Zoals reeds geschreven heb je om kaarsen te maken Parraffine , Stéarine (10 %) en wieken nodig. Je kan echter de kaars veel verbeteren door er 1 tot 2 % vybar aan toe te voegen , vybar verbeterd de kleurkwaliteit en verhinderd dat er witte vlekjes op de kaars komen , het is ook aangeraden vybar te gebruiken als je geur additieven toevoegd , vybar tenslotte voorkomt ook luchtbellen in de kaars. Kleurstoffen voeg je toe gans op het einde als de was klaar is om te gieten , goed roeren met een spatel zodat er geen brokjes meer overblijven , er zijn twee soorten kleurstoffen , de ene soort dient om de kaars door te kleuren de andere soort is om kaarsen in te dompelen. Er bestaat ook kleurstof in blokjes (wasco) die je dan afschraapt , deze laatste soort is meer bedoeld voor kinderen en minder van kwaliteit. Geur additieven bestaan in vrijwel alle bloemengeuren , het zijn bijvoorkeur ethérische oliën , er bestaan ook synthetische oliën (veel goedkoper) maar deze laatste zijn giftig en je moet er veel meer van gebruiken om hetzelfde resultaat te bekomen. Een goed resultaat bekom je als je 5cc ethérische olie toevoegd aan 1 liter was , voor synthetische olie moet je de dosis verdubbelen. Opgepast bij gebruik van synthetische geurolie dien je spatten op de handen dadelijk weg te wassen , vele mensen doen zijn er allergisch voor. Geuroliën hebben ook bepaalde eigenschappen , citronella is ideaal om muggen op afstand te houden, lavendel is ontspannend , vanille neutraliseerd de rook en rozemarijn stimuleert de energie. Een goede geurolie kost algauw +- 6 euro voor 10cc niet goedkoop dus.
Veel mensen en vooral kinderen voelen zich geroepen om zelf eens kaarsen te maken. In princiepe kun je met wat keukenmateriaal al aan de slag, benodigheden zijn : grote kom + kleine kom (bain marie) om de parraffine te smelten (parraffine smelt op +- 60°graden) een oude koffiekan of iets met een geut om de gesmolten parraffine in de vormen te gieten , vormen , kan gelijk wat zijn met dien verstande dat de onderkant niet smaller mag zijn dan de bovenkant kwestie van de kaars nog uit de vorm te krijgen. Als vorm kan je bv een karton omhulsel van whiskyflessen gebruiken , ook in geribt karton kan je mooie resultaten boeken. Stukken sanitaire plastiekbuizen kunnen dienst doen etc... een beetje improvisatie is hier wel op zijn plaats. Kaarsen maken van oude restantjes raden wij af tenzij als de bedoeling is de kaars buiten te laten branden , de mengelmoes van restantjes in verscheidene kwaliteiten en kleuren en met veel kans op vuilrestjes geeft gegarandeerd kaarsen die veel rook afgeven , een verwittigd man is er twee waard. Gebruik bij voorkeur goede parraffine , voeg 10% stéarine toe , gebruik aangepaste 100% katoenen wieken , kleur de kaars volgens believen en voeg desgewenst een parfum extract toe. Giet de parraffine niet te heet in de vormen mik op 60/70°graden anders riskeer je dat de vorm gaat lekken , giet bij voorkeur met laagjes van +- 2cm , giet telkens bij als de bovenlaag begint te harden , hou dit vol tot op het einde , als de vorm vol is (+-1cm van de rand) laat je de kaars opstijven , er zal een krimp optreden in het midden van de kaars , vul bij zolang nodig tot er geen krimp meer optreed , dan laat je de kaars liefst nog enkele uren koud worden (niet in frigo plaatsen) Geduld is een vereiste in kaarsenmaken , begin er niet aan als je niet voldoende tijd hebt of te ongeduldig bent. Let ook op voor brandwonden , indien toch verbrand dadelijk afspoelen met koud water , daarna pas zalf opdoen. Liefst geen parraffine smelten op open vuur (gas) electrisch fornuis en a la bain marie is ideaal. Giet je kaarsen in poreuze vormen eerst vorm in oliën met keukenolie , de kaars zal dan beter uit de vorm komen. Dit zijn enkele tips voor amateur kaarsenmakers , indien je proffesioneel aan de slag wil volg dan eerst een jaartje cursus bij een gevestigd kaarsenatelier. Veel sucses !
