Met zeer veel genoegen ruimen wij plaats voor een bijdrage, weggeplukt uit de reacties,  van een speciale vriend die wij hebben leren kennen in aparte omstandigheden.  Raymond is een groot bewonderaar van Willem Elsschot en een man die zeer rustig neerblikt op de heftige golven van het maatschappelijke gewoel. Hij springt niet op de politieke barrikades en predikt geen revolutie. 

De rustige beschouwingen van een modale burger met een lepel in de brij. 

De Schaamte voorbij.

Primo.

Onze Premier die klakkeloos alle verkiezingsbeloften qua staatshervorming inslikt en haaks op de wil van de CD&V-top voor zijn eigen hachje kiest.  Ik dacht dat we eindelijk aan het laatste hoofdstuk toe waren van een Kroniek van een Aangekondigd Ontslag, maar noppes, nougatbollen, hij klampt zich  hardnekkig, krampachtig en wit van schrik aan zijn wankele stoel vast. Kent die man dan geen schaamte?  Na meer dan anderhalf jaar gelaveerd te hebben tussen de hindernissen van een brokkenparcours rijdt hij zich uiteindelijk vast in de modderpoel van het zoveelste rondje onderhandelen.  Althans zo kijken wij er tegen aan, maar dus niet Leterme.  Wie gaat hem depanneren?  De Spa heeft al geweigerd (van die boer geen eieren) en van de blauwe geschelpten valt al evenmin veel te verwachten.

Wordt het niet stilaan pijnlijk voor deze rampminister en moeten we hem niet tegen zichzelf beschermen?

Zijn C4 kunnen we hem helaas niet geven, daarvoor is het wachten tot we hem in het stemhokje kunnen wegwissen. Misschien moeten we er maar eens aan denken hem nu al een attest voor slecht bestuur en zeden toe te kennen..

Naar mijn weten – en ik draai nu toch al ettelijke jaren rond- is hij met voorsprong de grootste klungelaar ooit in het wereldje van de Belgische politiek.  En als men rekening houdt met het  halfgebakken gehalte van de krakkemikkige verlichte pluimgewichten  die hem voorafgingen, wil dat toch al een en ander zeggen.

De schaamte voorbij.

Secundo.

Adonis Patrick De Wael die (zie zijn laatste optreden in De keien van de Wetstraat) zich handig verschuilt achter het schaamlapje van het ich habe es nicht gewusst en mordicus volhoudt bewust niets met de canapébevorderingen te maken te hebben. In weerwil van de schriftelijke bewijsstukken die onweerlegbaar aantonen dat hij er onmogelijk onwetend kon van zijn.

Terwijl de focus van de media in deze hectische dagen zich verplaatst heeft naar de brandende actualiteit van de onderhandelingen (zogezegd de laatste) plukt hij nu in de luwte slapend de vruchten van een aanmodderend beleid.

 Gaan we daar ooit nog wel iets over horen?  Of stevenen we andermaal af op doofpotoperatie nummer zoveel?

De schaamte voorbij.

Tertio.

Reiziger zonder bagage (zie Decroo) en gepatenteerd zielverkoper, tevens gewezen kandidaat burgemeester Van Antwerpen (jawel!) Bart Somers,  die in De Zevende Hoofdzonde lafweg want zonder weerwerk met zijn bazooka mag uithalen naar Geert Bourgois en het NVA.  Ongehoord!

Wat gaan we ons nog allemaal moeten laten welgevallen van deze grote muil met de uitstraling van een puberale Kajotter...

Ziedaar een kleine greep uit mijn ergernissen van de laatste dagen.  Als we die nu eens zouden extrapoleren naar een volledig jaar, zouden we dan geen authentiek beeld krijgen van de grote knoeiboel waarin dit land na tientallen jaren wanbeleid beland is? En wat weerhoudt er ons dan van om nog met meer volharding dan anders (als dat nog wel kan) te ijveren voor een onafhankelijk Vlaanderen?

Marc Eyskens wist het al: we leven in een apenland.  En dat is een van zijn weinige uitspraken waarin ik me kan vinden.

Er is niets nieuws onder de zon.

                        Een modale burger met een kleine lepel in de maatschappelijke brij.

'Uitspraken advocaat Adam G. neigen naar racisme'

Wij worden bijgetreden in onze mening door een onverdachte bron :

BRUSSEL - De dienst Roma van het integratiecentrum Foyer in Brussel protesteert tegen het feit dat meester Frédéric Clément de Cléty tijdens het assisenproces over de moord op Joe Van Holsbeeck de zigeunerafkomst van de 19-jarige dader Adam G. inriep als verzachtende omstandigheid. Volgens de Foyer 'neigt zijn redenering heel sterk naar racisme'

De advocaat van Adam G. beweerde begin deze week dat zijn cliënt Joe gedood zou hebben onder invloed van 'een paniekreactie'.

Die zou verband houden met het collectief onderbewustzijn van zigeuners. Zij zouden getekend zijn door de talrijke vervolgingen die ze doorheen de geschiedenis te verduren kregen. Volgens de advocaat was er om die reden sprake van 'aangeleerde genetica'.

'Beschamend'

'Dit is beschamend en een enorme slag in het gezicht van miljoenen Roma-families die ondanks hun vele moeilijkheden op vreedzame manier het hoofd boven water trachten te houden', aldus Florin Muntean, zelf Roma en binnen de Foyer actief als Roma-schoolbemiddelaar.

'Adams etnische roots hebben immers niets te maken met wat gebeurde', zegt Muntean.

Stafmedewerker Koen Geurts treedt hem bij. Als men deze logica zou volgen, kan men volgens hem niet anders dan besluiten dat de meeste Roma potentiële moordenaars zijn.

@ de Standaard

Na de verrassende, betwiste, aanvechtbare, komaan schandelijke uitspraak voor de Poolse zigeuner die Joe van Holsbeeck vermoordde voor een muziekspeeltje, verklaren de advocaten vandaag dat de moordenaar zijn straf van 20 jaar in het land B wil uitzitten.

