Wilma Landkroon (Enschede, 28 april 1957) is een Nederlandse zangeres die op jeugdige leeftijd onder de artiestennaam Wilma een bliksemcarrière in het levenslied doormaakte. Haar zuivere stemgeluid was haar handelsmerk. Omdat Wilma op jeugdige leeftijd al fulltime artieste was en nadien een weinig fortuinlijke levensloop had, wordt zij door velen beschouwd als een slachtoffer van onverantwoorde exploitatie.

Wilma wordt ontdekt door Gert Timmerman en scoort in 1968 haar eerste hit met Heintje (Bau' Ein Schloss Für Mich) - een antwoordlied op Ich bau dir ein Schloss van Heintje. Wilma behaalt vervolgens nog een aantal successen, speelt in enkele Duitse films en houdt zich al die tijd, gestimuleerd door haar manager Ben Essing en haar vader, meer bezig met het artiestendom dan met het afronden van een schoolopleiding.

In 1969 is Wilma te zien in de Duitse film Klassenkeile.

Na Gert Timmerman en Ben Essing ontfermt Pierre Kartner zich over het jonge sterretje en scoort Wilma haar grootste hit: Zou het erg zijn lieve opa - een duet met Vader Abraham dat in 1971 15 weken in de hitlijsten staat en de eerste plaats bereikt. Daarna gaat het bergafwaarts met Wilma. Op de single Waarom laat iedereen mij zo alleen zingt ze vals en in 1972 eindigt de samenwerking. Ze belandt in een kindertehuis en wordt in 1975 gearresteerd wegens inbraak.

In 1981 zingt ze mee met de single Van Washington naar Moskou die wordt uitgebracht onder de naam Sterren Voor Vrede. Andere Sterren zijn Peter Koelewijn, Conny Vink, Dries Holten, Jacques Herb en Rob Van Bommelen.

In 1994 haalt Wilma nog even de kranten omdat haar huis afbrandt. Bij deze calamiteit gingen al haar gouden platen verloren.

De comebackpogingen Het leven is oneerlijk, Recht op een beetje geluk en Waarom heb ik je nodig? (1992) leveren ondertussen niet het gehoopte succes. In 1995 keert Wilma de showbizz definitief de rug toe.

In 2005 is ze te gast in een televisieprogramma van Paul de Leeuw. Haar negatieve herinneringen aan Ben Essing en Pierre Kartner steekt ze daarbij niet onder stoelen of banken.