![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
27-05-2008 |
Ook in Canada problemen met BUZA-minister |
De Canadese collega van Napoleon, onze minister van Buitenlandse Ruzies en Scheldpartijen, heeft zijn C-4 in ontvangst mogen nemen : "Bonjour en de wind van achteren, dat zeilt prettig".
Maxime Bernier was voordien al onder kritiek bedolven omdat hij zich in Afghanistan te veel zou bemoeid hebben met de interne politiek ... Vreemd, dat Buza's zichzelf en hun eigen opvattingen graag in de plaats stellen van andere landen. Terwijl ze erin eigen natie meestal niet in lukken de brokken bij mekaar te houden.
De Maxime had een affaire met een ex-model die op haar beurt een afdankertje was van een onderwereldfiguur en Hell's Angel. De slimme Buza had geheime documenten laten rondslingeren in de woning van zijn geliefde die dat klaarblijkelijk belangrijk genoeg vond om het te laten uitlekken. Maxime was er duidelijk niet in geslaagd een grote erotische indruk na te laten op de pronte madame, anders zou ze hem deze loer niet gedraaid hebben.
De job van Buitenland minister is geen sinecure.
![](http://www.ledevoir.com/2008/05/26/images/jul_pc_260508.jpg)
Julie Couillard, de vriendin van de Canadese Buza
"OTTAWA - After his diplomatic faux pas in Afghanistan which revealed Canadian meddling into Afghan internal politics, Foreign Affairs Minister Maxime Bernier is hogging the headlines again.
This time over a former girlfriend who has been linked to a biker gang. Bernier's ex was Julie Couillard, a former model and aspiring actress, who had relationships with two men linked with the Hells Angels biker gang.
One of them was Gilles Giguere, an underworld figure, who was suspected together with two other men of involvement in a murder and extortion plot on Hells Angel head Maurice (Moms) Boucher. Couillard was arrested with Giguere in a pre-dawn raid, but was eventually released."
NN (uw roddel en borrel correspondent)
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
De laatste regering Leterme - Guido van Alphen |
Toen het bij de S.P.a. duidelijk werd welke electorale klopping de partij gekregen had in juni van vorig jaar, was men zo wijs niet in een volgende regering te willen treden. Dat had toen als gevolg, dat er voor zo'n driehonderd kabinetsmedewerkers een andere job gevonden diende te worden. Dat bleek later nog niet zo'n groot probleem te zijn. De meesten keerden terug naar hun oude job bij de rode rakkers van Humo, De Morgen en de VRT.
Bij de Waalse SP zat dat een beetje anders. Daar dreigde men te moeten gaan zorgen voor een veelvoud van het aantal Vlaamse S.P.a.-medewerkers. Dat was dan ook de voornaamste reden, waarom de partij bereid was veel water in de wijn te doen om toch maar te mogen meespelen met Oranjeblauw. Als tegenprestatie kreeg men het gedaan dat er een uitbreiding kwam van het stookoliefonds (alhoewel dat het verbruik alleen maar deed toenemen, wat niet de bedoeling was) en een voorschot aan tante Laurette voor haar kankerfonds (dat nadelig zal zijn voor de Vlaamse ziekenhuizen). Marie Arena mocht de pensioenen een beetje optrekken en dat was het.
Nu staat Di Pippo zwaar onder druk van zijn linkervleugel, zeg maar de echte marxisten, om nog e.e.a. te eisen tegen 15 juli. In het andere geval zou de SP de regering Leterme verlaten. Enkele van de eisen die de man met het rode strikje nu stelt, staan trouwens al in het nieuwe regeerakkoord (zoals bv de dertiende maand kindergeld). Het is opmerkelijk dat de media het steeds hebben over Leterme 1. Zou er ooit wel een Leterme 2 komen? Het wordt nl. steeds duidelijker dat deze regering het niet zal uithouden, zelfs niet tot half juli. Dat heeft niets te maken met de communautaire problemen (zelfs Kongo wordt een communautaire ruzie), maar met de begrotingscontrole. Daaruit zal blijken dat deze regering Leterme geen reserves heeft om wat ook te verwezenlijken.
Er zijn geen pasklare oplossingen, tenzij misschien deze van het terugdringen van het ambtenarenbestand (voor elke drie die op pensioen gaan, er maar één vervangen, zoals dat momenteel ook in Frankrijk gebeurt). Belastinghervormingen, aanpak van fraude en sociale maatregelen kunnen er alleen komen als er extra geld gevonden wordt. De 250 miljoen die de regering nu zou krijgen van Electrabel, is slechts een aalmoes, die bovendien door de verbruikers zal moeten betaald worden. Dat is meteen duidelijk voor al wie de laatste jaarafrekening van deze producent gekregen heeft.
Zoals de zaken er nu bij staan, is er voor dit land maar één oplossing: de hele zaak splitsen. Deze regering komt er nooit uit en ik zie niet in welke regering dat straks wél zal kunnen. Er wordt al enkele jaren voorspeld, dat België zich hopeloos aan het vastrijden is. Deze voorspelling wordt werkelijkheid.
Bye, bye Belgium!
@ http://blog.seniorennet.be/guvaal/
REGELMATIG TE BEZOEKEN !
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Yves Leterme en Kabila telefoneren. |
Dankzij onze goede en geheime connecties bij Belgacom, zijn wij in het bezit gekomen van een vertaalde transsciptie van het gesprek tussen Yves Leterme en de Congolese president, Kabila. In plaats van gissingen en eenzijdige interpretaties neer te schrijven, die kant noch wal raken, laten wij in volledige objectiviteit de stem van de waarheid weerklinken.
Tring ... Tring ... Tring .... Klik, de hoorn wordt opgenomen in de Congo, het ruist maar er wordt niet gesproken.
YL : Gallo, Gallo, Bakila, zijde gij daar ? Ha, gij spreekt niet, das juist. Hoewist in Negerland, kunde gij u verwarmen ? Zeg, Bakila, het is hier den Yves van Ieper en van belgië, ik heb hier voor u nog ne cadeau klaarstaan van 200 miljoen euro, wat doen we daarmee ? Zou u dat uitkomen als we dat sommetje in Liechtenstein storten op de rekening ? Of hebt ge liever de Kaaimaneilanden ? Zeg, Bakila, de Chinezen die hebben maar ne cado van 5 miljoen gekregen, hoor, en die zitten daar nu mee een stalen monsterding waar ge geen kop noch staart aankrijgt. Tweehonderd miljoen is toch beter, niet. Of zoude gij ook oud ijzer willen in uw hof ? 't Is maar een woord. Zeg, Baki, luister eens, dat van De Gucht moet ge niet kwalijk nemen, die mens maakt met iedereen ambras, maar hij meent het goed. Hij is eigenlijk zoals uw papa, den ouwen Baki. Trouwens, hoe is het met uw papa, ik hoor zo weinig van hem de laatste tijd, hij is aan het genieten van zijn pensioentje zeker ? De Gucht zorgt ook voor zijn kindjes, precies zoals uw papa dat voor u deed. Bak, kunde gij een beetje lezen ? In de Libre Belgique ... Tuut ... Tuut .... Tuut ...De verbinding werd verbroken.