Hij werd door Polen uitgeleverd onder het strikte beding dat na de belgische rechtspleging een eventuele gevangenisstraf in zijn vaderland zou uitgezeten worden. Daar geldt geen strafontheffing na 1/3 maar na 1/2 van de tijd.

We hebben ons tot hiertoe onthouden van commentaren bij dit proces, alhoewel we ons dikwijls vragen hebben gesteld bij de houding van de zigeunerclan, hun arrogante opmerkingen en ook uitlatingen van de verdediging, die zich beriep op rassenonderscheid.  Zonder te spreken over de tweede beschuldigde die te jong was om voor de Grotemensenrechtbank te verschijnen.  Wel om zich te gedragen als een criminele Grotemens.  Allemaal erg dubbelzinnig.

Zonder oude koeien uit de gracht te halen, willen we verwijzen naar het proces van Van Themsche. Elke avond werd ons ingepeperd dat "heel de stad Antwerpen boete moest doen voor de onnoemelijke daad van racisme".  Iedereen die de vreemdelingen niet in de armen drukte, was een pure egoïst en xenofoob. De stad moest boeten, enz.

Ik heb Caroline Van den Berghe van de 0000 niet horen beweren dat de stad Brussel of de Poolse Gemeenschap of de Roma-zigeunerclans zich de kleren van het lijf moesten trekken als bewijs van boetedoening voor de wandaden van de twee moordende boeven.  Het passeert onopgemerkt (maar niet door iedereen) dat de verdediging zich beroept op de etnische achtergrond van de moordenaar en nèt niet zegt, dat de rijke en verwende Joe er om gevraagd heeft. 

Wij leven, dames en heren, in een ontwrichte maatschappij met een onbekwame politieke kaste en een justitie die al lang elke zin voor objectiviteit verloren heeft. Dit is een land om beschaamd over te zijn.

 RAY

 http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF24092008_043

Vandaag beleven wij van Angeltjes een gouden dagje ; zelf moeten wij niets meer bedenken, heel Vlaanderen spreekt en schrijft voor ons. We kunnen het nauwelijks bijhouden met lezen en copiëren.   Toen de charmante Juffrouw Ellen vanmorgen binnendrentelde met die vage monkellach op de lippen waar al zovelen het verstand bij verloren hebben, vroeg ze : "Is er soms iets aan de hand dat ik niet weet ?".  De Juffrouw is enkele dagen op city-trip  naar Barcelona getrokken en alhoewel ze onvoorwaardelijk trouw is aan Vlaanderen en haar meesters op de redactie (of omgekeerd), noemt ze de voorzitter van de N-VA nog steeds Ward de Bever.  Goed nu dus het woord aan Bruno Kolveniers.

Gezond verstand door Bruno Valkeniers.

Vlaamse kater

23.09.2008 - “Na vijftien maanden moeten we vaststellen dat we nergens staan. We staan terug waar we begonnen zijn en misschien nog minder ver.” Met die spijkerharde diagnose trok N-VA-voorzitter Bart De Wevr er na een maandenlange lijdensweg uiteindelijk dan toch de stekker uit. Daarmee lijkt ook een einde te komen aan het kartel CD&V/N-VA, een moeizaam en tegennatuurlijk verbond tussen Vlaams-nationalisten en Belgische machtspolitici. Een verstandshuwelijk dat berustte op het broze cement van geld, mandaten en de strategische electorale berekening dat samen vijf minuten politieke moed zouden volstaan. De Vlaamse kiezers van het kartel en vooral N-VA hebben de voorbije maanden sloten zure wijn te drinken gekregen en blijven achter met een pijnlijke kater.

Van uitstel naar afstel

Na herhaalde mislukte pogingen van Yves Leterme werden Langendries, Lambertz en De Donnea uitgestuurd. Meteen was duidelijk dat het de drie koninklijke musketiers vooral om uitstel te doen was: de hete communautaire aardappel doorschuiven naar later, liefst tot na de verkiezingen van 2009. Iets wat premier Leterme ook goed uitkwam, maar het rapport van de drie was van zo’n ondraaglijke lichtheid dat iedereen met ietwat politiek doorzicht kon aanvoelen dat dit onverteerbaar zou zijn. Aan ‘de interpersoonlijke solidariteit’ – lees: de miljardentransfers, het arbeidsbeleid en de fiscaliteit – mag niet geraakt worden, klonk het in de nota van Langendries en co. Bovendien werd in de nota gepleit voor de oprichting van ‘een ander onderhandelingskader’ om de problematiek van B-H-V op te lossen. Onvoorstelbaar eigenlijk dat de CD&V het rapport zo positief onthaalde. Het kartel stond op springen.

En toen, toen kwam Didier Reynders op de proppen. Die schoot elke illusie met betrekking tot een geloofwaardige dialoog van gemeenschap tot gemeenschap aan diggelen. Ook hij eiste een ‘onderhandelde oplossing’ voor Brussel-Halle-Vilvoorde en deed er nog een flinke schep bovenop: ook de uitbreiding van Brussel en de benoeming van Franstalige burgemeesters die de taalwetten aan hun laarzen lappen, moeten op tafel komen. Ook in Franstalige kringen was niet iedereen blij met de provocatie. Bovendien leek het er op dat Reynders de scherven binnen het kartel had gelijmd. Maar voor de N-VA was de maat vol. Na vijftien maanden strompelen van de ene deadline naar het andere ultimatum was de rek er definitief uit. En dus zegde de partij afgelopen zondag – onder luid applaus van de partijmilitanten – het vertrouwen op in Di Rupo, Reynders en Milquet, en dus ook in de regering-Leterme.

Daarmee lag de bal terug in het kamp van CD&V. Vlaams minister-president Kris Peeters werd ’s avonds nog op pad gestuurd om de Franstaligen tot enige toegeeflijkheid te bewegen en aldus het zieltogende kartel te redden. En kijk, het partijbureau van CD&V pakte uit met een triomfantelijke mededeling dat de Franstaligen geen voorwaarden meer stelden en bijkomende garanties hadden gegeven dat de staatshervorming er echt komt… Kris Peeters tuinde er met open ogen in en verklaarde de dialoog weer voor geopend.

