Geloof het maar dat de meeste "beroepspolitiekers" huichelaars zijn.

Indien u zich van hogervermelde bewering had willen overtuigen dan had u de vorige dagen moeten kijken naar de Amerikaanse TV-zender CNN.Het is bijna niet te geloven wat dit TV-station allemaal heeft uitgezonden in verband met zogenaamde beroepspolitiekers.

Eerst en vooral waren er de debatten tussen de laatste vier overgebleven Republikeinse kandidaten die naar het presidentschap van hun land dingen. Deze debatten hebben meer weg van moddergevechten tussen pseudo-intellectuelen of aankomende debielen. Men heeft soms de indruk dat deze beroepshuichelaars menen dat hun resultaten alleen maar kunnen verbeteren indien ze bij hun tegenstanders, zoveel als enigzins mogelijk, messen in de rug planten of zoveel mogelijk slagen onder de gordel toedienen.

Voor miljoenen TV-kijkers betichten ze hun concurrenten, die eveneens naar het hoogste ambt van dit land dingen en meestal zonder over degelijke bewijzen te beschikken, van allerlei fouten of misdaden. Het gaat dan van huwelijksontrouw tot belastingsontduiking via het verlenen van ongeoorloofde hand- en spandiensten. De normale TV-kijker moet zich beschaamd hebben gevoeld bij het kijken naar dit verbale spektakel.

Wanneer men nu reeds weet dat deze vuilspuiters zich over enkele maanden zullen moeten scharen acher de winner van dit moddergevecht en dat ze elkaars handen in de lucht steken op weg naar de eindoverwinning, dan kan men voor dat soort kandidaten alleen maar misprijzen opbrengen. Zelfs in ons apenland getuigen onze beroepshuichelaars van meer respect voor elkaar en zouden deze Amerikaanse toestanden niet mogelijk zijn.

Maar er was deze week ook de belangrijke toespraak, State of the Union genaamd, van de democraat en tevens President, OBAMA. Deze beroepstetteraar zou nog een lesje kunnen leren van Fidel Castro op gebied van langdradige redevoeringen. Bovendien weet Castro dan nog soms wat zinnigs te vertellen terwijl OBAMA de toehoorders bezig houdt met de ene nietszeggende verklaring na de andere in de trant van:
-het is hoog tijd geworden dat de paarden die het hardste werken ook het meeste haver verdienen of
-samen met u allen wil ik vechten voor een betere toekomst voor ons land of
-wij moeten solidair zijn met de zwaksten uit onze samenleving enz.,  bla bla bla.

De meest huichelachtige zin uit zijn toespraak was wel toen hij verklaarde dat iedereen die meer dan 1 miljoen dollar per jaar verdient minstens 30% belastingen zou moeten betalen. Deze verklaring was een verwijzing naar de publicatie van de belastingaangiften van de Republikeinse kandidaat Mitt Romney. Deze kandidaat die jaarlijks een fortuin blijkt te verdienen, en dit bedrag steeds correct aangeeft volgens de vigerende wetten in de VS, moet hierop slechts ongeveer 15% betalen en dit eveneens volgens de bestaande wetgeving. Dat vele belastingbetalers in de USA  die maar een fractie verdienen van Mitt Romney veel meer moeten afdragen is niet de fout van Mitt Romney maar wel van de onrechtvaardige bestaande wetgeving.
Wat mooiprater OBAMA er niet aan toevoegde is dat hij reeds meer dan drie jaar President is en al de tijd heeft gehad om zich in te spannen een einde te stellen aan die domme wetten.

Maar nu hij zich in de laatste rechte lijn naar de volgende verkiezingen bevindt, toont hij zijn ware gedaante. Juist zoals andere kandidaten bewijst hij eveneens een beroepspoenpakker te zijn. Allen hebben ze onverantwoord hoge bedragen van machtige groepen en personen aangenomen om hun vreselijk dure kiescampagnes te laten financieren. Hierdoor zijn ze bij een eventuele verkiezing of herverkiezing vooraf aan handen en voeten gebonden. Dit is de werkelijkheid en al de rest is WIND.

Wij zouden doodverlegen zijn indien we ooit in ons leven een enkele cent zouden aangenomen hebben, van wie ook, om een verkiescampagne voor een politiek mandaat te laten financieren.

Men zegge het voort ...

Freddy Van Gaever

De heer Melkior Wathelet heeft gedurende vele jaren op voorbeeldige wijze het departement migratie en asiel geleid, zoals we dagelijks merken in de straten van onze steden en gemeentes en in de lege kassen van de OCMW's. Dank daarvoor, Melkior.

Zijn partij, de CdH (franstalige christen-democraten met een linkse slag van de molen) heeft hem opnieuw een staatssecretariaat in de schoot geworpen, namelijk dat van mobiliteit. Ook daar mogen we ons verwachten aan schitterende initiatieven en weldra is het finito met files, met autorijden en verplaatsingen in het algemeen. "Blijf thuis, dan zijn de verkeersproblemen opgelost" is de basisfilosofie van de nieuwe Mobiliteitsmanager.

Een van de eerste beleidsdaden van de gewezen migratie-specialist is een parel van wijsheid en eenvoud. De fietsers zullen weldra door het rode licht mogen rijden. Daarvoor werd een nieuw verkeersbord in het leven geroepen, eigenhandig ontworpen door Melkior. Hij is te bescheiden om het toe te geven, maar de eenvoud van het ontwerp verraadt de hand van de grote staatsman.  Het gaat om twee borden in de vorm van een omgekeerde driehoek, met daarop een fiets en een pijl (die naar rechts of rechtdoor wijst). Er staat ook een verkeerslicht afgebeeld met een rood licht waarover een kruis en de letters NO. Simpel, comfortabel en dodelijk.

