Welke pastoor is niet bang van de kust?
Federatie moet het nu met één priester stellen

DE PANNE - Terwijl we dit interview afnemen, belt het bisdom naar pastoor Gheeraert. Er was een kandidaat-pastoor maar hij durft het niet aan om naar de kust te komen, luidt het. De federatie De Panne-Adinkerke heeft nochtans nood aan een tweede priester. Pastoor Doom van de Onze-Lieve-Vrouweparochie is eind vorig jaar overleden en Robrecht Gheeraert van Sint-Pieter ging met pensioen.

Het bisdom belooft een nieuwe pastoor. Hij zal samen met Stefaan Houtman van Adinkerke instaan voor de drie parochies'', zegt Gheeraert.

Robrecht Gheeraert (75), die gehoopt had op zijn oude dag meer tijd te hebben voor zijn passie, de kalligrafische beitelkunst, heeft zich al bereid verklaard om in te springen waar nodig.

,,Ik heb het nu drukker dan toen ik nog in dienst was. Sinds nieuwjaar heb ik nog geen steen gekapt'', geeft hij toe.

Hoe veel parochianen heeft De Panne?

Robrecht Gheeraert: ,,De drie parochies samen tellen een 10.000-tal gedoopte mensen. Daarvan gaat nog zo'n 10 tot 15 procent elk zondag naar de mis. Maar het geloof kun je niet meer meten aan de vaste kerkgangers. Voor dopen en begrafenissen stromen de kerken nog altijd vol."

In de zomermaanden krijgt De Panne er veel toeristen-kerkgangers bij?

,,Dat geldt vooral voor de Onze-Lieve-Vrouweparochie in het centrum. Daar moet de nieuwe priester komen. De zeewijdingen en de massale bedevaarten naar de crypte van Fatima zullen dan ook niet verdwijnen."

Kunnen twee priesters zo'n federatie wel aan?

,,In de Franse buurgemeenten en Wallonië moeten de pastoors veel meer parochies bedienen. Maar wij gaan daar ook naar toe. Gelukkig kunnen we hier nog rekenen op de medewerking veel leken. De Kerk van nu wordt door hen gedragen. Wij noemen hen gebedsvoorgangers. Zij leiden ook huwelijken, dopen en begrafenissen. Maar er is nog hoop. De Kerk heeft ook de Franse Revolutie en het communistische Rusland overleefd."

Waarom roept God niet meer priesters?

,,Dokters en zelfs sommige politici zijn voor mij ook roepingen. Ze moeten niet alleen slim zijn, maar zich ook inzetten voor de anderen. Dat geldt evenzeer voor priesters. God roept wel, maar hij krijgt minder antwoord. Toch niet in ons materialistische westen. In Afrika, Azië en Polen zijn de seminaries te klein."

Vrouwelijke en gehuwde priesters kunnen voor u?

,,Ik zie dat nog niet direct zitten met deze paus. Rome remt die evolutie af. Maar voor mij mag het direct. Het celibaat hoeft niet meer. Kijk naar de Anglicaanse Kerk. Dat is toch ook een goede Kerk?"

 Marc MAES19/01/2006

Overgenomen uit "Het Nieuwsblad".