“Gratis cinema”

“Bijkomende garanties? Welke bijkomende garanties”, klinkt het schamper bij de Franstaligen. Die lachen het verhaal van Peeters weg als “goedkope cinema”. Schijntoegevingen, meer niet. Gebakken lucht. Wat een doffe ellende. Arm Vlaanderen, in strategie en onderhandelingskunst andermaal een maatje te klein voor de geslepen Franstaligen. Want wat is het resultaat van 15 maanden schaduwboksen? Niet alleen het kartel is uit elkaar gespeeld, maar ook de Vlaamse regering. De Vlaamse eensgezindheid en de unaniem goedgekeurde voorwaarden voor onderhandelingen liggen op het kerkhof. In de hoofdkwartieren van de Franstalige partijen werd de voorbije dagen ongetwijfeld feest gevierd. De Vlamingen zouden genoegen nemen met ‘borrelnootjes’, maar voor de Franstaligen mag het wat meer zijn: champagne en kaviaar!

CD&V met billen bloot

Ingewijden bij CD&V fluisteren dat de partijtop aanvankelijk bereid was de N-VA te volgen en dus te kiezen voor het kartel, maar dat Yves Leterme zijn veto heeft gesteld. Of, zoals we vorige keer al schreven: Leterme zit in de Wetstraat en hij wil er niet meer weg. Er zal veel volk voor nodig zijn om hem buiten te dragen.

Hoera, juicht Le Soir. “Nadat CD&V zoveel keren aan de schandpaal is genageld, moet de partij nu geprezen worden. Gisteren heeft ze haar rendez-vous met de geschiedenis gehad. Ze heeft haar verantwoordelijkheid genomen.” Verantwoordelijkheid nemen betekent in België dus uw verkiezingsbeloftes begraven en uw principes verloochenen, buigen voor de dictaten uit Wallonië. We hebben het al vaker gezegd en geschreven en dat wordt nu nog eens bevestigd: een Vlaming kan maar premier worden in dit land als hij bereid is om braaf aan het handje van de Franstaligen te lopen.

Omwille van zijn eigen macht en politieke carrière zet Leterme de toekomst van Vlaanderen en het lot van zijn partij op het spel. Wie zei ook weer dat Yves Leterme steeds meer op Guy Verhofstadt begint te lijken? De balans voor CD&V oogt catastrofaal: het electoraal winstgevende kartel is opgeblazen, minister-president Peeters werd het mijnenveld ingestuurd en is zijn Vlaamse maagdelijkheid kwijt. Leterme heeft geen Vlaamse meerderheid meer én geen geloofwaardigheid. Wie gelooft die mensen nog?

Dit land is ziek

Politicoloog Carl Devos bestempelde de fameuze ‘dialoog van gemeenschap tot gemeenschap’ vorige week nog als “comateuze gesprekken in een rammelende ambulance”. Treffende beeldspraak.

Ach, het gaat al lang niet meer om wat sommige intellectuele bobo’s en commentatoren smalend afdoen als Belgische “stammentwisten”, getuige de onwelriekende affaire aan de politietop. Zogenaamde canapébenoemingen, schriftvervalsing, geknoei met examens, vriendjespolitiek en twijfelachtige promoties. Minister Patrick Dewael kondigde sancties aan, maar kroop kwispelend terug in zijn hok nadat de Franstalige regeringspartijen ermee gedreigd hadden om zijn hoofd op het schavot te leggen als hun ‘chouchou’ politiebaas Fernand Koekelberg moest opstappen. “De chantage van de Franstaligen is ronduit decadent”, schrijft Carl Devos walgend. “Dit land is ziek.” (De Morgen, 19.09.08)

Eenzelfde geluid bij Eric Donckier (Het Belang van Limburg, 18.09.08): “Hoe is dat in godsnaam mogelijk? Straks weigeren de Franstaligen het ontslag van iemand omdat hij Franstalig is en weigeren de Vlaamse partijen het ontslag van iemand die Nederlandstalig is. In dat geval wordt de taal een alibi om vanalles en nog wat te doen, men kan dan toch niet ontslagen worden. Dit is te zot om los te lopen. In dat geval heeft dit land geen enkele zin meer en kunnen we maar beter meteen splitsen.”

Inderdaad. Dat is de enig mogelijke conclusie na 15 maanden communautaire stilstand en na de beschamende affaire bij de politie. Laten we er eindelijk mee ophouden. De Franstaligen willen geen staatshervorming. Zij willen dat alles in België bij het oude blijft. Maar in feite breken ze België af, dag na dag. Ons niet gelaten, dan moeten wij het niet doen. Soms kan politiek heel simpel zijn…

Bruno Valkeniers

'Als België niet meer werkt, ga dan uit elkaar'

Interview Politicoloog Carl Devos schat politieke toekomst somber in
 
-- (tijd) - Lange tijd was Carl Devos (UGent) de enige politicoloog die in het welslagen van de communautaire dialoog bleef geloven. Vandaag is hij minder optimistisch. 'Er moet een einde komen aan deze malaise. De Franstaligen zullen niet kunnen tegenhouden dat de Vlamingen het op een dag echt beu zijn. Ik zou dat een falen vinden van ons politiek systeem. Maar ik ben wel nuchter: op is op.'

'Ik heb mij vergist', geeft Carl Devos ootmoedig toe. Lange tijd bleef de Gentse politicoloog geloven dat moeilijk ook wel zou lukken. 'Niet het Belgische systeem heeft gefaald, want dat laat toe tot compromissen te komen. Als je de trucs maar toepast. Maar ik heb me vergist in de spelers. Ik weet het, er waren uitzonderlijke omstandigheden, zoals het arrest rond Brussel-Halle-Vilvoorde, de obsessie van het kartel om de macht van paars te breken, de politieke herverkaveling in Wallonië en het water tussen christendemocraten en liberalen dat uitzonderlijk diep was. De wind zat tegen. Maar het zijn vooral de protagonisten die er een potje van gemaakt hebben.'

