Mogelijke complicaties van de operatieve behandeling.

Geen enkele ingreep is zonder risico's. Zo is ook bij deze operatie de normale kans op complicaties van een operatie aanwezig, zoals nabloeding, infectie, etc. Een hernieuwde ruptuur komt zelden of nooit voor tenzij leefinstructies niet adequaat worden opgevolgd.

De nabehandeling

Voor zowel de conservatieve als de operatieve behandeling bestaat er een nabehandelingschema.

Operatie en nabehandeling: De gipsspalk die is aangelegd laat zwelling van uw kuit toe maar is niet stevig genoeg om er op te lopen. De eerste week tot aan het eerste polikliniekbezoek mag u niet steunen op deze voet. Na 1 a 1½ week worden de hechtingen verwijderd en krijgt een circulair onderbeengips. De voet die door verkorting van de gerepareerde achillespees tijdelijk in "spitsstand" staat wordt stapsgewijs in neutrale stand ingegipst (meestal 2e of 3e week) waarna u er makkelijker op kunt steunen. Op deze wijze kan de herstellende achillespees langzaam op lengte worden gebracht. Aansluitend volgt een periode van 2 a 4 weken tapebehandeling rond de voet en enkel eventueel in aanvang met een tijdelijke hakverhoging in de tape. Bij overgevoeligheid voor tape kunnen wij voor een andere vorm van bandage, i.e. Scotch Wrap (een soort elastisch rubber tape) kiezen. Soms wordt u verwezen naar de fysiotherapeut voor enige ondersteuning bij het herstel. Globaal kunt u na 6 tot 12 weken nagenoeg weer normaal lopen en kan een eventuele sporttraining hervat worden. (Er zijn mensen die tot meerdere maanden cq 1 jaar nodig hebben om voldoende te herstellen) Van belang is een goede warming-up (GEEN STRETCHEN)!

Niet-operatieve nabehandeling: In tegenstelling tot bovenstaande wordt niet alleen uw voet en onderbeen maar ook uw knie en bovenbeen ingegipst. De voet staat in spitsstand en de knie is ingegipst in licht gebogen houding. Stapsgewijs in periodes van 2 a 3 weken wordt het been in meer neutrale stand ingegipst en wordt het gips ingekort tot een onderbeengips. Tegenover het voordeel dat u niet geopereerd hoeft te worden staat het nadeel dat u zeker in de eerste weken meer onthand bent met een bovenbeen- ipv een onderbeen gips waarbij het been in een "onhandige stand" is ingegipst. Het herstel kan mogelijk ook enkele weken langer duren.

Bij onderzoek hoeft er niet zo veel zichtbaar te zijn. Bij voelen (palpatie) van de kuit is vaak heel duidelijk een onderbreking in het verloop van de pees vast te stellen.

Het belangrijkste onderzoek is het testen van de achillespeesfunctie: de hiel kan niet meer van de grond getild worden of bij knijpen in de ontspannen kuitspier (in buikligging met voeten over de rand van de onderzoeksbank (Test vlg. Thompson)), is er geen voetbeweging meer op te wekken. Bij onduidelijkheid kan het onderzoek eventueel worden aangevuld met echografie van de achillespees.

Het is mogelijk dat deze peesruptuur ontstaat omdat de pees niet stevig genoeg is aangelegd of verzwakt is. Bijna altijd is er een snelle en plotselinge spieractie (b.v. omhoog springen tijdens een volleybalwedstrijd) aan de scheuring vooraf gegaan. Een achillespeesruptuur treedt meestal op bij mannen tussen de dertig en veertig jaar, die met enige regelmaat sport beoefenen.

Bij een achillespeesruptuur ontstaat hevige pijn laag achter op de kuit of enkel, die erger of vergelijkbaar is met de pijn bij een spierscheur. Klassiek is het verhaal dat de patiënt achterom kijkt omdat hij het gevoel had dat er iemand hard tegen zijn onderbeen trapte maar vervolgens tot de ontdekking komt dat er niemand was. Lopen lukt daarna meestal niet of nauwelijks meer. Het is echter ook mogelijk dat men na enige rust nog wel kan lopen en er relatief weinig hinder van ondervindt. Alhoewel dit laatste eerder uitzondering dan regel is kan dit een verklaring zijn voor het feit dat sommigen pas na enkele dagen naar hun huisarts gaan omwille van een zeurende aanhoudende pijn in de "achillespees".