Het was aangekondigd dat de Marokkaanse bendes vandaag de witte Anderlechtsupporters zouden "pakken" en aangezien de politie op de hoogte was, dachten we dat er nauwelijks iets zou gebeuren.

Helaas, op dit moment schijnt er zich een kleine veldslag af te spelen in de Brusselse randgemeente Anderlecht, waarbij de lokale politie, bijgestaan door de federale, de twee groepen uit mekaar kan houden maar wel zelf het mikpunt wordt van aanvallen. Paarden, honden, waterkanon zijn ingezet.

Na alles wat zich de voorbije maanden voorgedaan heeft in Anderlecht, is dit het eerste salvo van wat zich in de toekomst nog herhaaldelijk zal voordoen.  Een racistische opstand, wij kunnen dit niet anders noemen. Een aantal ministers, de Brusselse procureur, de burgemeester en nog wat van dat hoge volk zitten gewichtig bij mekaar om "maatregelen" uit te werken. De pompiers die de brand hebben aangestoken, zitten  gezellig bijeen om te bespreken hoe ze niet zullen blussen.

De politie-agenten  die nu aan het vechten zijn, zullen blij zijn te horen dat er vergaderd wordt.  Vorige week werd een politie- patroelje per combi aangevallen door het tuig.  De agenten waren voordien beschoten met een luchtkarabijn.  Uiteindelijk konden enkele daders voorgeleid worden.  Diezelfde dag nog werden ze terug vrijgelaten door het parket.  Niemand van de ministrabele aanwezigen op de paniekvergadering zal er aan denken, om de procureur te vragen waarom hij en zijn personeel elke verdachte kleurling onmiddellijk  de vrijheid schenkt.  In de politiek-correcte wereld worden enkel tendentieuze vragen  gesteld.  Bij voorkeur aan rechts.  Zichzelf in vraag stellen is niet toegelaten.

De eigen bevolking in Vlaanderen en in het bedreigde Anderlecht heeft recht op bescherming.  Dat moet niet gevraagd worden, dat is een evidentie in een normale staat. De opstandige bendes zijn verantwoordelijk voor wat nu aan het gebeuren is, we weten helemaal niet wat de "witte supporters" in dit beschamende spektakel uitrichten. 

De échte verantwoordelijken die onze steden en gemeentes herleiden tot slagvelden waar de stadsguerillero's zich uitleven, zijn de politici van de opeenvolgende regeringen die nochtans duidelijk gewaarschuwd werden en worden.  Waar gaan wij heen ?




Ray

Als Ben Crabbé voor enkele jaren een vraag las in Blokken over Bart Kaëll, dan volgde er gegarandeerd een of andere melige opmerking over Bart's homoseksualiteit of werd er geringschattend gedaan over zijn  artistieke prestaties. Het politiek-correcte handelen stond nog niet helemaal op punt.

Gisteren was er weer een Bart Kaëllvraag in Blokken en wij hebben vruchteloos gewacht op de een of andere misplaatste opmerking van de presentator.  Bijna met enig ontzag in de stem had de kleine Witte van Tienen het over de zanger die al 25 jaar carrière achter de rug heeft... Het is niet alleen verboden een al dan niet misplaatste grap te vertellen over homoseksuelen, er moet ook respect betoond worden. Kaëll kan er maar goed bij varen.  Tussen haakjes : Ben Crabbé is een van die linkse figuren die zich laat betalen door de VRT middels een constructie die er op gericht is, de zware fiscale en sociale bijdragen te omzeilen.   Hij is niet bij Woestijnvis maar heeft een eigen bedrijf "de Mensen". Links wil niet zeggen, dat men financieel-solidair moet zijn met de werkende onnozelaars, nietwaar.

Ook bij de Standaard/le Standard blijft het tot op vandaag moeilijk om de consequenties van het poco-gedrag juist toe te passen.  Onder de rubriek "Beroemd en Bizar" roddelt de kwaliteitskrant over het vreemdgaan van  de Amerikaanse actrice Judy Foster, die haar vaste vriendin bedrogen heeft met een andere vrouw. 

Sedert wanneer mag men lesbiennes "bizar" noemen ?





Fats (uw culturele, triseksuele reporter)

Zonet gelezen bij de 0000 :

"Het is belangrijk om soms eens achterom te denken, voor je verder gaat", zegt Jim Kerr van Simple Minds. De succesvolle popgroep bestaat 30 jaar. "Ik hou van België en de Belgen", besluit hij.

Daarom ben je dan ook een Simple Mind, die in staat is om "achterom te denken".
De 0000-redacteur van dienst zal het wel niet begrijpen en zo hoort dat.

Sommigen noemen onze onvervaarde Buza-minister, de weledele Napoleon, al eens schertsend De Klucht.  Dit vinden wij op het randje, want eerlijk gezegd, lachen met politici is gemakkelijk, er mee wenen zou meer in overeenstemming zijn met de gevoelens die zij oproepen en de daden die zij stellen.

Terwijl in het gezellige Schandland de ministers zich samen onledig houden op een studiedag over de economie, vertoeft Napoleon in China in gezelschap van de onderburgemeester van Peking. Als de Chinezen er niet onderuit kunnen of in iets geen zin hebben, dan sturen ze meestal een ondergeschikte : er zijn er genoeg.  De reputatie van de burgemeester van Berlare gekend zijnde tot in de verste uithoeken van deze weireld, hebben de Chinezen het zekere voor het onzekere gekozen :  laat die kleine belg maar schreeuwen tegen een ambtenaar.  En dat ijzeren gedrocht wordt binnen enkele jaren afgebroken en bij de schroot gegooid.

