Nu na vallen en opstaan mijn productie op punt staat , is het tijd voor aktie ! Eerst plaats reserveren op kerstbeurzen , dan voor een deftige stand zorgen , en tenslotte een collectie samenstellen waarvan ik hoop dat de bezoekers pap zullen lusten. Onze eerste beurs heeft plaats in Aalst en was meteen een voltreffer , goed verkocht , veel leuke réactie's , kortom geslaagd. Het enige minpunt , na het bekijken van de gemaakte kosten zoals: standhuur-verplaatsingskost- aankoop standmateriaal-verzekering etc...en de netto gemaakte winst , bleef er bitter weinig over , zeker als men er van uit gaat dat we daar 3 dagen met twee gebost hebben. Indien mijn ega en ik dezelfde uren bv in een restaurant waren gaan werken hadden we netto3xzoveel verdient. Maar in de euforie van de vele goede commentaren stonden we daar niet te lang bij stil, en planden reeds de volgende beurs. Om de onkosten van verplaatsing te beperken dienden wij een aanhangwagen te kopen+trekhaak want vorige beurs dienden wij teveel op en af te rijden. Die winter van 1996 deden wij een 6 tal kerst & hobby beurzen met redelijk sucses , maar de netto winstmarge was te beperkt om van een leefbaar bedrijfje te mogen spreken. Positief was dat de klanten tevreden waren , ander knelpunt was dat er veel concurentie was van scholen die aan zeer lage prijzen kaarsen verkochten , en die een grote hap uit de te verdelen taart namen gezien hun famillie en vrienden zich verplicht voelden. De kaarsen die deze scholen aanboden waren welleswaar fabriekskaarsen zonder veel uitstraling maar zorgden toch voor minderverkoop. Gezien wij dit probleem moesten counteren in de toekomst , besloten wij over te schakelen naar geurkaarsen. tot lees.
Nu ik mijn ateljéé op orde had en de nodige grondstoffen kon ik starten met de aanmaak van kaarsen. Mijn eerste boorlingen zagen er niet uit , nakrimp zorgde voor putten in de kaarsvoet,kaarsen lieten niet los in de mal,bij het testbranden liepen de kaarsen af zoniet branden ze een putje zonder meer. Paniek in de gelederen,ik had toch lessen gevolgd en daar vrij goede kaarsen gemaakt en nu lukte niks meer? Ik spoorslags naar mijn opleider met mijn wedervaren , daar kreeg ik te horen dat bijna ieder merk van parafinne anders reageerde idem dito voor stéarine ,dat er verschillende soorten parafinne bestonden met verscheidene smelpunten etc... Ik begreep dat mijn opleiding verre van voltooid was en besloot mij gespécialiseerde lektuur aan te schaffen. Blokken dus en veel uit testen , beetje bij beetje zag ik licht in de duisternis maar echt tevreden was ik nog niet , mijn wieken versmoorden in de was en bleven niet overeind staan , via internet zocht ik kontakt met buitenlandse fabrikanten en vroeg stalen aan , na deze te hebben getest vond ik eindelijk de witte raaf en waren mijn kaarsen af. Ondertussen was er bijna 1 jaar voorbij gegaan en de kaars had nog niks opgebracht , mijn echtgenote begon zich terecht stilaan zorgen te maken . Ik had wel een spaarcentje opzij gezet tijdens mijn carriere in de verkoop maar na de aftrek van mijn investering en gedurende 1 jaar zonder inkomsten (mijn echtgenote werkte wel in de verzorging sector) begon mijn spaarkous gaten te vertonen. Ik moest dus dringend opstarten , mijn eerste lading volgens mij correcte kaarsen deelde ik uit aan fammilie en vrienden , hun respons was positief maar zou dat ook zo blijven indien ze moesten betalen? morgen weet U meer.
Nu ongeveer 11 jaar geleden zat ik met een burn-out ,na een carriere van 30 jaar in de verkoop,met jaarlijks +- 60.000km op de teller , ontelbare fille's en steeds maar toenemende werkdruk , was het bij mij eventjes op. Ik besloot er een jaartje uit te stappen en iets totaal anders te proberen. Via een advertentie kwam ik in het waasland terecht bij een artisanale kaarsengieter , het leek mij wel wat en na de zegen van thuis heb ik een 6 tal maanden stage gedaan , om de basis principe's van kaarsengieten onder de knie te krijgen. Let wel ,mijn leermeester bracht mij de noodzakelijke handelingen bij,maar liet niet het achterste van zijn tong zien , dat besefte ik pas later , na veel vallen en opstaan.Er bestaat zoiets als keukengeheimen in de kaarsenbranche. Na mijn stage besloot ik mij thuis een eigen ateljéé in te richten , met de bedoeling zelf kaarsen te maken als hobby en tevens met mijn productie aan kerstmarkten e.a.deel te nemen. Eerste tegenvaller was firma's vinden die mij de grondstoffen wilden leveren , de hoeveelheden die zij ( Fina-Shell -BP ) vooropstelden waren van die aard dat ik eventjes moest gaan zitten. Ik kon natuurlijk ook bij hobby winkels terecht , maar daar waren de prijzen buitenmaats , zeker als het mijn bedoeling was een handeltje op te starten. Gezien mijn ervaring uit het verleden met zaken doen besloot ik kontakt op te nemen met collega's kaarsengieters uit andere regio's en maakte ik deals om samen grondstoffen aan te kopen , zodat wij aan goede voorwaarden konden aankopen zonder ons te moeten overstockeren. Volgende stap was het ateljéé in richten op een veilige (parafinne is zeer onvlambaar) wijze , ik had een smeltbak nodig , gietkannen ,gietvormen en een deftige werktafel , veel heb ik zelf gemaakt want in de handel vind je wel het een en ander, maar ofwel op maat van "fabrieken" ofwel bestemd voor hobbyisten die kaarsen maken voor eigen gebruik. Ikzelf zit daar ergens tussenin , dus inventief zijn , met de ogen stelen en handige Harry nadoen. tot morgen.
Beste lezers en mede hobbyisten , in wat hierna komt wil ik jullie mijn wedervaren vertellen over hoe en waarom ik met kaarsengieten ben gestart. Ik zal proberen dagelijks een stukje te plegen over hoe met vallen en opstaan men toch iets kan bereiken , als men maar voldoende gemotiveerd is en gesteund wordt door het vrouwtje. Morgen begin ik met het verhaal van mijn start.