De Fietsersbond is enthousiast volgens een woordvoerder :  "In principe volgen velocyclisten géén enkel verkeersreglement en ook zonder deze nieuwe regeling negeren onze leden verkeerslichten en verkeersborden.  Deze wijze maatregel is vooral een waarschuwing voor onze aartsvijanden, de automobielbezitters. Bij elke aanrijding is het nu duidelijk dat zij verantwoordelijk zijn en moeten opdraaien voor de kosten. Als uw geliefde het leven laat, bent u tenminste zeker dat u zal vergoed worden zonder proces."

De creativiteit van de nieuwe mobiliteits-staatssecretaris gaat nog verder : er komen fietsstraten waar tweewielers de hele rijbaan in beslag nemen en niet ingehaald mogen worden door de aartsvijand, de automobiel. Een systeem zoals in Nederland al jaren in zwang.  Bij dit reglement hoort ook een nieuw verkeersbord : een zeshoek, gevat in een cirkel die omkranst wordt door een driehoek met in elke hoek een fietser die naar een andere richting rijdt. In de zeshoek een autootje dat voortgeduwd door een zwetend mannetje met in tekstballon de woorden : "Ik ben een ezel - Je suis un con - Ich bin ein Belgier".

Verkeersborden moeten in de filosfie van Melkior niet enkel het verkeer versoepelen maar zij zijn de aangewezen middelen om maatschappelijke boodschappen te verkondigen die de bevolking aanporren om correct te leven en te handelen. Volg de ploeg van Elio en u komt in het Paradijs.

Ray

Bron : Vandaag.be

Voor enkele dagen hebben we de problemen van het Beringse schepencollege besproken met betrekking tot de non-activiteit van twee socialistische Turkse schepenen, Selahattin Koçak en Ahmet Koç.

De zaak is geëscaleerd en gisteren (26 januari 2012) zou, volgens TV-Limburg, het schepencollege beslist hebben, de bevoegdheden van de twee renegaten voor een maand te schorsen.  Deze ongebruikelijke en harde beslissing werd niet enkel genomen door de CD&V-ers maar ook door de andere SP-a schepenen, die ver van gelukkig zijn met de onverantwoorde wijze waarop de twee Turkse afgevaardigden hun mandaat vervullen. Volgens burgemeester Mondelaers (CD&V) behalen de beide flierefluiters een aanwezigheidsscore van 40%. Gebuisd.

Selahattin Koçak, die enkele jaren geleden regelmatig opgevoerd werd in ontspanningsprogramma's van de VRT, had er op gerekend dat hij bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen de socialistische lijst zou aanvoeren.  De vlotte causeur was het TV-succes naar het hoofd gestegen.  Zijn partij was echter minder opgezet met de prestaties van de man en zijn nonchalante levenswijze die hem enkele keren in contact bracht met politie en justitie.

Sturen de twee geschorste schepenen aan op een breuk met hun partij ?  Rekenen zij op de steun van de Turkse gemeenschap en eventueel op die van andere allochtonen in Beringen om de confrontatie aan te gaan met de andere partijen ?  De zetelverdeling is momenteel als volgt : 12 CD&V (inclusief de burgemeester), 12 SP-a, 8 Vlaams Belang (met Bert Schoofs) en 3 VLD.

Wordt vervolgd. 

Savat

In Norderstedt (Noord-Duitsland) meent Selim Reid het gat in de markt gevonden te hebben.  De man is het beu dat zijn moeder in het openbaar vervoer lastig gevallen wordt en hij heeft daarom een eigen moslim taxidienst opgericht.  Zo zullen volgens hem ook zijsprongetjes vermeden worden. Een gesprek met de vindingrijke ondernemer:

