Deze dag zal mij, en Anna ook wel vermoed ik, nog lang bijblijven. Hoewel we veel vroeger dan de dag voordien vertrokken waren bleek het toch weer een helse klim- en daaltocht waar geen einde aankwam. Daarbij kwam dan nog dat we duidelijk de inspanningen van gisteren nog niet verteerd hadden. Onze hoop om rond 4 uur in de namiddag toe te komen in Kumano Hongu Taisha was snel vervlogen. Gelukkig konden we onderweg af en toe genieten van het mooie landschap. En gelukkig was het bureel van de Kumano Kodo nog open. Ik was misschien vergeten te vertellen dat langs het ganse parcours hier en daar kastjes staan waarin een stempel en stempelkussen staan, telkens verwijzend naar de betreffende  plaats. Aan de start in Takijiri hadden we een stempelboekje meegekregen en we hebben dus telkens een stempel geplaatst in ons boekje. Dit bewijs dat we de ganse tocht te voet afgelegd hebben, samen met het bewijs dat we de voettocht naar Santiago de Compostela hebben gedaan levert ons voortaan de titel op van Dual Pilgrim. Toen we dat document in handen hadden viel de vermoeidheid al direct een stuk van ons af. 

Dan zijn we naar onze gereserveerde minshuku in Yunomine getrokken voor een verdiende en broodnodige douche en onsen, en een heel lekker avondmaal.  Kenmerkend aan dit stadje is het grote aantal hele goede onsens omdat het water, dat van vulkanische origine is, met een temperatuur van negentig graden uit de grond komt. Er is daar een openbare put waar dat hete water ook in afgeleid wordt en waar de lokale bevolking eieren en groenten in komen leggen om ze te koken.