Ochtendwandeling

   Ik spreek "blonds"



In een vliegtuig richting Montreal staat ineens een mooie blonde vrouw op en loopt van het economyclass-gedeelte naar het businessclass-gedeelte en laat zich in zo'n comfortabele zetel zakken.
Een steward ziet dat en gaat er achteraan.
Hij tikt de blondine op haar schouders en vraagt haar ticket.
Na deze bestudeerd te hebben zegt hij tegen de dame :
“Sorry mevrouw, maar dit is de businessclass en u heeft een ticket voor
economyclass.”
De blondine roept : “Ik ben blond, ik ben mooi, ik ga naar Montreal en ik
blijf hier zitten !”
De steward meldt dit voorval in de cockpit en de co-piloot gaat even poolshoogte nemen.
“Mevrouw,” zegt hij, “waarschijnlijk heeft u de steward niet begrepen, maar uw ticket is niet geldig voor dit gedeelte van het toestel.  U dient zich naar het economy-gedeelte te begeven.”
De vrouw roept : “Ik ben blond, ik ben mooi, ik ga naar Montreal en ik blijf hier zitten”
De copiloot meldt dit aan de piloot en die zegt : “Wacht maar,  pff.  Ik ben getrouwd met een blonde vrouw. Ik spreek 'blonds.' ”
De piloot gaat naar de blonde dame en fluistert haar iets in het oor.
Zonder slag of stoot staat de vrouw op en begeeft zich onmiddellijk naar het economy-gedeelte.
De steward en de co-piloot vragen de piloot hoe hij dat in godsnaam geflikt heeft.
“Simpel,” zegt de piloot “ik heb tegen haar gezegd dat de business-class niet naar Montreal gaat.”

Bezint eer ge begint

Bron : Kramiek - juni 2010

't Moet niet altijd triestig zijn




Bron : François Kindermans

Quizvraagje

Waar - in Vlassenbroek - bevinden zich deze kunstwerken ?

Met de gocarttrein naar school



Met een ludieke actie promootte De Minnestraal uit Lebbeke bij haar leerlingen en hun (groot)ouders de fiets als ideaal middel om naar school te komen.

Bron tekst : Kramiek - april 2010
 Bron foto : Kramiek (niet gepubliceerd)

Het trieste van het leven is niet dat het eindigt …

… maar dat we te lang wachten om ermee te beginnen

Bed-net flitst af en toe naar de klas



Niets dan lachende gezichten wanneer Bo op het scherm verschijnt

Een mooi verhaal. 

Dat van de negenjarige Bo, leering van klas 3B van basisschool "De Minnestraal".  Op 28 april kreeg Bo van haar papa een nieuwe nier.  De operatie is voor beiden goed verlopen.  Bo is al opnieuw thuis, maar ze moet, omwille van het gevaar voor besmetting, zeker tot eind augustus binnen blijven en mag geen bezoek ontvangen.  Uiteraard kan ze niet naar school.
"Daarom", zegt Herman Vermeiren, directeur van De Minnestraal, "hebben we samen met Bo's familie, een oplossing gezocht en een beroep gedaan op Bed-net.  Deze organisatie heeft tot doel het leerproces van chronisch zieke kinderen te ondersteunen en hun sociaal contact met de buitenwereld, in dit geval haar klasgenootjes, te bevorderen.
Bed-net helpt via internet.  Klas en speelplaats verhuizen gewoon naar de computer.  Via een webcam en microfoon kan Bo, sinds vorige week maandag, op geregelde tijdstippen gewoon de lessen volgen.  Precies of ze is aanwezig in de klas.  Bo kan haar collegaatjes en meester Lieven horen en zien.  In real time kan ze zelf vragen stellen en antwoorden.  De klasgenootjes van hun kant zien Bo in haar kamer.  "Het gaat echter nog verder", zegt Vermeiren.  "Wanneer de kinderen een werkblaadje moeten aanvullen of een toets krijgen, scant meester Lieven gewoon het document in, en enkele minuten later krijgt Bo de print-out in handen en kan ze de oefeningen oplossen.  Op haar beurt kan ze dan de ingevulde toets terugsturen.  Alles loopt digitaal via internet".
Dankzij Bed-net raakt Bo niet geïsoleerd en kan ze op een bijna normale manier de lessen volgen.  Ook tijdens de speeltijd kunnen een aantal kinderen kletsen met Bo.