Selim Reid: Vele zusters en broeders hebben het moeilijk met het feit dat ze niet van het openbaar vervoer kunnen gebruik maken, omdat de door de islam voorgeschreven scheiding der geslachten hier niet toegepast wordt.  De klachten van onze zusters en broeders nemen steeds meer toe en zo ben ik op het idee van een moslim taxidienst gekomen.
FT: Uw motivatie is dus pure naastenliefde?
Selim Reid: Niet uitsluitend, ook omwille van een persoonlijke ervaring.  Ik heb vroeger eens gezorgd dat mijn ouders met iemand konden meerijden van Hamburg naar Berlijn.  Men hoort het immers niet dat ik een migrant ben.  Toen ik mijn ouders naar het trefpunt bracht, zag ik de ijskoude blikken van de chauffeur en zijn gezelschap.  Het was duidelijk dat ze niet van buitenlanders hielden.  Tijdens de rit hebben ze over vreemdelingen in het algemeen en over het hoofddoek van mijn moeder zitten schimpen.  Daar mijn ouders niet op de autobaan konden uitstappen, hebben ze dat alles over zich heen moeten laten gaan.  Men ging ervan uit dat mijn ouders geen Duits verstonden. 
FT: U spreekt over discriminatie en u bekritiseert de onwetendheid van de meerderheid der bevolking.  Is het niet zo dat u met uw taxidienst juist de scheiding – veroorzaakt door de onwetendheid – in de hand werkt?
Selim Reid: Wij doen niets anders dan de christelijke kerkelijke gemeenschappen, die elkaar ondersteunen.  Bovendien mogen niet-moslims ook meerijden.  Wie echt een dialoog wil aangaan, vindt die bij moslim-taxi. 
FT: Waarin onderscheidt u zich van andere vervoersmogelijkheden?
Selim Reid: Het feit dat moslims, zowel mannelijke als vrouwelijke, volgens de islam liefst gescheiden moeten blijven, verhindert onze broeders en zusters vervoermogelijkheden te gebruiken, waarbij we noch de chauffeur noch de medereizigers kunnen kiezen.  Daarom was het voor moslima’s heel moeilijk zonder begeleiding de gewone vervoermogelijkheden te gebruiken.  Met moslim-taxi bestaan deze problemen – alhamdulillah - (zo Allah wil) niet meer, want geïnteresseerden zullen bij ons aanbod onmiddellijk kunnen vaststellen of het om een mannelijke, resp. vrouwelijke persoon gaat.  Zo beschermen wij de huwelijken.  Ik heb al dikwijls gehoord dat gehuwden in het openbaar vervoer iemand hebben leren kennen, wat dan tot een zijsprongetje geleid heeft en dat hun huwelijk en gezin daardoor kapot gemaakt werd.
FT: U ziet het als uw opgave het huwelijk te beschermen?
Selim Reid: Ik bied gewoon de mogelijkheid om het risico op ontrouw te beperken.  Mijn hulpbetoon is islamitisch geïnspireerd.  Wij, moslims, passen op elkaar, wij zijn zusters en broeders in ons geloof en wij ondersteunen elkaar.
FT: Hulpbetoon?  Tenslotte gaat het toch om geld verdienen, nietwaar?
Selim Reid: Moslim-taxi is - alhamdulillah - de eerste islamitische vervoercentrale in Duitsland en in heel Europa, die vervoergelegenheid voor moslims aanbiedt.  Mijn concept kan men vergelijken met een meubelfirma.  De ene specialiseert zich in keukens, de andere in zitmeubelen.  Ook ik speel in op een speciaal segment van de markt en ik verdien daar misschien wel iets bij.  Het is geen parallelle maatschappij; het gaat om verschillende interesses die zich ontmoeten en die ik wil bedienen.
FT: Bent u nog met iets anders begaan buiten de scheiding der geslachten en de zorg om het huwelijk?
Selim Reid: Het beste aan het moslimvervoer is zonder meer de Da’wa, de opdracht.  Welk ander gespreksthema behalve het geloof kunnen mensen bij een eerste ontmoeting hebben als ze een zelfde geloof delen?  Uiteraard is dit de islam.  Bovendien kunnen we die gelegenheid benutten om anderen te overtuigen.  Ik wil ertoe bijdragen dat moslims samen komen, elkaar bijstaan en met elkaar de islam versterken.  En dat niet-moslims ons geloof omarmen.
FT: Niet-moslims moeten dus tegelijkertijd bekeerd worden?
Selim Reid:  Het gaat om een uitnodiging tot de islam; zulke uitnodigingen behoren tot de opdracht van elke moslim.  Ik ben ervan overtuigd dat de islam alle religies verbindt en dat er slechts één ware God bestaat.
FT: Uw idee lijkt ons wat gedateerd.  Hoe past een scheiding van man en vrouw in de huidige maatschappij?
Selim Reid: Steeds meer mensen bekeren zich tot de islam, het grootste gedeelte daarvan zijn vrouwen.  Deze dragen vrijwillig een hoofddoek; niemand onderdrukt hen.  De scheiding der geslachten maakt deel uit van ons geloof en de islam maakt deel uit van Europa – uw vraag is dus overbodig.
FT: Maar de islam past zich toch aan?  In sommige Arabische landen strijden de vrouwen tegen de scheiding van man en vrouw…
Selim Reid: De islam zal niet veranderen: de principes blijven.  De vrouwen zullen ook binnen 1.000 jaar nog hun hoofddoek willen behouden.  Wij zijn ervan overtuigd dat islam het enige ware geloof is en dat Allah onfeilbaar is.  Het geloof dat hij ons geschonken heeft is dat ook – bijgevolg is dat voor de eeuwigheid.
FT: Hoe zijn de reacties?
Selim Reid: In de eerste dagen maakten er meer dan 2.000 gebruik van: de broeders en zusters zijn laaiend enthousiast.  We krijgen telefoontjes en e-berichten om ons te bedanken.  
 
Moest er een eremedaille of beker bestaan voor het herbedenken van het concept “openbaar vervoer”, dan zou Selim Reid die van ons mogen krijgen.  Niet alleen lost hij met zijn idee het probleem van de volle bussen, trams en treinen op; tegelijkertijd zou de financiële toestand van de vervoermaatschappijen er een stuk rooskleuriger uitzien.  Bovendien zou het de veiligheid ten goede komen: de gedwongen integratie van cultuurverrijkers blijkt steeds weer tot botsingen te leiden met aanpassingsonwillige oerbewoners.  Wat ons betreft: wij zijn absoluut voorstander van een scheiding.  Ieder zijn eigen volk-tram (resp. bus, trein, vliegtuig, taxi…).

Floriaan Terbeke

Bron: Hamburger Abendblatt, SOS-Österreich 

Wie gelooft de socialisten nog als zij het hebben over de verdediging van de kleine man ? 

'Een nationale staking is een atoombom,' zegt SP.A-voorzitter Bruno Tobback. 'Een atoombom moet je houden voor een wereldoorlog. Of voor een rechtse regering. Deze staking gaat de regering niet doen vallen. Een staking die de regering niet doet vallen, is een bom zonder effect.'

In een interview noemt Tobback de staking een atoombom die door de vakbonden ditmaal verkeerd gebruikt wordt, omdat aan deze regering de socialisten deelnemen. Als ik het goed begrijp is een staking pas goed als zij bevolen wordt door het socialistisch Politburo.

De kleine heeft zich weer eens vergaloppeerd. Het zit in de familie.

Stradi

(studio Rony)

De witte merel

(foto : http://www.bbc.co.uk/nature/16646922 )

Einen wunderschönen guten Morgen !

