De foto toont een van de vele wachttorens en torenruïnes langs de Middellandse Zeekust van Spanje tot Italië. Hij ligt drie kilometer voor Marbella aan de drukke kuststraat. Miljoenen onwetende Spanjaarden en toeristen hebben hem gezien en er verder niet bij nagedacht. Al deze torens dienden namelijk bijna uitsluitend ter verdediging tegen islamitische plunderaars en slavendrijvers – 200 jaar geleden nog een vreselijke pest, totaal onbekend bij de huidige Europeanen. Geen thema op school, geen thema in de pers, geen thema aan de islamofiele universiteiten.
De werkelijkheid zag er zo uit :
De landingsoperaties op de kusten van Zuid-Spanje en op de Balearen, vooral echter in het zuiden van Italië, waar in 1543 ongeveer 12.000 Korsaren aan land gaan, lijken op militaire invasies. De Noord-Afrikanen dringen 30 kilometer het land binnen; een keer zelfs tot 20 kilometer voor de poorten van het Vaticaan. In 1544 maken de mensenjagers 7000 gevangenen in de Bocht van Napels, in 1554 deporteerden ze 6000 mensen uit Vieste in Apulië, in 1566 vallen 4000 mensen in het Andalusische Granada aan hen ten prooi. Wanneer de schepen van zulke rooftochten terugkeren, dan “regent het christenen in Algiers” en op de slavenmarkten van de Maghreb geeft men nog maar “een ui voor een Europeaan”, berichten getuigen uit die tijd.
En de briljante Egon Flaig zegt hierover:
… omdat er in de 19e eeuw definitief een einde werd gemaakt aan de Noord-Afrikaanse piraterij. Dat hebben we aan de Amerikanen te danken, die tussen 1795 en 1815 tweemaal oorlog voerden tegen de piratenemiraten van de Maghreb om een einde te maken aan deze slavenhandel. Ook de Engelsen moeten bedankt worden, die in 1819 Algiers bombardeerden, en niet in de laatste plaats de Fransen, die in 1830 eindelijk Algiers veroverden. Na het einde van de piraterij van de Maghreb was Europa voor het eerst veilig voor de slavenhandel van de moslims. En op het moment dat het gevaar minder werd, begon de romantisering – bijvoorbeeld in de opera´s …
Zo is het ! Hoe de Europeanen door de moslims gekweld, veroverd, geplunderd, verkracht, vermoord en tot slaaf gemaakt werden, weet niemand, dat wordt verzwegen. In plaats daarvan beheersen tegenwoordig romantische leugens de scene. Koopt u het boek “Weltgeschichte der Sklaverei” van Egon Flaig als u dat nog niet gedaan mocht hebben!
Bron: Posted on 6 februari 2012by E.J. Bron (vertaling van PI)
Floor is dood, Mohammed is vrij en blij
Op 25 maart 2011 werd op het Amsterdamse Mercatorplein de 26 jarige cabaretière Floor van der Wal aangereden. Een zwarte VW raakte haar zo hard, dat ze een flink stuk door de lucht werd gecatapulteerd. Zij raakte zwaargewond en zou in het ziekenhuis overlijden aan haar verwondingen. De 25 jarige Mohammed Sabba, die de fietsende van der Wal aanreed, reed door en kon niet veel later worden aangehouden: hij was zijn nummerbord op de plaats delict kwijtgeraakt. Aanvankelijk ontkende hij ook nog.
Deze door justitie omgedoopte Mohammed S., die dus gewoon “Sabba” heet, is op 6 september 2011 veroordeeld tot 18 maanden gevangenisstraf, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Daarnaast werd hem voor 5 jaar de rijbevoegdheid ontzegd. De rechters zijn uiteraard “onafhankelijk,” en behoren vaker tot de club van Pechtold dan goed is voor die branche, getuige o.a. deze uitspraak.
Mohammed Sabba loopt momenteel vrij rond. U gelooft dat niet, maar het is echt waar. Op moord staat in Nederland een half jaartje bajes.
De moordaanslag waarbij Floor van der Wal om het leven kwam, valt Mohammed aan te rekenen en zwaar ook. Dat hij nu al vrij komt is hem echter niet te verwijten. Hij maakt dankbaar gebruik van de gelegenheid die hem ruimhartig wordt geboden. Ik acht het weinig aannemelijk dat het voor Mohammed een leerzaam en verhelderend proces is geweest. Ik geloof wel dat de naaste familie van Floor van der Wal deze samenleving heel anders bekijkt. U waarschijnlijk ook.
En zo ploeteren wij voort in een land wat langzaam degenereert tot wat nog een schim van rechtvaardigheid is. Tot wat nog een fractie van een “zorgzame” maatschappij is. Waarin de daders alles wordt aangedragen om de gebeurtenis te kunnen verwerken, opdat zij “volwaardig in deze maatschappij terugkeren.”
De manier waarop de nabestaanden van het slachtoffer, zelf dus ook slachtoffer, effectief uit de maatschappij zijn verwijderd deert de rechters niet. Zij hebben onafhankelijk recht gesproken.
300 loodsen leggen Vlaamse havens lam : dit is onverantwoord
De scheepvaart en andere gebruikers van de Antwerpse haven zijn verbolgen over de stakingsacties door de loodsen. "Voor de derde maal in nauwelijks twee maanden tijd schiet de openbare dienstverlening tekort en wordt de scheepvaart gegijzeld", reageren de Antwerpse Scheepvaartvereniging (ASV), de private havenkoepel Alfaport Antwerpen en de Nationale Federatie der Verenigingen van Scheepsagenten en -makelaars (Naves).
De havengebruikers hebben het over een "onbegrijpelijk gebrek aan verantwoordelijkheidszin" van de loodsen en de vakbonden. "Voor de scheepvaart is het essentieel dat er een betrouwbare, technisch hoogstaande dienstverlening wordt geboden en dit tegen een marktconform tarief. Wij moeten vaststellen dat de betrouwbaarheid van deze openbare dienstverlening in de feiten niet meer gegarandeerd is. Wij stellen dan ook ons huidig standpunt pro een openbaarheid van dienstverlening voor de beloodsing in vraag", stelt directeur-generaal Xavier Van Engelen van ASV en Naves.
De motor van de Vlaamse economie is nog steeds de haven van Antwerpen (gevolgd door Zeebrugge en Gent). Uitgerekend op het moment dat Antwerpen zijn tweede Europese plaats als containerhaven moet afstaan aan Hamurg en dat een grote rederij haar trafiek naar de Scheldehaven halveert, maken 300 (driehonderd) a-socialen misbruik van hun monopolie-positie om de havens en het land verder te ontwrichten. Privatisering dringt zich op. Tot 1988 was het Nederlandse loodswezen een overheidsinstelling wat het Belgische nu nog is.
Geen Elfstedentocht, maar wel een Prinsengrachtconcert on ice
Griekenland : het drama van de wanhoop
Het was een warme nacht in Athene, Thessaloniki, op Korfu, op Kreta en in het Griekse parlement. Van brandbommen op straat tot scheldpartijen en bijna-fistfights in het parlement: heel Souflakistan rolde vechtend over de grond vannacht. Maar het resultaat, na het buiten pleuren van tientallen parlementariërs, is INSTEMMING met de bezuinigen.
Met andere woorden: kom maar door met die 130 miljard Noord-Europese euri, in ruil voor 20 % verlaging van het minimumloon en het ontslaan van een vijfde van alle Griekse ambtenaren. Besparing: 3,3 miljard euro - een fooitje vergeleken met de bedragen die de Troika tegen het museum onder de Eurolanden aan gooit om de Akropolis te behouden voor toerisme.
