Bananarama

Bananarama is een Britse meidenband die in 1980 is gevormd door Keren Woodward, Sarah Dallin en Siobhan Fahey.

Biografie

De naam Bananarama is ontstaan uit de titel "Pyjamarama", een song van Roxy Music. Met hun eerste single Aie-a-mwana (1981), die volledig was gezongen in het Swahili, scoren ze een bescheiden clubhit in Engeland. De plaat wordt opgemerkt door Terry Hall van de Fun Boy Three en deze vraagt de drie meiden om mee te zingen op het nummer: It Ain't What You Do (It's The Way That You Do It). Dit nummer staat in 1982 overal in Europa in de hoogste regionen van de hitlijsten. In Nederland bereikt het nummer de derde plaats (hun hoogste notering in Nederland). Met dit succes wordt een meidenband bekend die zes jaar later het Guinness Book of Records in zal gaan als Best All Female Group Ever.

Met name in thuisland Engeland, Azië, Australië en Canada groeien de meiden uit tot ware stijliconen van de late punkperiode. Grote onverzorgde bossen haar, versleten T-shirts en oude spijkerbroeken zijn in de begindagen hun handelsmerk. Na It Ain't... verschijnt Really Saying Something, waarbij de Fun Boy Three als gast fungeert (in Engeland een top 5-hit). Hun eerste lp genaamd Deep Sea Skiving levert nog de hits Shy Boy en Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye op (beide top 5-hits in Engeland). De albumtrack Dr. Love is geschreven door Paul Weller vlak voordat hij The Jam ophief.

Naarmate de populariteit groeit, groeien ook de verwachtingen mee voor een nieuw album. Punk is in Engeland over z'n hoogtepunt heen en als reactie daarop ontstaat er een meer glossy periode in de Engelse muziekscene (New Romantics): bands als Duran Duran en Spandau Ballet die met perfect gekapte kapsels en veel gillende meiden hun weg naar de top bereiken. Ook Bananarama laat zien over de looks te beschikken en met make-up gaan de dames vrolijk door met hits scoren. Hun eerste single van hun tweede album, simpelweg Bananarama getiteld, is Cruel Summer. In 1984 uitgebracht en een klassieker die nog steeds door iedereen wordt meegezongen. Cruel Summer betekent tevens een doorbraak in Amerika. De single bereikt in de Billboard Hot 100 de top 10 (nummer 9) en na dit succes verschijnt wederom een single die tot klassieker zal uitgroeien: Robert De Niro's Waiting (1984). Het verhaal gaat dat Robert De Niro zelf zich zo vereerd voelde dat hij de dames mee uit eten heeft genomen toen hij het nummer had gehoord. Oorspronkelijk ging de songtekst over een meisje dat in een park verkracht wordt. Tijdens het schrijfproces is van de oorspronkelijke tekst maar één regel overgebleven: "A walk in the park can become a bad dream..."

Eind 1984 wordt Bananarama betrokken bij Band Aid.

Met het overlijden van een goede vriend ten gevolge van de heersende strijd in Belfast zijn de meiden hun imago van drie vrolijk zingende meiden zonder echt talent die voor de lol muziek maken goed zat en wordt het tijd voor een career move. Eind 1984 willen de dan 23-jarige meiden serieus genomen worden! Dit resulteert in het nummer Rough Justice, een bescheiden hitje (in Nederland nummer 23) en de eerste echte flop Hotline To Heaven. De meiden realiseren zich dat dus niemand zit te wachten op drie serieuze dames (zoals Keren later in interviews ruiterlijk toegeeft). Nadat de volgende single (Do Not Disturb) en eerste release van hun nieuw te verschijnen album (True Confessions, 1986) eveneens floppen, wordt de hulp ingeroepen van het Britse producerstrio Stock, Aitken & Waterman (SAW), die net hun eerste succes hebben afgeleverd met Dead Or Alive (You Spin Me Round-Like A Record). De meiden weten wat ze willen: Venus (een oude hit van de Nederlandse band Shocking Blue) in een "high NRG"-jasje steken. SAW willen hier in eerste instantie niet aan, maar door hun zin door te drijven mogen ze het in de studio één keer zingen. SAW zijn meteen enthousiast en de grootste hit van Bananarama is een feit: Venus bereikt in 1986 de eerste plaats van de Amerikaanse hitlijsten. Keren zei in een interview in 1986: "When we presented them (SAW) the 'True Confessions' album, they probably thought: well, we don't see many hits on this". ("Toen we SAW True Confessions lieten horen dachten ze misschien dat het te weinig hitpotentie had") Dit geeft wel weer hoe er binnen de groep zelf gedacht werd over de huidige koers.

