Geluk moeten we onderweg zoeken en niet aan het eind van de weg, want dan is de reis afgelopen.

Voluit leven doen we pas als we niet onze eigen bron hoeven te zijn, niet ons terrein hoeven te verdedigen en niet het laatste woord hoeven te hebben. Als we alles achter ons kunnen laten en op tocht kunnen gaan en dan gaandeweg leren hoeveel" bezit" ballast is en hoeveel "zorg" overbodig.(Jeroen Gooskens)

Niet eindelijk, maar spijtig genoeg ben ik al in Santiago aangekomen. Iedereen met een beetje fysiek kan deze tocht maken. Alleen moet uw mentale krachtmeter op maximum staan. Niks maar dan ook niks mag u uit evenwicht brengen. Je moet altijd weten dat het goed komt en daar volledig op vertrouwen. De rest is gewoon verspilde energie. Omzien in verwondering, verwijlen in stilte, kijken waar de weg mij brengen zal is de gouden regel voor een pelgrim.

Ook heb ik me altijd voorgehouden dat ik op geen enkel moment alleen ben. Zelfs in Noord-Frankrijk waar ik gans alleen moest vaststellen dat de weg niet meer bestond en het volgende dorp 20 km verderop lag, ben ik nooit in paniek geweest. Ik had ook in mijn fantasie altijd iemand die mij hielp en raad gaf. Bij zware beklimmingen, op moeilijke momenten, de weg verloren, drinkwater op... dikwijls had ik het moeilijk. Maar er was altijd die mentale kracht die me zei, “dat komt goed”.

De weg doet uw vertrouwen in vreemde mensen alleen maar toenemen. Na al die lovende woorden van mensen onderweg, die bewondering, voelde ik me heel klein op dat immense "Plaza de Obradoiro" voor de kathedraal.

Vandaar spijtig dat ik in Santiago ben. Ik ben mijn status van" pelgrim onderweg "kwijt geraakt en dat doet pijn. Niks gevoeld van geluk dat ik mijn doel heb bereikt. Heb het al eens in mijn vorige verslagen geschreven: " Pelgrim ben je niet, dat wordt je". Niet voor niets dat zo 'n tocht in veel landen doorslaggevend is op je CV, zoals in Spanje, Italië en zelfs in Nederland. Mensen die deze tocht maakten zullen dat alleen maar beamen.

Ik voel me een beetje gedrogeerd. De les dat de weg belangrijker is dan het doel, moet iedereen in zijn leven ervaren. Alles wat gepland is moet op termijn worden bijgesteld.

HIERMEDE SLUIT IK MIJN BLOG AF. BEDANKT ALLEMAAL VOOR DE REACTIES, IK HEB ZE GRAAG GELEZEN EN TOT ZIENS.Later, thuis, zal alles nog wel wat bijgewerkt worden

                                                         

Verstuurd met smartphone
Alois Van der Veken