Terwijl de Grieken tegen bezuinigingen in ruil voor reddingsgeld zijn en dat met benzinebommen aan de overheid lieten weten, speelt de EU nog steeds met de gedachte om de Grieken gewoon buiten de eurozone te flikkeren. Want Italië wankelt. Spanje wankelt. Portugal wankelt. Heel die strook onrendabele zomervakantielanden staat op ploffen en een Griekse redding schept ook een Europese verplichting voor een Italiaanse, een Spaanse en/of een Portugese redding.
Maar eerst gaan er een paar scheepsladingen goodwill naar de feta-uitvreters en hun bodemloze put vol loze beloftes.
Eindelijk hebben we een verklaring voor het probleem van de steeds dikker wordende EU-bevolking. We kunnen er helemaal niets aan doen: het is de schuld van de EU. Tot deze conclusie zijn wetenschappers van de universiteit van Lausanne gekomen. Zij waren geïntrigeerd door het feit dat EU-burgers zwaarder zijn dan Zwitsers.
De EU maakt dik. Pedro Marques-Vidal van de universiteit in Lausanne heeft vastgesteld dat het doorsnee calorieverbruik in de EU-landen hoger ligt dan in Zwitserland. Hij verduidelijkt: “Na de EU-toetreding zonken de prijzen voor vlees en melkproducten in Duitsland, Italië, Frankrijk en Portugal. Als gevolg daarvan werd er meer verbruikt en de inwoners zijn er dikker door geworden. De Portugezen bv. gaven voor de toetreding de voorkeur aan vis en olijfolie – vlees werd eerder vermeden. Tegenwoordig is de consumptie van vlees, vooral rood vlees, gestegen.”
In Zwitserland daarentegen zijn de vleesprijzen op het zelfde, duurdere, niveau gebleven; de consument kiest liever prijsbewust voor het goedkopere mager gevogelte. Het verschil in lichaamsgewicht wordt daarenboven ook beïnvloed doordat er meer suiker en vetten in voedingsmiddelen toegevoegd worden in de EU.
Jo Leinen van de Commissie Milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid in het Europese Parlement bevestigt dat het overgewicht in de EU wel degelijk een gezondheidsprobleem vormt. Daarom zou hij graag een volgend initiatief in daden omgezet zien, nl. dat alle suiker- en vetpercentages op de voedselverpakkingen vermeld worden.
Terwijl de bewoners van de zuiderse landen toenemend de mediterrane kost van hun menu verwijderen, gaan de Zwitsers volgens de universitaire studie de omgekeerde richting uit. Zij eten meer groenten, vis, oliijfolie en minder rood vlees. Vidal hoopt dat er geen verandering in komt: “Bij een EU-toetreding van Zwitserland zal de bevolking waarschijnlijk meer gewicht op de weegschaal brengen.”
En minder gewicht in hun portemonnee.
Floriaan Terbeke
Bron: 20 Min. online
Maul halten !
De Duitse overheid heeft officieel bevestigd dat zij Duitstalige webstekken en blogs, die kritisch staan t.o.v. moslimimmigratie en de islamisering van Europa, controleert. Volgens Manfred Murck, directeur van de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst, het Bundesamt für Verfassungsschutz (BFV), regio Hamburg, bestudeert zijn organisatie of Duitse burgers, die via het internet kritiek uiten op moslims en de islam, opruiende taal spreken en oproepen tot haat. Mocht dit het geval zijn, dan zijn ze strafrechtelijk schuldig aan de schending van de Duitse grondwet.
De actie van het BFV is een duidelijke bedreiging voor de vrije meningsuiting in Duitsland en werd vooraf gegaan door een maandenlange hetze door een driehoeksalliantie van de Duitse linkse multiculturele elites, diverse moslimgroeperingen en de doorsnee media, die, niet gehinderd door waarheidsliefde of empathie, de zgn. “counter-djihadbeweging” (… ook de islamofoben genoemd) in een slecht daglicht willen plaatsen.
Opiniepeilingen tonen aan dat een toenemend aantal gewone Duitsers zich zorgen maakt over de gevolgen van tientallen jaren multiculturele politiek, die geleid heeft tot de massale immigratie uit moslimlanden. Ze zijn bijzonder bezorgd over de integratieweigering van moslimimmigranten binnen de Duitse maatschappij en over de ontwikkeling van een parallelle wetgeving gebaseerd op de sharia. In een poging om het tij van de publieke opinie te doen keren hebben de hoeders van de Duitse multiculturele droom overuren geklopt door de islamcritici te beschuldigen van haatverspreiding met als doel de zogenaamde “neo-rechtsen” te doen zwijgen. De mediacampagne werd op gang getrokken door twee kranten in slechte financiële papieren, de Berliner Zeitung en het zusterblad, de Frankfurter Rundschau. Ook Der Spiegel, een linksgeoriënteerd weekblad, vanouds bekend als spreekbuis van het Duitse multiculturalisme, liet zich niet onbetuigd.
In een vraaggesprek met de Berliner Zeitung en de Frankfurter Rundschau verklaarde Murck dat “de eigenaars van anti-islam blogs een verstoorde relatie met de democratische rechtsstaat hebben” en dikwijls “schendingen van mensenrechten, beschermd door onze grondwet” aanmoedigen. Hij zegt ook “bewijzen van criminele relevantie te zien, zoals bedreigingen en een publieke oproep tot de misdadige feiten”. Nog meer: “Kritiek op moslims en de islam is een aanval tegen de geloofsvrijheid, welke beschermd wordt door art. 4 van de grondwet”.
De journalisten van dienst waren Steven Geyer en Jörg Schindler, twee linkse rakkers, wier levensopgave eruit bestaat de immens populaire webstek Politically Incorrect, PI, (meer dan 54 miljoen bezoekers) – Angeltjes heeft in het verleden hierover al bericht – te doen verbieden. PI telt in Duitsland als de omvangrijkste informatiebron over de verspreiding van de islam in het land. De webstek ligt regelmatig stil door hackers en besmetting door virussen. Het motto van PI “Tegen de mainstream (gestuurd meerderheidsdenken), pro-Amerikaans, pro-Israël, tegen de islamisering van Europa” bevat alles waar de Duitse linkse zijde van huivert.
De Berliner Zeitung en de Frankfurter Rundschau bijvoorbeeld voeden de hysterie door het publiceren van talrijke “agitprop” artikels (nvdr: agressieve vorm van propaganda, met het doel zowel de geest als de emoties te beïnvloeden), sommige geschreven door Mely Kiyak, een eerste generatie Duitse van Turks-Koerdische afstamming, die zichzelf een politieke pionier noemt en alle islamkritiek als “haathandel” beschrijft.
De titels van hun artikels liegen er niet om. In het artikel “PI: vulgair, ongeremd, racistisch” stond te lezen dat het de webstek PI deel uitmaakt van een internationaal netwerk van islamhaters en moslimbelagers – deze zelfverklaarde neutrale vaststelling werd bevestigd door eigen neutraal onderzoek van de Frankfurter Rundschau. Alsof de voedselinspectie in handen zou zijn van de hormonenmaffia…
In een ander artikel met als titel “PI: prototype van nieuwrechts”, die islamkritiek in verband brengt met anti-semitisme, schrijft men: “Nieuwrechts groeit sinds tien jaren en krijgt meer gewicht. De blog PI toont hoe de beweging eruit ziet.” De directeur van het onderzoekscentrum betreffende antisemitisme, Wolfgang Benz, ziet parallellen met antisemitisme: “Antisemitische uitlatingen zijn in het naoorlogse Duitsland verboden; de conclusie die hieruit volgt is dat degenen die kritiek hebben op de islam een misdaad begaan.”
Nog meer artikels uit de Berliner Zeitung en de Frankfurter Rundschau dragen de titels: “PI: waar het internet stinkt”, “Rechtse populisten: verenigd in moslimhaat” en “Politiek correcte haat”.