Zo, dat was het. We kunnen gerust zeggen, dat de relaties op een ordentelijke manier hersteld zijn. Van onze Buza minister zullen we enige tijd niets meer horen maar de achting voor onze premier is alweer een stuk gestegen. Goed gedaan, Yves ! De mensen zullen u dankbaar zijn.
NN
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Zuid-Afrika lost zijn problemen op. |
In Zuid-Afrika, zo vernemen we van het Rode Kruis uit Johannesburg, zijn een 35.000 mensen terug op weg naar hun thuislanden. Ze waren even de grens overgestoken om te kijken of er wat te verdienen viel in het mooie, ongerepte en mensvriendelijke Zuid-Afrika. U zal zich herinneren dat ten tijde van de afschuwelijke Apartheid de grofste misdaden tegen de menselijkheid begaan werden. Blanken mochten alles en zwartmensen mochten niets. Er mocht vooral niet interraciaal getrouwd worden, alhoewel de Zuid-Afrikaners daar hun witte en zwarte hakken aan veegden en lekker samenhokten als het klikte. Nu zijn al die beperkingen opgeheven : wie zin heeft in een lekkere verkrachting, wordt niet meer gehinderd door kleurbeperkingen.
Zuid-Afrika is, dankzij de geweldige inspanningen van de hardwerkende ANC-regering een paradijs op aarde. Alles verloopt nog niet helemaal gesmeerd maar "Het komt allemaal klaar in de was" zegt de sympathieke president Mbeki. "We staan al enkele malen in het Guinnes record boek, wat wil je nog meer als beginnende natie ?"
De Zimbabwanen, de Botswaniërs en de Mozambiquers keren enigszins teleurgesteld huiswaarts. Zij die beweren dat er sprake is van zwart racisme, afschuwelijke xenofobie liegen dat ze zwart zien. En die veertig doden, dat waren mensen die al ziek waren toen ze het land binnenglipten.
http://www.nd.nl/Document.aspx?document=nd_artikel&id=114705
Artikel bewerkt door Van der Simpele
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Ludwig Vandenhove, gij zijt een genie ! |
De burgemeester van Sint Truiden, de socialist Vandenhove, wil conflicten laten oplossen door buurtcomités, zodat op termijn de politie zich enkel met de grote misdaad kan bezighouden. Misschien worden de pakkemannen overbodig ?
Vandenhove heeft in zijn partij alle rode waters doorzwommen en momenteel is hij naast burgemeester, senator en lid van ettelijke verenigingen met en zonder zitpenningen of vergoedingen. Ik denk dat die cumulards een dubbel of driedubbel leven leiden. Het kan ook zijn dat ze zich niets aantrekken van de weireld. Een beetje fatsoen is al meer dan genoeg.
De politie wordt te veel lastig gevallen met kleinigheden en daarom laten we problemen, conflicten, ruzies oplossen door een neutrale derde die bemiddelt. Het zal niet lang duren of de neutrale derde bemiddelaar zal zelf in een kluwen van aantijgingen terechtkomen. Tenzij hij bekleed wordt met bevoegdheden, tijdelijk ontleend gezag en een ganse structuur om hem heen : heeft u het ooit anders geweten dat de overheid een dienst in het leven roept die niet ten prooi valt aan de euvels van de openbare vertragingsdiensten en benoemingsmechanismen ?
Vroeger vervulden in de parochies de pastoor of de onderpastoor vaak de rol van vredestichter. Misschien nogal onprofessioneel en eenzijdig. De pastoors zijn op vandaag en de kardinaal gaat op pensioen. Hij heeft zich trouwens niet veel beziggehouden met de moeilijkheden van de Vlaamse mensen : zalvende woorden voor de linksen, de mormonen met hun incestfamilies en de onvermijdelijke allemansvriendjes van de islam, voor iedereen behalve voor de eigen kerkgangers, die vervelende kwezels. Zeker de ongelovigen konden op de RK- primaat rekenen, alhoewel die hem nooit wat gevraagd hebben. Veel energie noch mankracht zal er niet overblijven om de bemiddelende caritas in de wijken of parochies terug in ere te herstellen. Samen met de socialisten van Vandenhove zou het een mooi project zijn : Daens met Emile Van der Velde in een moderne uitvoering. De musicalversie staat al in de startblokken.
Gelukkig is er een benijdenswaardig alternatief in het vooruitzicht : de sharia-rechtbanken zullen een stuk van het vele werk van de overladen gerechtshoven overnemen. "Het is om behulpzaam te zijn, wij zullen onze eigen mensen zelf veroordelen" : en Vandermeersch en Desmet schrijven laaiende artikels over de geweldige bereidwilligheid en de immense goedheid van de imams. De troepen van de sharia worden opgeleid in Anderlecht, Borgerhout, Molenbeek en enkele geheime locaties die we begrijpelijkerwijze niet kenbaar maken.
Vandenhoven gij zijt een genie.
Savat
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Een van de verboden spottekeningen van Gregorius Nekschot |
![](http://bp2.blogger.com/_1GV-YoaGPqA/SDm36kmltAI/AAAAAAAAABk/Xg_wcKjTfJY/s400/cartoon+5.jpg)
Dit is een van de acht spotprenten van Gregorius Nekschot waarvoor hij opgesloten werd. Gekwetst worden door de waarheid is de confrontatie met het eigen falen.
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Een fijne Marokkaans getinte TV-avond bij 0000 |
Vandaag was een Marokkaanse volksvertegenwoordiger uit Brussel op stap in Anderlecht (u neemt het ons niet kwalijk, maar we kennen de man zijn naam niet) om links en rechts bij zijn landgenoten te informeren wat ze vonden van de rellen van vorige week. Was het hen bevallen ? Moet het vaker gebeuren ? Ziet het er goed uit voor de Marokkaanse gemeenschap in de hoofdstad ? De reportage werd getoond in Terzake en voor de verandering gaf dit de kans aan Spirit om ook eens op de buis te komen, het was al vier dagen geleden.
Volgens verschillende ondervraagde Anderlechtse moslims schiet de overheid te kort. Evenals het onderwijs. Er zijn geen speelvelden, geen organisaties om de moslimjeugd bezig te houden. "Onze jongeren krijgen geen kansen" was de meest voorkomende klacht en één iemand durfde het aan, om de ouders verantwoordelijk te houden voor het wangedrag van de jeugd. Alle gesprekken verliepen in het Frans, een taal die de Spiritman veel vlotter spreekt dan Nederlands. Geen woord van kritiek op de eigen mensen, noch de vernielingen, noch het baldadige gedrag. Het is allemaal de schuld van de anderen : wij zijn de slachtoffers.
