Gistermorgen ben ik om halfvijf opgestaan om de Fuji bij zonsopgang te zien, en ja hoor, gedurende zo'n halve minuut was er een prachtige rode gloed te zien op de sneeuw van de vulkaan. Snel dus enkele foto's genomen en dan gewacht op meer van dat schouwspel. Maar blijkbaar had de zon er al genoeg van en ze kroop achter de wolken, voor de rest van de dag. Ik heb dan wat later een fiets gehuurd en het ganse Yamanakakomeer rondgereden in de hoop toch nog een mooi plaatje te schieten. Niks van, het werd alleen maar donkerder.
Na de middag ben ik dan verhuisd, zoals gepland, naar een guesthouse aan een ander meer in de buurt, het Kawaguchikomeer. Mooie zichten ook weer, maar geen zon.
Gisteravond heb ik weer iets nieuws gegeten: Houtou. Een soort soep met dikke noedels en heel veel groenten. Heet lekker.
Vanmorgen was ik weer heel vroeg op, maar de Fuji was foetjie, helemaal in de wolken verpakt.
Rond negenen heb ik dan de trein genomen en in enkele etappes alweer ben ik in Magome aangekomen. Dit is een bekend post-dorpje dat grotendeels nog is zoals het enkele honderden jaren geleden was. Morgen wandel ik van Magome naar Tsumago, een gelijkaardig dorpje.
De laatste dagen valt het mij op dat plaatsen als Fuji en Magome door veel Chinezen bezocht worden. Ik ken nu ondertussen het geluid dat de japanse en de koreaanse spreektaal maakt, en chinees is weer anders.
Gisteravond hebben Anna en ik in haar appartement een heerlijke okonomiyaki gemaakt. Dat heb ik ook weeral geleerd, zodat ik dat thuis nu zelf kan fabriceren.
Vanmorgen ben ik dan vertrokken per shinkansen, en enkele overstappen op lokale treinen, naar Yamanakako. Ik heb de Fuji berg nu eindelijk met mijn eigen ogen kunnen bekijken, en het is een enorme en mooie vulkaan. Ik blijf hier 2 nachten, dus ik zal nog wel wat foto's kunnen maken, en de omgeving ook wat verkennen.
Kumano Hongu Taisha waar we gisteren toekwamen, is één van drie belangrijke tempels in de Kumano Kodo pelgrimstochten. Gisteren hebben we wijselijk besloten om de andere tempels per bus of trein op te zoeken. De eerste die we bezocht hebben is de Kumano Hayatama Taisha, een hele mooie tempel in het stadje Shingu gelegen. Vandaar zijn we dan toch een stukje te voet gegaan naar een andere tempel die ook bekend is maar niet bij de drie hoort. Deze tempel ligt boven op een berg van enkele honderden meters hoog, dus wij toch weer klimmen. Maar het was de moeite. Een prachtig vergezicht en een mooie tempel.
Terug beneden zijn we per trein en bus naar Kumano Nachi Taisha getrokken. Ook weer heel mooi, maar de grote trekpleister hier is een waterval van meer dan 100 meter die dichtbij het tempelcomplex neerkomt.
In het stadje dat Nachi falls heet, hoe zou dat nu komen, zijn we blijven slapen. Ik voelde eindelijk dat mijn benen wat aan het recupereren waren. Hoewel onze slaapplaats er wat gedateerd uitzag, en de eigenaars idem dito, was er op properheid niets aan te merken. En het avondmaal was gewoon fantastisch.
Eigen was het op dat ogenblik nog niet duidelijk waar we 's anderendaags naartoe zouden trekken. Terug naar Tanabe of meer in de richting van mijn volgende etappe. Vanuit Tanabe naar Yamanakako, aan de voet van de Fuji berg zou mij 8 uren treinrijden aansmeren. Uiteindelijk hebben we beslist om naar Karuizawa te reizen, zodat ik al meer dan halfweg was voor de volgende dag. Karuizawa is de woonplaats van Anna, en dus zou ik dan deze keer bij haar logeren.
Deze dag zal mij, en Anna ook wel vermoed ik, nog lang bijblijven. Hoewel we veel vroeger dan de dag voordien vertrokken waren bleek het toch weer een helse klim- en daaltocht waar geen einde aankwam. Daarbij kwam dan nog dat we duidelijk de inspanningen van gisteren nog niet verteerd hadden. Onze hoop om rond 4 uur in de namiddag toe te komen in Kumano Hongu Taisha was snel vervlogen. Gelukkig konden we onderweg af en toe genieten van het mooie landschap. En gelukkig was het bureel van de Kumano Kodo nog open. Ik was misschien vergeten te vertellen dat langs het ganse parcours hier en daar kastjes staan waarin een stempel en stempelkussen staan, telkens verwijzend naar de betreffende plaats. Aan de start in Takijiri hadden we een stempelboekje meegekregen en we hebben dus telkens een stempel geplaatst in ons boekje. Dit bewijs dat we de ganse tocht te voet afgelegd hebben, samen met het bewijs dat we de voettocht naar Santiago de Compostela hebben gedaan levert ons voortaan de titel op van Dual Pilgrim. Toen we dat document in handen hadden viel de vermoeidheid al direct een stuk van ons af.
