 Reactie van Sandra H. (38) Peer
Ik heb op 3 jaar tijd 3 familieleden verloren die mij heel dierbaar waren.
Mijn bomma vooral, die is op een spijtige manier moeten gaan. Ik had daar een hele goede band mee. Ik denk veel aan haar, ga regelmatig naar het graf en draai veel muziek waar ik mijn troost in kan vinden. Ik praat tegen haar foto en ween ook veel. Nu mijn opa weer bij haar is ben ik wat geruster toch? Nu is ze niet meer alleen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dit jaar heb ik nog een neef van 31 jaar moeten afgeven aan kanker.
Dat was voor de familie een hele klap, hij was zo jong, had nog zoveel plannen.
Al hun foto's staan in een kast met tekstjes, bloemen erbij.
Zo zie ik ze nog elke dag een beetje terug. Ik ben ook iemand die er niet over praat, hoe groot mijn verdriet nog is. Ze zeggen dat slijt wel, maar dat is bij mij nog zeker niet het geval. Ik weet niet hoe sommigen dat kunnen.
Ik mis ze verschrikkelijk erg.
|