Hopelijk hebben veel aanhangers en beleidsverantwoordelijken van de toffe multiculturele geweldmaatschappij naar deze uitzending van Terzake gekeken : als wij zeggen dat het beleid een strop is, schreeuwt de ganse Wetstraat als gekeelde varkens dat wij onmenselijke racisten zijn. Nu konden ze uit de monden van de eigen vriendjes vernemen, dat die geen fluit waardering opbrengen voor de vele en dure inspanningen die gebeuren. Het zou grappig zijn, als het niet zo tragisch was.
Aansluitend op de Marokkaanse baldadigheden gingen we zes jaar terug in de tijd naar de opstand in Borgerhout, naar aanleiding van een Marokkaanse jongen die doodgeschoten werd door een oude man (deze is vrijwel onmiddellijk geïnterneerd, wegens geklutste herseninhoud). Terzake bracht de beklijvende beelden terug van honderden wildemannen die aangespoord werden door moeders mooiste, Aboe Jajah.
Er was weinig verschil te merken met wat zich vorige week voordeed in Anderlecht : dezelfde van haat verwrongen smoelwerken, vernielzucht, vechtlust, met deze mensen valt geen land te bezeilen, ze gedragen zich als geweldenaars en haatbommen. Toen na de opfrissingsreportage in de studio een gesprek begon tussen Moe Detiège en de mislukte volksmenner, hebben wij overgeschakeld naar onze muziekinstallatie.
Het begint hopelijk bij vele neutrale burgers door te dringen dat de samenlevingsporblemen die wij kennen in onze woonkernen hoofdzakelijk en onveranderlijk veroorzaakt worden door een vlug aangroeiende groep vreemdelingen die het Westen en zijn bewoners diep haten.
Elke dag worden de slapjanussen van de multicul een beetje meer ontmaskerd. Zonder straffe maatregelen en duidelijke stellingnames gaat onze cultuur ten onder. En roept u vooral maar tegen ons, die de feiten aanklagen, maar zeker nooit tegen de aanstokers en geweldenaars.
Ray
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
26-05-2008 |
Servië aan de Noordzee - Derk Jan Eppink |
Na een artikel in de New York Times over Vlaanderen dat ook werd afgedrukt in de International Herald Tribune ontstond er meteen een discussie over het imago van Vlaanderen. Dat is begrijpelijk want sommigen denken dat de New York Times een soort Neurenberg Tribunaal van het imago is.
Ik heb een abonnement. Die gedachte is zeer overdreven. De krant heeft een oplage van iets meer dan één miljoen en wordt door de meeste Amerikanen verafschuwd als elitair en links. De krant is niet slecht, maar bevooroordeeld. Ik zou er niet van wakker liggen.
Het Vlaamse imago Maar de Vlaamse media beginnen meteen te bellen met andere buitenlandse journalisten over het Vlaamse imago. Ten eerste naar de Fransman Jean Quatremer van Libération. Geen onaardige jongen maar hij ziet zichzelf - een beetje self-inflated als de grote spreekbuis van de buitenlandse correspondenten in Brussel. Hij vindt Vlaanderen ook niets en ziet vooral de Franstalige invalshoek.
Ook de Duitser Michael Stabenow van de Frankfurter Allgemeine Zeitung werd gebeld. Stabenow spreekt Nederlands en is een integer journalist. Maar soms is hij een beetje legalistisch en ziet niet dat de ontwikkelingen in de Belgische socio-economische onderbouw gevolgen heeft voor de federale bovenbouw. Met iets minder Duits legalisme en iets meer Duits marxisme zou hij Belgie realistischer inschatten.
Politieke correctheid Toch zou het té makkelijk zijn de uitspraken van die buitenlandse correspondenten als dom en nutteloos af te doen. Vlaanderen heeft een imagoprobleem bij buitenlandse elites. De oorzaak hiervan is dat politieke en mediatieke establishment in de meeste Europese landen en de VS links is. Die elites hanteren het spraakgebruik van 1968 en doen de lakmoesproef van de politieke correctheid. Termen als humanisme, tolerantie, minderheidsrechten worden gebruikt om de eigen visie te laten domineren. Wie een andere visie heeft wordt in het vakje van nationalisten, separatisten en provincialisten geplaatst.
Taal is dus een machtsmiddel. Vlaanderen herbergt burgers uit andere culturen en taalgebieden, maar wordt in dat imago-debat toch altijd afgeschilderd als het "Servië aan de Noordzee". Dat gebeurt vooral als het gaat om de problemen met Franstaligen in de Vlaamse randgemeenten om Brussel.
Assimileren van moeten De New York Times en Libération hanteren termen als humanisme en tolerantie in eigen land op eigen wijze. Wie in Amerika of Frankrijk wil wonen en werken moet assimileren. Zo niet, krijg je geen baan en raak je in de sociale marge. Beide landen hebben een universele culturele pretentie en wie in Amerika of Frankrijk gaat wonen, moet zich aanpassen. Vreemd genoeg zien de New York Times en Liberation dat anders zodra het om het buitenland gaat.
Men mag van Franstaligen die in Vlaanderen komen wonen verwachten dat ze zich aanpassen en de taal leren. Maar dat doen ze niet, want de eigen taal is superieur. Waarom zouden ze dat boerentaaltje leren? Als de Vlaamse regering Franstalige burgemeesters in Vlaamse randgemeenten vraagt zich een beetje aan te passen aan de politieke en adminstratieve realiteiten weigeren ze dat.
Rechten geschonden Ze roepen dat ze worden gediscrimineerd en onderdrukt en dat minderheidsrechten worden geschonden. Kortom: de Vlaamse overheid is anti-humanistisch. Kranten die in eigen land assimilatie eisen, roepen in het buitenland: schandalig, Balkanees Vlaanderen.
Het probleem voor Vlaanderen is dat die taalkwestie in de randgemeenten op het gebied van het imago moeilijk te winnen is. De redenering en methodiek van de politieke correctheid van de 68-generatie kan men niet bestrijden met culturele ontvoogdingsargumenten uit de jaren vijftig en vaandel-symboliek van de Marsen op Brussel. Die argumenten klinken in één keer verdacht, ze rieken naar zwijgend fascisme.
Aan de verkeerde kant De geschiedenis wordt geschreven (zoniet herschreven) in een ander jargon. Vlaanderen staat als het ware aan de verkeerde kant van de geschiedenis en wordt afgeschilderd als Blut und Boden regio. De Franstalige burgemeesters weten dat. Ze provoceren bewust. Ze doen Vlaanderen in de ban als het nieuwe Servie. Dit is niet gebaseerd op feiten, maar het politiek correcte prisma dat het intellectueel denken domineert.
