Hier begint het verhaal over 'De Paddehoef'. Een thriller,wat horror en spanning en een vleugje erotiek.Veel leesplezier.
 
                      HOOFDSTUK I.

Eindelijk was het zover.

Het was niet zo eenvoudig geweest om vanuit niets een reklamebureau te beginnen.Jaak,'zijn collega en beste vriend',en hij hadden nu zo wat een twaalftal jaren geleden hun kantoor in Brussel opgericht.Met elk een minimum aan kapitaal was het niet eenvoudig geweest.

Nu de zaak er stillaan op vooruit ging en hen tot op heden geen windeieren had gelegd kon hij Karin's ideaal verwezenlijken.Sucses had nog steeds de aangename financiele kant die de mogelijkheid bood je dromen tot realiteit om te zetten,merkte hij steeds op als Karin haar ellenlange discussies over 'gelukkig zijn 'begon.

Tijdens een diner met een zakenrelatie kwam onverwacht 'De Paddehoef' ter sprake.Deze vriendelijke maar ietwat vreemde heer kende de eigenaar en wist dat de eerste bieder die zich zou aanmelden,'De Paddehoef' als zijn eigendom kon beschouwen.De hoeve was volledig gerestaureerd en voorzien van alle moderne comfort,het soort comfort dat alle stedelingen gewend waren.

Hij sprak er met Karin over en nog diezelfde dag gingen ze het bekijken.Ze had het helemaal te gek bevonden en het kostte haar niet de minste moeite hem te overhalen het zo snel mogelijk te kopen.

De verkoop was in handen van notaris Hander gegeven.

Hij bood de notaris vijf miljoen euro,waarmee die onmiddellijk akkoord ging,alhoewel hij ervan overtuigd was dat 'De Paddehoef 'met zijn aangelegen gebouwen,vijver en bos minstens het dubbel van dit bedrag vertegenwoordigden.

Terwijl hij terugdacht aan die eerste ontmoeting met de notaris kwam hij plots tot de vaststelling dat hij zich in de omgeving van zijn kantoor bevond.Hij reed tot voor de woning,stapte uit en sloot zijn mercedes zorgvudig af.Hij liep tot bij de deur en belde aan.Een aardige jonge vrouw deed voor hem open.

“Goede middag meneer,met wat kan ik u helpen,”,sprak ze vriendelijk.

“Heu...ik had om vier uur een afspraak met de notaris,juffrouw.”

“Een ogenblikje alsjeblieft,ik kijk even na...,oh ja,zestien uur,meneer Pierco.”

“Ja dat ben ik,juffrouw.”

Ze deed haar agenda dicht en vroeg met een allervriendelijkste glimlach of hij haar wou volgen.Ze ging hem voor naar het naastliggende bureel.

“Als u hier even zou willen wachten meneer,de notaris komt zo dadelijk bij u.”

Een charmante secretaresse en mooi ook nog,dacht hij bij zichzelf toen ze de deur van het notariskabinet wou dicht doen.

“Heu...juffrouw,zou de notaris er iets op tegen hebben mocht ik zijn telefoon gebruiken?Mijn mobieltje ligt nog in de wagen,zie je.”

“Doe gerust meneer Pierco,de notaris vindt het wel goed”,zei ze zelfverzekerd.

“Dank je wel,juffrouw.”

Hij nam plaats voor het bureau,schoof de telefoon wat dichter en tikte het nummer.

“Hallo,met reklame-adviesbureau Engels & Pierco,met wie heb ik de eer?”,klonk het aan de andere kant van de lijn .

“Hallo Rita,met Hans hier,zou je zo goed willen zijn me even door te verbinden met Jaak,liefje?”

“Zeker meneer Pierco.”

“Hallo Hans,Jaak hier...alles oke,”

“Nog niet helemaal Jaak,ik bel je van bij de notaris.Hoe ver staat de zaak Hanckeloo,”

“Niet al te best,ouwe jongen, ze waren helemaal niet tevreden met ons laatste ontwerp.”

“Allebei?”

“Nu ja,de oude Henckeloo maakte er geen probleem van,maar junior was er radikaal tegen. Die

ouwe laat zich volledig beinvloeden door zijn zoon en die heeft het niet zo op ons bekeken,weet je wel.Hij was niet om te praten en wenst dan ook nadrukkelijk een nieuw ontwerp voor hun sopje.”

“Sopje Jaak,wat betekent dit nou weer?”