Een waanzinnig artikel “PI: binnen het netwerk van islamhaters" beweert: “PI is veel meer dan een onschuldige webstek. Het is eerder een organisatie van samenzweerders die een hele geloofsgemeenschap wil demoniseren. De webstek speelt een vitale rol binnen een internationaal netwerk van islamhaters. Het geeft racisten en geweldaanbidders, die de wereldvisie van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik delen, een forum.” Der Spiegel, in zijn bezit een voorraad van meer dan 10.000 privé e-berichten gestolen van PI, publiceerde een artikel “PI: nauw verweven met de rechtse scène”, waarbij het blad PI beschuldigde ondemocratisch te zijn en een bedreiging te vormen voor de Duitse constitutionele orde. Een ander artikel met de titel “Duitslands antimoslim scène: overheid debatteert over bewaking van islamofoben" stelt dat rechts populisme een nieuwe vorm van extremisme is: “Men is bezorgd dat de antimoslim scène gevaarlijk(er) wordt." In essentie komt het hierop neer of moslimhaat de godsdienstvrijheid en internationale verstandhouding in gevaar brengt, of het een radicale, maar legitieme uitdrukking van opinievrijheid is, individueel toegepast binnen de grenzen van de grondwet.
In elk geval heeft Der Spiegel er alles aan gedaan om alle islamcritici in de “extreemrechtse” (verdom)hoek te duwen – alhoewel opinieonderzoeken overduidelijk aantonen dat kiezers uit heel het politieke spectrum zich zorgen maken over de islamverspreiding in Duitsland.
Een enquête “Perceptie en aanvaarding van religieuze diversiteit” van de afdeling Sociologie, verbonden aan de universiteit van Münster, in samenwerking met TNS Emnid, politieke peilingen, toont aan dat de meerderheid van de Duitsers het niet eens is met hun president, Christian Wulff, die stelde dat de islam “bij Duitsland hoort” omwille van de vier miljoen mosliminwoners. Duitsland heeft na Frankrijk de 2de grootste moslimbevolking in Europa, voornamelijk Turken.
De enquête toont aan dat:
- slechts 34% van de West-Duitsers en 26% van de Oost-Duitsers een positieve kijk hebben op moslims.
- Minder dan 5% meent dat de islam een tolerant geloof is en slechts 30% is het eens met de bouw van moskeeën.
- Het aantal Duitsers dat de bouw van minaretten goedkeurt of die moslimfeestdagen wil invoeren, is nog veel kleiner.
- Minder dan 10% van de West-Duitsers en 5% van de Oost-Duitsers menen dat de islam een vreedzame religie is.
- Meer dan 40% van de Duitsers menen dat het belijden van de islam streng gereglementeerd moet worden.
- Slechts 20% van de Duitsers menen dat de islam binnen de westerse samenleving past.
- Meer dan 80% van de Duitsers menen dat de moslims zich aan onze cultuur moeten aanpassen.
Meer dan 1 miljoen immigranten wonen in Duitsland zonder dat ze Duits kunnen spreken.
Een andere studie “Wereldmeningen over immigratie”, uitgevoerd door Ipsos, Londen, kwam tot de conclusie dat meer dan de helft der Duitsers vindt dat er te veel immigranten in hun land zijn. Eén van de vragen luidde: “Vindt u dat immigratie in het algemeen een positieve of een negatieve impact heeft?”. 54% van de Duitsers antwoordde “negatief”. Bijna 60% van de Duitsers zijn het erover eens dat immigratie te grote druk op de publieke dienstverlening zet.
In een rapport “Moslim-Westen spanningen houden aan” van het Pew Research Center uit Washington staat dat 61% van de Duitsers vinden dat hun relatie met moslims slecht genoemd kan worden. En dat 72% van de Duitsers de mening zijn toegedaan dat moslims in westerse landen niet willen integreren en 79% beoordeelt de islam als “de gewelddadigste” religie. Meer dan 2/3 van de Duitsers maken zich zorgen om moslim extremisten in hun land. Een aparte studie over het gedrag en levenswijzen toont aan dat 71% van de Duitsers de hoofddoek uit het openbare leven wil bannen; o.a. ook in scholen, ziekenhuizen en overheidsgebouwen.
In een studie van het Friedrich Ebert fonds, een denktank verbonden aan de SPD (Duitse socialistische partij), staat dat 55% van de Duitsers Arabieren “onaangenaam” vinden en meer dan 33% vinden dat hun land overspoeld wordt door immigranten. Dezelfde studie stelt dat “extreemrechts gedrag” niet geïsoleerd optreedt aan de uiterste grens van de Duitse samenleving maar voor een heel groot gedeelte “in het centrum” van die samenleving.
Al deze studies tonen duidelijk en herhaaldelijk aan dat een meerderheid van de Duitsers zeer bezorgd is over de impact van de moslim immigratie op hun dagelijks leven.
In een land dat al tientallen jaren verstikt wordt door politieke correctheid, geeft PI (http://www.pi-news.net/) een stem aan miljoenen gefrustreerde Duitsers die het kwaad en onrecht, veroorzaakt door de cultus van het multuculturalisme, zien en ondervinden. En die stem, de vrije meningsuiting, wil men met alle middelen tot zwijgen brengen.
Elke overeenkomst met gelijkaardige toestanden in het land b zijn puur toeval.
Floriaan Terbeke
Bron: Stonegate Institute
13-02-2012
Privacycommissie velt dubbelzinnig oordeel over VB & vakbonden
In een democratie worden mensen die kandidaat zijn bij verkiezingen voor een oppositiepartij daarvoor niet gestraft door de meerderheid ; indien dat wel gebeurt, wordt daartegen terecht geprotesteerd. In België werden evenwel in 2006 honderden Vlaamsnationalisten uitgesloten door ABVV, ACLVB en ACV als lid, omdat zij opkwamen op lijsten van Vlaams Belang. Die drie vakbonden zijn nauw verbonden met de regeringspartijen, en beschikken over monopolies inzake bv. het indienen van lijsten voor de sociale verkiezingen, het aanduiden van rechters in Arbeidsrechtbanken en het uitbetalen werklozensteun.
Met de steun van wijlen Marie-Rose Morel, toen hoofd van de vakbondscel van Vlaams Belang, dienden drie uitgesloten leden klacht in bij de Belgische ‘Privacycommissie’.
Omdat de schendingen flagrant waren zat de Privacycommissie blijkbaar verveeld met de zaak, want gedurende liefst 5 jaar werd de zaak op de lange baan geschoven. Uiteindelijk volgde de uitspraak.
De Privacycommissie bevestigt de drie klachten als gegrond : het wettelijke recht op toegang, de bewaringstermijn van lidmaatschapsgegevens en het recht op verweer in de Privacywet werden geschonden. Hiermee wordt voor het eerst zwart op wit bevestigd dat ABVV, ACV en ACLVB organisaties zijn die systematisch onwettige praktijken hanteren. Deze principiële uitspraak over het fundamenteel onwettige karakter van de belgicistische bonden is verheugend.
De Belgische privacycommissie voelde zich echter geroepen om deze zware blamage voor de bonden te compenseren : de fundamentele rechten en vrijheden van de Vlaamsnationalisten worden afgewogen tegen die van de machtige Belgische monopoliebonden, en die laatsten … krijgen voorrang.
De Privacycommissie schrijft:
‘Persoonsgegevens mogen verwerkt worden wanneer de verwerking noodzakelijk is voor de behartiging van het gerechtvaardigde belang van de verantwoordelijke van de verwerking (…) mits het belang of de fundamentele rechten en vrijheden van de betrokkene die aanspraak maakt op bescherming uit hoofde van deze wet niet zwaarder doorwegen (artikel 5, F Privacywet). De Commissie erkent, na afweging van de belangen, het bestaan van een prioritair gerechtvaardigd belang in hoofde van de vakbonden in de zin van artikel 5,f Privacywet.’
Deze uitspraak is schandalig. De Belgische Privacycommissie zegt dus dat de fundamentele rechten van Vlaamsnationalisten ondergeschikt zijn aan die van machtige belgicistische monopolievakbonden.
