Gisteren nog vergeten te zeggen dat de buitentemperatuur tijdens mijn rit naar Las Vegas is beginnen klimmen naar 88°F, zo'n 31°C, maar er was ook veel wind. Vandaag, op weg naar en tijdens mijn eerste bezoek aan Death Valley is de temperatuur gestaag blijven stijgen tot meer dan 33°C. Dat begint te tellen. Het hotel is een echte vakantiebestemming, heel goed. Maar ik heb vooral genoten van enkele bekende plaatsen in het park, zoals Artists Palette, Badwater basin, Devils golfcourse, en verder de prachtige vergezichten in deze woestijn.
Voor morgen heb ik een jeep gehuurd om naar de Racetrack te rijden, een plaats waar schijnbaar de stenen vanzelf over de grond schuiven. Er zouden in die buurt ook prachtige duinen te zien zijn. Overmorgen ben ik hier ook nog, en ik weet nu al dat ik tijd tekort ga komen. Reden om nog eens terug te komen hé.
Gisteren heb ik geen hiken meer gedaan, behalve langs de rand van de Canyon, de rimtrail zoals ze zeggen. Ik dacht eerst nog een stuk van Bright Angel trail te doen, maar dan was ik weer meer dan een halve dag weg, omlaag en dan weer omhoog natuurlijk. Ik heb in ieder geval genoten van de vele prachtige views op verschillende plaatsen langs de rim, met als afsluiter een prachtige zonsondergang. Toen ik terug naar de auto ging, in het half donker, ben ik gestruikeld en gevallen. Om mijn camera te beschermen met één hand viel ik op mijn andere, die dan ook wat wild vlees kwijt was. Het belangrijkste, mijn camera, was onbeschadigd. En over enkele dagen is mijn averij ook wel hersteld.
Vandaag was ik na de middag in Las Vegas, maar ik kon mijn hotel niet vinden. Na een telefoontje naar de boekingsfirma ter plaatse bleek het hotel overgenomen te zijn door een andere groep, en was dat niet doorgegeven. Er moest dus opnieuw geboekt worden, maar dat is met een uurtje vertraging dan toch in orde gekomen. Vanavond nog eens gaan eten in het Circus. Tegen vorige keer vind ik Vegas veel drukker, maar dat komt waarschijnlijk door het feit dat ik hier in april midden in de week was, en nu is het vrijdagavond, weekend dus.
Morgenvroeg zo snel mogelijk naar Death Valley, dat is meer iets voor mij.
Vandaag vrij vroeg opgestaan en vertrokken naar de Canyon. 8 uur was ik daar en er was bijna geen kat te zien. Na wat rondkijken heb ik besloten om een stuk van de Kaibab trail te doen. Niet helemaal, want dan kom je bij de Colorado rivier uit en om dan weer helemaal naar boven te stappen is bijna ondoenbaar. Dat wordt trouwens ten stelligste door de parkwachters afgeraden. Er zijn al mensen gestorven van uitputting toen zij dit toch probeerden. Ik ben dan vertrokken met het idee ' we zien wel'. Toen ik na 1,5 mijl aan Cedar Point aankwam was daar een parkwachter die vroeg hoever ik wou gaan. Hij raadde me aan om niet verder dan Sceletton Point te gaan, en dat heb ik dan gedaan. Heen en terug is dat zo'n 10 km, met een hoogteverschil van zowat 650 meter. Ik heb daar bijna 5 uur over gedaan, maar veel gestopt om te genieten en foto's te nemen.
Toen ik terug boven was had ik een hongerke en heb mij een voorbereid klef broodje kip gekocht. Daarna ben ik met de bus de westelijke rim opgereden en heb daar nog eens 6 km gewandeld, met dat verschil dat het nu vlak was.
Dan ben ik terug naar het Visitor Centre gereden voor de zonsondergang, maar die viel wat tegen. Dan maar terug naar het hotel om te gaan dineren. Morgen is er nog een dag.
Tegen de middag bij de Grand Canyon aangekomen. Wat een drukte zeg. Van alle plaatsen die ik tot nu bezocht heb is dit toch wel de drukste. Ik zag het al onmiddellijk aan de grootte van de parkeerplaatsen, die zijn enorm. Aan de rim, de rand van de Canyon, is het echt over de koppen lopen. Ik denk dat ik de volgende dagen telkens heel vroeg naar daar ga om rustig te kunnen kijken en fotograferen. Ik ga zeker ook een wandeling maken, maar met de wetenschap dat als je hier omlaag stapt, je even ver terug omhoog moet.
Toen ik na de middag naar mijn hotel wilde rijden begon mijn GPS kuren te vertonen. In plaats van nog 10 minuten rijden gaf die 30 minuten aan, en hij stuurde mij door allerlei kleine wegentjes. Toen zij (vrouwenstem natuurlijk) mij een zandweg wou insturen ben ik gestopt en heb het adres opnieuw laten zoeken. Toen mocht ik keren en was ik enkele minuten later ter plaatse. Hier blijf ik 3 nachtjes slapen, en heb dus 2 volle dagen om de Canyon te verkennen.
Niet al te vroeg vertrokken richting Monument Valley, want maar 2 uurtjes rijden. En omdat ik toch niet voor 15h kan inchecken heb ik besloten om nog een National Park te bezoeken dat langs de weg licht: Bridges. Blijkbaar bekend om enkele grote, door de rivier uitgesleten natuurlijke bruggen. Inderdaad de moeite, maar voor enkele uurtjes, en dat was dus de bedoeling.
Daarna verder naar Monument Valley. Wauw!!!! Wat een zicht, zelfs al tientallen kilometers voor de eindbestemming. Ik logeerde in The View, het enige hotel met zicht op het park.
De volgende dag had ik een zwaar maar wel fantastisch programma : Om half 5 's morgens werd ik al opgepikt door een gids die mij naar een prachtige locatie bracht om de zonsopgang te fotograferen. Daarna bracht hij mij nog naar enkele prachtige plekken zodat ik die morgen al heel wat gezien had. Na de middag kwam hij mij terug halen om te gaan fotograferen in Mystery Valley. Toen ik mijn gids, Tooley, vroeg waarom die plaats zo noemt, zei hij dat dat een mysterie is. Goede gids, niet zo spraakzaam, maar toch wat van geleerd over de Diné, zoals de navajo's zich noemen.
Vandaag was mijn programma ook niet mis: Vanuit Monument Valley vertrokken naar Page, om daar de Upper en de Lower Antelope canyons te gaan bezoeken. Dit zijn slotcanyons, oftewel smalle uitgesleten geulen in de zandsteen, van soms meerdere tientallen meters diep en slechts enkele meters, of minder, breed. Spectaculair, doordat de erosie de prachtigste vormen heeft gecreëerd in die canyons. Wel winderig, zodat het zand overal tussen kruipt. Toen ik vanavond al mijn haar waste kwam het rode zand er echt uitgelopen.
Vanavond nog maar eens een goede steak gegeten , een rib eye deze keer. Verdiend vind ik, na die drukke dagen. Morgen naar de Grand Canyon. Daar ga ik het wat kalmer aandoen, misschien.
