REISWEG te volgen op de kaarten aan te klikken in "Mijn Favorieten"
-Di 5 juli 2005:Kortrijk, Zaventem, Barcelona, Madrid, -Wo 6 juli 2005: Lima -Za 9 juli 2005: Chiclayo -Zo 10 juli 2005: Lambayeque, Tucume nachtbus naar de Andes -Ma 11 juli 2005 om 5 u Cajamarca op 2750 m hoogte -Do 14 juli 2005 Caras, -Vr 15 juli 2005 voorbereiding trekking in de Andes -Za 16 juli 2005 tot en met Di 19 juli trekking in de bergen van de Cordillera Blanca (geen internet) *Dag 1: Cashapampa 2900m naar Liamacorral 3850m *Dag 2: naar Taullipamp 4250m hoogte *Dag 3: naar Cachinapampa 3750m hoogte en top Punta Union 4750m *Dag 4: naar Vaqueria.en terug -Wo 20 juli 2005 nachtbus naar Pisco. -Do 21 juli 2005 overtocht naar Ballestas eilanden -vr 22 juli 2005 in Huacachina. -Za 23 juli 2005 naar Arequipa -Ma 1 tot en met Vr 5 aug 2005: de jungle -Ma 8 tot en met Do 11 aug 2005: de Inca-trail
Hello iedereen,
Dit is een verrassing voor Alexandra en Jo. Ik heb deze Weblog gemaakt voor hun reisverslag via www.seniorennet.be, (ja ja ik ben 50 +).
alexandra en jo in Peru van 5 juli tot 14 augustus
6 weken met de rugzak onderweg
23-07-2005
Uniek bericht verdwenen
Hallo iedereen,
Tot onze spijt kregen wij deze morgen volgend privé-mailbericht van Alexandra en Jo:
Dag pappie, moeke en Tom,
Hoe gaat het met jullie? Hoe was jullie reis? Hier alles ok, alleen saai voorval, we typten zojuist een volledig verslag van onze laatste 2 dagen in seniorennet, het bericht had geen titel, we konden er niet meer naar terug, het was verdwenen. We hebben helemaal geen zin om dat nu opnieuw te tikken en ook geen tijd, straks nachtbus van 12 uren naar Arequipa. Onze laatste lange busrit van onze reis. Nu zijn we nog in Huacachina, waar we een dagje rust genomen hebben. twas nodig want Alexandra heeft het weer zitten met de buik. Zware nacht achterde rug, maar Jo heeft dan zijn pa opgebeld en waarschijnlijk is het nog de infectie van de vorige keer die er nog is en nu neem ik antibiotica. Dus nu is alles onder controle, tis al beter! Geen zorgen!
Hoe gaat het met de poeskes? Tom en pappie, geniet nog verder van jullie conge!
Vele kusjes,
Alexandra en Jo
Weet iemand hoe we dit uniek bericht kunnen opsporen of is dit definitief verdwenen ???
Hier wij. Seniorennet lukt niet om in te loggen, dus we schrijven ons verslag hier, wil jij het er dan weer inzetten? Merci!
Donderdag 21 juli
Om 7u vertrokken we met de bus aan het hotel naar Paracas. Vanuit Paracas namen we de speedboot naar de Ballestaseilanden. Met een tussenstop ter hoogte van de kandelaar, een grote figuur in het zand getekend, 170 op 40m. Een raadsel van vroeger, piraten, aliens, ...?
Eenmaal ter hoogte van de eilanden zagen we pronkende pinguins, spelende zeehonden, stormvogels, aalscholvers, meeuwen, ... wel duizenden! Na half uurtje rondvaren vertrokken we terug naar het vasteland. Op een bepaald ogenblik hield de boot stil, vals alarm! Bij de tweede keer wel prijs... dolfijnen in zicht! Fantastisch!
Terug aan land was het tijd voor koffie en thee ( even ter info: wij drinken hier voortdurend cocathee gemaakt van de cocaplant, goed tegen stress, vermoeidheid en hoogteziekte, niet dat we daaraan lijden, maar tis nog lekker ook, we brengen er mee!)
