Vandaag gaf de weersverwachting een grote kans op regen. Gelukkig bleef die grotendeels weg en kon ik het eerste stuk, eerst dalend en dan stijgend, vlot stappen. Jammer, maar het grootste stuk van deze etappe loopt over asfalt. De vergezichten zijn er wel, maar nu we in een vrij vlak gebied zitten, is het wat minder spectaculair. Het verdere traject was eigenlijk vrij vlak tot in Ourense. Ongeveer halverwege zag het er ineens toch naar uit dat ik nat zou worden en dus heb ik mijn rugzak regenbescherming aangebracht en mijn regenbroek aangetrokken. Een beetje gemiezer heb ik dan wel gehad, maar regen was er niet bij. Tot ik even een bjar binnenstapte voor een stuk tortilla, dan zag ik het plots wel regenen. 10 minuten later was ook dat voorbij. Na de middag is de zon zelfs af en toe doorgebroken, maar dan zat ik al in de albergue van Ourense. Dat was wel even zoeken, want de vroegere plaats is blijkbaar gesloten. Na veel vragen en zoeken heb ik hem toch gevonden.
Ondertussen heb ik de kathedraal bezocht, wat meestal wel de moeite is. Nu dus ook. Edgard en Marc zijn dus verder gestapt, ik hoop hen nog te zien in Santiago, maar dat valt nog af te wachten.
In de albergue zitten nu drie Spanjaarden die ik ondertussen al wel en week ken. Verder een Duitse, een Japanse en een Koreaanse, die heb ik pas de laatste dagen tegengekomen.
Morgen zal ik, net als vandaag, een kleine 23km stappen. Zo kunnen mijn benen wat recupereren, want daarna volgen etappes van 37 en 33km. De laatste etappe zou iets van 16km zijn.
Vandaag was er in het eerste deel weer een mooie, stevige bergklim. Zelfs al weet ik dat het een lange klim wordt tot meer dan 900m hoog, toch denk ik steeds weer dat ik er bijna ben, tot ik na de volgende bocht vaststel dat er nog een klimmetje komt, dan nog één, en dat gaat zo maar door. Dan kom ik in een dorpje, Albergueria, en zie een bar waar het volhangt met Sint Jacobsschelpen. De patron is wat nors, maar verder beleefd. Ik drink een Cas. Na Albergueria is het klimmen nog niet gedaan, en dan plots, begint de afdaling. Af en toe moet ik op deze etappe weer het asfalt op, maar alles bijeen valt het vandaag goed mee. Uiteindelijk kom ik in een vallei terecht die een hele tijd bijna volledig vlak is. Ik volg een brede weg die over meer dan 3km volledig rechtdoor loopt, daar wil ik snel af en dus ga ik flink door. Op het einde volgen er wat bochten en dan terug een kleine beklimming alvorens ik in Xunqueira de Ambia aankom. Een kleine 32km van Laza.
Het was goed wandelweer vandaag. Niet koud, maar door de bewolking werd het ook niet te heet. Morgen zou het wel eens kunnen regenen.
Onderweg heb ik even tussen de pas geschoren schapen gelopen die naar hun wei gebracht werden. Ik heb enkele pas geslachtte varkens gezien die op enkele paletten lagen naast de weg. Ook heb ik een gesprekje gehad met een Nederlandse die helemaal alleen van het Zuiden van Spanje de camino mat de fiets doet. Ze kampeert heel veel en maakt liever geen gebruik van albergues. En zo kom je soms rare en ook mooie dingen tegen op de camino.
Deze Camino loopt stilaan op zijn einde voor mij. Zaterdag kom ik normaal gezien aan in Santiago. Marc wil vrijdag aankomen, want hij moet een huwelijk bijwonen op zaterdag. Dat betekent dat Marc en Edgard morgen waarschijnlijk 2 etappes doen.
Dat we nu volop in de bergen zitten zal wel duidelijk zijn zeker. De vorige dagen heb ik op 1000 tot 1200 meter hoogte geweest. Ook vandaag ben ik boven de duizend meter geweest. Het begon met een klim die, zoals meestal, eindeloos lijkt te blijven duren. Het grootste deel ervan was dan nog over een asfaltweg, gelukkig kwam er bijna geen verkeer over. De mooie vergezichten maakten veel goed. Een heel mooie omgeving weeral. Het eerste grote dorp kwam eraan, en ik hoopte in de bar, die er is volgens mijn gsm, een lekkere tas koffie te kunnen drinken. Helaas: cerrado. Mijn banaan op een bank opgegeten en verder.
