Zoals ik gisteren beloofde vertel ik u vandaag iets over hoe het er vroeger jaren aan toe ging rond het vertrek van de zwaluwen.  In die jaren werd er in verschillende streken van Vlaanderen gedronken op het afscheid van de zwaluwen. Ook de meisjes mochten meedrinken doch niet uit een glas, maar uit een kelk van een bloem, met name “de hagewinde”. En hoe dat kwam ? Wel dat berust op volgende zeer oude legende :  Met de nachtevening van de herfst geraakte een voerman vernesteld in een aardeweg tussen twee doornhagen. De Moeder Gods, die in een arme vrouw gekleed was, kwam bij hem en zegde : “ ‘k Heb dorst, geef mij wat te drinken en  ik helpen u voort;  - Och arme, vrouwke, zei de voerman, ‘k hebbe niets te drinken. Ter zelfde tijd hoorde hij de zwaluwen voorbijvliegen en op een bronwater pletsen, dat hij nooit bemerkt had.  Blij liep de man er naartoe…- Maar vrouwke, zei hij, waar nu een glas gevonden? O.L.Vrouw glimlachte en trok een hagewinde uit met een bloem erop, die wonderwel op een kelk geleek. In die bloem als glas, schepte de voerman water. O.L.Vrouw nam dankbaar aan, dronk het glaasje uit en wierp de ranke met het bloemke ringsom de as van het wiel. Meteen was het wiel aan ’t draaien en de wagen reed verder. Het is te dier gelegenheid dat de meisjes uit de kelk van de hagewinde drinken; in ronde dansen en liedjes zongen. Vroeger was het nog de gewoonte rond 8 september grote papieren draken (vliegers) op te steken, die in de mening van het volk, geschikt waren om de zwaluwen gezelschap te houden in hun verre tochten over zee.