Maar wat verklaart onze Napoleon achteraf, de kleine sluwe met het verdorven karakter ?  "Wij moeten de Openingsceremonie niet boycotten, laten we de Keuning naar Peking sturen..."  Op zo'n moment transformeert Napoleon zich tot De Klucht.

Het is een publiek geheim dat het niet botert tussen de Gucht en Albert.  Dat was zelfs te zien bij het laatste koniklijk bezoek aan China in 2006 toen de Gucht met zijn vrouw in Xiang de twee enige officiële bezoekers waren die afdaalden in de greppels om van dichtbij het terra-cottaleger te bekijken.  Dit was absoluut tegen het protocol in, want als de keuning niet naar beneden ging, werd niemand geacht op zijn eentje te gaan.  Later, toen Albert zich tot de pers richtte over een of ander akkefietje, vermeldde hij terloops : "Misschien denkt mijn minister van Buitenlandse Zaken er anders over ..."  Iedereen glimlachte of glunderde, Napoleon en zijn halve trouwboek keken alsof ze in volle openbaarheid betrapt waren op intieme handelingen.

Het zou wel eens kunnen dat deze episode aangegrepen wordt door de rancuneuze Napoleon om de keuning op te zadelen met een meer dan vervelende en vermoeiende opgave. Hij heeft helemaal niet de gewoonte om wat dan ook te overleggen imet de regering of de premier : Buza is een monpoliespel waarvan de pionnen enkel verschoven worden door de unieke van Berlare.  Nonkel Kruk keurt achteraf alles goed. Nu gaat het echter zeer ver : de keuning wordt bijna als een mestkever behandeld.  Bij ons moet hij echter niet komen aanleunen.

De vriendjes die dit land bij mekaar moeten houden, zijn als  de verroeste moeren op het autokerkhof : enkele tikken en alles zakt in mekaar.

Savat

"Onze regering is bij mekaar : de ministers van het Schandland zijn in beraad".

De burgers kijken en luisteren angstvallig toe en in veler blikken ontwaart men hoop.  Heilige Nonkel Kruk, Sainte Joëlle, Onsterfelijke Didier, Patrones van de Vakbonden Sinte Inge, allen zijn ze er, zelfs het Rode  Vergif Madame Onkelinx, om te praten over de economie, de sociale toestand, de leeggegraaide schatkist en de hoop dat het morgen vooral beter moge gaan.  En die hoop zal vervuld worden, want als het nog slechter wordt, dan zitten we aan een volksopstand. Alleen Napoleon ontbreekt : die is een cadeau van 5 miljoen euri gaan overhandigen  aan het democratische China en hij werd ontvangen door de onderburgemeester van Peking.  Als daar maar geen oorlog van komt.

De 0000 opent tegenwoordig alle nieuwsuitzendingen met de prijs van benzine, diesel en olie. En professioneel zoals men aan de Reyerslaan is, wordt er een stukje omheen dat onzalige nieuwsonderdeel gebreid : een filmpje van een brandende oliebron in de woestijn, enkele bebaarde heren in soepjurken die mekaar niet aankijken, soms een interview met een vermomde astroloog die het naderende onheil relativeert, u weet het op de creativiteit van de VRT-nieuwsdienst staat geen rem, noch een prijs. Zo draagt de openbare omroep bij tot het algemene onbehagen, goed voor weer eens 40 miljoen euri volgens de gulle voogdijminister.   Hoe vlugger een vat olie $ 200 kost, hoe rapper de kleinzielige Vlamingen zullen beseffen dat het gewauwel over BHV compleet naast de kwestie is. D'accord ?

De ministerraad is een goedbedoelde poging om het ook eens te hebben over geld, leven, overleven en wat ons nog resteert aan welvaart.  In die componenten excelleren alle traditionele partijen, het is hun reden van bestaan, ze worden daarvoor aangewezen door de kiezers. Dus dat zou moeten lukken.  We moeten Tom Boonen niet uitnodigen om ons zijn visie te geven over de familiale aanhankelijkheid bij de bladluis, maar wel over de louche combines in de Ronde van Franrkijk.

Aan het nationaliteitenprobleem durft deze regering niet raken.  Over de economische problemen probeert zij een inventaris op te maken, precies zoals het gebeurd is tijdens de regeringsonderhandelingen.  Met dit onderscheid dat er nu een lopende begroting bestaat en dat inkomsten en uitgaven vastliggen en dat er geen financiële ruimte bestaat voor nieuw beleid.  Alles zit in beton gegoten om de staat op minima te laten functioneren. En van dag één af dreigt er al een tekort.

In realiteit is de huidige reclame-ministerraad niet meer dan een opgelapte heruitgave van de talrijke bijeenkomsten op Hertoginnedal vorig jaar : zelfde spel, zelfde acteurs, zelfde  saaiheid en onvermogen. Nochtans zou het heerlijk zijn, mocht er eindelijk eens een regeringsdaad gesteld worden ten voordele van de burgers. Verbaas ons eens. 

Zeker de kiezers van de CD&V-N-VA wier afgevaardigden gisteren geestdriftig de begroting hebben goedgekeurd,  zouden dit fijn vinden. 

Savat

Op een blog, u weet wel, zoiets als dit waar u momenteel aan het lezen bent, worden "kattenkwaadjongeren" aangezet om vandaag in Anderlecht cafés, huizen en auto's in brand te steken.

Het zou gaan om jonge mensen van Noord-Afrikaanse origine, u weet wel, zoals wij maar dan uit Marokko.  Nauwelijks enig verschil.

