Vroeger, en dat is nu al een hele tijd geleden dan vierde de jonge meisjes en schoolkinderen op een eigenaardige wijze de feestdag van de H. Catharina. Bij de begoede mensen werden op deze dag geschenken gegeven aan de jonge dochters des huize. In talrijke onderwijsgestichten hadden er gezellige feestjes plaats, gekoppeld aan een avondmaal. Sinte Catharina was voor de meisjes wat Sint Gregorius was voor de jongens. Op school en in de buurt was het feest. Men zag de schooliersters bij de buren rondgaan om geld in te zamelen. Ze waren doorgaans in ’t wit gekleed, met een witte sluier op hun hoofd, ook had er eentje een kroon op haar hoofd als teken van de waardigheid. Zij zongen een lied ter ere van de heilige, waarvoor ze, naast geld, ook bloem, boter en eieren ontvingen om ’s avonds pannenkoeken en wafels te kunnen bakken. Het liedje dat ze toen zongen ging als volgt :

Wij komen al rond om Sinte Catriene

Wij hadden zoo geerne wat boekweitbloem,

Wij zullen ze luisterlijk vieren

Al op een zalige maniere.

Gelijk zij verleen jaar hebben gedaan,

Huis voor huis afgegaan,

Ter eere van Sinte Katrien

Geeft wat

Houdt wat

Tegen ’t jaar nog wat.

Zij gingen bij de bakker om twee koeken met appelen te laten gereed maken om die dan als geschenk aan de meesteres te geven. Deze kwam dan met twee akers bier, en met het rondgehaalde geld werd er smout gekocht en de smulpartij kon beginnen.