Lees eens hoe het vroeger was, nu heeeel lang gelden : De gewijde kaars wordt bij ons volk in eer gehouden ; geen huis of het bezit een gewijde kaars die bij verschillende omstandigheden ontstoken wordt : 1° Als iemand moet berecht worden of op sterven ligt, geeft men hem de brandende kaars in de handen, om het licht van het Geloof te bedieden dat de zieke of stervende verlichten moet. - 2° Als iemand gestorven is, eer men hem kist, laat men enige druppels van de brandende kaars in de kist vallen, alsook enige druppels wijwater. -3° Als het dondert, sproeit men gewijd water in huis en ontsteekt men de kaars, geheel het huisgezin leest het S. Jans Evangelie of de Huiszegen. - 4° De eerste dag dat men een nieuw huis betrekt, laat men enige druppels van de kaars in de vier hoeken vallen. - 5° De landman zal ook enige druppels ervan in het midden en op de vier hoeken van de hoop zaaigraan laten vallen vooraleer te zaaien. Sommige gebruiken zijn nochtans niet vrij te pleiten van wangeloof, zo b.v. het gebruik dat bestaat op Lichtmis de kaars te ontsteken gedurende de hoogmis en daarna enige druppels te laten vallen in water om te voorzeggen hoe de tarweoogst zal zijn, namelijk, wanneer die druppels op een vlasbloem gelijken zal hij goed zijn. Op deze dag vierden de Kaarsgieters hun mesdag. Vroeger, wanneer enkel kaarsen ter verlichting dienden gaven de kaarsverkopers ene versierde kaars aan hun klanten Nog Wangeloof : Te beginnen met de vader tot aan het kleinste kind dat haren heeft, branden ze de gewijde kaars tot aan de lokken; van paard tot kat gaan z' het een voor een branden.- De mensen die heden bleek zien, zullen gedurende het jaar sterven. Die tijd van vroeger toch !!!!!!
|