19-01-2006 om 00:00 geschreven door m@urits

Ambachtelijke zone in Hoogstade kleiner dan gepland

Er lijkt dan toch een oplossing voor de omstreden ambachtelijke zone in Hoogstade. Vorig jaar hadden buurtbewoners al meermaals hun ongenoegen laten blijken, omdat ze vreesden voor overlast. Nu ligt er een voorstel van oppositiepartij Nieuw Beleid ter tafel om de geplande zone in oppervlakte te beperken, zodat het niet aanleunt bij de dorpskern. De hogere overheid moet nog wel haar fiat geven aan de nieuwe plannen.
In het voorstel van de oppositiepartij, dat door alle partijen werd aanvaard, wordt de voorziene oppervlakte van het bedrijventerrein een stuk kleiner. Zowat een hectare ten noorden van de Eikhoekstraat blijft de landbouw- en groenzone onaangeroerd. Het bedrijventerrein zal daardoor niet meer onmiddellijk aansluiten op de dorpskern en hierdoor zal er minder hinder zijn voor de bewoners van de Kerkstraat. De ambachtelijke zone zal zich volgens het voorstel situeren tussen de tweede bocht van de Eikhoekstraat en de Hoogstadestraat. De nieuwe plannen betekenen wel dat het hele dossier vanaf het begin moet worden overgedaan. Er volgt dus opnieuw een openbaar onderzoek  en het blijft afwachten wat de hogere overheid vindt van het feit dat de ambachtelijke zone niet onmiddellijk aansluit op de dorpskern.
Het actiecomité tegen de ambachtelijke zone hoopt dat ze betrokken zal worden bij de voorbereidingen van het nieuwe dossier. (BPM)

18-01-2006 om 00:00 geschreven door m@urits

,,Eindelijk tijd voor mijn kinderen''
Dokter Lore vestigt zich met gezin in Zweden

BEAUVOORDE - Dokter Lore Buyle en bioboer Douwe Mol zetten een belangrijke stap: in de lente verhuizen ze definitief naar Zweden. ,,Wij hebben altijd al iets met dat land gehad'', zegt Lore. ,,Maar dat ik daar als huisdokter in loondienst kan werken, gaf toch de doorslag. Ik zal eindelijk tijd hebben om mijn kinderen in bed te stoppen.''

Mijn liefde voor Zweden is niet nieuw. Pippi Langkous, de natuur, de mentaliteit van de Zweden, ik hou ervan. Ik denk zelfs dat ik daar in een vorig leven gewoond heb'', zegt Lore (35). ,,Niet toevallig heet een van onze dochters Anna en de hond Rasmus.''

Het echtpaar en de kinderen Matthijs (8), Anna (6) en Rachel (5) brachten de vorige paasvakantie in Zweden door. De liefde voor het land groeide alleen maar. ,,We vernamen dat Lore er als huisarts in een gezondheidscentrum kan werken, met vaste uren'', zegt Douwe (41). ,,Hier heb ik nauwelijks tijd voor mijn gezin en een sociaal leven. De kinderen klagen : mama, moet je weeral werken?'', aldus Lore.

Klap voor patiënten

Douwe en Lore keerden nog drie keer terug naar Dals-Ed, een gemeente met vijfduizend inwoners 150 kilometer ten noorden van Göteborg. ,,We verzamelden informatie, ontmoetten mensen die de stap al hebben gezet. In december hakten we de knoop door. We hebben het op oudejaarsavond aan de kinderen verteld'', zegt Douwe. Die zagen het best zitten. . ,, Ze vroegen of we hen dan eindelijk in bed zouden stoppen'', aldus Lore. ,,Ze lezen veel over het kindvriendelijke Zweden. Dat ze er minder les krijgen en er veel nadruk gelegd wordt op lezen en natuurbeleving, weten ze ook al'', zegt Douwe.

,,Ik was toch al van plan mijn bioboerderij te stoppen. De combinatie van onze jobs was moeilijk en de rendabiliteit van de boerderij niet hoog. In Zweden is er veel ruimte en rust. Ik zal er mijn eigen groenten kweken en wat in de bosbouw werken. Mijn serre en de tractor verhuizen mee. Ik zal wel de vrienden missen en zeker Daniël, de oude boer die hier nog wekelijks komt helpen'', aldus Douwe.

,,Voor mijn patiënten was het ook een klap'', geeft Lore toe. ,,Ik heb lang getwijfeld of ik hen dat kon aandoen. Ook onze ouders hebben het er moeilijk mee. Zij zullen hun kinderen en kleinkinderen missen. Maar Zweden is het einde van de wereld niet. We zullen vaak op bezoek komen. Het enige dat we willen is wat meer kwaliteit in ons leven.''

 Marc MAES18/01/2006

Overgenomen uit "Het Nieuwsblad"

18-01-2006 om 00:00 geschreven door m@urits

16-01-2006 om 00:00 geschreven door m@urits

30-12-2005 om 00:00 geschreven door m@urits