Wat te doen? Wat kan Vlaanderen doen? In de eerste plaats moeten Vlaamse politici in de Raad van Europa veel behendiger zijn in het tegengaan van de acties van Franstalige politici om die Raad te politiceren in de kwestie rondom de randgemeenten. Weer was er een delegatie. Tien jaar geleden was dat met een Zwitser, nu een Fransman. Vlaamse politici moeten niet hun gelijk of zieligheid in de Assemblee van de Raad van Europa verkondigen, maar een strategie ontwerpen met coalities en procedures die deze flauwe kul torpedeert.
Jarenlang heeft trouwens de Nederlandse voorzitter van de Assemblee, het CDA-lid René van der Linden, die kwestie van de agenda gehouden. Maar René - een goede vriend van Leo Delcroix - is nog niet weg, of het gedonder begint weer. Nu kwam er een Franse rapporteur en de conclusie ligt vast. Vlaamse politici hebben het laten afweten in het Straatsburgse halfrond.
Nederlands is de officiële taal in Vlaanderen Ten tweede moet Vlaanderen de communautaire ontwikkelingen in Belgie niet enten op taalkwesties rond Brussel. Die taalkwesties kan Vlaanderen imago-gewijs niet meer winnen. Dat leidt steeds tot uitwassen met berichten dat kinderen geen Frans op een Vlaamse speelplaats mogen spreken. Het gaat erom dat in Vlaanderen Nederlands de officiele taal is en dat nieuwkomers zich aanpassen.
Als ze op straat, in het café of thuis ook nog Frans, Italiaans of Chinees praten is hun zaak. De overheid moet taalkwesties beperken tot administratieve aangelegenheden; elke stap daarbuiten sterkt het argument van Servië aan de Noordzee. Daarbij kan men aanvoeren dat taalfaciliteiten een tijdelijke gunst zijn die tolerantie en openheid weerspiegelen.
Een socio-economische argumentatie Ten derde moet Vlaanderen in communautaire kwesties, ook die van BHV, de socio-economische argumentatie volgen. Vlaanderen wil meer bevoegdheden om zich goed voor te bereiden op de globale wereldeconomie. Het wil instrumenten voor eigen beleid; zoals economische, politieke, sociale en vooral fiscale. Het wil een aanleghaven zijn voor de innoverende bedrijven op deze wereld. Dat is een legitieme wens. Elk land wil dat. Als Franstalige politici liever doorgaan met hun transfer-economie van sociale uitkeringen en politiek clientelisme staan zij aan de verkeerde kant van de geschiedenis. Dan hebben zij iets uit te leggen.
Een Wallonië-beleid Ten vierde moet Vlaanderen een effectief Wallonie-beleid ontwikkelen. Vlaanderen heeft met tal van landen en regios akkoorden, maar bij mijn weten niet met Wallonie. Vlaanderen zou een bilateraal economisch raam-akkoord kunnen sluiten met Wallonie waarin het direct helpt met de economische heropleving van die deelstaat, zonder bemoeienis van de federale tussenlaag die parasitaire trekken begint te vertonen. Hetzelfde geldt voor het Brussels Gewest. Dus directe relaties voor Waals herstelbeleid.
Dat laat zien dat Vlaanderen niet egoistisch is of onverschillig voor de sociale malaise van Wallonie. Het wil helpen en een directe partner zijn, zonder al die federale baantjesjagers die er niets van bakken. De federale regering is een regering die er zit om er te zitten, maar die niets kan: een schertsvertoning die lijkt op een vorm van werkverschaffing voor partij-prominenten.
Gravensteengroep De onlangs opgerichte Gravensteengroep en zijn documenten vormen een bijzonder goed fundament voor een Vlaamse beleid dat het imago in het buitenland verbetert. Folders en woordvoerders helpen niet. Het gaat om daden die aantonen dat Vlaanderen een regio is met een ruim venster op de wereld; niet het Servië aan de Noordzee.
******************************************************
Publicatie van deze VRT-column van Eppink impliceert niet dat wij met alle elementen uit het stuk akkoord gaan. De redenering bevat beslist stof tot nadenken en bespreken. En reageren uiteraard.
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Communautaire overpeinzingen |
KAREL IN CONGO
"Vanuit Franstalige hoek krijg ik de kritiek dat Congo een onafhankelijk land is en we daar dus niets meer over te zeggen hebben. Maar daar ben ik het niet mee eens. We spenderen jaarlijks 200 miljoen euro in Congo, dan mag je toch verwachten dat er in Congo een inspanning wordt gedaan om het land vooruit te helpen?" Zo luidde de droge reactie van Karel De Gucht op de Franstalige kritiek na uitspraken over Congo.
De Gucht heeft gelijk, al blijft het verbazen dat bovenstaande logica niet lijkt te gelden voor België : jaarlijks verdwijnt meer dan 12 miljard euro Vlaams geld in de bodemloze Waalse putten, maar de Franstaligen spuwen in de hand die hen voedt. Zelfs het naleven van de Grondwet, denk maar aan de splitsing van B-H-V, is teveel gevraagd.
Zelfs het buitenlands beleid legt de communautaire gespletenheid in dit land bloot. Terwijl Vlaanderen Karel De Gucht grotendeels gelijk geeft, staat Franstalig België op de achterste poten. Zij noemen de aanpak van De Gucht "neokoloniaal".
Journalist Jan Segers wijst vandaag in Het Laatste Nieuws op de Franstalige hypocrisie: "Toen Jörg Haider aan de macht kwam in Oostenrijk, haalde Louis Michel de skiënde Belgen daar persoonlijk van de latten, maar inzake Congo pleit hij voor begrip. Hoe selectief kan verontwaardiging zijn?"
Met dank aan de verzender van deze boodschap
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
De Loge duikt opnieuw onder |
26/05 Vraag tot schrapping vrijmetselaarslijst op Wikipedia
Er staat al sinds september 2005 een lijst met Belgische vrijmetselaars op de internet-encyclopedie Wikipedia. Nu dat bericht in de media is verschenen, is er een vraag om de lijst te verwijderen.
Onder de titel antivrijmetselarij met een Belang-sausje meldt een Waalse krant dat een van de belangrijkste medewerkers aan de lijst van Belgische vrijmetselaars op de Nederlandstalige Wikipedia Stijn Calle is, een militant van het Vlaams Belang uit Eeklo. Hoogst opmerkelijk! Stijn Calle zelf is zich van geen kwaad bewust. Die lijst is op 16 september 2005 gestart door ene Salilus. Ikzelf heb mijn eerste bijdrage geleverd op 2 oktober 2006. Dat kan je allemaal perfect controleren op Wikipedia. U kent het principe: iedereen mag meewerken aan Wikipedia, en dat is gewoon een hobby van me."
Eigen naam
Ik heb al bijdragen geleverd over allerlei onderwerpen. Bovendien doe ik dat onder mijn eigen naam, in tegenstelling tot negen op de tien Wikipedia-gebruikers die een schuilnaam gebruiken. Ik deed dat al vóór ik militant was bij Vlaams Belang. Ik zie dat er vandaag (gisteren, nvdr.) een vraag tot verwijdering van de lijst is ingediend. Dat is ook gebeurd bij gelijkaardige lijsten op de Amerikaanse en de Franse Wikipedia.