De Privacycommissie verwijst naar het ASLEF-arrest tegen Groot-Brittannië, maar miskent dat er in Groot-Brittannië geen vakbondsmonopolies bestaan. Het ASLEF-arrest zegt: ‘de situatie zou anders zijn indien de vakbonden monopolies zouden bezitten of overheidstaken zouden uitvoeren’. Dat is natuurlijk in België wél het geval, waar de bonden alleen al voor de uitbetaling van dopgeld jaarlijks 200 miljoen euro ‘administratiekosten’ op zak steken!
Dat de Belgische Privacycommissie bevestigd heeft dat ABVV, ACV en ACLVB onwettige praktijken toepassen is een grote symbolische overwinning, maar dat de Belgische Privacycommissie de rechten van de bonden voorrang geeft op de mensenrechten van Vlaamsnationalisten is onaanvaardbaar.
Recht en rechtvaardigheid blijken voor Vlaamsnationalisten opnieuw onbereikbaar op basis van Belgische wetgeving en Belgische rechtspraak. Ook daarom zijn Vlaamsnationalisten enkel thuis in de Vlaamse Solidaire Vakbond VSV !
Het Belgische computernetwerk wordt bedreigd door een virus dat op 7 maart tal van computers in ons land kan afsluiten van het internet. Dat meldt de federale overheidsdienst CERT. Het Computer Emergency Response Team is een team van ICT’ers dat in staat is snel te handelen als zich een beveiligingsincident voordoet met computers of computernetwerken. Het virus waarvoor de dienst waarschuwt heeft intussen al 4 miljoen computers aangetast in meer dan honderd landen, en volgens het CERT is het waarschijnlijk dat het ook België in zijn greep heeft. Het Cert kan evenwel de impact van het virus nog niet inschatten.
De dienst vraagt daarom elke computergebruiker in ons land om vóór 7 maart even naar de websitehierboven te surfen om te zien of het virus de computer heeft aangetast en, als dat het geval is, het te verwijderen. U krijgt direct het resultaat voor uw pc.
Geachte Redactie - 13 februari 2012
Door alweer hetzelfde technische mankement zijn de lezersreacties die wij zondag ontvingen op een onverklaarbare manier verdwenen. Ondermeer berichten van Etienne D, Ludo, Jean en enkele anderen zijn de mist ingegaan. Waarvoor nogmaals onze excuses. Mocht u een copie bezitten, stuur ze aub door.
Uw niet-geachte redactie
*****
Zotter kan niet
De partij van zuivere lucht GROEN, heeft nogmaals een nieuw idee gelanceerd. Hun voorstel is om de pensioenleeftijd te koppelen aan de levensverwachting van een bepaalde beroepscategorie. Dus, wil je weten hoelang je gaat leven en hoe lang je moet werken, ga dan ten rade bij GROEN. Die beschikken op hun partijbureau over een glazen bol, die toelaat in uw toekomst te kijken! Fantastisch idee van de Groen
Etienne D.
*****
Het kan verkeren...
Ik dacht niet reageren i.v.m. het Griekse drama want het doet me teveel denken aan België, hier is het geen haar beter maar over België hoor je niemand zaniken om niet te zeggen zeiken, neen, hier is het poepsimpel en ongestraft je zakken te vullen door de meerderheid van de bevolking uit te buiten. Maar gezien de feiten te ernstig zijn moet ik reageren.
Van de Griekse burgers, lage inkomens, gepensioneerden, worden gigantische inspanningen geëist anders komen de 130 miljard euro uit EU niet toe om verbrast te worden, laat me wel zeggen dat ik het protest van die mensen voor 100% begrijp want ‘zij zijn niet de oorzaak ; de verantwoordelijken zijn de corrupte politici zoals dat ook hier plaatsvindt, maar wat is nu het walgelijke aan heel deze toestand ? In Zwitserland zouden zo ongeveer plus minus circa zeggen en schrijven 280 miljard euro geparkeerd staan die in bezit zijn van de echte fraudeurs, de echte belastingontwijkers, de hoge inkomens. Nu zouden de Europeanen moeten opdraaien zodat die corrupte fraudeurs met rust gelaten kunnen worden. Waarom wordt dat belastingontwijkend kapitaal niet aangeslagen?
En wat is het toemaatje? De EU graaiers en naaiers wéten dat ook maar doen er niets aan, ze zijn niet van plan de vriendjes iets af te pakken, dat gaat veel gemakkelijker bij de werkende klasse en de gepensioneerden. Dat die 15.000 ambetantenaren de straat opgeflikkerd worden, stoort me echt niet, óók in ons land moet dat en zal dat gaan plaatsvinden want ook wij zitten met véél te véél van die stoelenverwarmers op ons dak maar dat ze de lage inkomens en de kleine pensioentjes nog meer afpakken stoort me enorm en ik ben geen rode rat laat dat duidelijk zijn.
Dat hier in Europa miljarden verbrast worden aan vreemdelingen stoort die EU graaiers en naaiers evenmin, er lopen zelfs verziekte geesten rond in die barak die van mening zijn dat die vreemdelingen de redding van Europa brengen.
Goed bezig stelletje ordinaire zakkenvullers in die EU graai- en naaibarak, Payday Is Coming. Waarom blijven de Vlamingen en de Europeanen dat toch zo moedeloos ondergaan ?
Jean
NvdR Angeltjes : Jean met enige verbazing lezen wij dat jij geen rode rat bent. Daar kijken we van op. (bedankt voor het terug insturen en onze excuses
*****
Wietnie Joeston ...
Ik vind dat ze die Wietnie Joeston onrecht aandoen! Als actrice met naam wordt ze in de media doodgezwegen. Ze heeft minstens recht op een staatsbegrafenis en in alle parlementen ter wereld zou vijf minuten stilte moeten gehouden worden ter nagedachtenis van die wereldster. Maar eigenlijk zou ik moeten beschaamd zijn want als complete muziekleek ken ik geen enkel van haar liedjes! Ik heb wel wat banjo gespeeld, wat accordeon, wat blokfluit en heb veel gezongen en blokgefloten met mijn leerlingen. Eénmaal heb ik met mijn klaske opgetreden in een zaal(tje) vol gepensioneerden. Ik begeleidde de volksliederen met mijn trekzak. Ik ken wel enkele liedjes van een naamloze zangeres, liedjes die ik in mijn prille jeugd door een oude tante hoorde zingen, zij het met iets andere woorden…. Ik ben nog altijd ontroerd door die (uiteraard niet artistieke en minderwaardige) teksten en melodieën over een stervende soldaat en een zatlap van een vader.
Ludo
*****
Villa politica
Ray, zelden zo een accuraat beknopt en met humor doorspekt stukje gelezen. Een pareltje,echt waar.
Vriendelijke groet - Annie
*****
Sharia4 B
Hoe zou je zelf zijn ! Je weet dat je niks te betekenen hebt, je bent een "nul" een niemand-dalleke. Je leeft op kosten van den brave belastingbetaler . Het leven is doelloos, je loopt maar wat rond. Tot er iemand is die je wakker schudt en zegt : je bent een Moslim! gene gewone maar een echte , onvervalste , een strijder van Allah. Je krijgt plots een taak rechtstreeks van Allah himself ,bij monde van een stand-up comedian , die eerst ook met zichzelf geen blijf wist. En er is veel werk aan de winkel, broeders ! De Belgische staat moet verdwijnen , de ongelovigen aanpassen of opkrassen , homo's dienen gestraft enz.
Dit spelletje wordt inderdaad door de correcten weggelachen, deels uit schrik deels uit lompigheid en vooral bang voor een stemmenverlies , nu zeker bij de komende verkiezingen. Zoals ik reeds eerder schreef en blijf herhalen. De Nazi's waren een kleine minderheid met een geweldadige kern van niksnutten. De kern van niksnutten hebben we al, de rest zal wel volgen.