Devos wijst op sms-cultuur in de Wetstraat, waarbij de spelers op het toneel de perslekken achterna hollen. Hij schetst de openlijke vijandigheden die het vertrouwen helemaal zoek maken. Het gebrek aan leiderschap ook. 'Zonder persoonlijk verwijt, maar dit was de eerste staatshervorming voor Yves Leterme. Hij wist niet hoe je zoiets aanpakt, en had ook de geloofwaardigheid niet. Wanneer het plot zo ingewikkeld is, heb je een regisseur met een ongecontesteerd gezag nodig, zoals Jean-Luc Dehaene of Guy Verhofstadt dat had. Maar de politieke spelletjes zijn nooit gestopt. Dat zal er op negen maanden van de deelstaatverkiezingen niet op verbeteren. Daarom geloof ik niet dat er voor juni 2009 nog een grote staatshervorming uit de bus komt.'

Vlaams minister-president Kris Peeters gelooft er nochtans wel in.

Carl Devos: 'Dat siert hem. Maar persoonlijk ben ik niet gerust op die 'garanties' van de Franstaligen. Over enkele weken loopt het belangenconflict over BHV af. Als de Franstaligen menen wat ze zeggen, kunnen de Vlamingen BHV splitsen, en zal de federale regering dat overleven. Sorry, dat geloof ik niet. Ik vermoed dat er een akkoord is dat de Franstaligen opnieuw een belangenconflict zullen inroepen, om BHV zo over de verkiezingen van juni 2009 te tillen.'

De N-VA heeft dus gelijk dat de garanties gebakken lucht zijn.

Devos: 'Natuurlijk. Ik kan me niet inbeelden dat Didier Reynders (MR) en Olivier Maingain (FDF) over enkele weken voor de Waalse camera's zullen verklaren dat de Vlamingen BHV mogen splitsen en dat ze dat niet zullen stoppen. Tegen dan is men alweer vergeten dat de federale regering er deze week bijna gelegen had. Dan is het business as usual en zit het spel op de wagen. Peeters zal BHV tegen juni 2009 dus niet gesplitst krijgen. Hij zal toegevingen moeten doen.'

Komt er, nu de N-VA is afgevoerd, niet net wat ademruimte aan de onderhandelingstafel?

Devos: 'Absoluut. Maar het nadeel is dat CD&V de hele tijd achterom zal kijken. In die partij zullen er mensen zijn die bij elk compromis bang zullen zitten pieren naar de reactie van de N-VA. De schaduw van de N-VA zal voortdurend over die onderhandelingstafel hangen.'

In slechte papieren

Betaalt CD&V het einde van het kartel cash bij de volgende verkiezingen?

Devos: 'Als Peeters nu slaagt in het onmogelijke, is hij de volksheld. Dan valt de bolwassing nog mee. Maar ik geloof dus niet in dat scenario. Als BHV niet gesplitst is, er geen 'vette vis' op tafel ligt en het kartel aan diggelen ligt, dan zit CD&V in heel slechte papieren om volgend jaar naar de kiezer te trekken.'

Is de crisis compleet binnen CD&V?

Devos: 'De achterban is niet bijzonder tevreden met de gang van zaken. De geruchten gaan dat de meerderheid van de fractie de dialoog wilde stopzetten om het kartel te redden, maar dat Leterme geëist heeft dat hij zijn premierschap kon voortzetten.'

'Ik begrijp ook niet helemaal wat CD&V bezield heeft. Ze wisten weken op voorhand wat de uitslag van het N-VA-congres kon zijn. Pas als dat congres voorbij was, hebben ze de Franstaligen om garanties gevraagd. Ze hadden toch wel kunnen weten dat ze voor zondagmiddag iets moesten hebben om de N-VA te vermurwen. Hetzelfde met de affaire-Koekelberg (de in opspraak gebrachte topman van de federale politie, red.). Ze wisten al maanden dat het rapport van het Comité P eraan kwam, en dat het uren ver stonk. Ze hadden dat toch vooraf kunnen blokkeren: Koekelberg wegpromoveren, de twee vrouwen degraderen, iedereen handen af van minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael en gewoon voort regeren. Maar nee. Ook daar laten ze zich weer op sleeptouw nemen. Het traditionele conflictmanagement laat het volledig afweten.'

Leterme heeft gekozen voor het staatsmanschap, met alle kritiek van dien over woordbreuk en hypocrisie. Maar had hij dat niet gedaan, dan was hij degene geweest die het land in de chaos zou hebben gestort. Het is nooit goed.

Devos: 'Dat is het grote probleem: ze kunnen geen kant meer op. Je voelt dat ook bij de publieke opinie. De mensen zeggen: ze moeten stoppen met ruziemaken en het land besturen. Maar tegelijk willen ze dat Vlaanderen het been stijf houdt en dat er een grote staatshervorming komt. Dat kan dus niet.'

Op de Wetstraatwatchers na heeft België collectief afgehaakt. Veel mensen zeggen: deze politieke klasse is tot over haar oren verbrand. Afvoeren dus.

Devos: 'Ja, maar zo simpel is het niet. Het ligt wel aan de politici, maar niet aan Bart Somers of Yves Leterme of Bart De Wever persoonlijk. Deze generatie politici is groot geworden in een land dat grotendeels gefederaliseerd is. De vorige generaties moesten nog op Belgisch niveau kijken als ze iets wilden organiseren. Ze hadden netwerken over de taalgrens. Het is dus wel hun schuld, maar vervang ze door anderen, en die zullen net hetzelfde doen. De omstandigheden blijven dezelfde.'

Dan komt het nooit meer goed. Wie zal er nog eens over een federale regering willen onderhandelen?

Devos: 'Ik geloof toch dat een grote crisis ook een kantelmoment kan zijn. Het zou wel eens kunnen dat, zoals na Zwarte Zondag in 1991, men bang wordt van de volksafkeer. Politici zijn daar niet ongevoelig voor. Ze beginnen er schade onder te leiden. Al was het maar omdat Jean-Marie Dedecker ondertussen slapend rijk wordt.'

Hoe groot is de schrik voor Lijst Dedecker?