Ik heb vandaag een Duitse zangeres voor jullie uitgezocht, die in de 50-er en 60-er jaren in de Duitstalige en Lage Landen grote successen boekte.  Zij werd geboren in het Westfaalse Düren op 12 augustus 1939.  In 1954 won ze een talentenjacht van het platenmerk Polydor en kreeg een contract aangeboden.  Ze moest wel in Hamburg een zangopleiding gaan volgen en bijgevolg werden de praktijklessen bij een tandarts naar de prullenmand verwezen. Twee jaar bleef ze daar en kreeg zowel dictie (ze moest haar accent uit het Rijnland kwijt), toneel als dans.  In 1955 kon haar eerste single al een derde plaats in de hitlijst noteren, maar in 1956 en 1957 boekte ze twee megasuccessen met “Tiritomba” en “Cindy, oh Cindy”.  Ze werd gevraagd voor duetten met de grootste Duitstalige zangers van die jaren: René Carol, Silvio Francesco, Peter Alexander, Udo Jürgens e.a.

Na het wisselen van producent werd het eventjes stiller rondom Margot tot ze in 1962 met “Ein Herz das kann man nicht kaufen” weer de kassa deed rinkelen.  Polydor stuurde haar met dit lied naar de Deutsche Schlager-Festspiele; ze werd derde want de concurrentie van Conny Froboess en Siw Malmkvist bleek te groot.  Twee keer mocht ze de Bundesrepublik verdedigen tijdens het Eurovisie Songfestival: één keer in 1963 met het nummer “Marcel” als vervangster voor de zieke Heidi Brühl en nog een keertje in 1966 met “Die Zeiger der Uhr”.  Die liedjes zijn bij ons quasi vergeten. 

Margot Eskens had wel nog een succes met “Mama” in 1964, maar vanaf de tweede helft van de 60-er jaren telde zij niet meer tot de top van de schlagerzangeressen.  Nieuwkomers Gitte, Dorthe, Peggy March en Wencke Myhre hadden de fakkel overgenomen.  De wissel van platenfirma,  CBS en Columbia, bracht daar geen verandering in.  Pas in 1977 kon ze nog eens twee weken in de hitlijst staan met “Denk nicht an morgen”.  In de jaren ’90 schakelde ze over op volksmuziek en zeevaartmijmeringen.  Ze zingt wel graag en dikwijls over de zee, over schepen en matrozen, maar zelf voelt ze zich beter met haar beide voetjes op de grond.  Of in het zadel want ze is een gepassioneerde amazone.

Zij werkte mee in talrijke televisieshows en enkele filmen en heeft sinds 1956 in totaal 40 miljoen platen en cd’s verkocht.  Margot trouwde met haar manager Karl-Heinz Münchow en woont in het mooie Pörtschach aan de Wörthersee.  Haar echtgenoot, begin januari overleden, was tevens eigenaar van een vermaarde stoeterij. Afstammelingen van zijn paarden werden overal ter wereld verspreid.  In 2005 werd Margot geëerd met de Platina Stemvork, een onderscheiding voor 50 jaar carrière.

Is Margot Eskens met haar aangrijpende liedjes over romantiek, verre oorden, de grote liefde en onvervuld verlangen niet meer van deze tijd?  Ach, dromen zijn tijdloos.  Laten we samen luisteren naar “Ich bin wie ein Schiff”.

Kusjes

Lolita

Uitgebreide tests moeten vaststellen of baby’s het juiste niveau hebben voor creche de zonnehoek in Amsterdam-Zuid.

Sinds het begin van dit schooljaar is niet iedere baby meer welkom op kinderdagverblijf De Zonnehoek in Amsterdam-Zuid. Ouders die hun kind naar deze crèche willen sturen, moeten hun baby uitgebreide cognitieve, motivatie en emotionele tests laten ondergaan. Hiermee kan worden vastgesteld of de baby het vereiste niveau voor het dagverblijf heeft.

Door te selecteren aan de poort wil het kinderdagverblijf de kwaliteit van de opleiding waarborgen. ‘Het is natuurlijk niet wenselijk dat een paar – met alle respect – cognitief minder bedeelde kinderen het leerklimaat voor de rest verpesten’, zegt Petra van Gulpen, directrice van De Zonnehoek. ‘De maatregel werd noodzakelijk nadat we merkten dat de laatste jaren dat onze rendementscijfers onder druk kwamen te staan.’

‘In De Zonnehoek willen we baby’s zo goed mogelijk voorbereiden op de volgende stap in hun carrière’, vervolgt Van Gulpen. ‘Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat kinderen spelenderwijs leren. Daarom willen ouders niet meer dat hun baby maar wat aanrommelt. Je wilt immers niet dat je kind met een emotionele en cognitieve achterstand naar de kleuterschool moet. De Zonnehoek is hét kinderdagverblijf dat aan deze vraag uit de samenleving wil voldoen.’ Dat niet ieder kind het niveau aankan, hoorden de ouders van Anne-Sophie van Veen. Hun zoon Stijn stroomde na drie jaar Zonnehoek met succes door naar het lager onderwijs. Ze hoopten dat de jongste vrucht van hun huwelijk hetzelfde carrièrepad zou volgen. Maar het meisje slaagde niet voor de motivatie- én de intelligentietest.

Moeder Louise: ‘Het is natuurlijk niet leuk om te horen. Je wilt altijd het beste voor je kind. Maar we hebben het moeten accepteren. Helaas zie je nu al duidelijke verschillen tussen Anne-Sophie en Stijn. Wat die jongen na een maand op de Zonnehoek niet al had geleerd! Maar ach, zeg ik vaak tegen mezelf, niet ieder kind van je kan bij Ajax spelen.’