Het zou te maken hebben met voetbal en de bengels verzetten zich tegen de witte supporters van Anderlecht.  Ach, die jeugd toch !  Dat deden wij toch ook ?  Ons afzetten tegen de "anderen" ?   

Zou het geen tijd worden dat de criminele  daden en uitspraken van de vreemdelingen van hoofdzakelijk islamitische oorsprong,  te bestempelen als wat ze werkelijk zijn : racistische misdrijven en uitlatingen, geïnspireerd door haat en misprijzen voor de beschaving die hen opvangt en alle kansen wil bieden . 

Ray

Een brave lezer (wij hebben er geen anderen) wijst ons op een triomfantelijk stukje uit de Morgen dat gretig pronkt op de blog van de dee-jay uit Wilrijk. 

De overloper mocht  uit naam van "zijn fractie"  in het Vlaams Parlement mede een decreet ondertekenen met de meerderheid.  Hierdoor wordt het cordon sanitaire rond Vlaams Belang nog wat nauwer aangehaald, merkt de journalist, ongehinderd door enig democratisch geweten, vrolijk op en de discjockey die ook niet van de slimsten is, vindt dit een schitterende vondst. "Ja", grinnikt hij "dat cordon sintataire moet nog strakker".

Wij reageren meestal niet op de onzin van kastaars die zich wentelen in de geneugtes van hun zelfbevrediging  maar in dit geval vinden wij de merkwaardige strijd tussen domheid en onfatsoen een stukje waard. 

De LDD fractie in het VP bestaat uit Twee Overlopers van het VB van wie ik me afvraag wat hen destijds gedreven heeft om te kiezen voor het Vlaams-nationalisme ?  Wie zich uitspreekt tegen het belgische kamp, staat onvermijdelijk onder permanente politieke druk. Sommigen kunnen dit niet aan en ze stappen over, of publiceren  een volstrekt overbodig boekje dat door niemand gelezen wordt, om de eigen ruggengraatloosheid goed te praten.  In de publieke opinie, die veel gevoeliger is dan de meesten beseffen, is er steeds een sterke onderstroom die nooit de goede rol aan Judas zal toevertrouwen. Zeker niet, als hij mee met de machthebbers een decreetje mag ondertekenen... Zielig, hé ?

Dee-jay, draai nog eens het toepasselijke  liedje van "Je hebt me 1000 x belogen" en allemaal meezingen met de voltallige fractie hoor !

Ray

Tijdens het "debat" in het Vlaams parlement deze week over de 40 miljoen extra voor de VRT, waren wij vooral getroffen door de nietszeggendheid van alle tussenkomsten, behalve die van Sven Gatz van de VLD, die als lid van de meerderheid, de minister-president Peeters even deed wankelen.

Compleet zonder enige aanleiding had Bourgeois laten weten dat hij  € 40 miljoen extra aan de VRT zou overmaken.  Er kwam een vage uitleg over "dat ze goed hun best gedaan hadden om enkele miljoenen minder verlies te boeken dan we allemaal gedacht hadden".  Met dergelijke cafépraat-argumenten verantwoordt Bourgois zijn beleid.  Het vreemde is, dat onlangs nog gesteld was dat men vooraleer wat dan ook te beslissen, zou wachten op de conclusies van het Rekenhof : deze controle-instelling moest een rapport inleveren over ondermeer de wijze waarop de VRT televisieprogramma's laat maken door derden ... hoe het zit met de prijzen, de concurrentie,  en de voorwaarden in het algemeen. 

Ter overbodige geheugenopfrissing : Tony Mary weigerde indertijd aan het parlement aan de minister én aan de raad van beheer van de VRT deze cijfergegevens kenbaar te maken.  Neen, dit is niet het land B,  dit is helaas Vlaanderen.

Op het einde van het makke debat in het Vlaamse parlement over de extra toelage van 40 miljoen,  kwam plots de kleine liberaal Gatz het spel bederven door te beweren dat Bourgeois al drie weken in het bezit was van het rapport van het Rekenhof waar zoveel om te doen is.

Tararaboem, dzjing, dzjing.  Iedereen stilletjes rondkijken en Peeters, die Bourgeois verving, toeterde dat hij het zou natrekken.  Ja, natuurlijk.  Tussen haakjes, het is door zulke incidenten dat je iets verneemt over de goede sfeer van spionage en roddel in de Vlaamse kabinetten.

Vandaag bloklettert de Morgen dat de redactie in het bezit is van het  fameuze rapport en dat het er alles behalve fris uitziet voor de VRT en voor Bourgeois. 

Bourgeois en de zijnen ondernemen vele pogingen om "alstublieft" geaccepteerd te worden door de machtigen in het politieke Grotemensenland en dat lukt maar niet.  De belofte van de 40 miljoen lijkt een wanhoopsdaad om bij de Propaganda Abteilung van het regime, de Openbare Omroep,  op een goed blaadje te komen.  In de grond gaat deze beslissing om  -weliswaar dure- pindanoten. Het is een principiële zaak, een kwestie van fatsoenlijk omgaan met openbare fondsen maar op zich is er meer aan de hand.

Benieuwd hoe Bourgeois er zich zal uitpraten, want daarin is hij een waardig vertegenwoordiger van zijn partij.  Zolang er echter geen fundamenteel gesprek zal plaatsgrijpen over de werking, de structuur en de reorganisatie  van deze openbare omroep, blijft het allemaal knoeiwerk.

