Reactie van Chris D.(68) Kapellen

Het is nu 44 jaar geleden dat we samen in de kerk stonden. Ik, een mooie bruid in het wit, en jij… zo fier en met zo’n lieve glimlach. Ik, zenuwachtig, en jij… vol vertrouwen in onze toekomst samen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mijn liefste lieveling, hoe mooi begon het allemaal tussen ons en “tot de dood ons scheidt” was enkel maar een zin die bij onze huwelijksgelofte hoorde, maar waarvan de betekenis aan ons voorbijging.

Wie denkt er nu aan de dood terwijl je aan een leven samen begint? Je wist me zelfs te verrassen met de muziek, mijn lievelingsmelodie: ‘Méditation de Thais’. Prachtig klonk het vioolconcert in een overvolle kerk. Gelukkig te midden van zoveel familie en vrienden. Voor altijd samen in vreugde en in verdriet. En door de jaren heen kenden we inderdaad veel vreugde. Samen zorgden wij voor onze prachtige dochter en deden ons best om van haar een warme, lieve persoon te maken. En dat het ons gelukt is, dat hoeft geen verdere uiteenzetting.

Natuurlijk kenden we soms ook problemen, wie heeft die niet, maar het vechten voor onze liefde bracht ons alleen maar dichter bij elkaar, inniger, volmaakter.

Bestond er een betere vriend voor mij en een liefdevollere vader voor onze dochter?

Zou zij anders het gedicht dat ze schreef, waarin ze afscheid van je nam, begonnen zijn met de woorden: aan de allerliefste papa van de hele wereld…?

Slechts 25 jaar mocht ik me koesteren in jouw liefde, jouw warmte, jouw aandacht en genegenheid. Ik heb het altijd wel geweten dat je me doodgraag zag, ondanks mijn minder goede kanten. Jij hield van mij om wie en wat ik was.

Zoveel mooie herinneringen, maar ook al zoveel gebeurtenissen in mijn leven die ik niet met jou heb kunnen delen.

Ondertussen zijn er al bijna 21 jaar voorbijgegaan, maar er is geen dag geweest waarin je geen deel uitmaakte van mijn denken en voelen.

Zelfs op de trouwdag van ons dochter was je heel dichtbij toen ik heel diep in mezelf aan je vroeg: en…heb ik het goed gedaan, papa?

En ik hoop uit de grond van mijn hart dat alles niet eindigt met de dood, dat je toch, al is het van heel ver, kunt zien welke prachtige kleinkinderen wij samen hebben.