“Grapje Hans,sopje-zeeppoeder,weet je wel,Het scenario voor de televisiespot kon er dan wel mee door,mits enkele aanpassingen natuurlijk.”

De notaris kwam het bureau binnen.

“Excuseer me meneer de notaris,maar...”

“Ga je gangmeneer Pierco”,onderbrak de notaris hem,zich niet in het minst gestoord voelend.

“Hallo...hallo Hans,ben je d'er nog?”,klonk het door de hoorn.

“Sorry Jaak,maar ik moet ophangen.Laat Bernhard onmiddellijk met een nieuw

ontwerp voor de dag komen,het scenario bekijken we later nog wel...Ik zie je vanavond nog,acht uur dertig bij mij thuis zoals afgesproken oké ?”

“Komt voor mekaar,maak je geen onnodige zorgen en heu...Ingrid verheugt zich op vanavond.Dag Hans,'k zie je wel.”

Jaak had ingehaakt.Hij zag hoe de notaris hem bezorgd aanstaarde.

“Geen problemen,hoop ik.”

“Oh,de gewone alledaagse routine,meer niet meneer de notaris”,zei hij en stak zijn hand uit om hem te begroeten.De notaris negeerde dit gebaar en zei op een goedlachse toon:”Aangenaam, goede middag.”

Notaris Hander bladerde heel nauwkeurig in het dossier dat zijn secretaresse Sonja reeds voor hem had klaargelegd.Hij had een uitstekende secretaresse vond hij zelf.Eén van zijn beste vrienden had haar aanbevolen en onmiddellijk na haar studies was ze,nu ruim een jaar geleden,bij hem in dienst gekomen.Hij was er eerst niet zo voor te vinden geweest.Al die jaren voordien had hij zelf zijn administratie bijgehouden,maar nu hij wat ouder werd en Sonja hem meer en meer werk uit handen nam,kwam hem dit zeer gelegen.Hij vond dat ze uitstekend werkte,en ze zag er bovendien met haar eenentwintig lentes nog knap uit ook.

Volgend jaar zou hij zijn zaak toevertrouwen aan zijn zoon Mark,die over enkele maanden zijn studies Rechten en Notariaat in Leuven zou beeindigen.Mark vond Sonja faaaantastisch ,en ook zij kon het opperbest met hem vinden.Misschien kon dit wat worden.Cupido zou ook hier één van zijn pijlen kunnen schieten.

“Zo meneer Pierco”,begon hij,”u heeft het bedrag integraal op mijn bankrekening overgemaakt zie ik,alle paperassen zijn in orde en ik kan u dan ook alleen maar vragen deze akte te willen ondertekenen.Alstublieft.”

Als bedrijfsleider van de firma 'Engels & Pierco' had hij misschien wel duizend handtekeningen onder kontrakten gezet,maar deze was voor hem en ook voor Karin wel van heel uitzonderlijke betekenis.Hij las de akte,keek naar de notaris en diens secretaresse en plaatste met een grotesk en fier gebaar zijn signatuur,niet wetende hoe dit zijn leven zou veranderen.

“Sonja schat”,sprak de notaris hiermee de stilte verbrekend,”breng de champagne en drie glazen,als je wilt.”Ja zeker meneer Hander,ik had dit voorzien en de champagne is reeds gekoeld.Ik breng hem onmiddellijk”,zei ze lachend.

Hans keek de notaris verwonderd aan.

“Het is helemaal niet ongewoon,meneer Pierco,bij elke verkoop of liever ...ondertekening van een akte,open ik steeds een fles van mijn beste champagne op het geluk van de nieuwe eigenaars en ook omdat ik er dol op ben”,zei de notaris ondeugend en overhandigde hem de sleutel van 'De Paddehoef'.

Sonja kwam met de glazen en de champagne het bureel in.Notaris Hander ontkurkte heel geraffineerd de fles “Moét & Chandon” en schonk hen elk een glas in.Hij hief het zijne in de lucht en het leek wel of hij een toespraak zou houden.

Hij begon op eerbiedige toon:”Geachte Heer Pierco,mag ik u van harte feleciteren met uw nieuwe eigendom,'De Paddehoef'.Ik wens u en uw vrouw een gelukkige toekomst in jullie nieuwe woonst.Volgens ik begrepen heb zijn jullie van plan deze zo vlug mogelijk in gebruik te nemen.