Daarna namen we de bus naar het nationaal reservaat van Paracas, een grote woestijnvlakte, een uitloper van de Atacamawoestijn van Chili. Eerste stop: uitzichtpunt waar in de baai flamingo's te zien waren. Tweede stop: de kathedraal, naam van een rotsformatie. Derde stop: eten, overheerlijke vis. Rond 17u waren we terug aan het hotel. Daarna namen we de bus naar Ica, een uurtje verder. Van daaruit met de taxi naar Huacachina, een oase in de woestijn, omringd door enorme zandduinen. We waren daar van plan een dagje rust te nemen, kwam goed uit, want Alexandra had weer last van de buik. En die keer serieus. Nu is alles onder controle na telefoontje naar de pa van Jo. Een goede nachtrust met toilet in de buurt deed wonderen!
Vrijdag 22 juli
Lang slapen, het was nodig zo in het midden van onze reis. We wandelden wat op 't gemak rond in het dorpje rond het meer en Jo waagde zich ook aan sandboarding. Te vergelijken met snowboarden, maar dan op het zand van de enorme duinen. Wel minder leuk dan snowboarden, ook al omdat je de enorme duin zelf moest opklimmen in de felle zon! Daarna nog wat rust aan het zwembad en daarna tijd om te eten in het mooie, overheerlijke, gezellige restaurantje met open keuken van het hotelletje. Een marteling voor Alexandra, want ze kon alleen maar droge rijst en kip eten terwijl Jo genoot van lomo con queso, biefstuk met kaas.
Daarna, om 20u30 namen we de nachtbus van 12 uren naar Arequia. We hadden een goede nacht, eindelijk eens wat plaats voor de benen!
Zaterdag 23 juli
Aankomst in Arequipa rond 8u45. De eerste indruk was positief: een mooie, propere stad, tweede grootste stad van Peru. We namen het hotel aanbevolen door Jean-Paul, de Belg uit Lima, en dat viel goed mee. Mooie, grote kamer, net een danszaal met houten vloertje! Ontbijtje in de zon en dan hadden we een afspraak met Geraldine, de gids (via Jean-Paul) voor de Colca Canyon, straks meer daarover. Dan zakten we af naar het centrum, het grote klooster bezocht, rondgekuierd, mooie stad met als decor enkele vulkanen. Een koffietje in de zon en nog een bezoek aan de supermarkt en nu even internetten. Straks hapje eten, want dan vroeg in bed voor onze driedaagse tour in de Colca Canyon. Want die start al om 1u30 vannacht...!
Dus je hoort ons weer drie dagen niet. We doen die tocht met een gids, wandelen, zwemmen, slapen in hotelletje en andere nacht bij de lokale bevolking, condors bekijken, ... In ons volgende verslag lees je alles!
Hier zijn we dan terug na drie dagen weggeweest! Alles goed met jullie?
Hier onze avontuurtjes van uit de Colca Canyon...
Zondag 24 juli Na een korte nacht van drie uurtjes stonden we klaar om te vertrekken met de taxi en onze gids naar de Canyon. Eerst 5 saaie uren op een bus, donker, niets te zien en ijskoud. Aankomst aan Condor viewpoint om 7u. Daar was spijtig genoeg nog niets te zien en het was er ijzig koud. We kregen ontbijtje in de vrieskou, een warm theetje deed deugd! Na het ontbijt begon het spectakel, een 15tal condors cirkelden boven ons hoofd, de moeite om eens te zien! Daarna startten we de wandeling naar de diepte van de Canyon. 3 uren stappen naar benden in een mooie omgeving, maar wel een pad met saaie ondergrond en wel nu en dan eens gevaarlijk smalletjes. Tegen de middag waren we in een dorpje waar de gids eten voor ons klaarmaakte. Beetje rust... We vertrokken dan naar de slaapplaats, anderhalf uurtje verder, onderweg uitleg over cactussen en medische planten en vruchten. We sliepen bij de lokale bevolking in een huisje gemaakt van stro en leem samen met drie andere, leuke mensen. Een pintje met chips en zicht op de fantastische sterrenhemel, duizenden! Na een lekkere maaltijd kropen we vroeg onder de wol om 's morgens weer fit te kunnen beginnen.