De klim was voorbij en nu was het grootste deel van de weg een glooiend parcours. Op het einde van dit stuk is een dorpje, en tot mijn verwondering is daar een improvisorische drinkgelegenheid. Ik heb daar dan een koffie gedronken en enkele belegde broodjes gegeten. Alles is donativo. Nu volgt een stuk weg dat sterk dalend is en dat helemaal tot Laza, waar ik nu in de albergue municipal verblijf. Mooie, vrij nieuwe en goed ingerichte albergue.
Al met al zitten we nu al een ferm eind onder de 200km tot Santiago.
Gisteravond met Edgard en Marc nog een pint gaan pakken. Dat helpt om rap in slaap te geraken. Rond 2h werd ik dan toch wakker door geluiden en gestommel vlakbij. Marc was aan't snurken en de vrouw in het bed onder hem kon niet slapen en begon dan maar haar matras naar buiten te verhuizen. Sindsdien heb ik ook niet veel meer geslapen.
Om 6h opgestaan omdat de meeste mensen al aan't rommelen waren. Half 7 was ik weg. Vooral het eerste stuk van de wandeldag was om lyrisch van te worden. Een beklimming via smalle paadjes langs klaterende beekjes en riviertjes, meestal onder de beschutting van bomen. Soms lopen de riviertjes over de weg en moet je proberen over wat stenen verder te geraken. Zalig. Dit is het wandelparadijs voor een echte pelgrim. Eens boven gekomen even uitrusten en genieten van het uitzicht, om vervolgens een rustige afdaling te starten. Hier is de provincie overgang, en vanaf nu zitten we in Galicia. Na enkele kms was er een bar waar ik een café con leche heb gedronken. De dame achter de toog was bezig een tortilla te maken, en toen die klaar was heb ik een stukje gegeten. Verser kan niet.
Dan weer verder naar een volgende beklimming, niet zo zwaar als de eerste, en met minder bos, maar toch ook mooi. Alles bijeen een hele mooie wandeldag. Zo mag het elke dag zijn.
Op een bepaald ogenblik ben ik gevallen omdat ik naast een steen stapte, in een put. Ik verloor mijn evenwicht en raakte met mijn knie de steen. Resultaat: kleine blikschade. Evenwicht terug gevonden (lag in het gras), en verder gestapt.
Op enkele kms van Gudiña zag ik het stadje al liggen, en was ik snel in de albergue municipal. Edgard en Marc zijn ook al aangekomen. Ik heb mijn oorstoppen al klaarliggen.
Gisteravond zijn we hamburger gaan eten, maar niet zomaar één, een echte typisch Spaanse hamburger met spek en pikante sausen. Daarbij dan ook nog een schotel aardappelstukjes met verschillende sausen. Als postre: een stukje kaastaart Het was meer dan goed.
Vanmorgen dan de bergetappe. Het begon met een vlak stuk langs een riviertje, maar al snel moest ik weer de autoweg volgen. Dan volgde weer een stuk door struikgewas en bos, en zo tot Requejo. Daar heb ik een stuk empanada gegeten met koffie. Normaal moest nu de eigenlijke klim via allerlei paden starten, maar dat viel lelijk tegen. Ergens op dat pad is men grote bouwwerken bezig aan een nieuwe brug en dus mag men daar niet door. Met borden wordt iedereen doorverwezen naar.....de autoweg. Ik heb dus weer heel wat kms langs een autoweg gelopen die steeds verder omhoog ging. Gelukkig mocht ik op een bepaald ogenblik terug een pad op en zo verder wandelen over de berg en daarna naar omlaag richting Lubian. Het hoogste punt ligt op 1220m. De stadjes hier zijn wel heel mooi. Vooral Pueblo de Sanabria is heel erg mooi.
De albergue municipal zat al bijna vol als ik daar binnenkwam. Heel veel Duitsers, maar gelukkig ook een stel Limburgers, twee broers. Vannacht zal ik dus in een bovenste bed van een stapelbed moeten slapen. Gelukkig hebben Edgard en Marc, die een uur later aankwamen, ook nog een bed bemachtigd.
Ik ben met de Limburgse broers iets gaan eten. De ene was ervaren, voor de andere was het de eerste camino.
Morgen volgt weer een beklimming, maar de totale afstand bedraagt zo'n 25km. Het was vandaag al wel behoorlijk warm, zelfs s'morgens was het minder fris. Volgende dagen zou het weer wat afkoelen, maar geen uitzicht op regen. Houden zo, nog een weekje.