Devos: 'De 10 à 12 procent die LDD haalt in de peilingen, zal van ergens moeten komen. Maar dat gezegd zijnde, is de dreiging van Dedecker niet groot genoeg. Het zelfdisciplinerende effect van het Vlaams Blok destijds was veel groter. Met het Blok waren we de schande van Europa. Dat noopte politici er nog meer toe hun manieren te houden.'

Het Vlaams Blok ontstond na de Egmontcrisis, de Volksunie spatte uiteen over het Lambertmontakkoord. Is dit een vergelijkbaar scenario, waarbij de Vlaamse beweging zich op zichzelf terugplooit en verhardt?

Devos: 'Ja, het Vlaams front springt altijd in het licht van toegevingen. Dan slaan de 'zuiveren' de deur dicht. Dat is niet goed voor het Vlaamse politieke landschap. Nog een extreme partij die zich aan de kant zet. Na het Vlaams Belang en LDD, die ook niet bereid is compromissen te maken, weer zoveel stemmen die je eruit knipt. De politieke basis die nog meespeelt in Vlaanderen wordt dus erg smal. Het gevaar is dat je telkens met dezelfde partijen in de regering moet, en iedereen het gevoel krijgt dat het allemaal één grijze brij wordt.'

Als er een van de drie grote niet meedoet, heb je in het federale parlement geen meerderheid meer aan Vlaamse kant. Een situatie waar Leterme nu willens nillens in gewrongen zit.

Devos: 'Ondertussen laat ook Kris Peeters uitschijnen dat hij daar niet mee kan leven. Maar wat kan Leterme doen? Hij kan de sp.a vragen in de regering te stappen, maar die zal hem nooit depanneren. Dus Leterme kan niet anders dan tegen de kiezers zeggen: het is dit, of de regering laten vallen. Met nieuwe verkiezingen, opnieuw maanden onderhandelen, en dat in woelige economische tijden. Ik denk dat de Vlamingen wel beseffen dat dat ook geen optie is.'

'Ik zie deze regering nooit 2011 halen, ik denk dat ze zal vallen in de aanloop naar de verkiezingen van 2009. Ik hoop dat BHV dan opgelost is, zodat we op zijn minst fatsoenlijke verkiezingen kunnen organiseren. En zo niet, zijn er mensen die zich in werkgroepen kunnen buigen over de vraag hoe we alle procedurele belemmeringen kunnen omzeilen. Het belangrijkste is dat je een breukmoment krijgt waarna er een grote staatshervorming komt.'

Separatisme

'Laat ons eerlijk zijn: die grote staatshervorming komt er niet meer voor 2009. Daar zal CD&V zich bij moeten neerleggen. Je zou een denkploeg kunnen proberen op te richten, ver weg van de media, die geen staatshervorming uittekent, maar wel nadenkt over hoe het verder moet met dit land. Met de boodschap: na 2009 komt die grote staatshervorming er, of het is gedaan. Ik ben geen voorstander van het separatisme, maar het is het een of het ander. Ik heb geen zin om nog langer te leven in een land waar een minister van een topambtenaar - Koekelberg - moet aanblijven omdat hij tot een bepaalde taalrol behoort. Waar alles wat ter sprake komt, communautair is. Dat is voor mij geen ideologie meer, maar puur pragmatisme. Als het echt niet meer werkt, ga dan uit elkaar. Dan moeten we met een aantal mensen maar eens bestuderen hoe je dat doet, een land splitsen. Dan kunnen we bellen naar Europa om te vragen of ze kunnen langskomen voor het statuut van Brussel. Het zou nooit gezien zijn voor een kernlidstaat van Europa, maar het is niet onmogelijk.'

'Ergens moet er een einde komen aan deze malaise. De Franstaligen zullen niet kunnen tegenhouden dat de Vlamingen het op een dag echt beu zijn. Ik zou dat een falen vinden van ons politiek systeem. Maar ik ben wel nuchter: op is op.'

Ine RENSON

© 2008 Mediafin
.

Knack interviewt Wilfried Martens die weer eens een zaag spant over zijn eigen geweldige prestaties en de formidabele partij die de CVP was, ook al heet ze nu anders. Een fragment :

Volgens Bart De Wever wordt men in België een staatsman door zijn principes in de koelkast te stoppen. Voelt u zich aangesproken?

WILFRIED MARTENS: Niet rechtstreeks, nee. (fijntjes) Maar ik wil wel graag tegen mijn­heer De We­ver zeggen dat het dankzij die staatslieden is dat wij vandaag een Vlaams par­le­ment hebben en een Vlaamse regering. Dat Vlaanderen vandaag is wat het is, hebben wij toch maar mooi te dan­ken aan al die mensen die volgens De Wever hun principes hebben verraden. Ik hoop dat deze generatie politici dat proces zal kunnen voltooien.

***

Wilfried Martens heeft jaren geleden zijn ogen laten opereren met laserstralen en voorheen werden zijn hartkleppen vervangen.  Gelukkig zijn die ingrepen goed verlopen, goed verlopen, goed verlopen, goed verlopen (de plaat hapert, het is ook een versleten liedje)  en wij wensen de oud-premier natuurlijk nog een lang leven toe.  Waarom niet, wij wensen iedereen een gezond en gelukkig bestaan toe op deze aardkloot. (Behalve zij die opzettelijk andere mensen het leven ontnemen en dieren martelen, daar hebben we  aparte wenskaarten voor).

Dat Vlaanderen een eigen parlement bezit en een Vlaamse Sinterklaasregering zonder fiscale bevoegdheden, is een door de tijdsomstandigheden afgedwongen realisatie, tot stand gekomen  uit electorale schrik voor grote verliezen van de CVP en een aanwassende VU. In ruil hebben de Vlamingen zich grondwettelijk laten vastgrendelen en hun meerderheid gracieus opgeofferd voor wat toen culturele autonomie heette en zich ontwikkeld heeft tot de huidige onhoudbare toestand.

Martens is het soort mens dat zelfs een nederlaag weet voor te stellen als een triomf, want hij heeft er aan deelgenomen.  Iedereen die door de hand van Martens werd aangeraakt, is een begenadigd persoon geworden ... een beetje kwakzalversmentaliteit en veel zelfinbeelding.

