Km 95
Zwaar tot lichtbewolkt, fris 21 graden

Deze morgen mijne helm kwijtgespeeld en niet meer teruggevonden. Half het dorp ondervraagd, niks. Dan maar zonder helm vertrokken. Eigenlijk is de helm verplicht in Spanje.

Eerst meer omlaag dan omhoog tot Sarria. Daar stempel gehaald. Dan Portomarin, de verzonken stad. Hoog water dus pech voor mij. Zou mooie foto's geweest zijn met die torenspits in het midden van het meer. Zware en eindeloze klim hierna. Pelgrims met reservefietsen op volgwagen gezien. Die doen enkel de laatste 300 km. Zo mag het ook. Iets later de man met de GPS weer tegengekomen, nog iemand erbij  aangesloten en we reden met drie samen tot Melide, eindpunt van de dag. Direkt iets gevonden om te slapen,. Nog wat rondgelopen in het stadje waar ik een Tshirt kocht en bedtijd.

Morgen hoop ik Santiago de Compostela te bereiken en dan resten mij nog een paar dagen om alles af te werken. Ik heb geleerd dat afzien ook gelukkig maakt en paniek een slechte raadgever is. Mensen kunnen mooi zijn in alle eenvoud. Eerlijk, bewonderend en  behulpzaam. Ik ben altijd geholpen geweest, altijd met dat ietsje meer dan ik vroeg. Water vragen en er zaten ijsblokjes in. Een jonge gast moest nog 200m lopen naar huis om mijn drinkbus te vullen. Een jong meisje hoorde vanwaar ik kwam en sprak bewonderend "you must be very strong". Het spontaan applaus in Brives. Die cafegasten uit Dom-le-Menil die mij naar het eind van de wereld stuurden waar gene camping was. Dick Walravens die me met zijn tips blijft volgen. Lieve die in haar enthousiasme een grote steun was. En last but not least mijn vrouw die gezorgd heeft dat dit allemaal mogelijk werd. Ook al de volgers die met hun reacties en emails een stimulants waren als het efkes moeilijk ging. En dat was dikwijlser dan je denkt.

Morgen dus de laatste rit. Het zal weer een hele zware zijn met tientallen beklimmingen en met de bekroning op het plein voor St Jacob. Misschien ga ik ergens  stillekes staan huilen omdat het allemaal voorbij is.

Hotel Restaurante Xaneiro

Verstuurd met smartphone
Alois Van der Veken