Maandag 25 juli Bij het ontbijt zagen we hoe de kindjes van dit gezin zich klaarmaakten om naar school te gaan, ook eventjes in hun schriftjes gekeken. Op weg naar een oase in de canyon sprongen we eventjes binnen in het schooltje. Het was de leeftijd van het 5de leerjaar, leuk om eens te zien hoe het daar gaat! Daarna wandeling verder, we moesten eventjes wachten, de weg werd wat aangepast wegens te gevaarlijk. Een zelfgemaakte ladder bracht de redding! Aan de oase hadden we wat rust, eten, zwemmen, ... Er stond ons dan nog een zware klim te wachten van 3 uren, de Canyon weer omhoog! Een het was zwaar!! Enorm afgezien, vooral met die rugzak aan! Onderweg even aan de kant voor een groepje ezels die moest passeren met wat bedden op hun rug... We kwamen in het donker aan in een niet zo'n leuk dorpje waar het ijskoud was en we een ongezellig kamertje kregen. Saai, dus eten en het bed in! De overgang van natuur en vriendelijke mensen naar een zielig dorp was groot!
Dinsdag 26 juli Op tijd op voor de bus naar Chivay. Gelukkig had de gids een ticketje besteld, want de bus zat over, overvol: 44 zitplaatsen, de gang bomvol en ook het dak zat vol! Met een honderdtal mensen zwiepten we door de bochten, leunend tegen en op elkaar! Gelukkig stonden ons de warmwaterbronnen te wachten om te relaxen na de 2daagse! Een groot bad van 35 graden. Ook wat tijd voor een marktje. Na een lekkere pizza keerden we terug naar Arequipa, naar ons leuk hotelletje met vriendelijk vrouwtje! Douche en ook eens vuile kleren binnengebracht in wasserette, 8 kilo!
Morgenvroeg om 8u45 vertrekken we naar Puno, een stad aan het Titicacameer, 6uurtjes.
Tis weer zover, we kunnen ons bericht niet schrijven op seniorennet.We kunnen wel inloggen, maar verder gaat het dan niet meer. Zet jij het er in?
Dinsdag 26 juli
Na de terugkomst van de Colca Canyon namen we een heerlijke douche in het hotel en daarna maakten we er nog een gezellig avondje van in het centrum van Arequipa. We deden wat shopkes, dronken een pisco'tje op de markt en gingen lekker eten.
Woensdag 27 juli
Deze morgen namen we de bus van 8u45 naar Puno aan het Titicacameer. We kwamen om 14u30 aan. De busrit was niet zo aangenaam voor Alexandra want de buikkrampen waren weer van de partij ondanks de antibiotica. Der hangt hier toch wel iets in de lucht waar ik niet tegen kan, maar wat? Nu is het alweer wat beter, dus laat ons hopen op beterschap!
In Puno liepen we wat rond op de marktjes, in de shopkes, regelden bus naar Cusco voor zaterdag en regelden onze tour. We gaan er namelijk weer 2 daagskes op uit, we bezoeken de eilandjes op het Titicacameer met 1 overnachting op een eiland bij de lokale bevolking.
Morgen is het de grote feestdag voor Peru, 28 juli, dag van de onafhankelijkheid. Dat wordt hier in het hele land ferm gevierd, de spanning hangt in de lucht. Alles wordt klaargemaakt: gevels bijgeschilderd, podia opgezet, vlaggetjes uitgehangen, tentjes opgezet... Het belooft! We zijn benieuwd.
