|
Een terugblik.... Carpe diem, geniet ook van de kleine dingen!🌼
Hoi,
Bij het jaareinde📆 en het begin van het nieuwe jaar🗓 is het dikwijls gebruikelijk om het voorbije jaar nog eens te overschouwen. Velen onder jullie vinden het misschien een jaar om vlug te vergeten, ik niet, ondanks alles heb ik er mooie herinneringen aan overgehouden. Vanaf de aankondiging van de Lock down werd voor velen de agenda volledig gewist. Mijn almanak (die gratis bij een krant zat) vermeld:'Een vers jaar, een lege kalender. Als u hem lekker zo houdt en bedenkt dat dingen toch nooit gaan zoals gedacht, hoef je morgen niet achter de feiten van gisteren aan te hollen.' Daar zit wel een grond van waarheid in. 'Carpe diem', pluk de dag, een mooie spreuk om het nieuwe jaar mee in te zetten.
Ook door de Lock down kwam er rust in de straten, geen elle lange files meer. Ons leven werd even op 'on hold' gezet. We hadden de tijd om te overpeinzen wat we belangrijk vinden en hoe we eventueel willen verdergaan. Het gaf ons ook voordelen, de rust, meer tijd met het gezin... We zouden kunnen bekijken hoe we deze voordelen kunnen blijven behouden i.p.v. gewoon terug in het jachtige leven te stappen alsof er niets is gebeurd. Vele onder jullie hebben misschien een nieuwe hobby of een vroegere hobby terug opgepikt, of misschien wel een kinderdroom waargemaakt. Zoals ik op het nieuws had gehoord van een vrouw die op haar 80e kinderdroom waar heeft gemaakt: "Slapen tussen de bomen in eigen boomhut".
Onlangs ben ik verhuisd en ik zocht op het internet op hoe ik een stek kon maken van onze vijgenboom om die dan over te brengen naar de tuin van onze nieuwe woonst. Verder zag ik dan leuke ideetjes om van een avocadopit of een mangopit plantjes op te kweken. Dat wou ik graag eens uitproberen, en ja, ze zijn gekiemd, ik heb er een paar plantjes bij, dat gaat hier nog een jungle worden aan tropische planten; zo is een nieuwe hobby ontstaan. (Zie bijgevoegde foto, vooraan een mangoplantje, erachter 2 avocadoplantjes). Geen fruitpit wordt bij wijze van spreken nog weggegooid. En als ik de filmpjes van het internet mag geloven, krijg ik er levenslang een overvloed aan vruchten van. Uhm... dat zou mooi zijn, maar ik zou gewoon al blij zijn als ik er een mooi plantje aan overhoud. En ik vind ... wel ... 't is toch al een mooi begin. En dit is misschien de boodschap die ik ook wil meegeven aan het begin van dit hoopvolle nieuwe jaar: je mag verwachtingen koesteren, maar maak ze niet te groots, zodat je achteraf niet teleurgesteld wordt. Wees blij ook met kleine dingen. Deze plantjes zijn gekiemd in 2020.
Een nieuw leven, ja ook bij mijn mailinglijst is er hier en daar een gezinsuitbreiding gekomen, deze mensen kan je toch moeilijk zeggen laten we 2020 maar vlug vergeten. Nee, nog van harte gefeliciteerd met jullie kleine wonderkindje!
Het kan ook zo zijn dat je (door de hele situatie) talenten hebt ontdekt waarvan je niet wist dat je die had. Ik ben min of meer noodgedwongen beginnen schrijven toen ik half maart na een controleonderzoek in het ziekenhuis vernam dat er weer eens iets niet pluis was. Afspreken met vrienden kon niet, dus vandaar begon ik te mailen. En als ik de lezers van mij mails, mag geloven ben ik vrij goed in het schrijven. Mijn psychologe rade me aan om een blog te schrijven, ze vermelde:'Anderen (bv lotgenoten) kunnen er veel aan hebben'. Het sprak me wel aan. Het woord 'lotgenoten', zie ik in de bredere zin: ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen heeft wel zijn eigen rugzakje met moeilijkheden, maar het is de kunst om er zijn talenten (die ieder van jullie ook heeft) eruit te halen en ermee op stap te gaan. Verder zitten we allemaal in hetzelfde 'corona'-schuitje.
Toen ik mijn schoonbroer meedeelde dat ik overwoog om een blog te schrijven met een soort dagboek, vond hij dit positief en rade het aan:
'Alles neerschrijven zowel de positieve als de negatieve ervaringen en gevoelens geeft een goede reflectie op jezelf, een dagboek wordt je vriend, ik kan het iedereen aanraden.'
Hij gaf ook een mooie en toepasselijke beeldspraak:
'Ik weet dat jullie een nieuwe auto hebben gekocht, en dat ge er allebei van geniet, heel tof, bedenk dan Indra dat de voorruit van de wagen om naar voor te kijken groter is dan de spiegel om achteruit te kijken.'
Deze beeldspraak verklaart de naamgeving van mijn blog.
Laten we samen (in verbindende gedachte) 'vooruit' gaan, op stap met ons rugzakje! En bedenk en besef: je bent nooit alleen! Als je het moeilijk hebt, heb moed en hoop in het hart, (praat met iemand in je nabijheid) en je zult zien je bent nooit alleen! En weet ook na de hevigste onweersbui, komt de zon terug piepen. Laten we samen vooruitgaan, samen kunnen we hierdoor komen. Dit is een beetje mijn eigen interpretatie, mijn eigen aanvoelen wat het liedje weergeeft dat ik in gedachten heb als afsluiter: "You'll Never Walk Alone". Wanneer je deze titel intypt in gelijk welk zoekmachine krijg je op korte tijd ongeloofelijk veel resultaten.
Ik zocht en kreeg er: 'Ongeveer 338.000.000 resultaten (in 0,64 seconden)', amai doe dat maar eens na.
Ik heb gekozen voor de versie van de onlangs overleden Gerry (& The Pacemakers) Dus indien gewenst, zoek even op en zing gerust mee!
Hierbij een stukje vertaling.
'Als je door een storm loopt
Hou je hoofd hoog
En wees niet bang in het donker
Aan het einde van een storm
Er is een gouden lucht
En het zoete zilveren lied van een leeuwerik
Loop door de wind
Loop door de regen
Hoewel je dromen worden uitgeworpen en opgeblazen
Loop door,
Met hoop in je hart
En je zult nooit alleen lopen
Je staat nooit alleen.'
Heb moed en hou vol en weet dat de dag zal komen, dat dit terug zal kunnen.
Zie bijgevoegd filmpje verrassing.
 Schrijf een reactie, door op het potlood te klikken of onderaan op het woord 'Reageer'
Lieve groetjes,
Indra
|