Gisteravond een Koreaans koppel leren kennen. Hij is 65 en spreekt goed engels. Zij enkel Koreaans. Samen hebben ze al enkele camino's gestapt. Het klikte goed tussen ons en dus hebben we samen avondmaal genomen. Het eten was deze keer beter dan in de meeste plaatsen waar ik al een pelgrimsmaaltijd genomen heb. Het was heel gezellig, zeker als we na het eten nog likeur op tafel kregen. De Koreaan kon er niet afblijven en ik moest meedrinken natuurlijk.
Vanmorgen toch weer vroeg vertrokken. Eigenlijk is heel de dag samen te vatten in grasvlakten, bossen en struiken. Prachtig om door zo'n afwisselend landschap te mogen wandelen. De heuvels worden nu wel hoger en soms wat lastiger. Op de middag wordt het ook warmer. In een kleine bar heb ik een boccadilio met tortilla gegeten.
Toen ik nog enkele km moest doen was mijn water op, en was ik op zoek naar een bar of zoiets, maar niks te vinden. Dan zag ik in de tuin van een huis wat beweging en ik riep of ik wat water kon krijgen. De man opent de tuindeur en vraagt mij mee te komen. Hij vult mijn flesje met water en probeert wat te praten, maar enkel in Spaans. Dan verschijnt zijn vrouw en die vraagt in heel goed Engels of ik nog iets nodig heb. Ik zeg van niet. Dan zie ik 2 Duitse herders rondlopen en ik zeg dat ik ook zo 1 heb. De vrouw vraagt dan of geen hapje met hen wil mee eten. Het is 3h in de namiddag en dan eten Spanjaarden voor de middag. Ik heb dan toegezegd, ik had toch al weer wat honger. Het was een salade met aardappelen, tomaten, erwten, wortelen, mayonaise, en nog wat groenten. Heel lekker, en ondertussen moest ik vertellen over mijn camino's, waar ik vandaan kwam, enzovoort. Ik heb daar zowat een uur doorgebracht, en met spijt in het hart moest ik afscheid nemen van Michael en Maria, want ik had daar nog uren kunnen verblijven. Zeer gastvrije mensen die zelf bezig zijn met natuurbehoud in hun streek, hij zelfs professioneel. Zo zie je maar.
Dat ik 40km gewandeld heb was ik alweer vergeten. Morgen moet er een berg beklommen worden, de totale afstand is 28km.
In de albergue heb ik, verassing, Edgard en Marc weergevonden. Ik heb hen blijkbaar terug bijgehaald.
Vandaag weer om half zeven vertrokken, het was echt koud buiten, misschien iets van 5°C. Na een tijdje stappen ging het omhoog en kwam ik op een vlak stuk met bomen en bosjes. Ik hoopte om nog eens een everzwijn of een vos te zien maar het mocht niet zijn. Wat later ging het omlaag en liep ik heel de tijd door een vlak landschap met bomen en grasvlaktes. Ik dacht dat ik in de kempen was, het was net hetzelfde als bij ons.Hier is het ook al veel groener als in het zuiden van Spanje.
Omdat ik vanmorgen geen ontbijt had gehad hoopte ik om een dorp tegen te komen met een bar of café. 2 dorpen later, nog steeds niks gevonden. In het derde dorp is er een restaurant, gesloten wegens feestdag. Gelukkig was daar een klein winkeltje waar ik wat brood, een appelsien en wat drinken heb gekocht. Daar kon ik toch wat mee verder.
Een dorp verder was er een albergue, en daar heb ik een grote kop koffie kunnen kopen. De beheerder is een Zuid Afrikaan, en die had lang in India en Tibet gewoond. We hebben een leuk gesprek gehad over boeddhisme en zo.
Uiteindelijk ben ik in de albergue municipal van Rionegro del Puente beland na in totaal toch weer 38km. Het resultaat is wel dat ik op 2 dagen 3 etappes heb afgewerkt, zodat ik waarschijnlijk volgende week zaterdag in Santiago zal aankomen.
Vannacht heb ik dus alleen en heel goed geslapen in mijn albergue met 15 bedden. Omdat ik vandaag wat verder wou gaan dan meestal ben ik om kwart na 6 al vertrokken in de schemer van de opkomende zon. Het was weer fris, maar dat kennen we al. Het eerste stuk was weer in de buurt van een autostrade, maar dan kwam ik weer tussen de velden terecht en werd het weer leuk.