Andere kinderdagverblijven plaatsen kanttekeningen bij het initiatief van De Zonnehoek. ‘We begrijpen dat ouders het beste voor hun kind willen, maar wij worden als afvoerputje gebruikt. Sinds De Zonnehoek selecteert, zien wij het niveau van onze kinderen dalen’, zegt een crèchehouder die anoniem wil blijven. ‘Baby’s en peuters hebben bij ons niets meer om zich aan op te trekken. Die schattig lachende baby’s in onze slaapzaal zijn de onderklasse van de toekomst.’

Volgens Marijke Vos, bestuurslid van de koepelorganisatie voor kinderdagverblijven, is selecteren aan de poort echter in het belang van kind en samenleving. ‘Ook de kinderen die niet worden geselecteerd, weten direct waar ze aan toe zijn. Wie bij een topcrèche uitvalt, kan daar de rest van zijn leven grote schade van ondervinden.’

Dit artikel is persiflerend, satirisch of parodiërend van aard. Het geeft slechts de visie of mening weer van de redactie van De Speld

Uit de Nieuwjaarstoespraak van Filip Dewinter

"...meer dan 50% van de werklozen in Antwerpen zijn vreemdeling; 45% van de criminaliteit wordt gepleegd door vreemdelingen..."

Heb ik het bij het rechte eind als ik denk dat allochtonen met de Belgische of dubbele of driedubbele nationaliteit NIET in deze cijfers verwerkt zijn ?

Fred

*****

Sabine buigt de wind om...

Je kan de richting van de wind niet veranderen,wel de stand van je zeilen.(gezegde)

Joos

*****

Mechelen : subsidies om een tempel  uit te zoeken

Geachte redactie,

In Mechelen is er niet alleen de St-Romboutstoren maar ook een Assyrische gemeenschap, naast vele, vele andere vreemdelingen. 

Deze laatste is op zoek naar een kerk waar ze hun geloof kunnen belijden. Niks nieuws zal u terecht zeggen, er staan genoeg kerken leeg en te verkommeren. Echter, volgens een lokale V.B. mandataris,  zou  burgemeester Bartje Somers  de Assyriêrs een kerk beloofd hebben als hij terug als burgemeester verkozen geraakt.

Niks van waar, roept Bartje, echt niet.  En aangezien liegen bij de O-VLD taboe is, zullen we hem maar geloven. Echter, bij nader toezien blijkt er in de stadsbegroting een bedrag van 30.000 euri belastiggeld ingeschreven te zijn voor de Assyriêrs als financiële steun in hun zoektocht naar een geschikt gebouw. Kan iemand uitleggen waarom er een subsidie moet verleend worden om op zoek te gaan naar een gebouw ?

Lap zie, een kerk krijgen die allochtonen niet,  wèl poen als ruggesteun om er eentje te verwerven. En zeggen dat ze op hun tandvlees zitten wat besparingen betreft. Bart, ge zijt een liegebeest dat stemmen ronselt met belastinggeld.

Senior

*****

Schapenkelers.
 
Geachte redactie.

Naar aanleiding van een vraag i.v.m. met het onverdoofd slachten van schapen tijdens het jongste offerfeest, verklaarde ministerin L.Onkelinx het volgende : niettegenstaande de mogelijkheid om de dieren verdoofd te slachten, is er door geen enkele moslim gebruik van gemaakt  en gebeurde alles op hun rituele, wreedaardige manier. De ministerin laat weten dat zij over geen "oewettleijke" middelen beschikt om de baardmannen deze manier van offeren te verbieden.

Blijkbaar heeft de ministerin nog nooit gehoord over de wet op het dierenwelzijn,wat in deze best te snappen valt gezien madam van linksen huize is en de prachtmensen een bron van stemmen zijn.  Deze bron moet dan ook beschermd blijven.

Verder laat Zwarte Lola ons weten dat ze niet zinnens is enige stappen te ondernemen tegen deze barbaarse manier van slachten want gans de santekraam wat dit probleem betreft, wordt overgeheveld naar de gewesten. Zo is madam van verder zorgen verlost en kan ze verder ongeschonden de barbaren koesteren.

mvg - Senior

*****

Cultuur
 
't Moet in de jaren tachtig geweest zijn. In de Warande van Turnhout werd een toneelstuk opgevoerd met een levende koe op het podium. Van deze artieste werd verwacht dat ze tijdens elke (door het ministerie van Cultuur gesubsidieerde) voorstelling op het podium scheet... De titel van dit artistiek hoogstandje ben ik helaas vergeten.

In onze stallen thuis stonden vroeger meestal 5 koeien en nog wat kalveren, plus een aantal varkens. Zij produceerden onophoudend en gratis stront. Het waren dus voorlopers van de strontmachine van Delvoye en met wat moeite zouden ze probleemloos hun gevoeg hebben kunnen doen op het theater zoals in dat toneelstuk. Wij hebben toen de kans van ons leven gemist om rijk te worden met subsidies van het Vlaamse ministerie van Cultuur. Dedju, hadden we dat maar op tijd geweten !

Ludo

NvdR Angeltjes : Eric Antonis was toen intendant van de Warande in Turnhout.

*****

Opzet geslaagd

Geachte Redactie,

Met dank voor de bijstand van onze lieve Angeltjesvriendin Foxy, kan ik melden dat in de loop van de dag, de clip van die arrogante platenruiter van Youtube verdwenen is. (zonder commentaar)

Ik weet niet of jullie het reeds gemerkt hebben, doch, op Angeltjes is hij OOK verdwenen (enkel de opmerking dat het prive-eigendom betreft)Waarschijnlijk heeft "the master of ceremony", de nep-Vlaming die optrad als verdediger, die arrogante tiep verwittigd dat er felle tegenwind waaide vanuit Vlaanderen en hij, (of de dj)hebben dat clipje verwijderd. De volgende maal dat "vadertje ka" naar Willebroek zal afzakken, zal hij een toontje lager zingen. (net zoals zijn protector wiens laatste reactie begon met "cher  Victor .