Vanwege tegenvallende verkoopresultaten wordt in opdracht van de platenmaatschappij Stock, Aitken & Waterman gevraagd het aanstaande vierde album (WOW) te produceren. De eerste single van het nieuwe album wordt I Heard A Rumour, en dit bereikt de vierde plaats in de Amerikaanse hitlijst. Met opvolgers als Love In The First Degree en I Can't Help It zijn de meiden terug in de hoogste regionen van de hitlijsten. Kritiek is er ook: ze worden gezien als het zoveelste fabriekswerkje van SAW. Ook binnen de groep nemen de spanningen toe. Met name Siobhan is het niet eens met de muzikale koers en besluit in 1988, na in het huwelijksbootje met David A. Stewart van de Eurythmics te zijn gestapt, de band te verlaten. Vrij snel na haar vertrek begint ze een solocarrière onder de naam Shakespears Sister (en scoort begin 1992 met het nummer Stay een Engelse nummer 1-hit (iets wat met "de Nana's" nog nooit was gebeurd) en wordt de best verkochte single van het jaar).

Aangezien de overgebleven meiden Sara (die inmiddels haar naam zonder "h" schrijft) en Keren zichzelf niet als duo zien verder gaan, wordt een oude vriendin van de meiden opgetrommeld om de gelederen te versterken: Jacquie O'Sullivan. Met haar worden nog twee nummers van het album WOW uitgebracht (I Want You Back (nummer 5 in Engeland) en Nathan Jones (nummer 15 in Engeland)). Op het moment dat Nathan Jones de Engelse hitlijsten binnenkomt blijkt dat Bananarama een vijftiende hit scoort en daarmee gelijk staat met de Supremes die te boek staan als "Most Successful All Female Group". Ironisch is dat Nathan Jones een cover is van diezelfde Supremes (uit de tijd toen Diana Ross al vertrokken was). In diezelfde periode (eind 1988) wordt een Greatest Hits-album uitgebracht dat binnen no-time in Engeland de status van drievoudig platina bereikt.

In 1989 vindt er een heuse wereldtournee plaats om hun successen te vieren en verleent de band haar medewerking aan Comic Relief door het Beatles-nummer Help op te nemen samen met de gelegenheidsformatie Lanananeeneenoonoo (bestaande uit Dawn French, Jennifer Saunders en Kathy Burke). Hiermee belanden ze voor de zestiende keer in de Engelse top 40 en daarmee overtreffen ze de Supremes: Bananarama wordt opgenomen in het Guiness Book of Records als Most Successful All Female Group

In 1990 wordt het weer tijd voor een verandering en wordt definitief afscheid genomen van SAW. Met Pop Life (geproduceerd door de producer Youth die veel met Killing Joke heeft samengewerkt) wint Bananarama het respect van de critici terug. De plaat wordt bejubeld, maar wordt geen groot commercieel succes. De singles: Only Your Love, Preacher Man en Long Train Running komen niet verder dan de top 30. In 1991 houdt ook Jacquie het voor gezien: na vier jaar trok ze het niet meer om nog steeds voor de new girl te worden versleten.

In opdracht van de platenmaatschappij, die namelijk dreigde hun contract te beëindigen, keren de twee overgebleven dames wederom terug naar SAW om een nieuw album te maken (Please Yourself uit 1992). Een album dat hen wel weer terug in de single-charts brengt met Movin' On en Last Thing On My Mind, dat later door de boy-/girlband Steps zou worden gecoverd. Bij de meiden is de spirit weg en de maatschappij beschouwt Bananarama als een eighties band die in het huidige decennium niets te zoeken heeft en dumpt ze.

Na twee jaar rondgeshopt te hebben verschijnt er in 1995 een nieuwe cd (Ultra Violet), dansbare pretentieloze muziek in de dan heersende Euro House-stijl. Helaas zat niemand op zo'n project van de dames te wachten en de cd met de bijbehorende single: Every Shade Of Blue (nummer 95 in Australië) flopt.

In 2000 wordt uitsluitend voor de Franse markt een nieuwe cd uitgebracht (Exotica), maar er vindt geen promotie plaats, dus ook deze plaat gaat roemloos ten onder.

Momenteel zijn de twee dames (ze zijn de 40 gepasseerd en allebei moeder van puberende kinderen) de wereld rond aan het trekken en treden ze veel op tijdens eighties-festivals die momenteel populairder zijn dan ooit. Sinds de eighties weer hot zijn staat Bananarama ook weer in de schijnwerpers. Momenteel staan ze zelfs weer onder contract (bij A&G) en is er een nieuw album verschenen (Drama) met daarop de single Move In My Direction, die het weer erg goed doet in zowel de Engelse als de Amerikaanse single-charts.