Martens is van een radicale Vlaamsgezinde, die opriep tot de revolutie ten tijde van de Wereldtentoonstelling in 1958, geëvolueerd tot een vriend van de monarchie en een vaste waarde voor het eeuwige behoud van de belgische natie.  Die man durft wel Bart Dewever op de vingers tikken maar tegen de behoeders van de Vlaamse Onafhankelijkheid zwijgt hij, zoals het een tjeef past. Dat is een taboe-onderwerp.

Elke stap  die wij met Vlaanderen voorwaarts zetten, wordt dik betaald en Vlaams-radicalen, echten of vermeenden, worden enkel geduld als ze bijdragen tot het behoud van de politieke macht.  Helaas zijn er na het débâcle van de Volksunie steeds anderen die zichzelf overschatten en menen tegen het establishment op te kunnen.

Dit moesten wij nog even kwijt en nu bereiden we ons voor op het aanstaande CD&V congres dat de eenheid van de partij en van het land zal bewerkstelligen. 

Waarom geen nieuwe naam ?  CVP klinkt goed en vertrouwd.

Savat

Wij kennen het begrip X-Factor. Het doet denken aan Max Factor en het komt dan ook  uit de wereld van glitter, glamour, tijdelijk succes, ijdelheden en het wordt toegekend aan meestal non-talenten die er appetijtelijk en vriendelijk uitzien.  Ideale schoonzonen, lieftallige schoondochters die nooit tegenspreken en met grote ogen van bewondering om zich heen kijken wat er mee te grissen valt.  Ik geloof dat de term X-factor voor het eerst in zwang is gekomen in Vlaanderen bij Idool 2003 van VTM en gelanceerd werd door het niet onaardige meisje  met verschrikkelijk lange benen en een snuitje dat naar liefde en bescherming hunkerde, een type allemansvriendinnetje, tot spijt van de echte partner, Nina de Man.

Een mooi begin

Helaas, terug naar de politiek, weg uit het speelhoekje met Barbie.

Christian Peeters, niet-verkozen Minister-president van Vlaanderen heeft een hoge X-factor : hij speelt beminnelijkheid, is rad van tong, lacht vriendelijk, onderneemt schaarse pogingen tot olijkheid en houdt het hoofd vaak schuin, hét partijkenmerk bij uitstek. Behalve bij Eyskens, die staart altijd de hemel in, waar hij eerlang  de plaats van god zal innemen.

Tot hiertoe niets nieuws.  Gisteren schreef onze lezer en reageerder Pol in enkele korte, droge zinnen een grote waarheid :

Het is een godsgeschenk dat Peeters zich, door de omstandigheden gedwongen, nu al moet bloot geven. Zo zal hij hopelijk zelfs de goedgelovigen in juni 2009 niet kunnen bedriegen zoals Leterme deed.

Dat is inderdaad de nagel op de kop : Leterme genoot bij velen in Vlaanderen een gunstige reputatie.  Hij had zijn Sinterklaasregering ambtelijk behoorlijk geleid en  hij leek geen windhaan die naast zijn schoenen liep van pretentie.  In vergelijking tot de liegende fantast, Guynokkio, was Leterme een verademening voor vele burgers. De populaire, bescheiden en bekwame dorpsnotaris.

Hij overtuigde, na enkele afgewezen aanzoeken, een collega-notaris uit een aanpalende gemeente, ene Bourgeois, om samen een kantoor op  te zetten en Vlaanderen  te veroveren. De leeuwenvlaggen wapperden, de zege was groot en er traden een aantal nieuwe vennoten op de voorgrond onderwie de ambitieuze Bart Dewever, een éénmans-vedette en de glimlachende Kris Peeters.

Het kronkelpad, Ambitie geheten

De miserie is begonnen toen de leider Leterme in contact kwam met de Bruxellois en de Wallons.  Leterme schoof, zoals hij dat in de Vlaamse regering gewend was, zijn programmaboekje van 84 pagina's saaie notaristeksten op de coalitietafel en ... dat was het begin van een politieke crisis die vermoedelijk veel ingrijpender zal blijken te zijn dan deze van de koningskwestie na WO II. Tevens nam ook de transformatie van Yves Leterme in Nonkel Kruk een aanvang.

Christian Peeters heeft meer geloof in het eigen kunnen, maar tegelijk minder politieke ervaring. Hij is slechts vier jaar actief,  en is zijn politieke carrière gestart als partij-benoemde zonder het ingangsexamen van de verkiezingen afgelegd te hebben. Een beetje zoals de dames bij de federale politie. 

Peeters neemt zichzelf erg au serieux, daar is niks mis mee, dat heeft hij trouwens gemeen met zijn voorganger, die ook de indruk wekte op alles een antwoord te hebben en elk probleem in een handomdraai weg te glimlachen. Hoedt u, dames en heren, voor de mensen die ingewikkelde vraagstukken met grappige korte zinnetjes herleiden tot niemendalletjes, zoals vijf minuten politieke moed.

Zijn de Walen plots bereid aan deze neofiet een politieke triomf te gunnen door hun eigen hongerdood tegemoet te gaan ?  Volgen zij blindelings op het het kronkelige der ambitie de Vlaamse minister-president ?

8 oktober :  het begin van het einde

Het parcours dat de CD&V Peeters laat afleggen, vermoedelijk op zijn eigen aandringen als overmoedig jongetje, verloopt van bij de aanvang identiek aan dat van Leterme.  Die zit zich nu elke dag te overleven als Nonkel Kruk, de grote afwezige.

Op 8 oktober gaan  de onderhandelingen van de laatste kans van start. Geflankeerd door liberale partners, die hebben afgesproken met hun Waalse geestgenoten dat er voor de verkiezingen geen noemenswaardige cadeaus zullen gedaan worden aan de voorstanders van meer autonomie en aan de andere kant onwillige socialisten, die lak hebben aan communautaire onderwerpen.

Wie aan de Franstalige overzijde plaatsneemt, is voor ons niet zo belangrijk : die dames en heren zijn in de eerste plaats bezig met hun interne stammentwisten voor de verovering of het behoud van de plaatselijke macht en die zal niet gegrepen worden door iemand die toegevingen doet aan de man met een hoge X-factor uit Vlaanderen.