Een aangenaam naschrift ?  De 3017 zwervers in de gangen van de Reyerslaan zijn VERMINDERD in 2007.  Ook daar komen we op terug.

Savat

PS : Een lezersreactie uit de Morgen :

De liberale vakbond doet alsof de geluidsmuur doorboord werd omdat de schuchtere bleuwen  10% behalen bij de syndicale verkiezingen in de bedrijven.  Rood blijft status-quo, wat een fantastisch resultaat is, want normaal verliezen zij.  En de aanhangers van het godsdienstig halfuurtje hebben weliswaar procenten verloren, maar ze hebben gewonnen bij de nonnetjes en de paters en de chiro: dus, iedereen blij en maar juichen als er een cameraploeg in de omgeving is.  Zelfs Rudy de Leeuw van het ABVV, wiens lachspieren al jaren verlamd zijn, deed een poging om vrolijk te kijken : het leek alsof hij niet meer kon ademen. 

En nu iedereen terug aan het werk met het echte programma : het land B overeind houden, zoveel mogelijk stakingen in de periode van lange week-ends organiseren, de voordelen van het openbaar ambt behouden maar tegelijk die van de privé sector opeisen.  En vooral zorgen dat de politiek marcheert in de richting die de vakbonders willen.  Kleine ondernemers ontmoedigen en bestoken met Kafkaiaanse maatregelen en reglementen, belastingen, taksen en vergoedingen opleggen, personeelsaanwervingen bemoeilijken, kortom de dictatuur van de vakbond moet alom gevoeld worden.

Zelfs tot in de rechtbanken.  Geniet u mee van deze mededeling die Marie-Rose Rebel ons opstuurde :

SOCIALE VERKIEZINGEN FORD GENK: RECHTER HOF VAN BEROEP TE HASSELT BLIJKT ABVV-SECRETARIS ÉN SP.A-VERKIEZINGSKANDIDAAT 

HOF VAN CASSATIE ZAL MOETEN OORDELEN OVER WRAKING 

Een arbeider bij Ford Genk stelde zich met de hulp van Vlaams Belang kandidaat om deel te nemen aan de sociale verkiezingen, om zo het monopolie op het indienen van lijsten van ACV, ABVV en ACLVB te doorbreken.

Tegen de afwijzing van deze kandidatuur stelde de Ford-arbeider een vordering in bij de Arbeidsrechtbank te Tongeren. Eén van de drie rechters die over dit dossier moesten oordelen is rechter André Neskens, regioverantwoordelijke voor het ACV, en in die functie natuurlijk verre van onpartijdig. Ondanks een wrakingsverzoek weigerde Neskens zich van de zaak te onthouden.

Daarop werd het wrakingsverzoek tegen Neskens voorgelegd aan het Arbeidshof te Hasselt. Ongelofelijk maar waar… één van de drie rechters van het Hasseltse Arbeidshof is Jos Rits, niet enkel afdelingssecretaris van ABVV-Metaal, maar bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 ook nog eens SP.A-kandidaat in Geel! Onnodig te zeggen dat de onpartijdigheid ook hier ver zoek is. Bijgevolg werd gisteren ook een wrakingsverzoek ingediend tegen rechter Rits, het Hof heeft de zaak daarop naar Cassatie verwezen, dat nu zal moeten oordelen over het wrakingsverzoek.

Deze zaak toont eens te meer aan dat het ganse systeem van Arbeidsrechtbanken en -hoven, waar vertegenwoordigers van ACV, ABVV en ACLVB als rechter in zetelen, verworden is tot een bastion van de vakbonden die hiermee hun absolute monopolie willen vrijwaren. Dit heeft niets meer met eerlijke rechtspraak te maken. Het Vlaams Belang zet zijn strijd voor het doorbreken van het vakbondsmonopolie onverminderd voort en zal op alle niveaus – via juridische en parlementaire weg – dit soort van belangenvermenging blijven aanvechten. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Marie-Rose Morel

Coördinator vakbondscel Vlaams Belang

We horen het graag lichtjes gnuivend zeggen "Die van 't Vlaams Belang kunnen niks, weten niks, 't zijn allemaal domoren".  U  heeft ongetwijfeld ook dergelijke uitspraken al gehoord.

Bij de bespreking van de begroting 2008 in de federale kamer kwam deze namiddag als eerste spreker, de Leuvense volksvertegenwoordiger Hagen Goyvaerts van VB aan het woord.   Met een verrassend degelijke tussenkomst die aantoont dat de spreker zijn materie kent.  Goyvaerts haalde uit de cijferkolommen een aantal nevralgieke punten en haakte deze vast aan de politieke actualiteit.

Uiteraard moest Linda de Win de televisie-tussenkomst onderbreken om "ook andere partijen aan het woord te laten".  De zorgvuldigheid waarmee de VRT de neutraliteit waarborgt is ontroerend, zeker als het er om gaat de regimepartijen hun zegje te laten doen.  Wat jammer, dat Spirit (Vlaamse Progressieven) geen enkele verkozene meer heeft in de Kamer, hij of zij zou ongetwijfeld regelmatig zijn mening mogen verkondigen, in het raam van de door Linda zo begeerde neutraliteit. 

Maar komaan, laten we niet chagrijnig doen,  we hebben kunnen kennis maken met een verkozene die zijn stiel ként.

Hieronder een woordje uitleg over wie Hagen Goyvaerts is en om u compleet te behagen een foto van Hagen.

