit uurwerk onder te brengen in de bouwvallige Corneliustoren, die daartoe werd verbouwd en gerestaureerd en sindsdien Zimmertoren wordt genoemd.
De inhuldiging van de Zimmertoren vond plaats op 29 juni 1930.
De hele verbouwing heeft in totaal 169.230,40 frank gekost.
De Wonderklok, die zich sinds 1960 in een paviljoen naast de Zimmertoren bevindt, is het magnum opus van de uurwerkmaker uit Lier.
Zimmer kreeg er felicitaties voor van onder andere Albert Einstein.
Deze klok bevat onder meer de traagst bewegende mechanische wijzer ter wereld (één omwenteling per 25.800 jaar samen met de precessie van de aarde).
Later breidde Zimmer het geheel nog uit met een planetarium.
Op het pleintje voor de toren werd een voorstelling van het zonnestelsel ingericht, met de voorstelling van de kleine planeten Felix (1664) en Zimmer (3064), die naar Felix Timmermans en Louis Zimmer zelf werden genoemd en ontdekt werden in 1929 en 1984.

Bron : Wikipedia

      

De Sint-Gummaruskerk in Lier is een Brabants-gotische kerk die dateert uit de 14e, 15e en 16e eeuw.
Verschillende leden van de familie Keldermans evenals Herman en Domien de Waghemakere behoorden tot de bouwmeesters.
De toren is 83 meter hoog.Oorspronkelijk was de toren voorzien van een gotische torenspits. Deze brandde in 1609 en in 1702 af.
 Nadien werd in rococostijl een achtkantig koepdak ontworpen.
Deze geeft de toren zijn kenmerkend huidig uitzicht en vormt tevens de basis voor de bijnaam van de toren 'De Peperbus'.
Op 20 oktober 1496 werd er het huwelijk van Filips de Schone en Johanna van Kastilië ingezegend.
De kerk bevat de best bewaarde renaissanceglasramen in de Nederlanden, namelijk de Kroning van Onze-Lieve-Vrouw door hofglazenier Nicolaas Rombauts.
Eenmaal per jaar (zondag na 10 oktober) wordt het reliekschrijn van de Heilige Gummarus, dat in de 17e eeuw van gedreven zilver werd gemaakt, meegedragen in een processie door de straten van Lier.

Bron : Wikipedia

 
   
 

Lekker gegeten in restaurant "Zuster Agnes" aan het begijnhof.
"Ribbekes met pellepetatten" met een heerlijk sausje.
Vriendelijke en vlotte bediening (heel mooi personeel) en aan schappelijke prijzen.
En door het feit dat Nicole en ik heel nederige mensen zijn, was dat voor ons meer dan voldoende. (Maar, wel te verstaan : we hebben er ook ne keer bij gedronken)

Het Lierse begijnhof is een typisch voorbeeld van een stratenbegijnhof.
Een renaissancepoort met bovenaan het beeld van de Heilige Begga van beeldhouwer M.J. d'Heur dat dateert van 1777, verleent toegang tot het begijnhof, dat tot op heden nog volledig omsloten is.
Het begijnhof telt ongeveer 150 begijnenhuisjes met namen zoals het Stalleken van Bethlehem, Vijf Wondekens, Wijngaert des Heren en het Soete Naemken.
Het ontstond in de dertiende eeuw maar de meeste huizen dateren uit de 17e en het begin van de 18e eeuw.
 In de jaren negentig werden grote delen gerestaureerd.
 Zo werd de oostelijke "grachtkant" volledig vernieuwd, inbegrepen het interieur van de huisjes.
 Ze hebben hun voorgevel richting begijnhof, terwijl hun achtergevel (die grenst aan de kleine Nete) volledig vensterloos is.
De laatste begijn overleed er in 1994.
De driebeukige Sint-Margaretakerk heeft een barokgevel uit de 17e eeuw, waarboven in de 18e eeuw volutes en een lantaarn zijn geplaatst.
De pastorie (ca. 1690) bevindt zich in de Begijnhofstraat.
 Her en der zijn staties van de Kruisweg verspreid over het begijnhof.
Het Lierse begijnhof was een van de grote inspiratiebronnen voor Felix Timmermans die het de bijnaam d'amandelboom van Lier gaf (Begijnhofsproken (1912), De zeer schoone uren van Juffrouw Symforosa begijntjen (1918)).
Samen met 12 andere Vlaamse begijnhoven werd het op 2 december 1998 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO geplaatst.

Bron : Wikipedia

 
 

Felix Timmermans werd geboren in Lier op 5 juli 1886. 
Hij was autodidact en schreef toneelstukken, romans met een historisch karakter, novellen,  religieus getinte werken, en gedichten.
Naast schrijver was Timmermans ook schilder en tekenaar.
 Timmermans was het dertiende kind uit een gezin van veertien kinderen.
Timmermans was ongeschoold en was in de beginjaren niet goed in spelling en zinsbouw. Hij verliet de school op zijn vijftiende, maar volgde avondschool in de tekenschool..
In 1910 brak hij als schrijver door met het zwartgallige "Schemeringen van de dood".
Op 12 oktober 1912 trouwde hij met Marieke Janssens.
Dit huwelijk bracht drie dochters voort: Cecilia, ook bekend als Lia (1919), Clara (1922) en Tonet (1926) en een zoon Gommaar (1930). 
          Vlak voor de Eerste Wereldoorlog schreef hij zijn bekendste werk "Pallieter", dat in 1916 werd uitgegeven.
Het wordt door velen als zijn meesterwerk gezien.
Na de Eerste Wereldoorlog week Timmermans uit naar Nederland omdat hij van activisme beschuldigd werd.
 In 1922 krijgt hij de Staatsprijs voor Literatuur.
Tijdens de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog was Timmermans redacteur van het Vlaams-nationalistische "Volk".
In 1942 ontving hij aan de Hamburgse universiteit de "Rembrandtprijs".
Als Vlaams-Nationalist en in Duitsland gekende schrijver was hij een graag geziene figuur bij Duitse officieren tijdens de Duitse bezetting.
Op 6 augustus 1944 werd hij getroffen door een kransslagadertrombose.
Na de bevrijding van Lier op 4 september 1944 werd hij verdacht van collaboratie en hij werd bijgevolg onder huisarrest geplaatst.
 De aanklacht werd zonder gevolg geseponeerd op 22 december 1946.
Timmermans stierf te Lier op 24 januari 1947.  Hij was amper 60 jaar.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel "De Grootste Belg", maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 66 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.

Boeken :  Schemeringen van de dood -  Begijnhofsproken  - Pallieter (verfilmd)  - Het kindeke Jezus in Vlaanderen - De zeer schone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen - De pastoor uit den bloeyenden wijngaerdt - Bij de Krabbekoker - Het keerseken in den lanteern - De harp van Sint-Franciscus - Pijp en toebak - Boerenpsalm (verfilmd) - Minneke-Poes

Toneelstukken : En waar de sterre bleef stille staan - Leontientje - De hemelsche Salomé - Het kindeke Jezus in Vlaanderen - Het filmspel van Sint-Franciscus -Pieter Bruegel

Bron : Wikipedia