We stonden op om 7u om op tijd klaar te zijn voor onze tweedaagse op het Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld, 3800m hoog, oppervlakte 8000km2. Het busje kwam ons halen aan het hotel, het zette ons af aan de haven van Puno waar we met onze groep van 28 personen de boot namen. De eerste stop was de Uroseilanden, drijvende eilanden van riet, zelfgemaakt door de bewoners. We konden even wat rondneuzen hoe die mensen leven. Iets speciaals! Dan moesten we 3 uren en 30 min varen naar Isla Amantani, waar we de nacht gingen doorbrengen. Bij aankomst was het reeds 14u, we rammelden van de honger. Bij aankomst verzamelden we met de groep en de lokale bevolking. Het was tijd voor de kamerindeling, elk duo kreeg een gezin toegewezen om te eten en te slapen. Bij gezin Flores waren wij te gast, we werden verwelkomd met een maaltijd: lekkere soep van patat en groenten, een bord met patat, sla, tomaat, gebakken schel kaas en rare paarse wortelknollen, thee achteraf. De bevolking daar leeft heel primitief, zonder elektriciteit, maar van ons verblijf konden we zeker niet klagen! Veel te vlug na het eten was er een wandeling naar het stadion waar we de anderen van de groep troffen. Na een woordje uitleg van de gids klommen we de berg van Pachatata op, 4150m hoog, om de zonsondergang en het mooie uitzicht te bewonderen op het enorme meer en de Boliviaanse bergen. Terug bij het gezin hadden we even niets te doen, goed idee dus om Spaans op te frissen met juf Alexandra. Daarna kregen we opnieuw een overheerlijke maaltijd voorgeschoteld. Nog maar net onze laatste hap binnen en het gezin stormde onze kamer binnen met een hoop kledij. Het was de traditionele kledij die wij moesten aantrekken. Alexandra: bloes met borduursel, onder- en bovenrok, dit alles ferm aangesnoerd met riem (net gegeten!) en nog een zwarte sjaal op het hoofd. Jo: poncho met typisch mutsje. Dit alles: zie foto's! We vertrokken halsoverkop richting feestzaaltje, voor we het beseften stonden we met de lokalen op de dansvloer! We werden uitgenodigd, samen met alle andere toeristen in traditionele klederdracht, om mee te dansen. We huppelden, sprongen, liepen, draaiden door de zaal, met 2, 4 of met zijn allen! Na paar uurtjes keerden we huiswaarts waar we een goeie nacht tegemoet gingen.
Vrijdag 29 juli
Om 5u30 kozen we zelf om op te staan voor de prachtige zonsopgang. Als ontbijt kregen we pannekoekjes, heel lekker maar wat weinig voor ons. Het zit zo dat wij hier alle 2 nogal heel veel honger hebben en veel aan eten denken! Gelukkig is de buik aan de beterhand. Het was tijd om afscheid te nemen van de familie want we vertrokken naar het volgende eiland Taquile. Bij aankomst moesten we eerst 45min stappen naar Plaza Mayor, waar er een feest aan de gang was voor de onafhankelijkheid van Peru. De mensen dansten, dronken en speelden muziek. Met de groep zijn we dan een eenvoudige maaltijd gaan eten om daarna 560 trappen neer te dalen richting boot. Er stond ons een terugweg van 3 uren te wachten richting Puno.
Het was een fantastische tweedaagse in zo'n mooie omgeving! Morgenvroeg vertrekken we om 8u met de bus naar Cusco, onze laatste stop. We verblijven daar eigenlijk 2 weken, maar vandaaruit gaan we 5 dagen naar de jungle en 4 dagen Inca Trail. Je hoort er nog van !
We zijn deze namiddag toegekomen in Cusco. Ja, we hebben gelezen dat we voorzichtig moeten zijn, maar we zitten in een veilige, gezellige buurt met veel politie, dus geen zorgen!
We zijn al naar het agentschap geweest voor onze jungletocht en het is hier in de buurt van Cusco, allee, in de buurt... 9 uren verder met 4x4 en boot. Zal wel tof zijn, maar wel niet veel kans om dieren te zien, daarin wel beetje ontgoocheld, maar wel echte jungle met lodges.
We zijn met 4, nog koppel van Amerika en een gids, bioloog.