Prijsvraag : waarom werd niet de onmiddellijke aanhouding bevolen na de uitspraak ? 1°/ de rechter had gewoon schrik 2°/ de rechter was in bezit van de meest correcte partijlidkaart en werd vriendelijk verzocht zo vlak voor de verkiezingen enz. 3°/ de rechter was niet van de slimste.
René
*****
Och Rudy De Leeuw.
Alsof hij de enige is. Tussen haakjes, nog iets gehoord van grote De Gucht. Het is typisch Belgisch als het te heet wordt door te rommelen in de beerput van de respectvolle graaiers worden de vrienden, lotgraai-genoten en dergelijke tot de orde geroepen en plegen de meeste aanklagers coitus interruptus.
René
De weireld volgens Senior : Leve de Pakbond !
Met het invallen van de dooi is blijkbaar ook bij de pakbonden de stakingstemperatuur aan het oplopen. Wij worden nu reeds vereerd met de aankondinging dat we een stakingsweek zullen beleven.
Loodsen, pompiers, cipiers en uiteraard de mannekes van het tjoeke-tjoeke-treintje maken hun opwachting.
De enen zijn kwaad omdat ze niet vroeg genoeg op pensioen kunnen wegens hun onmenselijk zwaar beroep, de anderen omdat er niet snel genoeg sociaal overleg gepleegd wordt om hun privilegies verder uit te breiden (NMBS).
Het is niet te vatten waarom die ezelarijen van stakingen nu bijna dagelijkse kost aan het worden zijn. Enkele maanden geleden werd er nog moord en brand geschreeuwd omdat we in dit onland al zo lang zonder een regering zaten die maatregelen kon nemen om het land van zijn ondergang te redden. Alle mogelijke doemscenario's werden breed uitgesmeerd. Rechts stemmend Vlaanderen werd vakkundig de mond gesnoerd. De pakbonden en aanverwanten huilden als een roedel uitgehongerde wolven dat het bankroet nabij en de sociale welstand (vooral voor de tafelschuimers) in het gedrang kwam. De keuning zette zijn beste pootje voor en samen met copin Elio werden de 3 Vlaamse Teletubies tot de orde geroepen en kwam de o zo broodnodige regering er binnen de kortste keren de lopende krukkers vervangen.
Het Elio- programma loog er niet om. Besparen en langer werken! Geen probleem toen. Als er maar een regering was. En ze kwam er ... met haar gekende "boodskap".
Wie toen dacht dat het eindelijk voorbij was, vergiste zich schromelijk. Zij die -al ontkennen ze dit met klem- mede aan de regeringsverklaring geschreven hebben, waren en zijn nu de eersten om het land plat te leggen. Langer werken ? Mijn klontjes, ja. Besparen ? Niet op mijn kap. Minder sociale graaierij ? Niet met mij, en ga zo maar door. De bazen zijn opnieuw de smeirlappen : profiteurs met hune notionele aftrek (nest-ce pas, Rudy ?)
Wanneer we al deze feiten en gebeurtenissen op een rijtje zetten is m.i. de conclusie snel gemaakt. Het linkse complot is gelukt. De vLD, de CD&v en de sossen hebben hun ziel verkocht.
Rechts Vlaanderen is gemuilkorfd maar zal op termijn het hele gelag betalen. Al die stakingen stonden reeds in het pakbondsdraaiboek. Bruxelles en Francofonië mochten niet verarmen, dixit Michel jr. De linkse graaicultuur blijft verder bestaan, ook de notionele hangmatten blijven nog hangen. Wie weet welk onheil er de Vlaming nog boven het hoofd hangt met deze bende kazakdraaiers.
Senior
Gevraagd : tandpastatube-uitknijper
Het is weliswaar geen dikbetaalde job, het is evenmin een knelpuntberoep, er worden geen opleidingscheques voorzien, maar wie de kans wil grijpen deel uit te maken van de Windsorhuishouding reppe zich naar Buckingham Palace.
Men zoekt daar een assistant(e) voor het huishouden met een veelzijdig, afwisselend takenpakket. Zo hoort het vullen van het bad, het controleren van de juiste watertemperatuur en het toedraaien van de waterkraan tot de verantwoordelijkheden van de sollicitant(e). Hij / zij zal deel uitmaken van een team met meer dan 250 personeelsleden, zoals koks, butlers, knechten, meiden en ander voetvolk, waar de blauwbloedigen nood aan hebben.
De uitverkoren assistent(e) wordt voor deze uitgelezen kans zelfs een loon uitbetaald, zegge en schrijve £ 14.200 beginsalaris per jaar, zonder maaltijdcheques of vervoercompensatie. Men verwacht een engagement met een uitzonderlijk hoge dienstverlening. De eer bij te kunnen dragen tot de huishouding van de Queen is immers niet in geld uit te drukken: men zal dezelfde lucht inademen als Hare Hoogheid en Prins Philip, men mag de vuile handdoeken van hunne Doorluchtigheden oprapen en delen in de glorie van de groten der aarde. Zo dient deze huishoudhulp ook de valiezen van de gasten uit en in te pakken, mag hij / zij eventjes het strijkijzer over hun garderobe laten glijden, hen helpen bij het aan- en uitkleden, de juwelen in veiligheid brengen en ervoor zorgen dat ze op tijd een natje en snackje op hun kamers geserveerd krijgen.
Uitvalsbasis is inderdaad Buckingham Palace, maar de sollicitant(e) moet bereid zijn te reizen: hij / zij zal immers ook op verplaatsing te werk gesteld worden, zoals in Balmoral of Sandringham. Men verwacht een 40 uren-inzet per week met een vriendelijke, beleefde en benaderbare uitstraling die gepaard gaat met discretie.
Een tip: in 2003 kwam aan het licht dat Prins Charles een favoriete dienstbode had, die zijn tube tandpasta perfect wist uit te knijpen als hij zijn tanden wou poetsen. Vooraf even oefenen dus.
Floriaan Terbeke Bron: Dailymail
Villa Politica : het feest van de politieke televisie
Met enige vertraging hebben wij het 10-jarig bestaan van de politieke televisie ondergaan. Omdat het nu eenmaal moet.
Linda de Win, de opgewekte Madame van Villa Politica, neemt de groten van de belgische politiek vertrouwelijk bij de arm en spreekt hen speels lachend aan met hun functietitel : "Ho premier toch, u bent me d'er eentje, hoor". De Fröbeljuffrouw met het korte rokje die de kindjes straft maar ze ook op de schoot neemt. En de betrokken premier, in dit geval de oude boy-scout, Herman van Rompuy, vertoont een grimas die het midden houdt tussen gevleid zijn en zin hebben in een overspelige handtastelijkheid bij het kleine vrouwtje.
Het schijnt dat nergens ter wereld een programma loopt zoals dit van de Belgische Televisie : tweemaal per week rechtstreekse uitzendingen van het vragenuurtje in de Kamer van volksvertegenwoordigers, alternerend met het Vlaams Parlement en voorzien van corrigerende commentaren door hoofdredacteurs of een politicoloog, alleszins figuren verknocht aan het regime, wier neutraliteit deze van Angeltjes evenaart. Zet deze lieden in een reclamespot van Dreft en ze kraaien Procter & Gamble de hemel in.
Als de niet snuggere kijkerd door de uitzendingen van Villa Politica op een verkeerd politiek spoor dreigt terecht te komen, wordt hij wijsneuzig op de vingers getikt en terug de goede richting uitgeduwd door Guy, Carl, Liesbeth, Yves of een andere goedbetaalde lakei. Tenzij Linda zelf beslist micro en camera af te sluiten bij een figuur dat beter niet te vaak op het scherm verschijnt. Laten we wel wezen : Villa Politica is er niet om de democratie te dienen of om tegendraadse meningen te propageren. Dit huwelijk van de politiek met de tv bestaat enkel om het regime te promoten en het politieke amateurtheater aan te bieden als entertainment.