Savat

CD&V-parlementsleden geven partijtop de volle laag

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=G3120PFT9

'Een onhoudbare situatie.' 'Een vreselijk scenario.' 'We gaan een pandoering krijgen.' De CD&V-parlementsleden zijn volledig van de kaart. De kamerleden en senatoren toonden zich gisteren zeer sceptisch over de keuzes van de partijtop.

@ Het Nieuwsblad

In het vredige Islamabad in  Prachtland Pakistan is mevrouw op zoek op de parking naar de auto met haar man. Pakistan is een modern land, dat vrouwen toelaat  mee te  rijden met de auto.

Patatten in de lucht

@ www.geenstijl.nl

 Na het geweldige Kassucces  "De Splitsers"

Het vervolg : "Mijne Chou speelt met mijn voeten"

Binnenkort in uw omgeving

Wij van Angeltjes weten weinig van sport.  Bij de Olympische Spelen hadden wij weliswaar een rechtstreekse reporter in Peking maar dat was veeleer om mooie plaatjes te tonen van fraaigevormde spierendames met een overwinningsglans op het gelaat.  En om te spioneren wat de overtalrijke VRT-bende ginder zat uit te vreten.  Weinig, althans wat betreft het journalistenwerk.  Zo hoort het bij een Overbodige Openbare Onvlaamse Omroep.

Er was ook iets met voetbal dit jaar herinneren we ons en elke match werd ingeleid met een Eed aan de Verdraagzaamheid of een Ode tegen het Racisme, een ABC van het Sportieve Gedrag en vooral een Blinddoek ten Bewijze van Politiek-Correct mekaar in het kruis tasten.  De nationale hymnes werden nauwelijks getolereerd en het waren alleen de Serviërs die hun vaderlands lied meebrulden, al de andere voetballers keken beschaamd naar de groene mat.  Zo hoort het : Wèg met ons, en zeker Wèg met onze identiteit.

Wij op de redactie waren onder de indruk, alhoewel we van sport niet veel kennen en de buitenspelval nooit zullen noch willen begrijpen. In de politiek is het allemaal veel simpeler, daar zijn geen regels, noch fatsoen. Onze stijl. Het was opmerkelijk, dat de vele stampen, slagen en het mekaar onderuithalen in het voetbal  gepaard gingen met achteraf een schouderklop of mekaar rechttrekken.Er werd ontzettend veel gespuwd en gesist, maar dat behoort tot de geplogenheden, volgens onze expert Pino.  Svenneke Gatz van de liberalen speelde niet mee, want die deelt vooral kopstoten uit als de uitslag hem niet aanstaat. Achteraf betuigt hij op zijn allochtoons veel spijt en de zaak is voorbij.

Intussen ligt heel die anti-racistische bedoening enige tijd achter ons en is men op sportief vlak overgegaan tot "de orde van de dag".  Een afschuwelijke gemeenplaats waar wij behoorlijk pissig van worden.

Bij onze Nederlandse collega's van Het Vrije Volk, alweer een favoriet, staan een aantal fragmenten geschreven door voetbalfans. We zeggen er niet te veel over, want het is onze zaak niet.

Gaat u, leest u en verbaast u.  Als het te ver gaat, sturen we Sven Gatz even langs, het zal rap gedaan zijn met die gore praat.

http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=7004

Ray

23.09.2008 15.23u - De Waalse journalisten geven vandaag uitgebreid hun mening over de recente ontwikkelingen op regeringsgebied. De teneur is overal dezelfde: CD&V wordt eerst gefeliciteerd met zijn loyale houding tegenover de Belgische staat en de Franstaligen, maar nadien wordt het proces van de christendemocraten onverbiddelijk gemaakt.

“Nadat CD&V zoveel keren aan de schandpaal is genageld, moet de partij nu geprezen worden (…) Ze heeft haar verantwoordelijkheid genomen en de band met de N-VA doorgeknipt, zelfs al is die breuk er tegen haar wil gekomen,” gaat Béatrice Delvaux, hoofdredactrice van Le Soir, van start. “Maar,” klinkt het iets verder, “dit alles is gebeurd zonder glorie. De CD&V werd gedwongen door de omstandigheden. Het is momenteel een erg verzwakte partij, zonder strategie en ruggengraat en zonder Vlaamse meerderheid in de Kamer die aan het roer staat van het land en van de communautaire onderhandelingen.” Ze vindt eveneens dat “de Vlaamse democratie in uitstekende gezondheid verkeert,” omdat de Open VLD en de SP.A het ontslag eisten van Geert Bourgeois, en omdat “de Vlaamse pers haar verantwoordelijkheid heeft genomen,” door kritisch te berichten over CD&V.

Verderop in dezelfde krant lezen we een gelijkaardige analyse: “De CD&V heeft nog niets bereikt op institutioneel gebied en BHV is nog steeds niet gesplitst (…) Sinds 10 juni 2007 heeft Yves Leterme tweemaal ontslag moeten nemen als formateur en heeft hij moeten aanvaarden dat de institutionele dialoog zich afspeelt buiten de regering, waar hij nota bene aan het hoofd van staat. Erg slechte punten voor de CD&V en Leterme, 15 maanden na zijn verkiezingsoverwinning.” Ook politiek analist van Le Soir, Charles Bricman, is verheugd dat de CD&V “partij heeft gekozen voor het kamp van de realisten en de staatsmannen.”

Ook de journalisten van La Libre Belgique houden er dezelfde mening op na: “We zijn best wel tevreden met de recente ontwikkelingen. We vinden het positief dat de CD&V voor één keer een verantwoordelijke daad heeft gesteld,” zo luidt het. Maar nadien krijgen de partij en haar kopstukken een fikse veeg uit de pan: “Het valt ten zeerste te betwijfelen of de Vlaamse kiezer nog in de CD&V gelooft. Het is tenslotte een partij die de politiek meer verlamt dan nieuw leven inblaast. Haar communautaire geloofwaardigheid is ze al kwijt, en ook op socio-economisch gebied zit ze in moeilijkheden. Wat blijft er dan nog over? Mannen zoals Kris Peeters en Yves Leterme, die hun zwakheden en beperkingen hebben getoond.”