Na de humaniora zette ik mijn studies verder aan de Industriële Hogeschool van het Rijk te Brussel om industrieel ingenieur te worden met kernenergie als specialisatie. Na het behalen van mijn diploma schreef ik me in op de Vrije Universiteit te Brussel voor een bijkomende licentie in Biomedische Ingenieurstechnieken teneinde de moderne medische beeldtechnieken te bestuderen. Ondertussen leerde ik mijn echtgenote kennen via het studentenleven. Met de studentenvereniging der ingenieurs kwamen in we in Leuven naar de welbefaamde verpleegsterfuiven. Zo werd Leuven mijn nieuwe stek.

Na wat sollicitaties ben ik in 1988 aan de slag gegaan bij een filiaal van een Duits bedrijf dat gespecialiseerd is in de ontwikkeling en de verkoop van stralingsmeetapparatuur. Ik hield me voornamelijk bezig met projectbegeleiding op nationaal- en internationaal vlak en kreeg de kans om me steeds meer op de verkoop van nucleaire meetapparatuur toe te leggen.

In mijn beperkte vrije tijd engageerde ik me in de lokale politieke werking van het toenmalige Vlaams Blok. Echt verassend was dat niet omdat de Vlaamse kwestie thuis met de regelmaat van een klok ter sprake kwam. Temeer in Wemmel de verfransing steeds meer de overhand kreeg op het Vlaams karakter. Dat was ook niet aan de aandacht van mijn ouders ontsnapt en het scherpte hun Vlaamsgezindheid sterk aan. Zo werd mijn moeder in 1976 OCMW-raadslid voor de Volksunie en door opvolging kwam ze in de Wemmelse gemeenteraad. Na het beruchte Egmontpakt was de overstap naar het Vlaams Blok een voor de handliggende keuze. Vlaams-nationale politiek was dus nooit ver weg. In oktober 1994 werd ik door (huidig provincieraadslid) Willy Smout voorgedragen als voorzitter van de afdeling Leuven. Een functie die ik tot op heden nog steeds uitoefen. 

In 1999 werd ik door Gerolf Annemans voorgedragen om de lijst voor de Kamerverkiezingen in het arrondissement Leuven te trekken. Bij de verkiezingen van juni 1999 haalde het toenmalige Vlaams Blok zijn eerste kamerzetel in Leuven. Gelet op de onmogelijke combinatie tussen mijn job als verkoopsverantwoordelijke en de politiek heb ik met spijt in het hart het bedrijfsleven verlaten. Sindsdien is politiek mijn hoofdberoep. Persoonlijk vond ik het een meerwaarde om als ingenieur op een actieve manier in de politiek te stappen. In deze tijden vol van technologische uitdagingen is het samenspel tussen juristen en wetenschappers een absolute noodzaak.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2000 kwam er in Leuven er ook een doorstart op het lokale vlak. Noël Coninx en ikzelf werden verkozen en vormden er samen de kleinste fractie van de gemeenteraad. Bij de laatste verkiezingen van oktober 2006 groeide de Vlaams Belang fractie in Leuven uit tot 5 leden en ben ik de voorzittervan de grootste oppositiepartij.

Internet ... wat een medium, niet.  Gisteravond kaatst GOS in onze reacties een joekel van een nota binnen van de Franstalige socialisten.  Elio di Rupo geeft in  flamboyante stijl zijn visie op het probleem BHV en zoals het een passionele Italiaan  past, bezingt hij de glorie van het vaderland, tooit hij zich met veren die al in van alles en nog wat hebben gestoken en hij sticht meteen een nieuw landje van Belofte, WalloBrux.  Zijn tekst is in het Frans en wij namen ons voor hem in de komende dagen te vertalen.

Onze collega en vooral goede vriend Duplo van Aanklacht heeft er een nachtje aan doorgewerkt en op zijn blog kan u de vertaling van de belangrijke nota van de Parti Socialiste lezen.  Loopt u over dit bruggetje : http://blog.seniorennet.be/aanklacht/

Wie mocht denken dat wij Vlamingen in stilte aan onze voorbereidingen bezig zijn om het land B te verlaten, kan best even over de taalgrens kijken.  Daar zit men evnmin stil : de verschillende scenario's worden zorgvuldig nagekeken en als de uitkomst er niet rooskleurig uitziet, wordt met  gekleurd  kunst- en vliegwerk het resultaat bijgeschminkt.  In dat verband verwijzen wij u graag naar de reactie van Aramburo op 21 mei, die de vreemde redeneringen van de rode rakkers technisch uit mekaar haalt. (titel : "De geopolitiek van  di Rupo" )

"U zult bezitten, wat u bezat" is eigenlijk de kern van de Franstalige redenering over het belgische nationaliteitenprobleem.  Na een splitsing van het land zal ieder volk beschikken over het grondgebied dat in de federale staat gewestelijk of gemeenschappelijk was. Vandaar dat er geen territoriale wijzigingen mogen optreden in de dhuidige fase.  De Walen  weten zeer goed dat de huidige taalgrens, de beoogde staatsgrens zal zijn.  Vandaar dat er niet kan getornd worden vanuit deze visie aan de bestaande toestand in de faciliteitengemeentes, dat BHV niet kan gesplitst worden en dat de 3 koekoeksburgemeesters zo vlug mogelijk moeten benoemd worden.  Een ballonnetje oplaten over de wenselijkheid van de corridor tussen Wallo en Bruxelles kan geen kwaad : als de Vlamingen weer eens in slaap gesukkeld zijn, zeggen ze misschien ja.

