Gisteren vertelde ik over de schooliersters die bij de buren rondgingen om geld in te zamelen. Wel ze gingen ook bij de bakker langs om twee koeken met appelen gereed te laten maken als geschenk voor de meesteres. Deze kwam dan weer met twee akers bier, en met het rondgehaalde geld werd er smout gekocht en dan kwam het  tot een echte smulpartij.
In de werkhuizen van de naaisters werd de H. Catharina ook gevierd, en de nog ongehuwde gezellinnen van boven de 25 jaar, indien er nog waren wel te verstaan, ontvingen dan de beroemde Bonnet de Sainte Catherine. De spreuk : Coiffer Sainte Catherine komt van de gewoonte die vroeger bestond dat de heiligenbeelden in de kerken, door maagden versierd werden en dat men ze een kapje of mutsje opzette. De H. Catharina wordt (werd) bijzonderlijk gediend tegen de eigenaardige huidziekte die men in de volksmond het Sinte Cathrienewiel noemt of noemde. Een wangelovig gebruik bestond er vroeger in om rond de plekken op de huid met de trouwring te wrijven om het te laten  verdwijnen. Sedert onheugelijke tijden werd de heilige ook in Merchtem vereerd waar vroeger een godshuis te harer ere werd opgericht. De bedevaarders legde toen de grote processieweg " Sinte Catharinaweg " al biddende af en dat duurde ongeveer een vol uur. Tot daar zo'n beetje beknopt, van hoe het er vroeger jaren op deze dag aan toe ging.