Ik ben Alois Van der Veken
Ik ben een man en woon in Mol () en mijn beroep is gepensionneerd.
Ik ben geboren op 04/07/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen ,wandelen in de bergen.Photoshop en films monteren.
02-06-2014
DAG14 La Souterraine - St Léonard de Noblat
83 km
Zomers warm 25°
Frankrijk is een mooi land, spijtig dat er Fransen wonen zegt men in Holland. De hollanders die samen gereden hebben met mij hebben nu door dat de Fransen warme mensen zijn. Wij ondervinden dit dagelijks.
Afscheid genomen van het schuchter Engels koppeltje dat ook in de Chambre d'hôtes logeerde en op doorreis was naar Gayat. Zij was 6 maanden zwanger. Veel afgezien, maar zo'n mooi landschap. Ik was nog maar 200m weg of er stond een Hollander de weg te zoeken. Dus wij samen op stap. Ben hem kwijtgeraakt in Bénévent l'Abbaye omdat ik eventjes met de nonnekes wou gaan spreken. Zeer behulpzame mensen. Hier waren de straten weer geplavijd met de bronzen schelpen.
Verder door de vallei van de Creuze, de zomer is hier 2 weken voor op ons, vele mooie landschappen, bloemen in volle bloei. Nog geen enkele weide gemaaid. De natuur haalde het vandaag van de vermoeidheid van het klimmen.
In St Léonard de Noblat naar de papéterie om de sleutel van de Refuge. Natuurlijk op maandag gesloten. Een vrouwtje kwam naar me toegelopen en vroeg of ik een kamer zocht. Ze nam me mee naar de refuge waar de Hollander van deze morgen al was. Blij dat hij was dat ik hem dit had aangeraden. We gingen samen naar de supermarkt en toen we terug kwamen was er ook een Fransman die ook Duits sprak. Er kwam nog een Nederlander bij, Erik. Daarna nog een Afrikaans type maar wist niet van waar. We hadden een paar biertjes en wijn gekocht en wat maaltijden om in de microgolf op te warmen. Veel plezier gemaakt. Toen kwam madame nog binnen met zelfgeplukte aarbeien uit hare tuin. Later hoorden we muziek uit de kathedraal komen en ik direct naar binnen om te luisteren. Blijkbaar zijn de anderen me gevolgd want een minuut later zaten ze allen naast mij. 's Avonds was de kathedraal (in Romaanse stijl) prachtig verlicht. Dit is een plaats om nog eens terug te komen. Vakantiesfeer!
Foto's van La souterraine naar St Leonard de Noblat
Vertrek bij refuge in Bouzais
Even schrik dat dit de goeie weg niet was..... ....en toch zat ik goed! Onderweg gezien Terrasje gedaan voor ronde kerk met Santiagobeeldje De Creuze in Crozant op 1630km van compostela Mijn eerste 1000 km staat er op Maar ik zat weer goed verkeerd! Benevent- l'abbaye de kloosterkerk Het schelpmotief in de straatstenen verwerkt in Benevent
Deze morgen koffie gezet, 't was weer efkes geleden. Nog wat bij gebabbeld en een voor een vertrokken. De Fransman ging zich in Limoges hier 20 km vandaan laten verzorgen door een dokter. Hij had last van zijn heup na een val.
Dit was weer een rit met hoogtes en laagtes zowel landschappelijk als mentaal. Ben zeker drie keer gestorven, twee keer mijn drinkbussen leeg gedronken, het zweet stond in mijn ogen, 'k zag de weg niet meer en moest om de haverklap stoppen om mijn ogen te drogen. Tot overmaat van ramp nog 2 keer verkeerd gereden maar hersteld met de nodige bergop om er terug op de route te geraken.
Uitgeput op de camping aangekomen. Erik van deze morgen in de refuge was ook hier verzeild geraakt. Hier wonen zowat de liefste mensen van Frankrijk. Ze hebben alles in het werk gesteld om het mij zo comfortabel mogelijk te maken. Altruisme bestaat. Waar ik kon eten? Pas de problème, ik ga voor u koken sprak de man. Na de douche stond er voor mijn tent een tafel met stoeltje en kwam hij al aangereden met een volledige maaltijd, kaas wijn en dessert inbegrepen. Mevrouw zou morgen voor ons koken omdat het slecht weer zal zijn. De bagage konden we veilig en droog wegbergen. Ze wou nog een foto van Messieurs les Pélerins. Ik heb geposeerd met haar dochtertje op mijne arm. Haar geluk kon niet op.