De klasgenootjes zijn zichtbaar tevreden wanneer Bo op het scherm verschijnt

Bron tekst :  Kramiek - mei 2010
Bron foto : Kramiek (niet gepubliceerd)

Een beetje cultuur kan nooit kwaad

Op weg naar Lebbeke gezien vanop een N41-Brug





Detail uit eerste foto

Wakker Lebbeke

Lebbeke werd net niet "de wakkerste gemeente".
Deze onderscheiding in het kader van de "week van de amateurkunsten" ging naar Lommel.
Toch een dikke pluim aan alle vrijwilligers die hun medewerking verleenden aan dit project.





















Foto's : Kramiek - mei 2010

Je kan beter een klein doosje met gevoelens zijn …

… dan een kist vol met eentonigheid

Oud-leerlingen van de Gemeentelijke Jongensschool te Lebbeke die in 1957-1958 het vierde studiejaar bevolkten kwamen 20 jaar later opnieuw bijeen

Staand : Meester Van Mol (+) - Gilbert Vermeir - Henri Dubois -  Louis Macharis - Leon Van Riet - Noël Goossens - De Batselier - Raymond Van De Velde - Edmond Ringoot - Roland Pheilde (+),  Meester Paul Keppens  (+)
Zittend : Roger De Wit - Gustaaf Hiel - Eddy Legroux - François Van Malderen - François Perdaens - Pierre Van De Velde -  Arthur Cleemput - Jean Keppens - Gustaaf Mannaert (+)

Tekst naar aanleiding van deze reunie opgemaakt door Pierre Van Rossem en gepubliceerd in ... ?

"Mijn broekventen van toen, zijn volwassen geworden, moet meester Paul Keppens, vorig weekend gedacht hebben, toen hij zijn oud-leerlingen, die hij tijdens het schooljaar 1957-1958 de begrippen van rekenen en moedertaal bijbracht, opnieuw voor zich verzameld zag.  Een twintigtal van de leerlingen die indertijd het vierde studiejaar van de Gemeentelijke Jongensschool te Lebbeke bevolkten, waren op de afspraak.  Initiatiefnemer Mon Ringoot : Bedoeling was de schoolkameraden van toen nog eens gezellig samen te brengen en haast vergeten herinneringen op te halen.  Via de burgerlijke stand kwam ik de adressen te weten. Van de 32 leerlingen, die toen de vierde klas bevolkten, verschenen er een 20-tal op het appel.  Bij sommigen was reeds overduidelijk sprake van het uitzetten van de maagstreek.  Anderen konden met moeite een opdringerige kaalhoofdigheid camoufleren.  Aan deze tekenen van lichamelijk verval werd echter weinig aandacht besteed.  Nadat, net zoals in de goeie ouwe tijd, de voeten onder de schooltafels gestoken werden of waren het toen nog "echte" banken ? - werd bij een stevige pint menige herinnering uitgewisseld.  Samen met meester Van Mol, nog een oudgediende en schoolhoofd Gilbert Ravijts, werden bovendien plannen gesmeed, om in de toekomst het initiatief nog uitbreiding te laten nemen."

Krantenknipsel : Jean Keppens
Foto : Louis Macharis

OKRA-Minnestraat maakte woensdag - 23 juni - met de fiets een daguitstap naar Grimbergen



























Foto's : Roger Inzé

Het leven samengevat in vier flessen !!!



Hopelijk laat die laatste fles (zak) nog héél lang op zich wachten !

… als U niest zijn alle lichaamsfuncties tijdelijk uitgeschakeld, zelfs het hart ?

… een bidsprinkhaan niet kant copuleren terwijl zijn hoofd nog aan zijn lichaam vastzit ?

Het vrouwtje begint met de seks door het hoofd van het mannetje af te rukken.

Man, man, man … miserie, miserie, miserie … !