Toen stokte zijn adem.Hij was wel een uitstekend notaris,maar een redevoering houden was nu niet één van zijn beste gaven.Hij hief zijn glas champagne nog wat hoger,keek Hans indringend aan en zei:”Gefeliciteerd en proost”.

“Gefeliciteerd meneer Pierco”,zei Sonja hem navolgend.

“Dank jullie wel”,begon Hans zich verplicht voelend enkele woorden van dank hieraan toe te voegen,”Het is mij nog nooit overkomen een kontrakt op deze mannier af te sluiten en ik ben uitermate tevreden met de vlotte afhandeling.Mijn vrouw en ik zijn hoogst in de wolken met deze aankoop”.

Hij dronk met één teug zijn glas leeg.De koele champagne deed hem ontzettend deugd.Hij had nog steeds zijn overjas aan en had het vrij warm.De notaris bespaart ook niet op de verwarming,dacht hij ietwat geergerd.

“Laat me nog eens bij schenken”,zei Sonja met die steeds weer terugkerende glimlach.

“En meneer Pierco”,sprak de notaris op een iets mindere plechtige toon,”Als ik zo benieuwd mag zijn,wat denkt u met de stallingen te doen,u bent toch niet van plan veeboer te worden hoop ik?”

“Oh,helemaal niet meneer Hander.Ik ben er nog niet helemaal uit maar hoogstwaarschijnlijk laat ik ze ombouwen tot fotostudio.Later dan,want nu heb ik wel heel wat ander dingen aan mijn hoofd.Ze zouden anders geweldig van pas komen voor de firma.”

“Uitstekend meneer Pierco,een prima idee,maar ik kan u misschien met heel wat anders helpen.”

Hans keek de notaris verwonderd aan ,maar deze ging onverdroten verder.”Indien u iemand zoekt om de tuin en het bos te onderhouden,meneer Pierco,dan kan ik u met een gerust geweten 'Louis' aanbevelen.Louis is heu...hoe zou ik het zeggen...nu ja,zeg maar een vrij zonderling persoon.Een nors opzicht en een man van weinig woorden,maar een uitstekende arbeidskracht.Hij is zopas zevenenzeventig geworden en dat is hem niet aan te zien.Zijn passie voor de natuur heeft hem waarschijnlijk zo jong gehouden.Vroeger was hij jachtwachter en hij zal zeker voor geen problemen zorgen.Het is een aardige man,een vreemde vogel maar met een hart van goud.”

“Ik zal erover nadenken,notaris.”

“En zoals ik reeds zei,hoop ik dat het voor u allemaal beter zal meevallen”,ging de notaris verder.

“Wat bedoelt u met 'beter meevallen',meneer Hander?”

“Heu...nu ja,u bent reeds de vijfde koper in tien jaar tijd.'De Padde hoef' heeft de vorige eigenaars zeker geen geluk gebracht.Meneer Boison van wie u nu gekocht heeft,zit in een rolwagen,volledig verlamd.Hersenbloeding geloof ik.Hij woont nu bij een zus van hem in ...heu Hasselt geloof ik.Zijn voorganger is inmiddels overleden,geen idee van wat of hoe.De overige twee heb ik uit het oog verloren.Als ik me goed herinner werd één van hen,ik weet niet juist wie,in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen.War er verder van hen is geworden weet ik niet.Waarschijnlijk toeval,maar ja...onder de dorpelingen doet het gerucht de ronde dat er wat mis is met 'De Paddehoef'.Praatjes natuurlijk.De mensen zijn hier erg gelovig en de stap naar bijgeloof is dan ook erg klein.Vindt u ook niet meneer Pierco? Nu ja,ik wil u niet de stuipen op het lijf jagen.”

“Oh!,helemaal niet meneer Hander”,zei Hans lachend,”maar wilt u mij nu verontschuldigen,ik moet echt weg.Ik zou graag eens langs mijn nieuwe woonst rijden en er wacht mij vanavond nog een afspraak,ziet u.”

“Nou,tot ziens dan maar”,sprak de notaris,”Sonja laar u er wel uit.”

Hij gaf Hans een stevige handdruk.

“Tot ziens meneer Pierco.”

“Tot ziens heu,...juffrouw.”

“Zeg maar Sonja,doet iedereen,daaag!”

“Nu ja,tot ziens dan maar...Sonja.”

                                                   °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
                                                                                                            wordt vervolgd

29-03-2007, 21:22 geschreven door adripa