Victor van Vosselaer

*****

Gedichtendag

Johaan
De schone letteren toegedaan
Aan de lopende band geproduceerd
Gefeliciteerd!

*****

West-Vlaamse ontboezemingen door Fikken : "Mag je gie ?"

"Liefst nie, Maggie... nie bie un street-gang, maar nog véél minder naar een gang-bang".Geachte Redactie, deze woorden spelen al reeds de hele dag in mijn warrig hoofd, en dat is eigenlijk de schuld van onze Angeltjesvriend Senior. { Ik zie het zo voor mijn ogen gebeuren: Een intieme zaal met gedempt licht, vol clubzetels en enkele canapés.Een twintigtal jonge- en minder-jonge "dames" in wufte outfit (méér bloot dan bedekt) en een aantal "heren" (met véél poen) van middelbare leeftijd zitten, of liggen met elkaar verstrengeld, en de champagne vloeit rijkelijk.Plots verschijnt daar een "imposante" figuur ... helemaal in haar blootje (op zwarte jarretellengordel en dito kousen na)...Gedaan met gang-bangen: de dames beginnen hartstochtelijk te giechelen, en de heren kunnen hun broek terug vlot aantrekken doordat de tentpaaltjes in hun slip... op slag verdwenen zijn."mo vint toch, vriend Senior, wat ejje gie mien angedoan" ?

Victor van Vosselaer

Onze medewerker, Floriaan Terbeke, heeft het al bij herhaling gehad over het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg, door hem omgedoopt tot *het Geweten* en de linksige uitspraken door de rechters van dit instituut.  Misschien dacht u toen, ja die Terbeke dat is een intolerante rechtse man die niet gelooft in de onafhankelijkheid van de rechtspraak. Vandaag velt de Britse premier David Cameron een oordeel over *Het Geweten* dat nog een flinke stap verder gaat dan wat Floriaan ooit beweerde.

De Britse premier David Cameron vindt dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) de strijd tegen terrorisme bedreigt en het leven van Britse burgers op het spel zet. Het hof bepaalde onlangs dat Groot-Brittannië een radicale moslimprediker niet mag uitzetten.
 
Volgens Cameron ondermijnen ‘bizarre’ beslissingen van het hof in zaken op het gebied van terrorisme en immigratie het concept van mensenrechten. De Britse premier zei woensdag dat het EHRM regeringen onder meer beperkt in hun omgang met terrorismeverdachten.

Democratisch ?
Cameron heeft in de Europese Raad gepleit voor hervormingen van het EHRM, dat volgens hem de democratische grondslag mist en zich te veel met nationale zaken bemoeit.

‘Er zijn nu situaties waarbij je zit opgescheept met iemand die geen recht heeft in je land te zijn en van wie je zeker weet dat hij je land wil schaden, maar die je niet kunt opsluiten of kunt uitzetten,’ zei Cameron.

Radicale imam
Het hof bepaalde onlangs dat Groot-Brittannië de radicaal islamitische imam Abu Qatada niet mag uitleveren aan Jordanië, omdat hij daar mogelijk zal worden gemarteld en wellicht geen eerlijk proces krijgt.

Qatada werd gezien als de rechterhand van Al-Qa’idaleider Osama Bin Laden in Europa. Hij is in zijn geboorteland Jordanië tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld voor betrokkenheid bij bomaanslagen.

http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Europese-Unie/328857/Cameron-Mensenrechtenhof-brengt-ons-in-gevaar.htm

Het is Gedichtendag vandaag.  De dertiende editie en zij staat in het teken van stroom. Dat is zeer mooi maar wij doen het op onze manier.

Onze poëet van de dag is iemand van wie wij regelmatig een gedicht publiceren, Johan vdb, een man die zijn Vlaamse identiteit niet verstopt. Zijn gedichten zijn geen ingewikkelde woordsteekspelen waar je kop noch staart aan krijgt en achteraf hoofdpijn aan overhoudt.  Johan verstopt zich niet : wat je leest, komt uit zijn hart.  Soms cynisch, ironisch of grappig en steeds zeer herkenbaar en menselijk. Zijn gedichten zijn nergens geforceerd, de woorden vloeien, de rijmen zijn niet gezocht. Het gaat over de dingen des levens, de liefde, het samenleven, de angst, ziek zijn, oud worden, hunkeren.    Johans gedichten brengen poëzie nader bij mensen die niet vertrouwd zijn met poëzie en zij verrassen de liefhebbers van het genre door hun pure echtheid. Doorheen onze artikels van de dag weven wij een aantal gedichten van Johan.

menu

we beginnen op een diefje
met hapjes en een aperitiefje

dan is er vis uit de zee laat ons hopen
maar hij komt uit de kwekerij geslopen

mijn honger is nog niet gestild
want daar zijn ze met het wild

maar het is varken met een kleurtje
bespoten met een exotisch geurtje

en om dit gerecht beter te smaken
hopen we aan sloten wijn te geraken

nu gaan we eventjes op adem komen
om van een beter vervolg te dromen

dan komt het nagerecht
en dat is echt wel echt

vers uit de diepvries van de GB
maar eigenlijk valt het wel mee

en het ergste van mijn dromen
is dat de animator nog moet komen

ik wil eigenlijk gaan pitten
maar iedereen blijft zitten

nonkel Jef begint dan nog te zagen
en tante Mie houdt niet op met klagen

dan nog menige fles soldaat gemaakt
zodat alles toch nog opgeraakt

ik kan niet goed meer op mijn benen staan
maar ik heb dit jaar weer mijn plicht gedaan

johan

Links de copie, rechts het origineel

Fragmenten uit de Nieuwjaarstoespraak van Filip Dewinter :