Savat

Hier vindt u Gos : 
http://blog.seniorennet.be/koolstof/

 

PREMIER YVES LETERME BRENGT NACHTELIJK BEZOEK AAN KAMER


(Dan deed Eddy Merckx het beter)


(Titel uit de belgische Standaard/le Standard belge)


Laten we maar niet te veel kritiek uitoefenen op de wijze waarop de begroting 2008 (jawel) in dit Schandland door de Kamer van volksvertegenwoordigers gesluisd wordt.  Trouwens volgens een identitiek scenario zoals  in de voorbije periodes.  De verplichte voorlegging in de plenaire zitting en de gedetailleerde bespreking per hoofdstuk of departement is een herhaling van wat in de commissies gebeurde.  Een beetje overtollig maar als ook die franje zou weggeknipt worden, kan binnenkort het parlement zoals in China éénmaal 's jaars in Groot Partijcongres bijeen komen.  Veel papier om vliegertjes te maken, veel applaus, stijve konten en ijzeren smoelen.  We zijn op weg.  Geduld. 

Deze namiddag volgt het definitieve oordeel, dat natuurlijk gekend is.  Dankzij de toenemende greep van de politieke partijen op de democratische besluitvorming heeft de kamer zichzelf herleid tot een zwakke echo van de stellingen binnen de respectieve partijbureaus.  Onze waardering voor de prestaties van de dames en heren uit de kleutertuin-praatbarak is minimaal.  Gelukkig zijn er nog enkele knakkers bij de oppositie die zorgen voor  democratisch tegengewicht.

De moslimexecutieve slaakt alarmkreten : er zijn te weinig moskeeën, ze zijn te klein en er zijn te veel moslims, want de godsdienst is populair.

Volgens de tranerige traditionele journalisten van de poco-media  zijn er 300 moskeeën in dit Schandland.  Ik vind dat vreemd, want volgens een studie van de Koning Boudewijnstichting uit 2003 waren er toen al 328.  En op de webstek van onze geliefde Al Qaeda zijn er in het land B 384 moskeeën. In cijfers en logica zijn de islam-aanhangers nooit rolvast geweest, dat komt omdat in de koran vermeld staat dat je tegen ongelovigen niet de waarheid moet spreken.  Zeg nu niet dat wij racisten zijn, we zitten hier in onze pyjama uit de koran te citeren.

Een evidente vraag naar het aantal moslims in dit land valt evenmin te beantwoorden.  Er is nergens een officiële verzameling van gegevens over individueel godsdienstbeleven. Laat staan over vrijzinnigheid  of het verloochenen van een opperwezen.  Het getal 1 miljoen moslims dat gebruikt wordt in Nederland, kan niet meer zijn dan een ruwe schatting.  In 2003 vermeldt Al Qaeda circa 400.000 moslims voor het land B, dus zitten wij nu makkelijk aan het halve miljoen.  Nog even in spanning afwachten en we zijn miljonairs.

"Wij hebben  te weinig geld" klagen de moslim-executievelingen ; het zal wel zijn, elke keer als er enkele euri in kas zitten bij deze officiële spreekbuizen, zijn ze foetsie.

"De erkenningen van de onderscheiden moskeeën duren veel te lang" wordt er verder gezeurd.  Terwijl Marino Keulen bij de erkenning van de eerste zes Vlaamse moskeeën op 22 december 2007 onderstreepte dat een erkenning niet inhield dat er toelagen zouden verstrekt worden ... Wij hebben toen cynisch geglimlacht.  Nu bevestigen  de moslims zélf het automatisme tussen erkenning en toelagen. 

In een van de bijlagen bij dit stuk kan u (in het Engels) lezen op welke aandachtige manier de moslims de evolutie van de subsidies aan de diverse erkende godsdiensten volgen in dit land !  Ze zullen er niet lang moeten over nadenken om een inhaalmaneuvre te eisen.

Wij zijn van oordeel, dat als er te weinig moskeeën zijn,  het niet de taak is van de overheid en de belastingbetaler om op te draaien voor de bouw van deze tempels. Of denken jullie er anders over ? En bouw de moskeeën maar lekker in de groene buitenwijken van de steden, waar vele de Morgenlezers verblijven in hun bunkervilla's  dan kunnen ze meegenieten van de multicul voordelen in het echt.

Savat


De Fatih moskee te Beringen

De volgende 6 moskeeën werden erkend in decmber 2007
Assounah, Desselgem (Marokkaans)
Beraat, Diest (Turks)
Mehmet Akif, Antwerpen (Turks)
Noor Ul Haram, Antwerpen (Pakistaans)
Selimiye, Heusden-Zolder (Turks)
Yavuz, Gent (Turks)

http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/front/map/be.html

http://www.euro-islam.info/pages/belgium.html

Het is al de vierde keer dat Jan Bucquoy een "staatsgreep" probeert te plegen in ons land. Samen met twee kompanen klom hij over de omheining van het koninklijk paleis. Hij werd er onmiddellijk opgepakt door enkele agenten, die vooraf van zijn komst op de hoogte waren gebracht.

Toch slaagde Bucquoy er nog in om een anarchistische vlag neer te planten in de tuin van het paleis. Hij wil zo zijn eis kracht bijzetten om van het paleis een sociale woning te maken.

Bucquoy wil volgend jaar overigens alweer een nieuwe poging ondernemen. Hij ziet het dan wel iets groter. "Volgend jaar willen we iets spectaculairs doen, met zeppelins of tanks of zo", zei hij.

Bucquoy raakte vooral bekend met zijn filmtrilogie "La vie sexuelle des Belges" en "Camping Cosmos". Hij is ook anarchist en provocateur van nature.