Volgens een oude Griekse sage verhinderde de God Zeus dat de mens vuur kreeg.Prometheus stal echter wat vuur van het godenverblijf op de berg en bracht dit naar de wereld. Dit brengen van het vuur gebeurt nu nog tijdens de Olympische spelen. In het verre verleden leerde de mens hoe hij vuur kon gebruiken. Eerst was vuur iets wat men moest vinden en behouden.Met vuur van een bosbrand stak men hopen takken aan en liet die zo lang mogelijk branden. Ging het vuur uit, dan moest men dat opnieuw gaan zoeken. Later werden manieren ontdekt om zelf vuur te maken , namelijk door het tegen elkaar slaan van vuurstenen, of het wrijven van droge takken , zo kon men voldoende hitte verwekken om licht ontvlambare stoffen te laten ontbranden. De volgende stap was de uitvinding van draagbaar licht namelijk de lichtbakens en de toortsen.Lichtbakens waren eigenlijk de voorlopers van de vuurtorens. Toortsen waren stokken met aan de top brandend teer , de teer werdt gewonnen uit steenkool en bepaalde houtsoorten. De toortsen werden meegenomen of bevestigd aan de rotswand/muur. Toen de mens pas vuur kon maken, ontdekten hij dat dierlijk vet afkomstig van walvissen,robben en pinguïns tot een soort olie kon worden geperst , deze olie kon branden en gaf een helder geel licht , de eerste stap naar de olielamp was gezet.Later leerde men de werking van de wiek kennen , dewelke olie opzoog en geleidelijk opbrande en tevens regelbaar was. De oudste gekende olielampen dateren van +- 15.000 jaar geleden en waren gemaakt van schelpen. in de oudheid werden kaarsen gemaakt van hars , dit was een dikke kleverige stof afkomstig van bomen , later gebruikte men dierlijke vetten. In de middeleeuwen maakte men kaarsen van bijenwas en in de 19è eeuw ontdekte men de aardolie dewelke een echte revolutie teweeg bracht op gebied van kaarsen maken. In 1827 werd de lucifer uitgevonden en in 1850 werd parraffine en stéarine het werkelijke startsein van de hedendaagse kaarsen industrie. In de 19è eeuw werd ook de gasverlichting uitgevonden en even later de electrische verlichting , de vooruitgang was niet meer te stoppen. ( overgenomen van collega kaarsenmaker uit Brakel - oost-vl )
Het gebruik van kaarsen als lichtbron is zéér oud , in de grotten en spelonken waar onze verre voorouders leefden kenden ze reeds het gebruik hiervan zij het in een primitieve vorm. In Egyptische pyramides werden bewijzen gevonden van het bestaan van kaarsen o.a in het graf van Toetanchamon. In het verre verleden gebruikte men talk , dat is een hard vet afkomstig van runderen en schapen , het stonk en rookte verschrikkelijk bij verbranding , een romantisch avondje bij kaarslicht was het zeker niet , eerder uit noodzaak maakte men gebruik van brandend vet . In de middeleeuwen gebruikten de kloosters en edelen bijenwas , zeldzaam , duur , maar van veel betere kwaliteit.Plantaardige en minerale was kende men pas vanaf +- 1800 , K.von Reichenbach was een van de eersten om was te winnen uit petroleum distilatie door middel van opwarming en afkoeling. Zo bekomt men vloeibare en vaste was , de vaste was werdt gebruikt voor kaarsen (parraffine) de vloeibare voor afdichting van papier en vooral voor gebruik in cosmetica , onze dames weten niet hoeveel petroleum ze opsmeren om er jonger uit te zien. Ook afdichting van kazen en isolatie van electronica gebeurd met was. Speksteen (magnesium selicaat) kan door vermaling dienst doen als talk , het is een monomineraal gesteente uit talkkristallen opgebouwd , snijdbaar en licht van kleur , kleermakers schreven er vroeger mee op stoffen. De beste maar ook duurste kaarsen worden gemaakt van gebleekte bijenwas , ze branden langer , roken minder en ruiken lekker , er zijn meerdere soorten op de markt naargelang de verhouding bijenwas / parraffine. Stéarine wordt gebruikt om toe te voegen aan parraffine , het maakt de kaars harder en verlengt de brand duur ervan , stéarine wordt gewonnen uit dierlijke vetten en uit planten (palmbomen), pas in de 19 eeuw is men het gaan gebruiken , het procedé werdt op punt gezet door Chevreul , stéarine wordt ook gebruikt in zeep en als omhulsel van pillen , het smeltpunt ligt bij de 70°graden celcius en is niet oplosbaar in water. later volgen nog een aantal weetjes over kaarsenmaken.