@ Gazet van Antwerpen
Zolang de lijst beschikbaar is, kan u hem bereiken via dit bruggetje : http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_vrijmetselaars_uit_Belgi%C3%AB
Waarom zijn deze geheimzinnigaards die meer dan gelijk welke andere organisatie zich bezighouden met politiek, media en staatszaken niet terechtgekomen in de lijst van gevaarlijke sektes ? Deze vraag is enkel gesteld ten bewijze van onze grote naïeveteit.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/97/JosephWright-Alchemist.jpg/300px-JosephWright-Alchemist.jpg)
Voorbereiding voor Carnaval
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Wie wil er nog een koran met 50 % ? Het zijn de laatste ... |
Heeft u ooit gehoord dat politie-agenten de bijbel of de talmoed moesten gelezen hebben ? En om zeer breed te gaan "Das Kapital" van Marx, "Mein Kampf" van onze excellente vriend Adolf , "de Loge beter dan Carnaval" door Guy Peeters of "Scheldend de Weireld door" van Napoleon ?
Neen toch ? Wel daar komt nu verandering in bij onze vreemde buren van Hollandistan : de pliessie wordt aldaar aangepord om de koran te lezen. De burgemeester van alle vreemdelingen in Amsterdam en tevens de aartsvijand van de oorspronkelijke inwoners heeft dit schitterende idee bedacht. Of de vliegende stenen die deze nacht door de ramen van zijn ambtswoning binnengesuisd kwamen een gevolg waren van deze beslissing, is niet geweten.
Met 50% korting wordt het boek aangeboden in Nederlandse vertaling nog wel. Wat jammer nu ! Waarom Oom agent niet verplichten om een snel-cursus Arabisch te leren ?
![](http://www.kuleuven.be/thomas/images/secundair_onderwijs/in_de_kijker/52/bijbel2.gif)
Ray
http://www.gva.be/nieuws/buitenland/default.asp?art={D11C33DD-923B-45B5-BC40-12138BB5FBC0
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
De computerproblemen blijven duren |
Vandaag 26 mei was ons beloofd dat onze computerproblemen opgelost zouden zijn.
Het jonge, enthousiaste bedrijf dat ons was aanbvolen door onze eigen jonge, enthousiaste techneut laat ons zelfs niet weten, dat ze niet eens begonnen zijn aan de herstellingen, wij vernemen het via een omweg.
Maar er is een uitleg : we zullen hem u niet onthouden. Er leven honderdduizenden sprokkeloudjes in dit land die allen de geneugtes van een pc willen meemaken, die geld te veel hebben en zich dergelijk wonderapparaat aanschaffen en er voor de rest niet mee kunnen omgaan. Dat is de ene kant van het slagveld. Aan de andere kant staat een klein, bescheiden legertje van jonge, enthousiaste, razendknappe techneuten die wél weten wat er schuilt in het binnenste van een pc maar die met veel te weinigen zijn om het gepensioneerde legioen sukkels uit de nood te helpen. Vandaar : lange wachttijden, oningeloste beloftes en rekeningen met vraag- en uitroeptekens.
Als men zegt : veertien dagen, kan het net zo goed veertien weken worden, hebben wij begrepen.
Het blijft behelpen en knoeien momenteel bij Angeltjes, de lettertypes verspringen zonder dat wij de oorzaak kennen, het intikken van een stuk vergt veel meer tijd dan anders en internet schijnt beheerd te worden door de NMBS.
Toch houden we de moed er in : zoals Vlaanderen eenmaal vrij zal zijn, zo zullen Angeltjes binnenkort terug op normale snelheid verschijnen met véél tikfouten, kromme redeneringen, valse aantijgingen en vooringenomen standpunten. Hoe komt het dat wij ons verwant voelen met de 0000 ? Ook bij hen is er al maanden een gevecht aan de gang met technische problemen. Moeten wij nu ook naar Bourgeois ? Ik denk het niet.
Onze excuses aan u allen zijn gemeend.
Ray
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Groot enthousiasme van PS voor regeringsdeelname |
"Wij hebben ons niet opgedrongen om aan deze regering deel te nemen, wij werden gevraagd."
Aan het woord is Elio di Rupo in een lang vraaggesprek met le Soir. "Deze regering is er niet alleen om een staatshervorming op spoor te zetten maar om sociale hervormingen door te voeren, dat is onze eis".
Er wordt lang doorgeboomd over de houding van het Franstalige ABVV (FGTB) dat de socialisten liever uit deze regering ziet vertrekken.
En wat de nationaliteitenproblematiek betreft, verklaart di Rupo het volgende : " De francofonen uit de rand hebben drie persoonsgebonden materies : het kiesrecht, dat hen toelaat voor Brusselaars te kiezen ; het recht om door justitie gehoord te worden in het frans en tenslotte bestaan er faciliteiten in zes gemeentes. Deze drie materies staan als bruggenhoofden naast de taalgrens en ze bewijzen dat deze laatste geen staatsgrens is (wat een punthoofdredenering ! Tenzij wij ons vergissen met de vertaling - nvdr). De strategie van de Vlaamse politieke verantwoordelijken bestaat er in deze bruggen een voor een in de lucht te blazen en op die manier de taalgrens om te vormen tot een potentiële staatsgrens. Van dit schema willen wij niet horen, het zal niet uitgevoerd worden."
Op de vraag wat de PS zal doen ingeval Vlaanderen verder opstapt naar de autonomie, is het strijdvaardige antwoord : " Wij zullen Brussel en Wallonië verenigen en we zullen een oplossing uitwerken voor de Vlaamse minderheid van circa 100.00 mensen in Brussel. Wij zullen een Franstalige federatie vormen."
http://www.lesoir.be/actualite/belgique/politique-la-condition-il-2008-05-26-600871.shtml
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Uit onze Zomervakantie-brochure |
Gedaan met overvolle stranden, gewaarborgd regenvrij, geen tapijtenfabrieken om te bezoeken, geen gidsen, alleen U en uw zuurstoftentje. Benzinetoeslag niet inbegrepen.
MARS VERWACHT U
![](http://fawkes4.lpl.arizona.edu/images/gallery/md_436.jpg)
Foto genomen door Phoenix die succesvol geland is rond deze tijd 28.05.08
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
"Spreek ik als een normaal man ?" |
Napoleon Gucht kwam zich verdedigen bij de Zevende Dag voor zijn paternalistische of denigrerende uitlatingen ten aanzien van Congo. De minister heeft een groot stuk gelijk, maar het gaat hem om een aantal nevenaspecten. De student is geslaagd maar hij is ongeschikt en zal geen job vinden.