De Antwerpse politiek is  een onuitputtelijke bron van volksvermaak geworden. Partijen staan in de uitverkoop, schepenmandaten zijn in aanbieding. De politieke solden zijn in Antwerpen volop bezig. Politici wisselen in Antwerpen sneller van partij en van mandaat dan van ondergoed. CD&V, SP.a, N-VA en VLD zijn zo goed als onderling inwisselbaar. Uit de overloperij van hun respectievelijke mandatarissen is overigens maar één conclusie te trekken: het zijn communicerende vaten.  De N-VA scheurt zich af van de CD&V en de CD&V vormt een  stadslijst met de SP.a.. VLD-er Van Campenhout trekt naar de N-VA en ook de Turkse CD&V’er Ergün Top ziet de N-VA wel zitten. Toekomstig SP.a-gemeenteraadslid, Güler Turan, vatte het treffend samen in de krant: “Ik weet nog niet voor welke partij ik ga zetelen? Ik ben sociaal dus misschien SP.a. Ik ben een christen het kan dus ook CD&V worden. Maar ik ben ook Vlaming dus ook de N-VA maakt een kans”. Ondertussen wordt SP.a-schepen De Coninck federaal minister, Verbist wordt schepen voor sociale zaken om uiteindelijk de allochtone Turkse Güler Turan in een schepenzetel te hijsen als SP.a-verkiezingsgadget. Iedere partij heeft tegenwoordig zijn alibi-allochtoon. De CD&V doet het met Ergün Top, Groen! scoort met Meyrem Almaci, de SP.a charmeert de Marokkanen met Karim Bachar en de Turken met Güler Turan en De Wever moet het van de Congolezen hebben. “Bart De Wever for president” zag ik op een spandoek tijdens een anti-Kabilabetoging enkele weken geleden in Antwerpen. Wellicht verwarren de Congolezen de N-VA met de RVA. Van volksvermaak gesproken. Verleden week lanceerde Bart De Wever het voorstel om de voorhuid van Christus terug naar Antwerpen te halen. Proficiat, Bart, eindelijk een voorstel van de N-VA dat niet gekopieerd is uit het Vlaams Belang-programma.

70,7 % van de OCMW-steuntrekkers van deze stad zijn asielzoekers, immigranten of illegalen; 1 op 4 van de sociale woningen in Antwerpen wordt toegewezen aan vreemdelingen; meer dan 50% van de werklozen in Antwerpen zijn vreemdeling; 45% van de criminaliteit wordt gepleegd door vreemdelingen; 45,5 % van de kinderen van het lager onderwijs zijn moslim. De immigratie-tsunami zorgt voor steeds meer overlast en problemen. Het in eerste instantie de kleine man, de gewone Vlaming die hiervan de dupe is. Het Vlaams Belang kiest naar aanleiding van de komende gemeenteraadsverkiezingen uitdrukkelijk voor diegenen in onze stad die het niet cadeau gekregen hebben.
De gepensioneerde met een klein pensioen die op het einde van de maand de eindjes aan mekaar moet knopen, de bejaarde die ’s avonds de straat niet meer opdurft; de laaggeschoolde arbeider wiens job ingepikt wordt door een zwartwerkende Oost-Europeaan of Afrikaan; voor de kleine middenstander, cafébaas of zelfstandige die door steeds meer regels, belastingen en verbodsbepalingen het hoofd niet meer boven water kan houden, voor de Vlaamse man of vrouw die in de gettowijken van onze steden woont, werkt en leeft en zich hier niet meer thuis voelt, kortom aan de kant van de bange blanke man of vrouw die in deze stad de enige onbeschermde minderheidsgroep dreigt te worden.

De CD&V/N-VA/SP.a/VLD-meerderheid is er de voorbije zes jaar niet in geslaagd om van Antwerpen een veilige en leefbare stad te maken. Ik stel burgemeester Patrick Janssens als hoofd van de politie persoonlijk verantwoordelijk voor de meer dan 80.000 criminele feiten die jaarlijks in Antwerpen worden gepleegd. Ik heb dan ook niet geaarzeld om samen met een 10-tal buurtbewoners uit Antwerpen-Noord verleden week tegen hem klacht neer te leggen wegens schuldig verzuim.

jij 

ik reisde door gevoelens
van vreugde en van pijn
door woorden over het zoete
leven vol roes van de wijn

ik strandde op de oever
van berustende gelatenheid
drijvend op het wrakhout
van de resten van mijn tijd

ik zou me daar dan vlijen
op het bed van onwetendheid
gemaakt op dorre bladeren
van wrok en onverschilligheid

maar toen werd mijn geest weer helder
je blies je adem in mijn gezicht
plots ging de havenpoort weer open
en mijn roer werd weer naar jou gericht

johan

Aanhanger van de religie van de vrede bewijst zijn theologisch gelijk. Daar kan Rik Torfs niet tegen op.

vroeger

de geur van versgemaaid gras
doet me denken hoe het vroeger was
malse groene weiden
omhegd langs alle zijden

de koeien waren mager
en alles was veel trager
de zeisen kon je horen
in het ranke blonde koren

er was geen brommen van motoren
niets kon onze rust verstoren
gesteven boord als het zondag was
en maandag wachtte weer de was

en 's avonds moe wat knikkebollen
terwijl de nosterbollen rollen
met kromme rug in bed geraken
en misschien nog vlug een kindje maken

johan

Mahmoud Abu Rahma is wellicht één der moedigste Palestijnen in Gaza.  En omwille van zijn moed werd hij een aantal keren op verschillende plaatsen van zijn lichaam neergestoken.  Dit is wat er gebeurt onder het beleid van Hamas en Fatah bij iedereen die in Gaza vrijuit de foltering van en de aanval op onschuldige burgers verwerpt en een oproep doet voor vrije meningsuiting.

