Eigen verdriet kan ik niet uiten, maar wél luisteren naar anderen
Reactie van M.V. (50) Spanje
Ik kan heel moeilijk mijn verdriet tonen en er ook niet over spreken. Het is heel persoonlijk voor mij. Ik zal dan ook zelden een graf bezoeken. Thuis heb ik een fotokader met al de mensen die me lief zijn en overleden zijn. Ook mijn dieren zitten er tussen. Tegen hun praat ik af en toe. Op die manier verwerk ik mijn verdriet. Maar als er in mijn omgeving mensen overlijdendan zal ik altijd aan de overgebleven laten weten dat ik er voor hen altijd zal zijn. Ze mogen me uren vertellen, op die manier kunnen zij uiting geven aan hun verdriet. Door te luisteren naar hen neem ik misschien een beetje van hun verdriet weg.
Reactie van M.V. (50) Spanje 