Deze ochtend alle tijd om de spieren te laten bekomen. Het regende gans de tijd en we prezen ons gelukkkig dat we hier gebleven waren. In de nacht was een van mijn zakken omgevallen en vol geregend. De eigenaars van de camping gingen nog twee keer koken voor ons. Ikzelf heb met Eric heel de dag doorgebracht in de bib. Alles moet weer in orde zijn met de spiertjes, voor morgen ,dus kalm aan.
Les pèlerins Aloïs le Belge et Erik le Néerlandais font escale au Camping de Lagraulière sur la route de Saint Jacques de Compostelle...enchantés comme vous pouvez le voi
Op de camping bij de liefste mensen die we op onze tocht zullen tegenkomen
Het stempelboekje van Eric Met Eric en de dochter op de foto Mijn stempelboekje
Bewogen morgen: Om 6h 's morgens opgestaan met een luide knal en gesis. Het zwembad was herschapen tot een koeltoren van een elektriciteitscentrale. Alarm geslagen bij de receptie. Het was een leiding van het warm water die gesrongen was.
Op weg langs langgerekte heuvels met mooie zichten naar Donzenac. Van daar werd het pittiger tot Brive-la-Gaillarde, een grote stad. In de rue Guynemer naar het "Croix St Jacques" gaan kijken. Een groepje mensen kwam nieuwsgierig langs, stelden wat vragen en gaven spontaan applaus midden in de drukke winkelstraat. Babbeltje met de pastoor en de plaatselijke gids en weer op weg. Daarna Turenne een kasteelstad boven op een berg, met een hoog toeristengehalte. Met veel moeite boven geraakt en mijn remmen nog eens bijgeregeld want had soms het gevoel bij afdalingen dat ze een beetje op't einde zaten. Heel warm daarboven en na eerst een goeie Leffe en een ijskreem genuttigd te hebben een mooie wandeling door het dorp gemaakt . Een hele mooie stempel gehaald in de kerk, nog wat van het uitzicht genoten en daarna op de fiets met nog een tip van de cafébazin dat de volgende helling nog wat steiler zal zijn dan die we al hadden gehad. En of ze gelijk had, na een korte afdaling kwam dan die bewuste klim die we echt klompeet uitgeput te boven zijn gekomen met een lange plaspauze (Leffe)
Veel geklommen van 6 tot 10%, 6km aan een stuk, lijkt echt eindeloos. Na Brive krijgen we een zuiders klimaat met notenbomen, olijfbomen, cypressen en cicades, die er lustig op los sjirpen. Na afdaling van 7,5 km in Martel aangekomen. Stad gesticht door Karel Martel de grootvader van Karel de Grote. Nauwe straatjes met veel winkeltjes en restaurants alles Middeleeuws. Eerst Eric van de camping geplukt en logies gevonden bij kunstenares (in gravures). Leuke vrouw, we hebben goed gelachen. Eten in het restaurant op de foto , echt lekker, slapen, nog op pad altijd met Erik uit Den Haag.
Degene die iets onderneemt en daarin faalt, is nog altijd beter dan degene die niets onderneemt en daarin slaagt
Korte rit vandaag naar een van de hoogtepunten in frankrijk, Rocamadour . Tweede grootste bedevaartplaats na Lourdes in Frankrijk. Door de Dordonge vallei , veel subtropische bloemen en planten langs de weg. Hier schreef J.Auel zijn 4de deel van " De Aardkinderen". In St Sozy over de Dordognebrug, dan fietsroute langs de dordogne en nog een klim van 6-8 % tot in Rocamadour. Duizenden toeristen, maar ook veel pelgrims. Alles is hier boven elkaar gebouwd en plakt tegen of is in de rotswand gehouwen. Spectaculair zicht. Als boetedoening zou ik hier op mijn knieen de 216 treden moeten beklimmen. Toch maar niet gedaan. Wat rondgewandeld, men heeft hier gerust een hele dag nodig om alles te hebben gezien.. Het landschap is hier heel mooi in dit kloofdal met vele ver en dieptezichten. Logeren deden we op een camping met zwembad. Helaas gesloten om 19h00. We hadden er zo op gehoopt na die snikhete dag.Halve dag besteed aan rondlopen door deze onmogelijke stad. Een vrouw stapte op ons af met de vraag of we in Compostela een kaars konden branden voor het kind van haar vriendin dat vandaag overleden was aan bronchitis. NATUURLIJK DOEN WE DAT!Morgen naar Cahors, ook al een toeristische bezienswaardigheid.
Morgen CAHORS DOOR HET DAL VAN DE VERS, DORDOGNE EN DE LOT.
Rocamadour is gebouwd op een rots midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt leisteenplateau en onderdeel van de Causses du Quercy. De stad is na Lourdes de meest bezochte bedevaartsplaats van Frankrijk. Rocamadour is en was een zeer populaire bedevaartsplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. Naast de tombe van Sint-Amadour is de Zwarte Madonna van Rocamadour een belangrijke reden voor een pelgrimsbezoek.