De politici zelf waren in grote drommen opgedaagd bij het feest. Behalve Nonkel Kruk, die had zijn geit gestuurd. Zijn recentste politieke ambitie richt zich op het burgemeesterschap van Ieper, maar ook daar zal hij niet lijfelijk aanwezig zijn. Het is een schijnkandidatuur, want hij blijft liever in Parijs bij de Oeso en de Place Pigalle. We kunnen Yves zelfs geen ongelijk geven.
Maar de rest van de politieke klasse stond te glunderen in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement. Alle kleuren door mekaar, mooi uitgedost zoals het past bij een feestelijke gebeurtenis, stralend, deugnietachtig, goedgeluimd : de acteurs van de politiek in hun ware gedaante als goedbetaald kaderpersoneel van de N.V Democratie samen op stap. De instructies die vooraf gegeven of afgesproken waren, werden strikt nageleefd : "Het is een feest en er worden geen zware uitspraken gedaan. Alles blijft luimig en slijmerig, geen valse noten of Linda verbant je uit haar volgende Villa's." Ze hadden het goed begrepen, onze verkozenen. Zelfs Vande Lanotte had enkele woorden van waardering over voor Gerolf Annemans, die een das droeg om Leo Delcroix jaloers te maken.
Iedereen was iedereens vriendje, ook al waren er jaloerse blikken naar de uitverkorenen die even in beeld mochten om enkele vriendelijke woorden te zeggen over hun aartsvijanden. Linda wipte vrolijk heen en weer, keek guitig, raakte politici aan, sprak ze toe alsof er na de uitzending spannende dingen konden gebeuren, je weet maar nooit met die achteraf champagne recepties. Jan Peumans, de Daniël Termont van de Nv-A, richtte een rechtstreeks openbaar aanbod tot Linda, hij is tenslotte de gastheer van het feestelijk evenement, maar zoals het een bekeerde tjeef betaamt, verontschuldigde hij zich onmiddellijk : het was zo niet bedoeld.
De voornaamste man van Europa bood per video Linda een haiku aan : "Linda maakt van de Villa een arena, woorden als wapens". Dat mag ze boven haar sponde hangen. Haar beeltenis vertoeft in de broeierige gedachten van Peumans en van de Euro-haikudichter.
Begrijpt u, waarom in geen enkel land ter wereld een uitzending bestaat zoals Villa Politica ? Omdat men elders publiekelijk de politiek niet laat degraderen tot een cabaretopvoering en de politici zich laten behandelen als stand-up comedians, die betast worden door nieuwsgierig Aagje.
En is het ook duidelijk, waarom deze klasse van politici nooit ofte nimmer durft te tornen aan de structuren en de financiering van de VRT ? Politici en omroep zijn in mekaar verstrengeld als passionele minnaars. Zelfs de naam zal enkel bij Angeltjes blijven bestaan : de Onvlaamse, Overbodige Openbare Omroep, de 0000 die de afstand tussen politiek en burger wil overbruggen door de politici te laten opdraven als ongeschoolde figuranten.
Ray
Progressief of conservatief ? Over ideologische missies
In de retoriek van het cordon sanitaire –nu toch al ruim twintig jaar oud- vormen de termen “rechts” en “extreem-rechts” sleutelbegrippen. Het Vlaams Belang krijgt dat etiket consequent opgespeld door alle media. Als men even doorvraagt, blijken het evenwel pure, haast karikaturale stigma’s: (extreem-)rechts is zuur, slecht, nefast, destructief. Uiteraard hebben folkloristische verschijnselen als Blood and Honour bijgedragen tot die beeldvorming. Maar de vraag is, of een partij als het Vlaams Belang niet zelf eens grote schoonmaak moet houden in die begripsverwarring, en de terminologie nieuwe inhoud moet geven.
De historische context
We weten allemaal hoe de politieke links-rechts-indeling is ontstaan: in de nadagen van het Franse Ancien Régime zaten de koningsgezinden in het parlement ter rechterzijde, dicht bij Lodewijk XV, terwijl “de rest” aan de linkerzijde plaats nam. Dat waren dan in hoofdzaak de malcontenten en libertijnen die de boeken van Voltaire en Rousseau hadden gelezen,- allemaal aristocraten welteverstaan, want de volksopstand zou pas vorm krijgen met de Assemblée nationale constituante in 1789, die meteen het einde van de monarchie zou betekenen.
Sindsdien is deze opstelling standaard gebleven in de parlementaire architectuur. In het België van de 19de eeuw werd zo de katholieke partij door de media al aangeduid als “la droite” (koningsgezind, klerikaal), terwijl de liberalen als “la gauche” golden”, met de antiklerikale loge als trefplaats. Maar naarmate het politiek-maatschappelijk debat vorderde en de democratie zich diversifieerde, werden die categorieën problematisch. Zo kreeg de liberale partij, als vertegenwoordiger bij uitstek van de bezittende klasse, van langsom meer een behoudsgezinde strekking. Terwijl anderzijds de Christelijke arbeidersbeweging zich links van het midden ging positioneren. In het fameuze conflict tussen Pieter Daens en Charles Woeste kwam het, zoals bekend, zelfs tot een open oorlog tussen de twee vleugels.
De positie van het opkomende socialisme was al niet minder dubbelzinnig: van oorsprong emancipatorisch en gericht op de radicale omverwerping van het systeem, evolueerde deze beweging tot een nieuw machtsbastion, met coöperatieven, vakbond, 1001 instituten die tot een nieuw soort verknechting van de kleine man leidden. Naarmate het socialisme een grote politieke speler werd, groeide de kloof met de basis en controleerde de partij mee het grote politieke status-quo.
Met de opkomst van de zgn. niet-traditionele partijen werd het nog ingewikkelder. Men kan de Volksunie, opgekomen in de jaren ’50 van vorige eeuw, wel afdoen als een rechtse partij, verwijzend naar het collaboratieverleden van de aanhang en de traditionele cultuurwaarden die zij beleed,- maar was ze, als “incivieke”, anti-Belgische formatie ook conservatief?
Het hedendaagse assenkruis
Verwarring troef dus. Men kan het huidige politieke landschap, noch in Vlaanderen, België of elders, niet meer begrijpen vanuit een simpel links/rechts-antagonisme. Het is echter niet zo dat, zoals sommige postmoderne profeten menen, ideologie geen rol meer zou spelen in de politieke communicatie en de democratische besluitvorming. Wel zijn de meeste politologen het erover eens dat:
1) Een levenslange band tussen partij en kiezer definitief tot het verleden behoort
2) Partijen zich doorlopend moeten “heruitvinden” en hun positie op de kaart moeten evalueren
3) Deze kaart minstens vier-polig moet worden opgevat, in een assenstelsel. We krijgen dan een tegenstelling links/rechts en dwars daarop een as conservatief/progressief.
Over de inhoud van die vier begrippen kan tot in het oneindige gediscussieerd worden, er is alleen al in Vlaanderen een boekenkast vol over geschreven. Het is ook goed dat daar binnen de partij over gediscussieerd wordt.
In essentie, heel beknopt, zijn onderstaande definities evenwel bruikbaar als uitgangspunt:
Conservatief: gericht op behoud en continuïteit
Progressief: gericht op verandering, eventueel zelfs omverwerping van het bestaande systeem
Rechts: nadruk op organische verbanden en cohesie (volk), eventueel met sterk leiderschap
Links: nadruk op structuur, maakbaarheid en georganiseerd collectief (staat)
Ik doe nu boudweg een experimentele poging om die vier begrippen onderling te combineren en de Vlaamse partijen in dit assenkruis te schikken. Dat geeft volgend resultaat :
Een woordje uitleg.