… de Franse krant “La Gougie du Sapeur” enkel op 29 februari verschijnt ?

Desnoods als zondageditie.

… in het 233 pagina’s tellende boek “Le Train de Nulle Part” U geen enkel werkwoord zal vinden ?

    

… in het “most-wanted” kaartspel van de Amerikaanse troepen bij de Iraakse invasie van 2003, Saddam Hoessein, zijn zonen Ousay en Uday en zijn secretaris Abid Hamid Mahmud de azen waren ?

… de Portugese dichter Fernando Pessoa zei :  “Ik weet niet was morgen zal brengen” ?

Maar …  ’s anderendaags was hij zo dood als een pier !

… Amerikaanse gevangenen met een spork eten ?

Dit is een plastic kruising tussen een lepel en een vork.

Bron tekst : P-magazine

Eventjes weg uit de dagelijkse sleur

Onder een stralende zon vertrok kleindochter Rica vandaag - 23 juni om 08.45 uur - samen met haar klasgenoten van het 3e leerjaar en de leerlingen van het 2e leerjaar van "De Puzzel" en "Het Puzzeltje" (vroegere gemeenteschool) uit Lebbeke op boerderijklassen naar Oost-Vleteren.
Met een bang hartje zagen mama's, papa's, oma's en opa's hun oogappels vertrekken, maar in de wetenschap dat de drie dagen durende trip vlug voorbij zal zijn konden de meesten toch nog hun tranen in bedwang houden.










De uitwuivers















En weg waren ze ...



Ook traantjes bij achterblijvers

Wie een mooie, goede en slimme vrouw zoekt ...
 


... zoekt er niet één, maar drie !

Oscar Wilde

't Werd tijd !

We hebben er lang moeten op wachten, maar na lang "zagen en kreften" is ze er !!!
En wie is ze ?
De zon natuurlijk !!!

Oud-Lebbekenaar en thans inwoner van Blankenberge Theo De Schrijver viert haar intrede op gepaste wijze.



Foto : Theo De Schrijver

Edward Saeys brengt lokale oorlogsslachtoffers in herinnering

Met "De Kronycken van Denderbellenaren, slachtoffers van het oorlogsgebeuren" schreef Edward Saeys een bijzonder boeiende bijdrage tot de lokale geschiedenis.



Edward Saeys bij het oorlogsmonument in de Visstraat te Denderbelle.

Om nooit te vergeten : V2 doodt moeder en haar drie kinderen.

"Welk gebeuren, beschreven in het boek, greep me het meest naar de keel en zal me levenslang bijblijven ?"

Edward Saeys hoeft geen seconde na te denken.
"De vliegende bom (V2) die in 1945 de vrouw en de drie kinderen van Jozef De Rop de dood injoeg.  Waarom ?  Om de gruwel ervan en het feit dat ik het gebeuren persoonlijk meemaakte.  Ik zie het nog duidelijk voor me gebeuren.  Ik was negen en speelde samen met mijn broer Jan bij het sas.  Het was 3 maart 1945, middag, rond de klok van enen.  Plots zag ik rechts van de kerk een grote V2 aankomen.  Dan pas hoorden we de knal van de raketinslag, zagen we planken en een roze, baksteenkleurige wolk de hoogte invliegen.
Geschrokken liepen mijn broer en ik naar 't Vat.  Daar dachten de mensen aanvankelijk dat de V2 in Lebbeke ingeslagen was, maar het bleek vlakbij, in de Groene Wegel, de huidige Bertstraat.  De ravage was, niet te overzien.  Joske Van der Steen, de vrouw van Jef De Rop en hun drie kinderen Rosa (7), Frans (3) en Karel (1) vonden er de dood.  Verschrikkelijk !
Achteraf bleek dat de Duitsers de raket hadden gelanceerd vanaf een mobiel lanceerplatform in het Nederlandse Den Haag, dat toen nog bezet was.  Een aanval door de geallieerden, diezelfde dag op deze lanceerinstallaties, kende overigens ook een dramatische afloop : de bommen kwamen verkeerd terecht en doodden ettelijke honderden burgers."

Bron tekst en foto : Kramiek nummer 5 - mei 2010