Dan zijn we naar onze gereserveerde minshuku in Yunomine getrokken voor een verdiende en broodnodige douche en onsen, en een heel lekker avondmaal. Kenmerkend aan dit stadje is het grote aantal hele goede onsens omdat het water, dat van vulkanische origine is, met een temperatuur van negentig graden uit de grond komt. Er is daar een openbare put waar dat hete water ook in afgeleid wordt en waar de lokale bevolking eieren en groenten in komen leggen om ze te koken.
Eergisteren ben ik dus naar Koyasan gegaan vanuit Osaka. Vroeg vertrokken want het is een reis van enkele uren. Eerst de ringtrain die rond Osaka rijdt, dan een trein die mij in de bergstreek ten zuiden van Osaka brengt. Dan een kabeltrein die op 5 minuten een paar honderd meter tegen de bergwand omhoog kruipt, en tenslotte een bus die tot in het stadje gaat. Vooral de trein die door de bergen rijdt heeft veel tijd gekost, omdat het maar een enkel spoor is om naar en terug te rijden. Daardoor moeten die treinen op mekaar wachten om het spoor te kunnen gebruiken, wat vaak tot vertragingen leid.
Daarmee stond ik om 11h toch al in Koyasan bij de tempel waar ik zou overnachten. Eens ingecheckt ben ik naar Okuno in gestapt, een laan van enkele kilometers met aan weerszijden duizenden en duizenden graven. Sommige zijn recent, andere honderden tot meer dan duizend jaar oud. Op het einde staat uiteraard een bouddhistische tempel. Ik zeg uiteraard omdat gans het religieuze complex door een bouddhistische priester in de 9de eeuw gestart is.
Daarna heb ik de belangrijkste religieuze gebouwen bezocht. Alles bijeen de moeite om minstens 1 of meer dagen te blijven. Dan ben ik terug naar mijn tempeltje gegaan om er van een vegetarisch maar toch lekker avondmaal te genieten.
De gasten waren uitgenodigd om tegen 5.50h s morgens aanwezig te zijn bij het ochtendritueel. Iedereen was er, en ik vond het wel heel interessant, zeker met die bijna verdovende gezangen erbij, maar op den duur vond ik wel welletjes. Gelukkig konden we om 7.15 gaan ontbijten.
Onmiddellijk daarna ben ik vertrokken voor weer een lange trip met de trein naar Tanabe. Eerst de bus, dan terug de kabeltrein, vervolgens een trein, overstappen op een andere trein om net na de middag in Tanabe aan te komen. Daar een uurtje gewacht op Anna en dan samen met de bus naar de eerste minshuku, dat is een guesthouse maar met sterallures. Het avondeten en het ontbijt was dan ook fantastisch.
Na een deugddoende nachtrust zijn we dan vanmorgen op stap gegaan vanuit Takijiri naar de minshuku waar we nu verblijven in Tsigisakura. 18 km stappen, meestal bergop is heel vermoeiend. Het was bijna te vergelijken met mijn eerste dag in de Ardennen toen ik naar Compostela wandelde, toen was mijn pijp helemaal uit, nu scheelde het niet veel. 8 uur hebben we er over gedaan, rustpauzes inbegrepen. Gelukkig maakt een warme douche en even in de onsen vertoeven al veel goed. En daarna kregen we weer een fantastische maaltijd in ander Japans gezelschap, maar die vonden het leuk dat ik erbij was.
Morgen nog zo'n dag van 7 a 8 uur stappen.Puur genieten.
Nu begint het toch al snel te gaan vind ik. Nog twee weken en het zit er weeral op. Zaterdag ben ik in 1 ruk van Seoul naar Busan gespoord. Maar omdat ik de voormiddag niets bijzonders gepland had ben ik gaan wandelen langs de rivier die door seoul loopt, tot ik een kerkje zag dat ik even van naderbij wilde bekijken. Het blijkt eigenlijk een gedenkplaats te zijn waar in de achtiende en begin negentiende eeuw een aantal katholieke priester de martelaarsdood stierven. Het ging zelfs zover dat het katholiek geloof in die tijd door de overheid verboden werd.
