Kort na Rabanal begint de weg pas echt te klimmen door de bloeiende heide en de vergezichten worden steeds mooier. Na ongeveer anderhalf uur bereik ik het dorp Foncebadon net onder de top, waar Shirley MacLaine zo verschrikkelijk bang was voor loslopende honden. Vroeger was dit een belangrijke etappeplaats maar nu is het dorp geheel verlaten en vrijwel alle huizen en de kerk zijn tot ruïnes vervallen. Een pand is al wel gerestaureerd en er is een gezellige bar in gevestigd. Met behulp van de meest uiteenlopende attributen heeft men geprobeerd er een Oud-Keltisch sfeertje te creëren. Het lijkt wel of ze hier de fee Morgane als binnenhuisarchitecte hebben aangetrokken. De bovenkanten van de ruwe stenen van de muur zijn overal bedekt met muntjes uit allerlei landen in de wereld, het zal wel het wisselgeld zijn dat de mensen niet terug op zak wilden steken. Dit zou volgens de kastelein geluk brengen, een verschijnsel dat we tot Santiago steeds opnieuw tgenkomen. Een en ander doet wat geforceerd aan maar de sfeer die hier hangt is fantastisch en de (uiteraard Keltische) muziek die ze er draaien is geweldig.








In het bergdorp El Acebo net na het Cruz de Fer







Levensgevaarlijke afdaling van Cruz de Fer



















Bij beklimming van Cruz de Fer









Al mijn wensen op een papiertje aan het Cruz de Fer

De mijne niet alleen.









Heideplanten in alle vormen en kleuren!











Refuge op Cruz de Fer

En weer de afdaling

prachtig maar gevaarlijk om te fietsen!