Hij verdedigde zijn brutale uitlatingen met veel show en Schwung en de 0000 had gezorgd voor een wederwoord door de brave journalist Peter Verinden die al tien jaar in Afrika rondhangt en die een fijn, beschaafd man is. Helaas is deze vliegende reporter niet opgewassen tegen het hondsbrutale scheldkanon uit Berlare.
Napoleon weerde zich als de logeman die hij is en die besprenkeld wordt met wijwater. In het vuur van zijn betoog, richtte hij zich plots tot Verlinden, nadat hij de man even voordien in zijn arm had geknepen, om hem te laten zwijgen (echt waar) met de pathetische vraag : "Er wordt beweerd, dat het aan mijn spreektoon ligt, maar zeg nu zelf, spreek ik niet als een normaal man ?" En dat laatste schreeuwde hij zo luid dat een verlichtingsspot in de studio naar beneden donderde, vlak naast het hoofd van Linda de Win, die nochtans haar partijlidmaatschap persoonlijk had vereffend bij Caroline Gennez, want bij Janssens mag ze niet meer binnen, sinds die een vaste relatie heeft.
![](http://www.pietel.be/wp-content/uploads/2007/06/2007_06_07_karel_de_gucht.jpg)
"Spreek ik als een normaal man ?" Neen, zelfs niet als u gelijk heeft. En weet u waarom, Napoleon ? Omdat gij druipt van de arrogantie en mensen zich van u afkeren, precies omdat gij altijd en overal de betweterige zeur uithangt. Gij staat uzelf in de weg. Uw intelligentie is uw grootste handicap. En gij zijt een schandvlek op het blazoen van de vrijzinnigheid.
Ziezo, is dit geschreven door een normaal man ?
Savat
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
Kalme avond, slechts 130 arrestaties door Lucky9 |
De kwaliteitskrant bloklettert: Kalme avond ondanks 130 arrestaties.
Samengevat: "In Anderlecht zijn zaterdagavond ongeveer 130 jongeren administratief opgepakt, waarvan vier gerechtelijk. Nergens kwam het evenwel tot rellen zoals vrijdagavond."
Ondanks ? Evenwel ? Met wiens edele delen wordt het hier gespeeld ? Afgeperste fellatio middels een afgepakte gsm dat is "jongerencultuur" in niet toevallig de zelfde buurt. Dankzij is ondanks en derhalve is evenwel. Realisme is racisme. Korter bij Orwells meesterwerk 1984 kan DS en het officiële Belgo-Wallo-Brux niet geraken.
Waarop wacht men om ons volk en ras de oorlog te verklaren? De Gucht kan dat wel niet alleen, maar mits een beetje creativiteit en een helpende hand van uit de raad van Europa moet dat toch kunnen?
Overigens toen die laatste het koosnaampje mestkever uitvond was hij volledig juist, enfin verkeerd volgens de newspeak van onze zelfuitgeroepen kwaliteitskrant.
Waar leven mestkevers anders dan op een hoop mest, als ik U vragen mag ?
Als er überhaupt al een Vlaams agentschap voor eigen propaganda bij de UN en elders moet komen, is het wereldkundig maken van deze historische uitspraak de hoofdtaak. Meer moet dat niet zijn. Of wel ?
Lucky9
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
25-05-2008 |
Frans Buyle, een Vlaams dichter (1913-1977) |
Opgedragen aan Gilbert
Mag ik u een geheim toevertrouwen ? Het is al zowat vijfenvijftig jaar dat ik de binnenlandse politiek vrij intens volg en soms word ik de onoprechtheid zo beu als leven op een streng dieet. Het liefst van al schrijf ik over mijn grote liefde voor literatuur, theater, muziek, alhoewel in die sectoren de politiek zich binnengesmokkeld heeft met grote zakken verlokkelijk geld en beloftes van gemakkelijk leven. De arme bohémiens, die zich wegkwijnend op hun zolderkamers opwarmden aan hun laaiende manuscripten en vurige schilderijen, zijn de dag van vandaag ijverige militanten van het roodgroene vakbondslegioen. Vlaamse kunstwerken worden in New-York geveild voor enkele miljoenen dollars en in Antwerpen dreigt de schilder de stad af te branden als zijn rode chéri geen burgemeester wordt.
Maar toch
ik heb mijn leven lang zoveel kunnen genieten van de talenten die kunstenaars ons aanbieden, dat ik ze hun huidige politieke verdwazing vergeef, ze worden om de tuin geleid en laten zich, naiëf als velen zijn, omkopen door de charlatans uit het Land van de (valse) Glimlach.
![](http://anet.ua.ac.be/agrippa/images/3322k.gif)
DE GEK IN DE REGENTON
Vlaanderen kent een klein aantal grote dichters met een uitzonderlijk natuurtalent. Net achter hen komt een gans legioen van zeer bekwame woordkunstenaars. Zij bespelen gevoelens die ze uitdrukken in woorden en beelden die ons verbazen en ontroeren. Over een van hen wil ik het hebben en met u beknopt door zijn niet zo vrolijke leven wandelen.
Frans Buyle werd geboren te Sint Niklaas in 1913, een stad die in dezelfde literaire branche ondermeer Anton van Wilderode, Paul Snoeck en Tom Lanoye heeft voortgebracht. Ik denk dat velen nog nooit van Frans Buyle hebben gehoord, hij is nochtans aanwezig geweest in verschillende schoolbloemlezingen uit de jaren 50 en 60 en in Gerrit Komrijs Nederlandse poëzie van de 19de tot en met de 21ste eeuw zijn zes gedichten van hem opgenomen. Zijn meest gekende gedicht is ongetwijfeld
DE GEK IN DE REGENTON
Ze zeggen dat ik gek bent en het regent ; ik drijf op t water en vermaak mij wat. God in zijn liefde heeft ons wijs gezegend : u met een woonst, mij met een regenvat.
De mensen blijven naar mijn daden kijken en lachen luidkeels dan omdat ik lach. Ik weet het doel niet dat ik moet bereiken maar zwaai toch reeds de overwinningsvlag.
Eenzaam drijf ik des nachts over het water en door de stilte valt dan soms een witte ster. Ik vind die ginds wel in de diepte later : en blijf als altijd van ieder doel te ver.
HET GEBROKEN GEWEER
Buyle, zoals de meesten van zijn dichtende collegas, bezat een complexe en getormenteerde persoonlijkheid. Voor vele artiesten vormt het normale burgerlijke leven met zijn verplichtingen, tradities, conventies een moeilijk leefbare wereld ; zij beschikken over een of ander creatief talent dat hen onderscheidt van de rest en dat als het wat meezit, ook hén een behoorlijke participatie aan het korte leven toelaat. Een makkelijk bestaan hebben de meeste creatieve geesten echter niet : zij aanvaarden tenauwernood de regels van de gemeenschap, zij geven zich meer dan anderen over aan drank of drugs en het aantal zelfdodingen ligt hoger dan bij andere geledingen uit de maatschappij.