@ VRT

De veiligheidsdiensten waren verwittigd, wat een stuk van de authenticiteit wegneemt.  Men tooit zich graag met het aura van linkse anarchist maar tegelijk werkt men braafjes-kleinburgerlijk samen met de media en de gehate politiediensten.  "Afspraak met anarchie ?  Ja, morgen, dan gaan we samen een kopje koffie drinken in de gezellige taveerne."

Het is niet dat het nieuw is, maar het komt ditmaal van een professor van Louvain-la Neuve, wat eigenlijk de nazaten zijn van de Leuvense Walen die gevolg hebben moeten geven aan de Vlamingen toen die alsmaar luider riepen van "Oewalen buiten".

De professor, die ons overigens zuidpool-koud laat, begrijpt de Vlaamse eis voor splitsing van het arrondissement Brussel, Halle, Vilvoorde.  Hij begrijpt  wat velen van zijn land- en taalgenoten niet doen.  Dat wil volgens ons zeggen, dat hij op de hoogte is van de onwettelijke toestand  in het betrokken gebied aldaar, en dat hij zich als legalist neerlegt bij deze feitelijkheid. Jacques Autenne is 66, Brusselaar, advocaat, specialist fiscaal recht en hij bezit een indrukwekkende c.v.  Geen fruitboer uit de Voerstreek, die zijn diensten aanbiedt  bij Arabische fascisten.

Jacques vindt echter wel dat voor het begrip dat hij opbrengt voor de Vlaamsche Zaak, een tegenprestatie moet geleverd worden door de Vlamingen. En daarvoor diept hij voor de zoveelste maal de heimelijk gekoesterde droom van zovele Franstaligen op : geef ons een doorgang  van Wallonië naar Bruxelles.  De autowegen, de snelwegen en de waterlopen, die van Wallonië uit Brussel binnenkomen, worden door Vlaanderen afgestaan, al wat zich rond deze wegen bevindt, de huisjes, de tuintjes, de koetjes, de kalfjes, de dijkjes, de jachtpaden, de koekoekburgemeestertjes (da's een grapje, die liggen in een Vlaamse betonbekisting aan de andere kant) dat blijft allemaal Vlaams.  Voor eeuwig en altijd, zingt Jacques.  Bruxelles zal ook niet uitbreiden, da's beloofd zegt de professor.

Wij vermoeden dat na kennisname van dit bericht, dat overigens niet gedragen wordt door enige officiële instantie, in sommige naiëve Vlaamse partijen in de dikke handjes gewreven wordt : "Het is precies dat wat ik altijd zelf heb willen zeggen" ...

Savat

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=DMF21052008_084&ref=nieuwsoverzicht

Een van Zuid-Afrikaanse ministers van het ANC, ene Pahad weet wat er aan de hand is in de omgeving van Johannesburg, waar tot hiertoe 23 mensen gruwelijk zijn vermoord en tienduizenden op de vlucht ingevolge de massale rassenrellen.  Die vluchtelingen, voor alle duidelijkheid, zijn zwarten uit de buurlanden van Zuid-Afrika en zij worden aangevallen en verjaagd door zwarte criminele bendes van Zoeloe-oorsprong.  Als in Vlaanderen enkele honderden kaalhoofden van "Bloed en Eer" een lawaaiconcert houden met dwaze liedjes en er vervolgens stilletjes van onderuit trekken, sidderen de progressieve particraten uit hun ongewassen jeansbroeken van verontwaardiging wegens racistische ordeverstoring.  De massale slachtingen van racistische aard in ZA blijven onvermeld. Nogmaals voor de goede verstaanders : Bloed en Eer laat ons onverschillig.

Dit is wat de geleerde ZA-minister vertelt aan de verzamelde pers.  We hebben de Engelstalige tekst vertaald in het Nederlands, opdat niets van deze pracht-argumentatie u zou ontgaan.

"We veroordelen ten strengste de xenofobe daden die geleid hebben tot gekwetsten, doden en vernielingen.  We moeten begrijpen dat vreemdelingenhaat historisch gezien aangewend is geweest door populistische bewegingen van de rechterzijde om in het bijzonder het lompenproletariaat op te zetten tegen minderheidsgroepen in de gemeenschap.  Politieke mobilisatie op basis van vreemdelingenhaat stelt de progressieve krachten op proef in onze gemeenschap en democratie."

Een bekende redenering die misschien in Zuid-Afrika indruk maakt maar die natuurlijk zo vies en voos smaakt als een babbelut in azijn.

Die mijnheer Pahad erkent wel het bestaan van een lompenproletariaat in zijn land, maar voegt er wat later aan toe, dat wat zijn partij op 14 jaar gepresteerd heeft, niet mis is.  Inderdaad.  Het degelijk gestructureerde en economisch goedboerende Zuid-Afrika (niettegenstaande een zeer langdurige internationale boycot) werd na de Apartheid overgedragen aan de goede zorgen van Mandela en zijn ANC en is inmiddels herleid tot een wanhoopsland, numero uno van de wereld op vlak van criminaliteit en racisme.  Maar dat is de schuld van extreem-rechts, hebben we net geleerd.

Als Pahad er in gelukt dit verhaaltje op te smukken met enkele pittige details dan zal de internationale pers met genoegen vele artikels gaan wijden aan de overlevende blanke Zuid-Afrikanen  aldaar die niet vechten voor hun leven maar die als platte racisten de zwartmensen mekaar in brand laten steken.  Dat is nog eens een origineel scenario.
 
