Eergisteren ben ik dus naar Koyasan gegaan vanuit Osaka. Vroeg vertrokken want het is een reis van enkele uren. Eerst de ringtrain die rond Osaka rijdt, dan een trein die mij in de bergstreek ten zuiden van Osaka brengt. Dan een kabeltrein die op 5 minuten een paar honderd meter tegen de bergwand omhoog kruipt, en tenslotte een bus die tot in het stadje gaat. Vooral de trein die door de bergen rijdt heeft veel tijd gekost, omdat het maar een enkel spoor is om naar en terug te rijden. Daardoor moeten die treinen op mekaar wachten om het spoor te kunnen gebruiken, wat vaak tot vertragingen leid.
Daarmee stond ik om 11h toch al in Koyasan bij de tempel waar ik zou overnachten. Eens ingecheckt ben ik naar Okuno in gestapt, een laan van enkele kilometers met aan weerszijden duizenden en duizenden graven. Sommige zijn recent, andere honderden tot meer dan duizend jaar oud. Op het einde staat uiteraard een bouddhistische tempel. Ik zeg uiteraard omdat gans het religieuze complex door een bouddhistische priester in de 9de eeuw gestart is.
Daarna heb ik de belangrijkste religieuze gebouwen bezocht. Alles bijeen de moeite om minstens 1 of meer dagen te blijven. Dan ben ik terug naar mijn tempeltje gegaan om er van een vegetarisch maar toch lekker avondmaal te genieten.
De gasten waren uitgenodigd om tegen 5.50h s morgens aanwezig te zijn bij het ochtendritueel. Iedereen was er, en ik vond het wel heel interessant, zeker met die bijna verdovende gezangen erbij, maar op den duur vond ik wel welletjes. Gelukkig konden we om 7.15 gaan ontbijten.
Onmiddellijk daarna ben ik vertrokken voor weer een lange trip met de trein naar Tanabe. Eerst de bus, dan terug de kabeltrein, vervolgens een trein, overstappen op een andere trein om net na de middag in Tanabe aan te komen. Daar een uurtje gewacht op Anna en dan samen met de bus naar de eerste minshuku, dat is een guesthouse maar met sterallures. Het avondeten en het ontbijt was dan ook fantastisch.
Na een deugddoende nachtrust zijn we dan vanmorgen op stap gegaan vanuit Takijiri naar de minshuku waar we nu verblijven in Tsigisakura. 18 km stappen, meestal bergop is heel vermoeiend. Het was bijna te vergelijken met mijn eerste dag in de Ardennen toen ik naar Compostela wandelde, toen was mijn pijp helemaal uit, nu scheelde het niet veel. 8 uur hebben we er over gedaan, rustpauzes inbegrepen. Gelukkig maakt een warme douche en even in de onsen vertoeven al veel goed. En daarna kregen we weer een fantastische maaltijd in ander Japans gezelschap, maar die vonden het leuk dat ik erbij was.
Morgen nog zo'n dag van 7 a 8 uur stappen.Puur genieten.
Nu begint het toch al snel te gaan vind ik. Nog twee weken en het zit er weeral op. Zaterdag ben ik in 1 ruk van Seoul naar Busan gespoord. Maar omdat ik de voormiddag niets bijzonders gepland had ben ik gaan wandelen langs de rivier die door seoul loopt, tot ik een kerkje zag dat ik even van naderbij wilde bekijken. Het blijkt eigenlijk een gedenkplaats te zijn waar in de achtiende en begin negentiende eeuw een aantal katholieke priester de martelaarsdood stierven. Het ging zelfs zover dat het katholiek geloof in die tijd door de overheid verboden werd.
In Busan aangekomen had ik snel mijn weg gevonden naar het guesthouse. Dit blijkt een appartement te zijn op de 20ste verdieping van een groot appartementengebouw. De eigenaar stelt de slaapkamers, badkamer, keuken en living ter beschikking van de gebruikers, en woont zelf in een ander appartement. Prachtig zicht op een deel van de stad.
Zondag heb ik een Bouddhistische tempel bezocht die vlak aan zee ligt. Heel mooi, en zoals dikwijls met deze tempels zijn de straten die er naartoe leiden volgestouwd met stalletjes die eten en souveniers aanbieden.
Hierna heb ik de metro genomen om een ander deel van de stad te bezoeken, Gamcheon Culture Village, dat vooral opvalt door de kleurrijke gevels en daken. Maar een wandeling door het stadje leert dat er veel meer te zien is. Her en der staan echte kunstwerken langs de straten en ook de muren werden soms mooi beschilderd. Het was er net als aan de tempel razend druk. Ah ja, zondag.
Tenslotte ben ik naar de Jagalchi vismarkt geweest. Busan ligt aan de zee en er komt elke dag een overvloed aan verse zeevruchten op die markt terecht. Prachtig om zien. Sommige dingen zijn niet zo fraai, zoals het levend stropen van palingen, maar dat hoort nu eenmaal bij deze cultuur. Ik heb daar ook voor een habbekrats drie lekkere gebakken vissen verorbert.
Vandaag ben ik dan terug naar Japan gekomen met de ferry, en ben meteen doorgespoord naar Osaka. Dit is enkel een tussenstop, want morgen ga ik naar Koyasan.
