Vroeger jaren dan was het wangeloof schering en inslag, zo ook op Sint-Jan. Toen dompelde de moeders hun jonggeborenen in de beek of rivier, terwijl de klok het middaguur sloeg, om ze te bevrijden van alle kwalen !
Men verbrande het ijzerkruid, omdat, zo zeiden de boeren, in de as de gekkensteen te vinden was.
Sint Janskruid draagt  Sint Jansbloed geloofde men, daarom dat het heilig was. Men zag de klauwen van de duivel in de blaren staan : de doorschijnende tikskens die men op het blad zag als men het naar het licht hield. De duivel immers wilde het vernietigen omdat er een druppel van het bloed van de heilige op gevallen was, doch kon er niet in lukken.
De as van het Sint Jansvuur genas de tering en bevrijde van brand. Men plukte om middernacht de Sint Janskruiden tegen de ziekten. Men plaatste Sint Janskruid in een glas water; en wiens takje het eerst "verslenste" of "verslunste" zou het eerst sterven.
En wie op de dag van Sint-Jan een O.L.Vrouwbeestje vond, wel die was gedurende het jaar van hoofd- en tandpijn bevrijd. Zo zie je maar !