Udo Jürgens

Udo Jürgens, artiestennaam van Udo Jürgen Bockelmann (Klagenfurt, 30 september 1934) is een Oostenrijks zanger en liedjesschrijver. Zijn oom van moederskant is de dadaïst Hans Arp. Zijn oom van vaderskant was van 1956 tot 1964 burgemeester van de Duitse stad Frankfurt am Main. Sinds februari 2007 heeft Udo naast zijn Oostenrijks paspoort ook een Zwitsers paspoort.^[1]

Levensloop

In het ouderlijk slot Ottmanach groeide Udo op met twee broers, John (1931-2006) en Manfred Bockelmann (1943). Hij heeft muziek gestudeerd onder meer in Salzburg.

Van 1964 tot 1989 was hij getrouwd met oud-fotomodel Erika Meier. Uit dit huwelijk heeft hij twee kinderen, John (1964) en Jenny (1967). Buiten dit huwelijk heeft hij in ieder geval nog twee buitenechtelijke dochters, Sonja en Gloria.

In 1999 is Udo voor de tweede maal getrouwd, dit keer met Corinna Reinhold. Het paar leeft nu echter gescheiden van elkaar.

In 1950 won hij een wedstrijd voor componisten die door de ORF georganiseerd werd met het liedje Je t'aime. Tien jaar later schreef hij voor Shirley Bassey de wereldhit Reach for the Stars. Dit is echter niet de enige wereldster voor wie hij liedjes schreef. Een oorspronkelijk voor Frank Sinatra geschreven compositie, If I never sing another song werd opgenomen door Sammy Davis Jr. die er al zijn tv- en concertoptredens mee afsloot.

In Nederland hebben zangers ook succes gehad met de composities van Jürgens, onder meer André van Duin ("Een echte vriend", Ich war noch niemals in New York), Joe Harris ("drink rode wijn" , "Griechischer Wein") en Gerard Cox ("Avond", Abends). De grootste hit is echter wel Gib mir deine Angst in het Nederlands als "Geef me je angst" gezongen door zowel de vertaler André Hazes als door Guus Meeuwis.

Eurovisiesongfestival

In 1964 deed hij een eerste gooi naar een Eurovisieoverwinning met het liedje Warum, nur Warum, het eindigde op de zesde plaats en de Britse kandidaat Matt Monro vond het nummer zo goed dat hij het coverde als Walk away en op nummer 1 in de Britse hitparade en op een tweede plaats in de Amerikaanse hitparade kwam. Een jaar later werd Udo vierde op het Eurovisiesongfestival 1965 in Napels met Sag' ihr, ich laß sie grüßen. In 1966 won hij met Merci chérie het Eurovisiesongfestival. Daarmee was hij de enige Oostenrijkse winnaar van dit evenement tot Conchita Wurst hem in 2014 opvolgde.

In de daaropvolgende jaren schreef hij enkele Duitse evergreens zoals Griechischer Wein, Aber bitte mit Sahne en Mit 66 Jahre. Een van zijn grootste successen was samen met het Duitse voetbalteam in 1978 toen hij Buenas Dias Argentina zong. Hiervoor kreeg hij ook een Grammy Award aangezien dit lied als countrylied in Noord-Amerika erg succesvol was.

In de zestiger jaren was Udo in meerdere speelfilms te zien en in de jaren negentig in televisieseries, o.a. Das Traumschiff en Ein Schloβ am Wörthersee.

Thema's

Udo is een van de meest productieve popmusici. Hij heeft over de negenhonderd liederen geschreven en zo'n vijftig studioalbums uitgebracht. Hij wordt vaak als schlagerzanger afgeschilderd maar dit is niet juist. In zijn liedteksten gaat het vaak over diepere problematiek, de huidige decadentie (Café Gröβenwahn uit 1993) of de consumptiemaatschappij (Aber bitte mit Sahne, 1976). Het milieu heeft zijn aandacht (5 Minuten vor Zwölf, 1982), en verslaving (Rot blüht der Mond, 1983). Vermeldenswaard is hier het Blaue Album uit 1988, een album dat openlijk kritiek uit op de katholieke kerk. Het lied Gehet hin und vermehret euch is op de openbare zenders in Oostenrijk en Duitsland niet uitgezonden vanwege de tekst.

Der Mann mit dem Fagott

Ook heeft Udo Jürgens samen met Michaela Moritz een boek geschreven: Der Mann mit dem Fagott (De man met de fagot). Het boek speelt zich in het verleden af, in Bremen en gaat over de familiegeschiedenis van de Bockelmanns. Het vertelt het verhaal van Heinrich Bockelmann (Udo's grootvader), Rudjaska (Rudi) Bockelmann (Udo's vader) en uiteraard Udo zelf. Tevens bevat het een groot deel Europese geschiedenis, waaronder de Eerste Wereldoorlog, waarbij Udo's grootvader één van de laatste Duitse bankiers in Rusland was, de Tweede Wereldoorlog, en ook de tijden van Udo's eigen leven.