Je leest wel op seniorennet achteraf.
Morgen nog dagje op het gemak in Cusco en het is zondag, we gaan naar heel typisch marktje in Pisac, hier uurtje bussen vandaan, schijnt de moeite te zijn!
We vertelden nog niet van onze bewogen nacht in Puno... Op aanraden van een Belgisch koppel uit Antwerpen die ook mee waren op tour op het Titicacameer, veranderden we van hotel in Puno. Het was inderdaad de moeite, het sjiekste hotel tot nu toe met overheerlijk ontbijt inbegrepen, goeie douche, tv, enorm goed bed, ... Maar... 's nachts werden we wakker rond 5u van een enorme plof. We dachten dat ze de ramen van onze kamer ingegooid hadden, maar het was onze tv (die op een platformke aan de muur hing) die los uit de muur gekomen was en dus van 2m hoog op de grond viel. Enorm geschrokken! Heel onze kamer was in gruis van die stomme muur. het personeel vond het helemaal niet erg, ze lachten het een beetje weg. Dus waarschijnlijk niet eerste keer...
Zaterdag 30 juli
Om 6u30 uit de veren om douche te nemen en een lekker ontbijt. Om 8u30 vertrok onze bus naar Cusco, 6 uurtjes. Prachtige uitzichten over de Altiplanovlakte. In Cusco aangekomen namen we het hotel die het Belgisch koppel gereserveerd had. We namen tijd on het centrum even te verkennen en langs te lopen bij het agentschap voor onze jungletocht naar Manu. Een koffietje en warme chocolademelk op een balkon aan de Plaza. 's Avonds zijn we gezellig gaan eten en drinken met het Belgisch koppel naar Govinda, een vegetarisch restaurant van Hare Krishna.
Zondag 31 juli
Alexandra heeft weer een bewogen buikloopnacht achter de rug, komt er nooit een einde aan? We gingen samen met het Belgisch koppel met een busje naar Pisac, 30 km verder, waar een gekende markt aan de gang was, met kleren, eten, juweeltjes, ... Het begin verliep nogal moeilijk met de buikproblemen, het kon zo niet meer verder. We besloten te telefoneren naar Stijn om raad te vragen. Hij stelde ons gerust, advies: stop antibiotica, pilletjes voor darmflora. Hij zei dat mijn darmen waarschijnlijk raar zullen doen tot einde, maar met die pilletjes zou het beter moeten zijn. Bedankt Stijn!
De markt was de moeite en na enkele uurtjes rondhangen zijn we terugekeerd naar Cusco om enkele praktische dingen te regelen voor ons vertrek morgen naar de jungle: supermarkt, internet, bagage. Straks gaan we nog magertjes gaan eten en niet te laat slapen.
We zijn dus 5 dagen op jungletrip, dus de volgende mail zal pas vrijdag zijn.
De problemen in Mijn Favorieten zijn opgelost.Dank u voor de melding. De linken naar Interactieve landkaart van Peru en Zoeken naar een plaats in Peru werken terug.
Om 7u kwamen ze (de kok, de chauffeur en de gids en dame van Australie) ons oppikken aan ons hotel. Na het oppikken van het Engels koppel konden we beginnen aan de tocht richting jungle. Het was de hele dag in het camionetje zitten om dan 's avonds te te komen in een dorpje in de jungle, Pilcopata.
Onderweg deden we veel stops voor sightseeing: aapjes, ruines, lekke band, nationale vogel Gallito de las Rojas, ... Bij aankomst in Pilcopata zwaaiden we de portieren open, de vochtige warmte kwam tegen en ook de insecten, echte jungle!
We konden slapen in een leuke lodge waar nog andere toeristen waren.
Aperitiefje, eten en slapen.
Dinsdag 2 aug 2005
Na lekker ontbijt reden we verder naar Atalaya, een uurtje verder,daar wachtte een boot op ons.
We laadden al het materiaal over in de boot en vertrokken richting onze lodge voor 2 nachten. Amaai! Eentje uit de boekjes.