Het Vlaams Belang is gericht op radicale verandering én op verbindende waarden. Het is dus, naar de letter én naar de geest, een progressief-rechtse partij, een “veranderingspartij” die vanuit de onderbuik denkt. NV-A heeft dat waardenverhaal gemeen maar mist, zeker als men het discours van voorzitter Bart De Wever analyseert, een “revolutionair” moment. Het is statisch en zelfs nostalgisch. Daardoor komt het rechts-conservatieve etiket hen toe. Groen! is in menig opzicht de spiegelpartij van het Vlaams Belang: eveneens gericht op verandering, maar dan wel binnen een verhaal van maakbaarheid en collectivisme.
Het lege centrum
Daarmee hebben we eigenlijk de ideologisch-sterke spelers benoemd. Anderzijds bevinden de drie “traditionele partijen” zich niet toevallig in een schemerzone tussen twee kwadranten,- een euvel dat ze wanhopig proberen te compenseren met marketingtechnieken. CD&V kwakkelt aan de behoudsgezinde kant tussen links (vakbonden) en rechts (middenstand, patronaat), het welbekende “tsjeven”-verschijnsel. Open-VLD geraakt anderzijds niet uit het spagaat tussen het conservatieve “klassieke” liberalisme en het progressieve neoliberalisme à la Verhofstadt. Terwijl men ook bij de S.PA aan de linkerzijde de kool en de geit wil sparen: er wordt verandering gepredikt, maar dan vanuit de typische positie van een Belgische establishmentpartij.
Dat brengt ons op de bijzondere positie van de N-VA. Zij is vandaag, door haar electorale obesitas, ideologisch een uitermate hybride partij. Daar waar voorzitter Bart De Wever zich vooral houdt aan een rechts-conservatief discours, aangevuld met sporadische uithalen naar het (Belgische) establishment, is de partij, en zeker de kiezerspopulatie, een bont mengsel, gaande van radicale Vlaams-nationalisten tot ontevreden Belgicisten.
Een correctie tot de reële marktwaarde is dan ook op langere termijn onvermijdelijk: de N-VA kan, complementair aan het “revolutionaire” Vlaams Belang, dan een meer burgerlijk-behoudsgezind discours ontwikkelen en het kwadrant rechtsonder bezetten, waarvan het electorale aandeel in Vlaanderen op 20 % moet worden geschat. Datzelfde percentage is ook intrinsiek haalbaar voor het Vlaams Belang (zie besluit), en eigenlijk voor elke partij die een kwadrant in het assenstelsel kan domineren.
Tot slot een opvallende politicologische vaststelling: er is duidelijk nog plaats voor een links-conservatieve formatie. Een partij, gericht op behoud, maar ook op structurele correcties. Dat lijkt me gesneden brood voor een neo-Belgicistisch verhaal, een soort nieuw wit product zoals Paul Marchal dat indertijd trachtte te lanceren. Tenzij Groen! dit segment inpikt…
Besluit
Ook al is er binnen het VB zeker ruimte voor een ethisch-conservatieve tendens, toch lijkt me de “revolutionaire” lijn van het Vlaams Belang vandaag noodzakelijkerwijze strategisch dominant. De standpunten tegen asielmisbruik en ongebreidelde migratie, evenals het anti-islamstandpunt, kaderen perfect in een “progressief” statement, gefocust op een nieuw maatschappelijk model, geconcretiseerd in een nieuwe constitutionele blauwdruk, de Vlaamse Res Publica van morgen.
In de huidige Belgische constellatie moet het radicale Vlaams-nationalisme dan ook resoluut durven gaan voor een rechts-progressief profiel: vóór de verandering, en met de volkswil als maatstaf (tegenstanders spreken van “populistisch”) waarin men bredere, authentiekere waarden afleest dan deze die door de politiek-correcte elites worden voorgeschreven.
Het neven-etiket “progressief” kan dus het “rechtse” profiel van het VB in een juiste omkadering plaatsen. In de mate dat het Vlaams Belang zich met de Vlaams-republikeinse lijn van waardenpartij én veranderingspartij kan identificeren, kan het ook marktaandeel terugwinnen en terug de politieke hoofdmotor worden van de Vlaamse beweging.
Een ideologisch congres zou daarbij een vruchtbaar debat kunnen opleveren en duurzame, nieuwe bakens uitzetten.
Johan Sanctorum
Dit stuk is verschenen in het VB-Magazine van februari 2012 en wordt met toestemming van de auteur hier overgenomen.
Groen blijft Groen, vooral achter de oren
Het idee om de pensioenleeftijd te koppelen aan de levensverwachting binnen een bepaalde beroepscategorie had vijftig jaar geleden enigszins kunnen gelden, toen je nog voor tientallen jaren werkzekerheid had bij dezelfde werkgever. Maar die werkzekerheid maakte het toen ook tegelijk overbodig. En dan nog, zou het voor een genetische stigmatisering kunnen zorgen, een verdeling in voorbestemde rassen.
Een werkende was toen relatief tevreden en gelukkig in zijn biotoop. Al het noodzakelijke was betaalbaar. Het tempo lag ruimer en anders, de verloning was een bewijs van dankbaarheid. Wederkerigheid.
De werkende (ook de échte gastarbeider) werd toen nog niet beconcurreerd door voorwaardenloze import van electoraal links kiesvee om de lonen te doen krimpen en de aanwervingsvoorwaarden te herleiden tot een aanwezigheidspremie na een luttele periode met vele gelijkgestelde dagen en dus met makkelijke toegang tot het socialistiche Nirwana. Uit onze werkmanszakken dus.
En dan zijn we terug bij de oorsprong : waarom zouden ouderen langer moeten werken om jongeren, eigen kinderen, vreemdelingen, nieuwkomers langer in bed te laten liggen?
Het zijn niet zij die lang werken die tot langer werken moeten verplicht worden, het zijn diegenen die voor onze pensioenen kwamen zorgen die in gang moeten gezet worden, uit het bed gelicht. Of over de grens. Of spreken zij onze taal niet soms?
Jade
Men zegge het voort
Hoe een paar honderd fraudeurs een paar miljard mensen in de miserie brachten !
Neem enerzijds een honderdtal beheerders van een zestal grote banken in de USA. Voeg daar anderzijds nog een honderdtal beheerders bij van eveneens een zestal hypotheekmaatschappijen die samen meer dan 85% van de markt controleren. Meng dit alles met een paar dozijn beroepspolitiekers die, als zogenaamde "raadgevers" van hogervermelde bedrijven, miljoenen dollars in hun zakken staken en dan hebt u ongeveer het juiste staal van de groep die de laatste wereldcrisis veroorzaakte. Het is bijna niet te geloven wat hier in Amerika, waar we juist enkele dagen vertoefden, mogelijk is geweest. Niemand van al deze bedriegers, die miljoenen Amerikanen in moeilijkheden brachten en voor enorme aantallen zelfmoorden en echtscheidingen verantwoordelijk zijn geweest, werd aangehouden. Ook in ons land worden de Lippensen; Davignons en andere Dehaenes nog steeds met veel égards benaderd. Het is de macht van het geld.
Het ziekelijke systeem om miljarden winsten te maken bestond er in om steeds maar meer WIND te creëren. Deze WIND bestond uit gemanipuleerde sterke stijgingen van de waarde van huizen en appartementen. Deze fraude was alleen mogelijk omdat slechts een relatief klein aantal banken en hypotheekmaatschappijen de markt in handen hadden. De vastgoedprijzen stegen jaarlijks merkelijk meer dan de inflatie. Iedereen won. Tenminste op papier. Grondbezitters zagen hun gronden sterk in waarde stijgen; projectontwikkelaars konden de bestellingen niet bijhouden; banken en hypotheekmaatschappijen inden fortuinen aan intresten; bouwondernemers verdienden schatten; en zelfs de kopers van huizen en appartementen deelden in de pret. Deze laatsten stelden na enkele jaren van afbetalingen vast dat hun vastgoed merkelijk in waarde was gestegen en dat ze dus een schitterende zaak hadden gedaan. Indien ze hun bezit zouden verkopen zouden ze reeds een behoorlijke winst realiseren waarmede opnieuw grotere huizen of appartementen konden worden aangeschaft.