Weer wat verder zag ik beneden een meer iod liggen, daar moet je met een brug over. Als ik net over de brug was kwam de eerste verassing van de dag, ik moest via een heel smal paadje eerst op en neer langs het water en later tegen de berg omhoog over een zeer ruw en rotsig pad. Soms was het pad niet duidelijk te volgen omdat het allemaal rotsen waren. Gelukkig stond er hier en daar toch een gele pijl. Het was even een helse klim, maar daar hou ik wel van. Boven gekomen zag ik een jonge vrouw staan die foto's aan't maken was. Ze bleek van Leuven te zijn en noemt Marijke. Ik ben dan verder gestapt tot het te warm werd in de zon en ik even stopte om zonnecrème op te doen. Marijke haalde mij dan in omdat haar tempo ook vrij hoog lag zijn we samen tot Tabara gestapt. Zij is naar de albergue daar verder gegaan, ik heb in een bar een koffie en een tortilla genomen, en ben weer verder gestapt.
Net buiten Tabara lag verassing nummer 2 op mij te wachten, een trapslang van wel 1m lang. Die wou snel ontsnappen, maar deze keer wou ik wel een foto eerst, en dus heb de slang met een van mijn stokken terug op de weg geduwd tot ik een foto kon maken. Het is een niet giftige slang, maar dat wist ik nog niet.
Dan ben ik weer verder gestapt tot in albergue Alameda in Villanueva de las Peras. Volgens mijn berekening zou dat voor vandaag 40km moeten geweest zijn, maar volgens de app op mijn gsm heb ik er 45 gestapt. Morgen wat minder.
Contrasten, of, anders kan ook. Waar ik gisteren nog in een overvolle albergue municipal in de stad Zamora zat, zo zit ik nu (voorlopig toch nog) helemaal alleen in een kleine albergue in een piepklein dorp met de naam Riego del Camino. Geen restaurants of supermercado's, enkel bar Pepe met een roepende bazin en een halfdove (zo lijkt het toch) man die daar maar zit. Gelukkig heeft de eigenares van de albergue, Dorita, gezorgd dat ik vanavond een maaltijd kan hebben in bar Pepe.
De dag begon overigens zoals veelal met een klein ontbijt in de albergue van Zamora en mijn vertrek om 7h. In het traject zat helaas weer een stuk naast een autostrade, maar gelukkig wel op een degelijk aangelegd pad. Voor het overige wandelde ik weer door glooiende velden met granen en akkers die pas omgeploegd waren. Onderweg kwam ik weer enkele mensen tegen die waarschijnlijk pas in Zamora vertrokken waren, of die van een andere Camino op de deze zijn gekomen. In Zamora komen enkele camino's samen op de Via de la Plata. Voor mij was het trouwens de laatste dag op die Via. Morgen ga ik verder op de Camino de Sanabres. Dat is een rechtstreekse weg naar Santiago. De Via de la Plata loopt verder Noordwaarts om daar op de Camino Frances uit te komen, en die laatste wil ik vermijden wegens te druk.
Vandaag heb ik zo'n 34 km afgelegd. Het zal morgen ook zoiets worden denk ik.
Gisteravond was 1 van de hoogtepunten van deze camino. Ik had niet alleen een tweepersoonskamer voor mij alleen, maar het avondmaal was formidabel. Ik zit hier blijkbaar in een wijnstreek, en de eigenaar van de albergue is een wijnliefhebber. Bij het eten werd er uitstekende witte en rode wijn van de streek geschonken. Lekker. Het eten was ook een voltreffer. Eerst een sopa marina of zoiets. Er zaten in ieder geval zeevruchten en rijst in. Daarna kippeboutjes a volonté met een salade. Als dat niet lekker is voor een arme pelgrim. Mijn disgenoten had ik nog nooit gezien, een Fransman, een Duitse, en een koppeltje uit Oostenrijk. Kostelijke conversaties gegarandeerd.
Vanmorgen zonder hoofdpijn vertrokken om 7h, na een klein ontbijt. Licht glooiend parcours met akkers vol graan en hier en daar een wijngaard. Het werd deze keer al om 10h vrij warm. Omstreeks 13h stond ik aan de albergue in Zamora, en die gaat pas om 14h open. Wachten dus....
Eens de albergue municipal openging kreeg ik te maken met enkele heel vriendelijke hospitalieros die snel alles in orde brachten en een bedje aanwezen. Het is hier donativo, dwz ieder geeft wat hij wil. Na de obligate douche en het wassen van mijn kledij ben ik het stadje gaan verkennen. Een mooi stadje met een kathedraal en hier en daar vergezichten over het landschap, want we zitten hier op een hoogte.
Seffens ga ik in het stadje eten, en dan zorgen dat ik voor 22h binnen ben, want dan sluiten die vriendelijke mensen de deur. Morgen moet iedereen ook vóór 8h buiten zijn, na het ontbijt. Ik hoop dan al een eindje onderweg te zijn naar mijn volgende halte.