Er was tijd voor verkenning, even rust en zwemmen... daar liepen we al onze insectenbeten op, het was de moeite!
In de namiddag deden we uitstapje met de boot naar klein watertje waar we speciale vogels en baby-kaaimannen zagen. Een tweede stop bracht ons naar de tropische farm waar we ananas, banaan, cacao, ... aan de bomen zagen.
's Avonds op het tgemak in de lodge, eten en slapen.
Woensdag 3 aug 2005
We startten onze dag met ochtendtrip door de jungle. Een drietal uurtjes liepen we tussen duizenden planten langs smalle paadjes. We zagen aapjes en veel vogels. Op het einde van de tocht moesten we over brugje van boomstammen en Jenny, vrouw van 63 uit Australie, had het ongeluk dat de boomstam juist in 2 brak toen ze erover liep. Ze viel tussen de keien eronder, op het eerste zicht veel bloed. Jo en onze gids liepen als een pijl richting lodge om EHBO. Al bij al niet zo erg, gescheurd oor. Ze moest wel naar dokter om te naaien.
Daarna kregen we ons ontbijt, tijd voor rust. Jo sprong, na veel aarzelen, dan toch enkele keren van de rotsblok, 8 meter, in het water.
In de namiddag vertrokken Jo en ik met gids op wandel naar boven op de berg. Lastige tocht met 2 mannen die bijna liepen! We leerden veel bij over planten...
Donderdag 4 aug 2005
We moesten afscheid nemen van onze lodge en namen de boot naar Atalaya. Van daaruit reden we terug naar Pilcopata en vertrokken te voet, 2 uren met bagage op de rug, naar plaats bij lokale bevolking waar we de nacht doorbrachten.
Het was relax, we zwommen, aten en gingen ook eens langs bij de mensen daar. We kregen ook rondleiding van inheemse man, sjamaan van het dorp, over de medische planten in de jungle. Rustige avond met lekker eten!
Vrijdag 5 aug 2005
Vroeg uit de veren, 5u, om de tocht terug te voet te doen naar auto. De ganse dag keerden we terug naar Cusco over niet verharde weg. Om 17u waren we terug in ons hotelletje voor douche.
Onze jungletocht was fantastisch, we hebben alles in geuren en kleuren kunnen waarnemen. We hadden een fantastische kok mee die ons telkens verraste met overheerlijk eten. De buik is veel beter, we hebben weer volop kunnen eten.
We hebben nu 3 nachten, 2 dagen in Cusco om wat op het gemak rond te hangen, om dan maandag onze 4-daagse Incatrail te doen.
Vele groetjes,
Jo en Alexandra
Groot nieuws uit Belgenland van Cindy en Joeri: ons mamakonijntje heeft weer kleintjes! Mama en papa zaten voor onze reis 2 minuutjes samen...
Hier ons verslag van ons weekendje Cusco tussen jungle en Incatrail in.
Zaterdag 6 aug
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we richting stad. We liepen langs bij het agentschap in verband met onze Incatrail voor praktische informatie. Daarna gingen we naar de Mercado Central, zo'n grote hal met honderden kraampjes.
Er was enorm veel te zien: fruitsapkraampjes, eettentjes, kledij, heel vieze vleeskraampjes met varkenskoppen, kiekenpoten, ...
We startten onze avond vroeg met een aperitiefje om daarna overheerlijk te gaan eten in de Mexicaan. Omdat het zaterdagavond was en we konden uitslapen gingen we iets drinken in Mama Africa, zo'n hip cafe als bij ons met toeristen en lokalen door elkaar. We begonnen vrij rustig met een biertje maar na een kort optreden stond de tent op zijn kop, feestje gebouwd en de cocktails in het Happy Hour eens getest. We zaten dus eens wat later in bed.
Zondag 7 aug
Lang geslapen en om 11u30 vertrokken met de bus richting Urumbamba. Van daaruit gingen we te voet naar Salinas, zoutbekkens.
