Als alcoholist zit ik met angst... enerzijds spijt over het verleden, anderzijds angst voor de toekomst. Vroeger 'dronk' ik mijn angsten weg met alcohol. Dit was natuurlijk maar een tijdelijke oplossing. Na het drinkgelag kwamen de angsten nog meer opzetten. Na wéér enige tijd gepieker en de daarbij horende angsten vluchtte ik terug in alcohol... en zo kwam ik algauw in een vicieuse cirkel terecht.

Deze heb ik gelukkig kunnen doorbreken. Nu, na enige maanden nuchterheid voel ik me, langzaam maar zeker, terug rustiger worden. Van enkele vroegere angsten ben ik alvast reeds verlost: de angst om dronken 'gepakt' te worden of een ongeval te veroorzaken. De angst na een blackout. De angst van de politie, en nog zoveel meer.
Nu rest er wel nog de schaamte. Het is zwaar om dragen, maar nuchter zal ik die ook wel overwinnen. Mijn omgeving zal wel merken dat ik een 'ander mens' ben geworden. Sommigen zullen me mijn fouten vergeven...anderen dan weer niet, maar zoiets heb je niet in de hand. Ik kan enkel mijn best doen en de rest komt (hopelijk) vanzelf.