Buyle, net geboren voor de Grote Oorlog, was in zijn jonge jaren een fervent anti-mitarist. Hij sloot zich aan bij Het gebroken Geweer en weigerde zijn dienstplicht te vervullen. In een turbulent proces, waarin hij verdedigd werd door Paul-Henri Spaak, werd Buyle veroordeeld tot zes maanden cel. De Belgische Werklieden Partij gaf postkaarten uit met de foto van de dienstweigeraar. Echter geen enkele van zijn gedichten werd afgedrukt in de partijbladen of socialistische kranten : het individualistisch denken en schrijven van de man in de regenton werd niet gewaardeerd. Toen de dichter dit in de gaten kreeg, gaf hij zich onmiddellijk op bij het leger als soldaat en was hij eveneens direct held àf. Later zou Buyle deze periode in zijn leven betitelen als zijn mooiste vergissing.
DICHTER & CRITICUS
In 1937 verscheen zijn eerste gedichtenbundel De Steen der Wijzen die op een meer dan behoorlijke aandacht en erkenning mocht rekenen. Frans ontmoette een jonge vrouw, trouwde en na enkele jaren waren er drie kinderen. Hij werkte voor de kost in Sint Niklaas als tapijtwever en vulde zijn vrije tijd met dichten en schrijven.
Buyle, die geen universitaire studies had verricht, was een man van zelfstudie en hij bekwaamde zich door zijn vele lectuur en scherp verstand in het schrijven van kritieken over poëzie, een specialisme dat hij vlot beheerste dankzij zijn eigen lyrische gave. Weldra ontpopte hij zich tot een criticus van formaat, zeker omdat hij objectieve argumenten hanteerde : als het goed was, werd dat duidelijk aangetoond en als het slecht was, helaas ook. Dit leverde Buyle heel wat vijanden op in het wereldje, en aangezien hijzelf ook dichtte, was hij ver van populair, wat dan weer zorgde voor problemen met de publicatie van eigen werk. Jeroen Brouwers zegt het zo : Buyle bespotte wat artistiek inferieur was nooit zonder deugdelijke ijzerharde argumentatie.
Na zijn socialistische escapade had Buyle zich afgekeerd van de politiek. Tot hij in Brugge op een niet bekend moment kennis maakte eind jaren 30 met Joris van Severen en fel onder de indruk kwam van diens persoonlijkheid. Buyle stortte zich onmiddellijk op de studie van het Verdinaso en hij werd van dan af een onvoorwaardelijk aanhanger van Groot-Nederland en de Dietse gedachte.
JOURNALISTIEK EN LIEFDE
Na de Duitse inval kwam de schrijver eindelijk aan een betrekking als journalist bij de krant Het Vlaamsche Land, de oorlogsuitgave van de Gazet van Antwerpen en kon hij zich voltijds uitleven in zijn literaire kronieken. Hij mengde ze met zijn Dietse opvattingen maar trok nooit uitdrukkelijk de kaart van de collaboratie of deze van de zogenoemde en opportune Deutschfreundlichkeit. Ongetwijfeld heeft Buyle enkele vriendelijke pro-forma recencies geschreven over collegae die tot zijn ideologisch kamp behoorden. Maar lang niet altijd. De schrijver (en ambtenaar) Urbain Van de Voorde, die nadrukkelijk aanwezig was in de collaboratie, noemde hij een reuze-zeur wat hem tot lang na de oorlog zuur zal opbreken want Van de Voorde bleef een rol spelen in de na-oorlogse letterkunde, gezien hij officieel buitenschot bleef bij de genadeloze repressie.
![](http://anet.ua.ac.be/agrippa/images/13185p.gif)
Frans & Liane op Luchtbal waar zij woonden
In 1942 vond op privévlak wel een ingrijpende gebeurtenis plaats : Buyle ontmoette op de redactie de 8 jaar jongere Liane Bruylants, de dochter van de klassieke zangeres Francine Bruylants. De Verdinaso-bohémien werd halsoverkop verliefd op het mooie en artistieke meisje, dat de liefde niet schuwde. Hij verliet Sint Niklaas en zijn gezin en betrok met Liane een appartementje op Luchtbal.
Na de oorlog werd de krant Het Vlaamsche Land onmiddellijk onder sekwester geplaatst en al de medewerkers ontslagen en tijdelijk opgesloten. Men kon Buyle niets ten laste leggen maar rond hem bleef wel het aureool hangen van de zwarte journalist-schrijver. Zijn Vlaams-nationale vrienden die niet achter slot of grendel zaten, konden niets voor hem en de witten bekeken hem met de nek. Na enkele maanden cel (wat in die periode gans normaal was) en een proces, dat hem niets ten laste legde, kon hij vrij naar huis gaan.
HET OFFICIELE BELGIE SLUIT DE DEUREN
Buyle solliciteerde en zocht werk maar hij ving overal bot. Hij werd de typische man van de dertien stielen en evenveel ongelukken en wat eens een flamboyante persoonlijkheid was geweest, verwerd tot een constant drinkende, chagrijnige eenzaat. In die periode geeft hij nog een flinterdun bundeltje uit met de titel Verboden Zone, Klein handboek ten behoeve van literaire valse munters dat opent met het kwatrijn :
Doelloos dwaal ik door wind en regen Terneergeslagen en verdoemd. Alleen nog met het slijk der wegen Wordt aarzelend soms mijn naam genoemd.
De relatie met Liane is er een geworden met vele problemen van drank, geldgebrek, karakteriële botsingen tussen twee emotionele mensen, en derde personen die zich willen ontfermen over het aantrekkelijke, bohémienachtige meisje dat in diepe zonde leeft met een getrouwde man. Trouwens Bruylants bleek zelf nog getrouwd te zijn, het was pas in 1947 dat ze officieel scheidde van haar man. En Buyle bleef zijn ganse leven getrouwd met zijn eerste vrouw. Vreemd is het dat het Archief en Museum van het Vlaams Archiefleven (u weet het, zij liggen in onze bovenste schuif !) op hun webstek Buyle en Bruylants vermelden als echtgenoten. Het is niet erg, het is slechts een detail en wie weet, beschikt het AMVC (die meelezen op deze blog) over beter informatie dan wij ?
WILLEM ELSSCHOT, DE WITTE RIDDER
Alleszins éen van de galante redders in nood die zich graag boog over het ongelukkige meisje was Willem Elsschot, bijna 30 jaar ouder dan het meisje. Het is Liane Bruylants zelf die Martine Cuyt heeft ingelicht over deze affaire. Cuyt heeft ze dankbaar opgenomen in haar biografie uit 2004 Willem Elsschot. Man van Woorden. In de burgerlijke kringen die (terecht overigens) Elsschot vereren om de schrijver die hij geweest is, heerste verontwaardiging, ongeloof en gegniffel. De enige nog levende dochter, Ida de Ridder, reageerde zoals het een dochter past : Dat gaat niemand aan. En dat is nog juist ook ; wij wilden dit echter niet onvermeld laten, omdat Buyle zich eerder enigszins afstandelijk had uitgelaten over het dichterschap van Elsschot. In 1943 schreef hij dat de dichtkunst van Elsschot weinig waarde bezit : Het is geen poëzie, veeleer pittig gerijm doch er gaat een plastische kracht vanuit, zodat men ze niet kan vergeten. Wij willen dit interpreteren, alsof Buyle bedoelde : de poëzie van Elsschot blijft vooral overeind omdat hij een groot prozaïst is. Buyle loofde wel het gedicht Bij het doodsbed van een Kind waarvan hij zegde dat het de eeuwen zal trotseren.