Onze bedoeling was terug te keren en de bus te nemen naar Maras, maar lokalen beweerden dat het te voet maar een half uurtje was. Dus wij begonnen te stappen, maar uiteindelijk werd het 2 uren met veel geklim in the middle of nowhere, tussen de vele bergen met prachtige zichten. Eenmaal in Maras, dorp waar niemand te bespeuren viel omdat het feest was in Moray, zochten we vervoer naar Moray.
In Moray was het een grote drukte, een groot volksfeest, wij als enige toeristen. Er werd veel gedronken en gegeten. We bleven niet lang want het was er ijzig koud. We arriveerden daar eigenlijk omdat daar overblijfselen in terrasvorm van de Incas te zien waren, waar ze experimenteerden met planten.
Na anderhalf uur zijn we nu terug in Cusco. Het zal een praktische avond worden, morgen vertrek vierdaagse Incatrail naar Macchu Picchu!
Het volgende bericht zal in Lima zijn, want vrijdag vliegen we van Cusco naar Lima om dan zaterdagavond onze vlucht huiswaarts te nemen. Terug in Zaventem zondagavond om 22u15.
Ons reisje loopt op z'n laatste benen, zondag zijn we terug in ons belgenlandje. We beloven dat we het goede weer zullen meebrengen als souvenir.
We zijn net terug van onze 4-daagse trektocht langs een historisch incapad naar Machu Picchu. Het was de perfecte afsluiter van een gevarieerde reis. We hadden een grote groep: 8 Italianen, 2 Duitsers, 1 Braziliaan en wij 2 en niet te vergeten de dragers van de trail die de tenten en kookgerief over de bergpassen heen sleurden.
We wandelden over een stenen pad, langs trappen, door tunnels uitgehouwen uit de rots, langs prachtige ruïnes op onmogelijke plaatsen, met als toetje de Machu Picchu, nog mooier en mysterieuzer dan alle foto's die iedereen al wel gezien heeft
Ook de inca-geschiedenis boeit ons enorm: een volk die heel dicht met de natuur samenleefde, met primitieve middelen oogverblindende bouwwerken maakte.
We kregen altijd overheerlijk eten voorgeschoteld: ontbijt met pannekoeken, rijstpap, omelet en chocolademelk. Een lunch en diner dat je maar zelden tegenkomt in de restaurants, klaargemaakt op een gasvuurtje temidden de bergen.
En alles wordt meegesleurd over de bergen: gasfles, lunchtent, tafel, stoelen, eten voor 4 dagen, tenten, ... Sommige dragers hebben meer dan 30 kg op de rug en dat voor een schamele som van 600 oude Belgische franken voor de 4 dagen. Respect.
Wel weer wat pech gehad met de buik. De tweede nacht is Alexandra weer slecht gekomen, overgeven en diarree, wat een combinatie! Waarschijnlijk te veel gegeten... De derde dag moest ik het ontbijt dus overslaan en de tocht aanvatten zonder energie en kracht. De eerste twee uren verliepen moeilijk, we kropen als slakken over de berg. Gelukkig kon ik dan een banaan en suikerwater binnenhouden en verliep de rest van die dag wonderwel goed en kon ik toch de 4200m bereiken gesteund door Jo aan mijn zijde, soms met de 2 rugzakken! Na aankomst op de camping kreeg ik verschrikkelijke pijnscheuten in de buik die steeds erger werden tot ik niet meer kon bewegen. We hebben er de dokter van de camping moeten bijhalen. Na injectie en pilletjes en een supervriendelijke behandeling had ik een goede nacht en kon ik de volgende dag weer kiplekker genieten van de Machu Picchu. Het was serieus maar ik ben opnieuw de oude! Geen zorgen!
Nu zitten we al in Lima, enkele uren voor ons vertrek naar huis. We verblijven hier weer bij den Belg Jean Paul samen met vier andere Belgen. We trokken gisteren samen naar het centrum voor de laatste souvenirenjacht. We hadden ook nog een gezellige avond samen, uitwisseling van onze leuke reisherinneringen.
We verlangen om jullie allemaal terug te zien in Belgie. Je hoort nog van ons...