Savat

http://iafrica.com/news/sa/202771.htm

PS : Wij weten dat  in Zuid-Afrika verschillende vrienden onze artikels hier volgen.  In de statistieken die hier verzameld worden, is echter nooit sprake van contacten uit dat land.  Ofwel worden ze opgevangen bij "diverse landen" ofwel is er iets anders aan de hand.  Wie, o wie, is kundig genoeg om hier een antwoord op te verzinnen ? 

Hij was al maanden ziek, de ellendige kanker had zijn bloed aangevreten en hij noemde zichzelf vorig jaar in september "stabiel slecht".  U zal Bert André ongetwijfeld gezien hebben in heel wat televisie-series maar hij was voor alles een groot acteur op de planken van het theater.

Gehuwd met Mieke Verheyden, de zus van Bernard Verheyden, die sedert zijn vrouw Denise Zimmerman op zestigjarige leeftijd overleed, zich stilletjes heeft teruggetrokken.   Velen van onze gevierde acteurs en actrices nemen langzaamaan afscheid.

Bert André heeft zelden onder vast contract gestaan : hij was de typische free-lancer met beklijvende vertolkingen als bijvoorbeeld Harry Loman, in de Dood van een Handelsreiziger van Arthur Miller, samen met Julien Schoenaerts heeft hij gedurende drie jaar Vlaanderen en Nederland afgereisd met het aangrijpende stuk, de  Huisbewaarder van Pinter en natuurlijk zijn er de in het geheugen gegrifte beelden van Beckets Wachten op Godot.

Bert André was een beminnelijk en bescheiden man, welbespraakt, erg gevoelig en veel te vlug heengegaan.  Ons innig medeleven aan zijn vrouw Mieke en zijn dochter (en eveneens actrice) Sandrine. 

Uit het laatste interview van Bert aan Knack uit september 2007 plukken wij het slot :

ANDRE: Ik denk weleens aan vroeger, maar niet te veel. Weet je, ik wilde je nog bellen om onze afspraak af te zeggen. Heeft zo'n gesprek wel zin met mij, dacht ik. Want ik kan niet meer vooruitkijken, alleen nog achteruit. En wat kan ik je meer vertellen dan een paar anekdotes? Ik maak me daar niet te veel illusies over. Pas op, ik kijk met heel veel liefde en plezier op al die jaren en al die producties terug, maar wat blijft ervan over? Een oude man in De Zurenborger die eens in het jaar naar me toekomt om me te zeggen dat mijn Beckett wel schoon was, of mijn rol in De Huisbewaarder... want meestal komen ze je vertellen dat ze je hebben gezien in De Kampioenen of zo. Maar dat theater... buiten een programmaboekje is daar niets meer van over.



Bert André in "De Contrabas" (1983 - Nieuw Ensemble-Raamtheater)

Ray

José Happart, die wij al jaren missen, is gewikkeld in een mini-rel met Napoleon Gucht. Dat zijn nog eens prettige momenten voor de mensen van fatsoenlijk rechts.

Happart is voorzitter van het Waalse parlement en zoals het een gewezen fruitboer past, die zich de nu de Graaf van Wallonië acht, reist Happart rond, bij voorkeur in de wereld van de francofonie, of waar er enig  respect bestaat voor Franstaligen.  Zoals in sommige Arabische landen het geval is, omdat men in Frans de cultuurtaal van vroeger herkent (zoals in Lybië)  en tevens om Engels-Amerikaans een symbolische hak te zetten. Het dubieuze land Syrië, waar de democratie zelfs niet laag in het vaandel staat aangeschreven maar compleet ontbreekt, is zo een natie waar Frans nog steeds onderwezen en gesproken wordt in bepaalde lagen van de bevolking.

In Syrië heerst de Ba'ath-partij en om zeker te zijn dat we die brave lieden niet beschuldigen van iets dat ze niet zijn, raadpleegden we de onverdachte Wikipedia.  Ziehier wat de manipulerende spreekbuis van links te vertellen heeft  in het rood uiteraard :

De Ba'ath Partij is een Arabische politieke partij met zowel fascistische als socialistische kenmerken. De partij is een sterke aanhanger van het pan-Arabische gedachtegoed. Saddam Hoessein was de leider van Ba'ath in Irak. De partij is momenteel alleen nog aan de macht in Syrië.

Nu begrijpen we waarom José zich hier goed voelde : fascisten en socialisten, het zijn de appeltjes en de peren uit de fruitgaard van José Happart. Hij liet zich dan ookvoluit  gaan en bepleitte een nauwe samenwerking  met het land B en het toffe Syrië, hij de Voerense eentalige vechtersbaas , het rotte appeltje tussen de overige aangestoken exemplaren in de kadukke PS-mand.
 
Tot dit  internationale gebeuren ter ore kwam van de kleine  Buitenlandminister van het keuninkrijk , Napoleon  die als een spin in het net elke draad van het buitenlands beleid wil controleren.  Napoleon spreekt, Napoleon scheldt, Napoleon heerst en verdeelt  en hij is al van de eerste dag af zwaar gefrustreerd door de onafhankelijke gemeenschappen en gewesten die met hun beperkte bevoegdheden,  zijn persoonlijk aanzien in de buitenlanden overschaduwen. Een zoveelste bewijs van de federale ontrouw van de Franstaligen die zich veroorloven vanuit hun gewestelijke positie te spreken uit naam van het Schandland...

Als Happart en Napoleon in de ring uitkomen tegen mekaar, dan willen we best komen kijken : twee arrogante mispunten die de belgische staat enige uppercuts komen verkopen.  Merci, Messieurs.

Savat