Om toch maar steeds nieuwe kopers te kunnen overtuigen om als zodanig nieuwe contracten te kunnen binnenrijven begon het normbesef bij vele leden van hogervermelde groep sterk te dalen. Men begon meer en meer vals te spelen en betaalde kleine fortuinen aan gewillige erkende schatters om steeds maar hogere bedragen op papier te willen zetten. Men ging zelfs zover om aan armoedzaaiers die zelfs geen occasie caravan konden betalen riante villas van 4 of 500.000 dollar of meer toe te vertrouwen. Het enige dat belang had was het ondertekende contract waarbij deze sukkelaars beloofden om gedurende 25 of 30 jaar enorme verplichtingen op zich te nemen.
Voor een huis van b.v. 500.000 dollar vroeg men doorgaans een down payment of aanbetaling van 10% of 50.000 dollar en de rest op de "poef" !
Bezat de koper geen 50.000 dollar ? Geen zorg. De bank regelde oplossingen met schatters en bouwmaatschappijen. Het was pure fraude.
De schatter bevestigde dat het nog te bouwen huis 600.000 dollar waarde zou hebben bij de oplevering. De bouwfirma factureerde 600.000 dollar aan de koper. De bank gaf hem die 600.000 dollar en de koper stortte het overgefactureerde bedrag van 100.000 dollar terug aan de koper mits natuurlijk de aftrek van substantiële administratie- en advocaatkosten. Zo ontving de koper nog ongeveer 80.000 dollar waarvan direct 50.000 naar de bank ging voor de aanbetaling. De koper hield in vele gevallen nog wat geld over zonder ooit een cent te hebben geinvesteerd !
Zo zijn er duizenden en duizenden voorbeelden. De bedriegerij begon zo erg te ontsporen dat sommige weinig scrupuleuze personen huizen of appartementen kochten om aan cash te geraken. De misbruiken werden zo talrijk en de sommen steeds groter dat een aankomende financiële tsunami in de sterren geschreven stond.
Toen zoals men kon verwachten steeds meer en meer onbemiddelde Amerikanen hun hypotheekaflossingen niet meer konden betalen, besloten enkele van de bedriegers-bankiers om snel wat huizen in beslag te nemen vooraleer de prijzen zouden beginnen dalen. Deze huizen werden op de markt gegooid als "openbare verkoop wegens in beslagname van de bank of de hypotheekmaatschappij". Niemand had ooit kunnen indenken dat de fraude zo snel en zo massaal zou worden ontmaskerd. De prijzen begonnen razendsnel te dalen en steeds meer eigenaars stelden vast dat hun toekomstige verplichtingen de huidige waarde van hun bezit begonnen te overtreffen.
En deze rampzalige toestand duurt in februari 2012 nog steeds verder. Vorige vrijdag kon men in de krant USA-Today, die de grootste oplage heeft in de USA, lezen dat de totale schuldenberg van toekomstige afbetalingen van hypotheken plus interesten door ongeveer een miljoen huiseigenaars 700 MILJARD DOLLAR meer is dan de huidige marktwaarde van hun vastgoedinvesteringen. Zolang dit waanzinnig cijfer niet tot 0 wordt teruggebracht, zullen de prijzen blijven naar beneden gaan. Zo daalden alle prijzen voor huizen en appartementen in bv. de Staat Nevada opnieuw ongeveer 10% tijdens de voorbije 12 maanden nadat ze de vorige jaren reeds met 40% waren gedaald. Alleen in en rond de stad Las Vegas staan er vandaag ongeveer 20.000 huizen en appartementen op een koper te wachten. Voor 50.000 of 100.000 euro kan men nu de eigenaar worden van respectievelijk een mooi appartement of een prachtig huis.
Toen enkele dagen geleden bekend werd dat ook Newt Grinrich, de gedoodverfde kandidaat van de Republikeinen voor de aanstaande presidentsverkiezingen, miljoenen in zijn zak had gestoken als raadgever voor een van de betrokken hypotheekmaatschappijen stortte zijn populariteit als een pudding in elkaar en kan hij het nu schudden.
Wanneer we kijken naar de prijzen die men voor huizen en appartementen in ons land vraagt, stellen we ons de vraag welk percentage WIND daar nu ook zou bij zijn. Wat we reeds zeker weten is het feit dat in vele door de overheid gedurende de laatste maanden verstrekte cijfers een behoorlijk percentage WIND is toegevoegd.
Daarom zouden kiezers bij de volgende verkiezingen alleen mogen stemmen voor kandidaten of partijen die rotsvast beloven om snel na hun verkiezing alle WIND uit de overheidsboekhouding te zullen halen; de pijnlijke beslissingen die dan nodig zullen zijn te willen nemen en terug zullen zorgen voor cijfers waaraan men, zoals vele jaren geleden toch het geval was, zijn vertrouwen kan geven.
Men zegge het voort ...
Freddy Van Gaever
Staking loodsen beschadigt imago Antwerpse haven
Containertrafiek duwt haven Antwerpen naar derde plaats na Rotterdam en Hamburg
De loodsen geven met hun aangekondigde staking tegen de pensioenhervorming een volledig verkeerd signaal. Dat heeft de werkgeversorganisatie Voka Antwerpen-Waasland gezegd, waarbij opgemerkt wordt dat de acties de Vlaamse havens dreigen lam te leggen en hun concurrentiepositie in Europa nog verder zullen ondermijnen. Het gaat om de derde actie in twee maanden tijd. De werkgeversorganisatie heeft het over ongeoorloofde acties waarmee de loodsen en havenwerknemers de tak afzagen waarop ze zelf zitten, want grote industriële verladers kiezen hun havens volgens Voka immers in functie van performantie en betrouwbaarheid. De werkgevers wijzen erop dat de positie van de Antwerpse haven al gevoelig is verzwakt, verwijzend naar de beslissing van een aantal reders om minder vaak in Antwerpen aan te lopen en het verlies van de positie van tweede containerhaven van Europa ten voordele van het Duitse Hamburg.
Bron : diverse media
Athene brandt
Tenminste 10 gebouwen werden in brand gestoken de voorbije nacht in Athene. De opstandelingen die hier aan het werk zijn, zijn niet de gewone burgers van Athene die zwaar getroffen worden in hun bestaan, het gaat om anarchisten, extremisten en jeugdige herrieschoppers die met of zonder crisis een aanleiding zien in de huidige situatie om hun negatieve wereldbeeld te beleven.
Vlaanderen vlagt
Sven van Tourenhout valt bij het zien van de Vlaamse Leeuw.
Wat hebben wij de Walen te verwijten ?
Nog nooit in de geschiedenis werd 1 frank of 1 eurocent
onrechtmatig
naar het zuiden des lands getransfereerd
zonder medeweten en goedkeuring van alle Vlaamse ministers
in de opeenvolgende regeringen.
NIEUWSBRIEF VL²v nr. 231 (zondag 12 februari 2012)
Op 25 maart 2011 werd op het Amsterdamse Mercatorplein de 26 jarige cabaretière Floor van der Wal aangereden. Een zwarte VW raakte haar zo hard, dat ze een flink stuk door de lucht werd gecatapulteerd. Zij raakte zwaargewond en zou in het ziekenhuis overlijden aan haar verwondingen. De 25 jarige Mohammed Sabba, die de fietsende van der Wal aanreed, reed door en kon niet veel later worden aangehouden: hij was zijn nummerbord op de plaats delict kwijtgeraakt. Aanvankelijk ontkende hij ook nog.