Intussen zijn we al enkele dagen in België na onze zeer geslaagde reis. We proberen ons hier aan te passen en dat lukt wel maar het vraagt eventjes tijd.
Bij onze aankomst werden we zoals je kon zien opgewacht door een ontvangstcomité en na het drinken van een blonde Leffe reden we huiswaarts. Een heerlijk Belgisch biertje kan toch deugd doen... De eerste dagen was er tijd nodig om even te rusten en de familie te bezoeken, rugzakken uit te hangen, slaapzakken te verfrissen en natuurlijk de was te doen. Alles is bijna op zijn plooi.
We zijn deze week ook vele momenten met onze gedachten in Peru geweest (goedkoper é). De mensen daar leven in de bergen, ze moeten zwoegen en zweten om eten, een huis, vervoer, ...te hebben. Hier bij ons is alles zo van zelfsprekend, je stapt in je eigen auto, je trekt de frigo open, je kruipt onder wol, je loopt langs winkels en supermarkten, je koopt wat je nodig hebt en DAAR is alles zo ver weg, vele mensen moeten uren stappen, uren naar school, uren naar het werk als ze al werk hebben,... Het leven is er hard, maar dat is misschien ook een gewoonte. Wij schrikken daar, maar de mensen van Peru die naar hier op bezoek zouden komen, zouden nog meer schrikken, niet dat zij dat kunnen want het is te duur. Na een tijdje in Peru denk je toch even dieper na .
Maar waarom dit bericht, het wordt een bericht van dank. Eerst en vooral duizend maal dank voor de schepper ... van dit blog. Bedankt pappie (Arnold) het was een zeer leuke verrassing en tevens een leuke manier om onze verhalen gemakkelijk te kunnen doorsturen richting België. Zo was het thuisfront ook op de hoogte en ook alle mensen die interesse hadden in onze reis naar Peru.
Ten tweede, duizend maal dank aan onze oom (Henk) je maakte het mogelijk om de foto's te deponeren op het net. Je deed dat uiterst zorgvuldig, hoogste kwaliteit (resolutie) om ze bij onze thuiskomst af te maken. Veel dank.
Ten derde alle bezoekers, en dat zijn jullie, bedankt voor het bezoeken van ons blog, bedankt voor de berichtjes, het doet altijd deugd iets te horen van mensen rondom je heen.
Bedankt Alexandra, we hebben het opnieuw gedaan: lekker met z'n tweetjes rondgetrokken, leute gemaakt, veel gezien, veel beleefd, veel geregeld (bussen, kamers, uitstappen, ...), ... goed voor elkaar gezorgd, een intense reis met enorm veel afwisseling, opnieuw een topper. Wat is het leuk als je zoveel kunt delen met iemand waarvan je zoveel houdt. Alexandra, bedankt!
Bedankt allemaal en tot blogs.
We overwegen een diavond te organiseren voor geinteresseerden. Misschien later meer daarover. Er zijn ook nog altijd konijntjes te verkrijgen, we hebben 4 kleine snottebollekes.
-Alleen Alexandra en Jo hebben toegang via een code, tot het middengedeelte van de weblog om hun verslag te maken * -Alle bezoekers kunnen een reactie kwijt op ieder bericht van Alexandra/Jo via "reageer" onder het bericht ofwel algemeen via het Gastenboek. * -Hou er rekening mee dat IEDEREEN uw bericht kan lezen. * -Wil je een bericht schrijven dat niet door ieder oortje en ieder oogje mag gehoord en gezien worden, dan mail je best op hun mailadres joalexandra@gmail.com * Bekijken van de fotoboeken: klik op de fotoboek, invullen van ID: "reisperu", invullen van paswoord: "joalexandra" klik op "Photo" en klik op geel blokje"peru", best neem je nu "Slideshow" met Speed "slow". Ofwel klik op een foto en op Next voor de volgende, wel op F11 toets duwen om uw scherm naar boven te verplaatsen
Hallo iedereen,
Donderdag 28 juli