In Busan aangekomen had ik snel mijn weg gevonden naar het guesthouse. Dit blijkt een appartement te zijn op de 20ste verdieping van een groot appartementengebouw. De eigenaar stelt de slaapkamers, badkamer, keuken en living ter beschikking van de gebruikers, en woont zelf in een ander appartement. Prachtig zicht op een deel van de stad.
Zondag heb ik een Bouddhistische tempel bezocht die vlak aan zee ligt. Heel mooi, en zoals dikwijls met deze tempels zijn de straten die er naartoe leiden volgestouwd met stalletjes die eten en souveniers aanbieden.
Hierna heb ik de metro genomen om een ander deel van de stad te bezoeken, Gamcheon Culture Village, dat vooral opvalt door de kleurrijke gevels en daken. Maar een wandeling door het stadje leert dat er veel meer te zien is. Her en der staan echte kunstwerken langs de straten en ook de muren werden soms mooi beschilderd. Het was er net als aan de tempel razend druk. Ah ja, zondag.
Tenslotte ben ik naar de Jagalchi vismarkt geweest. Busan ligt aan de zee en er komt elke dag een overvloed aan verse zeevruchten op die markt terecht. Prachtig om zien. Sommige dingen zijn niet zo fraai, zoals het levend stropen van palingen, maar dat hoort nu eenmaal bij deze cultuur. Ik heb daar ook voor een habbekrats drie lekkere gebakken vissen verorbert.
Vandaag ben ik dan terug naar Japan gekomen met de ferry, en ben meteen doorgespoord naar Osaka. Dit is enkel een tussenstop, want morgen ga ik naar Koyasan.
Vandaag heel de dag in hartje Seoul rondgewandeld. Eerst een tweede paleis, simpelweg Changgyeonggung Palace genoemd, van de vroegere koningen bezocht. Dit keer weer een heel groot, en met een geheime tuin. Geef mij toch maar de Japanse tuinen.
Daarna Jongmyo Shrine bezocht. Enkele grote oude gebouwen, waarin men vroeger, en nu nog, de geesten van de gestorven koningen bewaarde in de vorm van een soort houten tablet. Enkele malen per jaar wordt er een grootse ceremonie uitgevoerd. Maar nu waren enkel de gebouwen te bekijken, en die zijn potdicht.
Dan verder gestapt over Gwanghwamun, een groot plein met onder andere een beeld van een belangrijke koning, Joseon.
Wat verder ligt Cheonggyecheon, een 6km lange beek, rivier, die vroeger overdekt was en die men enkele jaren geleden heeft omgetoverd tot een plaats waar veel mensen komen genieten van het moois en de rust midden in de stad. In het water staan ook kleurrijke bouwsels en beelden, mooi om naar te kijken.
Ondertussen had ik ook de wissel van de wacht meegemaakt aan 2 vroegere poorten van de stad. Heel kleurrijk ook en veel ceremonieel en dus veel volk om te kijken. In het midden van de ceremonie krijgen de toeschouwers de kans om tussen de wachters te gaan om foto's en selfies te maken.
Ook heb ik even over Myeongdong gelopen, een gekende winkelstraat, maar daar had ik het rap bekeken, en dus reed bibie met de metro terug naar Hao, mijn guesthouse.
Vandaag om 7 uur opgestaan en zo snel mogelijk vertrokken richting Gyeongbokgung, een voormalig koninklijk paleis van enkele honderden jaren oud. Vooral heel groot, maar voor mij niet meer zo interessant, op enkele uitzonderingen na, omdat op den duur al die gebouwen wat op mekaar beginnen te lijken. Toch enkele mooie beelden gemaakt.
Tegen de middag ben ik dan vertrokken naar Digital Media City, waar ik om 1h had afgesproken met Jee In. Dat was een hartelijk weerzien. Jammer genoeg had zijweinig tijd, maar we hebben wel samen kunnen lunchen en heel veel bijgebabbeld.
Deze morgen heel vroeg opgestaan om het zogenaamde fortres van Jeonju te bekijken. Men had mij verteld dat een volledig aflopen van de omwalling 3 uren duurt. Ik heb er iets meer dan 2 uren over gedaan, en nog veel tijd gemaakt voor het nemen van foto's. Ik vond het echt wel de moeite van een bezoek waard. Ik heb onderweg ook foto's gezien van de belabberde toestand van het fort vóór de restauratie, en het mag gezegd worden dat hier prachtig werk geleverd is.
Toen ik de muur afliep zag ik plots aan de overkant van het centrum een heel groot Boeddha beeld staan halverwege een heuvelrug. Daar ben ik achteraf ook nog naartoe geweest. Prachtig beeld.