Christian Carpentier van La Dernière Heure wist dat het kartel en bijhorende staatshervorming van begin af aan gedoemd waren te mislukken: “Het kartel is niet gestorven op 22 september 2008. Haar aftakeling is begonnen op 10 juni 2007, de dag van de federale verkiezingen.”

Deze commentaren tonen aan dat de Franstaligen in hun opzet geslaagd zijn. Yves Leterme en zijn CD&V hebben zich gewillig voor hun kar laten spannen, met als resultaat een regering met een minderheid aan Vlaamse kant. Na 15 maanden van ‘onderhandelen’ heeft Leterme geen stap vooruitgang geboekt. Integendeel, het zijn de Franstaligen die nu meer dan ooit aan het langste eind trekken.

@ VB

Brussel, de fiere hoofdstad van het land B (helaas ook van Vlaanderen) en van Nazi-Europa heeft een nieuw recordje op het criminele actief !  Proficiat en persoonlijke felicitaties aan het hoofd van de politie, de alcoholburgemeester Beulemans en zijn onderdanige hoofdcommissaris.

Brussel, Europese hoofdstad van de inbraken

We weten het intussen, al wie over kleine multiculturele  incidentjes de mond opent, is een racist.  Gekwetst of dood, dat zijn onvermijdelijke gevolgen van de diversiteit en niemand leeft eeuwig. Zeker geen onschuldige zonder identiteit.

Het spijt ons, dierbare struisvogels, wij  blijven waarschuwen en aarzelen niet om   kritiek uit te  oefenen op de menigvuldige, ontelbare, hinderlijke, oneervolle, smadelijke, ontoelaatbare en ingrijpende gevolgen op onze samenleving en onze mensen omwille van gedragingen die niet stroken met onze beschaving.

Dat was weer een ingewikkelde, lange zin om onszelf wit te wassen, wat de dag van vandaag zeer inpopulair is. Wit is slecht.  Behalve als je premier bent van het land B, dan is bleek zijn een voorwaarde.

Leest u  even onderstaand verhaal dat zich afspeelt bei uns in Deutschland aber, dat twee Nederlandse medemensen het leven kostte. 

Niets aan de hand, doorlopen, ies gevolg van koeltoer.  Schnell, schnell ...

Dodelijke crash na eerwraak

Bij CD&V kan men best steeds uitgaan van een vermoeden van hypocrisie. Ook deze keer konden de tjeven hun CVP-streken niet laten. Ze hielden de Vlamingen voor dat er heus wel “garanties” waren gegeven door de Franstalige partijen, maar alras werd hun schijnheiligheid doorprikt. Nota bene door diezelfde partijen. .  Kris Peeters zal nu dus - na 15 maanden van mislukkingen - het zoveelste communautair rondje draaien, wellicht in de hoop dat hij toch een paar borrelnootjes aan de kiezer kan voorschotelen. Wel bekome het hem op 7 juni . . Yves Leterme zakt zo mogelijk nog dieper. Op federaal vlak strompelt hij verder, met aan Vlaamse kant zelfs een minderheid in de Kamer. Die man kan zo diep kruipen dat zelfs een speleoloog er niet kan aan tippen. Wel bekome het hem op 7 juni. . Het Vlaams Belang is alleszins de morele winnaar in heel dit verhaal: ons gelijk is bewezen, alleen gesprekken over de boedelscheiding hebben nog zin. Filip de Man Federaal Volksvertgenwoordiger

Geplukt uit de reacties :

Officiële mededeling : De Regering heeft vandaag medegedeeld, dat het Landsymbool wordt vervangen door een condoom. Dit, omdat het meer weergeeft waar de Belgische politiek voor staat. Een condoom staat inflatie toe, stopt productie, vernietigt de volgende generatie, voorkomt een hoop gelul en... geeft u een gevoel van veiligheid terwijl u in feite genaaid wordt! 23-09-2008, 12:56 geschreven door stradi

En iedereen goed geslapen ? 

Het was me wel een ontwaken : grijze belgische lucht met betraande wolken. De bomen rilden niet, stram  van de kilte stond hun stam.  In de tuin kreunde onze hovenier, Koarele Van de Woestijne, een godvruchtig man die elke afgevallen appel streelt als ware het een engeltje dat uit de hemel getuimeld was. Op vraag van mijn gade -een achter-achterkleindochter van de ongetrouwde Florence Nightingale die aan de Krim een ongewenste pikuur heeft ontvangen -  weende Koarele, dat hij een Kopstoot had gekregen van de specialist in die discipline, Svenneke Gatz, met het hoofd dat géén linker-noch rechterkant heeft maar uitsluitend uit één middenstuk bestaat. In een surrealistisch land is ontwaken niet steeds een pretje. Na een verkwikkende slaap wordt men wakker in een nachtmerrie .  En dan onthouden we u  details uit de persoonlijke sfeer.

En dit alles omdat het Loze Vissertje  ontdekt heeft dat er aan zijn haakje niets vasthing ... Zijn er nog zekerheden in dit leven ? Wij zouden zeggen van wel : le nouveau CVP est à nouveau arrivé, meer zelfs, de CVP is nooit weggeweest. Maar niet iedereen wist dat.

Sommigen beleefden een oranje droom met geel-zwarte strik maar die is nu voorbij en de ontwaakte slapers staan aan de zijlijn.  Kijk, ze wrijven de oogjes uit en ze stampen van kwadigheid op de grond met hun leren laarsjes en ze loeren in hun lege knapzakje  en ik hoor ze mompelen van dire-domme-dere. Nu zullen ze wel op zoek gaan naar het mooie Molenarinnetje, het vrouwtje van Lex, dat hen zal moeten troosten.

Het wordt tijd voor een nieuw liedje, een andere fijne illusie.  Het leven is tenslotte een grote reis, een avontuur door berg en dal op een Hoge Gele Wagen ... Kom op, we vergeten onze vorige misstap. 

Savat