Liane Bruylants verklaarde nog aan Martine Cuyt :Ik heb vele minnaars gehad en aan Jeroen Brouwers schreef zij in verband met Buyles alsmaar toenemende misantropie en levensmoeheid : Ach, ik ga ook niet steeds vrijuit.
HET EINDE VAN DE MAN IN DE REGENTON
Het paar sukkelde verder, zij richtten samen nog een uitgeversbedrijfje op, Libris, en drukten in bescheiden oplages enkele bundels van hen samen en van elk apart. Buyle vertaalde Engelse detectives en schreef onder schuilnaam een soortgelijk werk. De producten van uitgeverij Libris werden niet in de boekhandel aangeboden maar privé verspreid.
In 1977, toen Frans Buyle 64 was, is het hem allemaal te veel geworden. Hij had al kennis gemaakt met de psychiatrie en de drank speelde een afschuwelijke rol in zijn leven. Toen hij na een auto-ongeval op de rechtbank zijn rijbewijs moest komen inleveren, heeft hij zich die dag verhangen. Teleurstelling, drankproblemen en ingeworteld pessimisme.
Uit het gedicht Verdwenen Graf dat Liane Bruylants opgedragen heeft aan haar levensgezel dit fragment :
Eén enkel vers
gelezen of gefluisterd
zal in t oneindige astrale
verhalen
dat niets van alles
van alles iets
ooit
tevergeefs is geweest.
Bronnen : De schemer daalt door Jeroen Brouwers "Willem Elsschot Man van Woorden door Martine Cuyt Een artikel van Henri-Floris Jespers uit Vrijbuiter van 1977 Met dank aan Agrippa van AMVC voor de foto's en algemene info
RAY
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
't is om groen bij te worden. |
In de Zevende Dag was de Agalev-afgevaardigde aan het pingelen bij ministerin Turteldroom om nog méér illegalen een officiële verblijfsvergunning te verstrekken. Volgens de visie van mevrouw Piryns van Agalev zijn mensen-zonder-documenten steevast leden van fijne gezinnetjes, bestaand uit mama, papa en twee koningswens-kindjes. Zij spreken keurig Nederlands met een mooi exotisch accent en de buurt vecht om ze tot hun vriendenkring te mogen rekenen.
Zulke gevallen zijn er : het zijn natuurlijk uitzonderingen en ze worden in de media opgevoerd om de nodige emoties los te maken bij de och-arme kijkers en lezers. Soms mogen de ouders enkel zwijgend in beeld komen, omdat ze geen gebenedijd woord Nederlands kennen, maar dat wordt goed gemaakt door de koningswenskindjes.
De doorsnee-Vlaming, die van toeten noch blazen weet, is uiteraard geneigd om dit voorbeeldig en schrijnend geval van behoorlijke integratie te veralgemenen, zeker als Freya nauwelijks een snik in de stem weet te verbergen. Helaas, pindakaas is geen witte kaas, de tragedie van de mensen die in dit land verblijven zonder aan de voorwaarden te voldoen, gaat meestal over andere personen dan "modelgezinnetjes" en behoorlijk ingeburgerde individuen.
Daar wees Marie-Rose Rebel op, toen zij haar visie gaf op de plannen van Turteldroom. Tachtig procent (80%) van de gevangenisbevolking bestaat uit vreemdelingen ; zij citeerde de liberale veiligheidsadviseur van de vorige premier die stelde dat wij criminelen importeren. Bovendien knikkerde mevrouw de Vlaams volksvertegenwoordiger er bovenop dat de verwachte golf van goedkeuringen een domino-effect veroorzaakt in de vele buitenlanden, waar het land B opnieuw zal stijgen met een dikke stip als the place to be, het land-waar-men-geld-krijgt-als-men-niet-werkt, zoals een jonge Turkse vrouw het ons ooit zegde.
Oei, oei, oei ... Het dameskransje van de traditionele partijen excelleerde in het werpen van minachtende blikken, ontkennend hoofdschudden, tongklakken bij wijze van afkeuring, scheel zien van verontwaardiging, ontuchtige knipogen naar Linda de Win om in te grijpen, elk lichaamssignaal was goed, om dit deel van de waarheid te blokkeren. Het vervelende Vlaams Belang verstoort weer eens de droom over Roze Olifanten die ons land binnenkomen om ons te vermaken met hun grappen en grollen.
Het is overduidelijk dat àl de politieke partijen in dit land, van extreem-links tot fantaisistisch-rechts onder geen enkel beding de immigratie een strobreed in de weg wensen te leggen. Illegalen ontvangen, met een andere titulatuur, een generaal pardon, de waanzin van de gezinsherenigingen gaat door, en er wordt gewerkt aan voorwaarden voor de "slimme" immigratie, de gerichte aantrekking naar knelpuntberoepen. Voeg bij dit feest een versoepeling van de naturalisaties en we zijn met zijn allen op weg naar het Colosseum voor een fantastische Brood en Spelen-opvoering.
Intussen is de voorzitter van Groen, Vogels, aan het het stoken om de luchthaven van Deurne gesloten te krijgen, omdat er een probleem is in verband met de milieuvergunning. In de Frut barst het van de ingezonden lezersreacties die in allerlei kleuren en toonaarden Groen aan de schandpaal zetten : pleiten om ongebreideld alle criminelen in dit land toe te laten, pleiten om illegaal druggebruik te bevorderen, en als er een kans bestaat om een bedrijf te sluiten en mensen hun werk af te nemen, staat Groen op de eerste rij te roepen.
Over roepers gesproken : de ministerin Turteldroom gebruikte het versleten cliche in verband met Vlaams Belang dat zich zou gedragen als "roepers langs de weg, terwijl de karavaan voorbijtrekt." Niet allen is dit weinig origineelkmaar in deze discussie zou ik bij voorkeur een ander beeld oproepen dan dit van de karavaan. Het zijn trouwens geen roepers maar "blaffende honden", maar ja, we kunnen niet verwachten, dat ze alles weet.
Savat
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |
Deze blog leeft van de liefde, de wind en veel enthousiasme. U kan onze werking steunen via
banknr 610-5790800-88
IBAN BE56 6105 7908 0088
BIC DEUT BE BE
|
Opera, Belcanto - Operette en populair klassieke muziek |
|
|
|
![](../Images/Skin/3/pixel.gif) |