En zo zat mijn voormiddag er op en was ik klaar om de trein te nemen naar Seoul. De bus naar het treinstation heb ik zelf uitgezocht, en alles is prima verlopen.
Deze middag in Seoul aangekomen, en vrij snel een lokale trein kunnen nemen tot bij mijn guesthouse. Daarna de buurt, Hongdea nog wat verkend. Een hele levendige uitgangsbuurt. Maar morgen ga ik de echte bezienswaardigheden opzoeken, en heb ik ook met Jee In afgesproken om samen te lunchen.
Vandaag ben ik met de trein van Jeonju naar Suwon gespoord. Deze stad staat bekend om zijn zogenaamd fort. De treinreis is vlot verlopen. Een behulpzame man in het plaatselijke Tourist Information Centre vertelde mij welke bussen ik kon nemen om tot mijn bestemming te geraken. Ik nam bus 12, één van de bussen op mijn lijstje. 100 meter voor mijn afstapplaats draait die toch wel naar rechts zeker. Ik twijfelde en bleef zitten, maar na enige tijd zag ik op mijn gps dat deze bus alsmaar verder weg reed van de plaats die ik moest hebben. Ik ben uiteindelijk afgestapt en heb enkele mensen gevraagd welk bus ik moest nemen. Uiteindelijk ben ik dan, met een uur vertraging, in mijn guesthouse geraakt.
Ik heb dan na de middag de omgeving nog wat verkend en kwam snel tot de conclusie dat het hier niet echt om een fort gaat zoals wij dat kennen, maar eerder om een versterkte stadsmuur. Heel stevig en prachtig uitgevoerd in de laatste jaren van de achtiende eeuw.
Deze avond heb ik Galbi met sashimi gegeten, in het japans restaurant onder mijn guesthouse.Heel lekker.
Jeonju is gekend vanwege zijn Hanok village, een klein deel van de stad dat nog bestaat uit gebouwen in traditionele stijl. Een beetje gelijk Hahoe Folk Village dus, maar met dat verschil dat deze hanoks in het centrum van de stad kunnen overleven. Een ander groot verschil: dit hanok dorp is het centrum van een bruisend uitgaansleven. Heel veel jonge mensen huren traditionele kledij om daarin gekleed een dag in het dorp door te brengen.
Ik dacht eerst dat Jeonju mij niet meer te bieden had, tot ik ontdekte dat er ook een wijk was waar heel veel muurschilderingen waren. Ik daar naartoe natuurlijk. Enkele foto's van deze prachtige murals heb ik al op mijn blog gezet.
Een ander iets dat mij verraste: in Zuid Korea zijn heel wat katholieke kerken terug te vinden.
Ik las daarstraks de reactie van Mona, en daar moet ik toch efkes op ant woorden.
Wel Mona, ik ben nu nog 3 weken weg en dan kom ik terug naar huis. Ik ben jullie niet vergeten hoor, maar ik ga nog wat rondreizen hier, en als ik terugkom breng ik ook een cadeautje mee voor jou en Mia. En ik zal ook nog meer mooie foto's op de blog zetten, dan kunt ge zien waar ik overal geweest ben. Tot binnenkort.
Vanmorgen, toen ik opstond in mijn kamertje, vond ik dat mijn matras heel warm aanvoelde. Ik dacht eerst dat het door mij kwam. Ook de vloer voelde warm aan. Toen ontdekte ik dat op de vloer een dun vloerkleed lag dat voorzien was van elektrische verwarming. En ik maar vertellen over de primitieve leefomstandigheden daar.
Rond acht uur heb ik dan een wandeling gemaakt door dat mooie dorpje. Het was nog stil en aangenaam, met de zon die al wat warmte gaf. Geen toeristen, alleen de rust. Rond half negen besloot ik dan om de bus te nemen terug naar Andong. Heel goede beslissing! Toen ik het dorp uitliep zag ik een horde, ongeveer 10 busladingen, chinezen en koreanen afkomen. Ik raakte bijna niet door die massa naar de uitgang, en dan dat lawaai dat die bij hebben. Was ik blij dat ik weg was.
Even na elven zat ik dan op de bus richting Daejeon, om vandaar met een andere bus naar Jeonju te reizen. Alles bijeen zo'n drie en een half uur rijden. In Jeonju dan terug de bus op naar de plaats van mijn guesthouse. Om vier uur was ik ter plaatse, niet zonder de hulp van een vriendelijke dame in het toeristen informatie centrum aan de busterminal.
Vannacht en morgen slaap ik in een aparte kamer. Morgen ga ik op rustige manier de omgeving verkennen.
