Onze voorouders noemde Sint-Margriet een regenheilige en hoe ze tot die titel kwamen moeten we misschien wel in Bijbelse sferen gaan zoeken. Een verhaal vertelt ons dat Christus op een dag met zijn apostelen op ronde was in het land. Toen het avond begon te worden, zocht het gezelschap naar een onderdak om er de nacht door te brengen. Zo werd er aangeklopt aan een woning, die de woning van Margriet bleek te zijn, maar toen ze al die mannen (13) zag, weigerde ze van hen binnen te laten. De groep trok verder en klopte bij de buurvrouw van Margriet aan die hun wel binnen liet en hun onderdak verschafte. Om deze goede vrouw te danken, moet Petrus die de woordvoerder bleek te zijn, gezegd hebben : “ Wel vrouwe, omdat u ons binnen liet om te overnachten willen wij u danken. Ik zal daarom een wonder doen. Het eerste werk dat je nu zal aanvatten, zal je zes weken lang ongestoord kunnen blijven uitvoeren. “ Die vrouw nam daarop haar spinnewiel en begon te spinnen. Dat kon ze, volgens de legende, zes weken ononderbroken blijven doen en dat leverde natuurlijk een groot geldgewin op. Toen Margriet dat verhaal achteraf hoorde, liep ze de mannen achterna en bood hen voor de eerstvolgende gelegenheid dan ook maar overnachting aan. De groep van Christus met zijn apostelen maakte daar ook gebruik van. Toen iedereen binnen was sprak Petrus andermaal : “ Dank, mevrouw. Het eerste werkje dat je zal aanvatten, zal je zes weken lang ongestoord kunnen uitvoeren. “ Margriet had haar spinnewiel al klaar staan, wou beginnen spinnen maar….moest eerst nog een plasje maken. En zo is ze vervolgens zes weken lang blijven plassen…. En…” regenheilige” geworden. Mooi toch ? ? ?