Mahmoud Abu Rahma’s misdaad bestaat erin dat hij een artikel publiceerde waarin hij zowel Palestijnse bewapende groeperingen als Hamas en Palestijnse Autoriteit beschuldigde van inbreuken op de mensenrechten en kritiek uitoefende op het misbruik van burgers als menselijk schild tijdens de oorlog tegen Israël.  In de Palestijnse gebieden mogen mensenrechtenactivisten en journalisten kritiek uitoefenen, onder dien verstande dat die kritiek gericht is tegen Israël.  Degenen die deze officiële richtlijn niet volgen eindigen achter de tralies of in een ziekenhuis.  De aanval op Abu Rahma had als doel anderen met gelijkaardige kritiek af te schrikken. 

Daar dit bericht geen “anti-Israël” invalshoek heeft – de reporters van de buitenlandse pers moeten immers de strikte aanwijzingen volgen, dat feiten slechts nieuwswaarde hebben als ze de staat Israël als boosdoener kunnen aanduiden – is het verhaal van Abu Rahma en dienst gevecht tegen de wetteloosheid en de gevolgen ervan, nergens opgenomen in de internationale media.  De man werkt voor de Al Mezan Center for Human Richts (vereniging voor mensenrechten) in Gaza.  Hij is misschien de enige mensenrechtenactivist, die het aandurfde publiekelijk de ernstige inbreuken van de mensenrechten onder Hamas en de Palestijnse Autoriteit aan de kaak te stellen.  Maar de prijs die hij betaald heeft is onwaarschijnlijk hoog.

Op 3 januari werd hij zwaar geslagen door gemaskerde mannen toen hij naar huis keerde in Gaza City.  Midden januari werd hij aangevallen door onbekenden, die hem verschillende keren neerstaken en hem zwaar gewond achter lieten.  Hij is zo bang dat hij niet naar een plaatselijk ziekenhuis durft te gaan voor verzorging.  

Zijn problemen begonnen quasi onmiddellijk nadat hij een artikel gepubliceerd had met de titel “De kloof tussen verzet en bestuur.”  Hij schreef: “Elke dag zien we dat burgers in grote getale opgepakt en aangehouden worden: niet voor misdaden die ze begaan zouden hebben, maar meestal om wie ze zijn, om wat ze denken, of om hun politieke betrokkenheid.”  En hij klaagt honderden gevallen van foltering en misbruik in Palestijnse gevangenissen aan.  Hij vindt dat een volk, van eender welke natie, de verantwoordelijkheid draagt de beleidsmakers hiervoor op het matje te roepen:  “We moeten in de spiegel kijken vooraleer we onszelf duidelijk kunnen zien.”

Wat zijn aanvallers vermoedelijk het meest in woede deed ontaarden was het verwijt dat vele onschuldige burgers gedood werden door “verzetsdaden” tegen Israël.  Refererend naar de doe-het-zelf raketten, die elke dag op Israël afgevuurd worden, vroeg hij zich af: “ Wie zal de bevolking beschermen tegen de foute daden van het verzet en de regering? Het is duidelijk dat het verzet dezelfde onverschilligheid toont als de Hamasregering ten opzichte van de bevolking.  Ontelbare burgers, kinderen inbegrepen, werden gekwetst door schietoefeningen van bewapende groeperingen in Gaza.” 

De internationale gemeenschap en de pers schiet hopeloos tekort voor de smeekbede van mensen zoals Abu Rahma, wat in de kaart van Hamas en de Palestijnse Autoriteit speelt om de inbreuken verder te zetten.  Wegkijken zorgt ervoor dat andere Palestijnen de waarheid niet durven zeggen.

Floriaan Terbeke
 
Bron: Stonegate Institute

weltschmerz

ik heb weltschmerz dromen
die me 's nachts overkomen
 na een avondlijke roes
ontwaak ik met de blues

ik wil me dan wentelen in je medeleven
maar dat wordt me niet gegeven
ik verlang nu hevig naar een zoen
maar moet nog een poosje boete doen

je laat me zwelgen in zelfverdriet
en doet alsof je het niet ziet
mijn wonden zal ik moeten likken
en de draad weer op gaan pikken

gisteren dacht ik dat ik kon toveren
en wou de wereld gaan veroveren
vandaag kruip ik in mijn hoek
terwijl mijn blik de jouwe zoekt

johan

Ze zien eruit als reusachtige voetbaldoelen zonder net.  In de plaats daarvan hangen zware betonbollen, zo groot als een pompelmoes, aan de lat. 

In de provincie Jawa Barat op het Indonesische eiland Java zijn de treinen steeds overvol.  De reizigers nemen niet alleen plaats in de trein, maar ook bovenop het dak: een oncomfortabele manier van reizen, maar bovendien ook gevaarlijk.  In de stad Bekasi hebben ze de oplossing gevonden: op verschillende plaatsen hebben ze daar een soort kader over de sporen opgericht waaraan betonbollen hangen.  Als een trein eronder door rijdt, blijft er slechts enkele centimeter ruimte tussen het dak en de bollen.  Deze constructies staan op plaatsen waar de trein noodgedwongen traag moet rijden.  Het is niet de bedoeling dat de zwartrijders gekwetst worden; ze moeten gewoon van het dak blijven.

Ons slecht karakter verleidt ons de suggestie te doen, betrapte intra muros zwartrijders een gratis ritje op het dak aan te bieden.

Floriaan Terbeke

Bron: 20 Min. online