Boven op de rots ligt een burcht. Via een steil slingerend pad (of via een lift voor de minder validen) kan men het heiligdom bereiken. Op elke bocht staat een fragment van de kruistocht van Jezus. U eindigt bij een aantal kapellen en een kerk. Tussen de stad en de burcht in liggen zeven heiligdommen. Onderaan de berg ligt het plaatsje zelf. Het is er zeer toeristisch met veel winkeltjes in nauwe straatjes. De plaats is vooral bekend om zijn geitenkaasjes (Rocamadour AOC, ook cabécous geheten) en de ganzenleverpaté die in de omgeving wordt gemaakt. U kunt er de Grotte des Merveilles met prehistorische wandschilderingen bezoeken.
Het plaatsje L’Hospitalet waar wij op de camping lagen ligt tegen Rocamadour aan boven op de rots. Hier zijn een aantal restaurants en souvenirwinkels. Indien u de klim van beneden naar boven niet wilt maken, kunt u hier goed parkeren. Boven op de rots vindt u een vogelpark een roofvogelshow bij de burcht en een apenpark. Voor de kinderen is er ook La Féerie: een sprookjesachtige miniatuurwereld
Beatus, qui prodest,quibus potest
Waterkraan voor pelgrims Zicht op Rocamadour vanuit L'hopitalêt Foto's van de binnenstad
Zicht op het kloofdal De 216 treden op de knieen beklimmen was vroeger een opdracht voor pelgrims
Toeristentrekpleister van eerste orde
Vanuit Rocamadour zicht op L'Hopitalêt waar onze camping lag.
s·Morgens veel wind tegen en na de middag bloedheet 33graden
Veel wind s·nachts, de tent ging gedurig heen en weer. Tegen de morgen werd het iets rustiger. Vroeg vertrokken wou ik nog een foto van de stad maar mijne camera gaf het op. Dus geen fotos vandaag . Spijtig want het was wel de mooiste route van allemaal.Wel een hele zware route met veel en lange beklimmingen .Na de middag de zon weer daar en eigenlijk te heet om te fietsen. Later Erik weer tegengekomen die een uur voor mij vertrokken was. Op het laatst moeilijk met de warmte en mijn drinken was op. Toch Cahors bereikt en op zoek naar het" maison de pelerin ". We waren de laatste om in te schrijven , gelukkig! Nog wat inkopen en een kaartje voor de verjaardag van Cara. Anne een meisje uit de Elzas vroeg achter mijn blog om iets te kunnen schrijven. Ze wandelt tot Lectourne en heeft maar een heel klein budget. Weer veel te warm op die slaapzaal en moeilijk in slaap geraakt. Beetje veel Cahorswijn gedronken waarschijnlijk. Cahors is aan drie kanten omsloten door de Lot.De Pont Valentre is een van de mooiste vestingbruggen van Europa. De route was weer uitzonderlijk mooi, maar de wamte begint ons soms tegen te steken . Het wordt de volgende dagen weer heet, klimmen zal weer pijn doen.
Vertrokken over de Pont Valentre. Nog wat verkeerd gereden maar eens op de route werdt het een rustige fietsdag .Niet te steil klimmen , mooie landschappen met veel gorges. De rivieren Dordogne , Lot en Tarn kwam ik tegen .Ook het kasteeldorp Montesquiou had wel iets. Veel kloofdalen ,echt plezierig om door te fietsen. De kalkrijke witte ondergrond van de Quercy Blanc maakt het landschap nog zuiderser. En aan het einde Moissac met een mooi historisch centrum.Ook met het mooiste klooster van Europa , althans volgens hun eigen folders. Onderweg wel mijn bagagerek stuk geraakt en iets moeten fiksen om weer verder te kunnen. Er was een boutje losgetrild en verloren geraakt.Eric tenslotte gevonden op het marktplein voor de kerk en samen naar de camping gereden .De camping municipal was prachtig gelegen en ook met een deugddoend zwembad . Het stadsfeest aan de overkant van de Tarn heeft ons wel het grootste deel van de nacht wakker gehouden. Eerst waren Eric en ik gaan eten in een, door een belg , ons aanbevolen restaurant en alles was inderdaad super lekker . We hebben zelfs de hele menu genomen . Erik kon er niet genoeg van krijgen en bestelde nog een koffieke na. Nog lang nagenoten van de rustige sfeer op het plein , dan de tent in met het vermelde luidruchtige verloop aan de overkant van de Tarn.
Ik ben Alois Van der Veken
