chaatsenrijden of schaverdijnen was vroeger jaren schering en inslag, maar ja, toen waren het ook nog winters, van die echte goeie, van veu den oorlog zou ik zeggen. Vooral de grote mensen begaven zich op het gelegenheidsijs en talrijk waren toen de kunsttoeren die er uitgehaald werden.  De kinderen deden meestal aan “ baantje slidderen “ , in het Mechelse noemde met dat “ snoeven “, ook nog baantje glijden. Waar is die tijd, dat iedereen op houten blokken (klompen) naar school liep ?  Schaatsrijden was een Vlaams vermaak; Ter Gouw zegt dat de Germanen er de uitvinding van aan hun wintergod, Uller, toekenden

Men dichtte op het “spel” en ik vond nog zo’n erg oud gedicht terug wat ik u met veel plezier wil meegeven , dat ging als volgt :

Siet hoe dat zy wand’len bly

op den vloed en stomme ty,

hoe zy woelen, hoe zy braecken,

hoe ras korte mylen maecken,

als s’ op vleugelen van hout,

vliegen over ’t water stout.