|
Vanuit het luxueuze San Gerardo de Dota vertrekken we naar de Caraïbische kust, naar Cahuita. De verplaatsing is te lang om in één trek te doen, dus eerst terug naar San José, een nachtje slapen en dan naar Cahuita.
In San José hebben we een hotelletje geboekt bij het busstation vanwaar we de volgende dag moeten vertrekken. Simpel onderkomen, maar vriendelijke mensen en heel proper.
De volgende dag vertrekken we naar Cahuita. Dit is bekend terrein voor ons, want daar zijn we vorig jaar ook geweest. We hebben geboekt bij 'Cabinas Smith', gedreven door nakomelingen van de stichter van Cahuita. Alles is pico bello, behalve het weer!! Het regent hier elke dag en de mensen hier wijten dit aanhoudende slechte weer aan de klimaatverandering. We hadden van hieruit graag een vogeltocht geboekt naar het interessantste deel van het park, maar wegens de aannhoudende regen kan dit niet doorgaan. Het park is gesloten!
Desondanks hebben we hier een mooie tijd: tussen de buien door doen we wandeltochten in de omgeving en zien we een paar luiaards, zo dichtbij dat we ze kunnen aanraken! Het eten is hier gemengd: 's morgens een plaatselijk ontbijt (bonen met rijst en een ei), maar 's avonds eten we heel luxueus Caraïbische gerechten: verse vis met rijst en kokossaus. Heerlijk!
Na drie dagen trekken we verder. Op weg naar San Vito.
We gaan proberen dit op twee dagen te doen: eerste dag via San José naar San Isidro El General en de tweede dag van daaruit naar San Vito.
Pech: in San José blijkt dat we moeten vertrekken vanuit een ander bussttion dan de Lonely Planet aangeeft maar dank zij een alerte taxidriver komen we op tijd aan. Tegenslag: de bus is volgeboekt.
We maken van de nood een deugd en boeken onmiddellijk een rit voor de volgende dag, rechtstreeks naar San Vito. Maar dan moeten we een onderkomen vinden voor één nacht in San José. Met de taxi een paar hotels bezocht, maar alles volgeboekt. Uiteindelijk komen we terecht in hotel Shakti, een eenvoudig, proper, speciaal hotelletje, niet te ver van het busstation waar we morgenvroeg moeten vertrekken.
Alles oké. We komen terecht op een slaaapzaal voor acht personen, maar de eigenaar verzekert ons dat heel de kamer voor ons alleen is.
Alles gaat goed, tot plots de deur openvliegt en er een dronken Amerikaan letterlijk onze kamer binnenvalt. De man is zo dronken dat hij niet meer recht geraakt! Met veel geroep en gevloek (in het Nederlands - zeer effectief) krijgen we die kerel buiten en gaat de deur op slot.
Volgende dag: naar San Vito.
San Vito is een klein stadje, rond het jaar 1850 gesticht door Italiaanse immigranten. De sporen hiervan merk je nog altijd: je kan hier uitstekende spaghetti en pizza eten!
Hier voorzien we twee activiteiten: een bezoek aan de botanische tuin en Italiaans gaan eten.
Eerst de botanische tuinen. Wilson was een man die een bijzondere belangstelling had voor palmbomen. Hij kocht hier een stuk grond en liet door een landschapsarchitekt een prachtige tuin aanleggen, waar hij allerlei soorten palmbomen plantte. Op die bomen (en op de andere planten) kwamen natuurlijk ook vogels af en wij gaan hier op zoek naar twee soorten die je hier kan aantreffen: de crested oropendola en de white-crested coquette.
De eerste was geen probleem. We waren nauwelijks een half uur in het park of we zagen de orenpendola al.
De croquette was een ander paar mouwen: het gaat hier om een bizarre colibri, met een witte kuif en lange nekharen. We horen van een paar medewerkers waar ze regelmatig gezien worden. We passeren langs de bewuste plek.... niets. Een toertje door het park, terug gaan kijken ... niets. Ondertusen tonen de werklieden die in de tuin bezig zijn ons filmpjes, opgenomen met hun gsm, hoe de beestjes hier rondvliegen. Om een lang verhaal kortt te maken, een half uur voor we willen vertrekken (er zijn maar een paar bussen terug), zien we twee prachtexemplaartjes rondvliegen op de plaats die we al een paar keer bezocht hebben. Enkele foto's en onze dag kan niet meer stuk.
s' Anderdaags: pizza gaan eten. We gaan naar een bekende zaak, waar men meer dan vijftig soorten pizza's klaarmaakt (waaronder een exemplaar met ananas, wat men zou moeten verbieden). Na alle rijst en bonen is dit een koningsmaal.
Nu kunnen we ertegen voor de volgende etappe van onze reis: op naar Puerto Jimenez aan de Pacific Ocean.
Foto's zie hieronder
Vogelfoto' zie: http://observado.org/user//photos/50424
Groetjes:
An en Jos
|
