Samen met onze Poolse collega (foto) houden wij ons vandaag de ganse dag op in de badkamer. wegens grote schoonmaak-activiteiten.

Onderstaand artikel komt uit de Gazet van Janssens of van Allah, dat is trouwens hetzelfde.

18/04 Vlaams Belang bekritiseert dalende misdaadcijfers Antwerpen

Het aantal misdaden in Antwerpen is vorig jaar met drie procent gedaald ten opzichte van 2006. Burgemeester Patrick Janssens (sp.a) wil de statistieken echter relativeren en als vanouds heeft ook oppositiepartij Vlaams Belang felle bedenkingen bij de betrouwbaarheid van de gegevens.

Uit de cijfers blijkt dat er in 2007 maar half zoveel handtasdiefstallen waren als het jaar voordien en dankzij de acties tegen rondtrekkende dadergroepen zijn er ook voor het eerst in drie jaar minder inbraken.

Die resultaten ogen spectaculair maar toch wil Janssens de feestvreugde wat temperen: "De cijfers in 2005 en 2006 lagen erg hoog. Het aantal woninginbraken ligt hoe dan ook te hoog in Antwerpen."

Janssens benadrukt dat het aantal criminele feiten nog steeds zeer hoog ligt. Wat hem vooral zorgen baart is dat daders van gewelddadige diefstallen steeds jonger worden en meestal van buitenlandse origine zijn.

Vlaams Belang doet daar nog een ferme schep bovenop. De partij meent, bij monde van fractievoorzitter in de gemeenteraad Filip Dewinter, dat de cijfers, die door de stedelijke overheid steevast geminimaliseerd worden, op geen enkel moment in verhouding staan met het toenemende onveiligheidsgevoel bij de Antwerpenaren.

De partij is er rotsvast van overtuigd dat er zeker niet minder criminele feiten plaats vinden. De burgers zouden echter steeds minder geneigd zijn om aangifte te doen van een misdrijf, omdat overheid en justitie een ontradend effect uitoefenen.

***************

We zullen het horen in de komende dagen of de parameters waarmede de statistieken opgesteld zijn, veranderd werden.

Anderzijds is het een absoluut feit dat de oorspronkelijke Antwerpenaars (de witgezichten) veel opener dan enkele jaren geleden met mekaar praten over de onveiligheid en de complete verloedering van "hun" stad.  Zoals door Filip Dewinter aangestipt, er worden ook heel wat minder aangiftes gedaan, omdat de mensen het beu zijn.  Een van mijn zonen heeft drie mobieltjes + portefeuilles moeten afgeven aan de Marokkaanse rovers.  De twee laatste keren heeft hij geen aangifte meer gedaan.  En wat de "onbehaaglijkheidsfactor" betreft : de menigvuldige incidenten, kloppartijen, uitlokkingen, ordinaire ruzies tot een moord toe op het openbaar vervoer zijn zaken die NIET in deze cijfers vervat zitten maar wel degelijk aangevoeld worden door de mensen. Wie komt nog eens gezellig wandelen 's avonds in de zomer bijvoorbeeld in onze winkelwandelstraten om op een terras iets te drinken ?   En vervolgens met bang kloppend hart naar huis te gaan ? 

Ray

Tijdens een wandeling nabij Stuivenbergplein (Antwerpen, een van de talrijke allochtone prachtwijken) wordt Filip Dewinter enthousiast begroet door een fan.

Witte gezichten en blanke mannen bij dokwerkers, leraren en magistratuur ergeren Vlaamse regering : etnische verrijking of vervuiling ?
“Er is nog een pak werk, ik zie nog altijd te veel witte gezichten bij de magistratuur, bij de leraars, in de universiteiten.”, laat Vlaams minister van Inburgering Marino Keulen (VLD) in De Morgen van 12 april 2008 optekenen. In het VRT-avondjournaal van donderdag 10 april noteerden we een soortgelijke uitspraak van minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (sp.a) die zei dat hij betreurde “dat bij de Antwerpse dokwerkers alleen maar blanke mannen werken”. Met dergelijke uitspraken geven Vandenbroucke en Keulen duidelijk aan dat het allang niet meer gaat over inburgering maar wel over het realiseren van de zogenaamde culturele en etnische “diversiteit”. De beleidsdoelstelling van Keulen, Vandenbroucke en anderen is het creëren van een cultureel en etnisch zo divers mogelijke samenleving. Homogene “blanke” of “witte” arbeids- of andere gemeenschappen zijn uiteraard des duivels. Van de opgedrongen multicultuur evolueren we nu in snel tempo in de richting van de verplichte multiraciale maatschappij. Hoe lang nog vooraleer koppels uit raciaal gemengde huwelijken extra kindergeld, voorrang bij het verkrijgen van een sociale woning en een multiraciale huwelijkspremie toegestopt krijgen? Hoe lang nog vooraleer er quota op basis van huidskleur worden opgelegd aan het lerarenkorps, de bouwvakkers- of de dokwerkergemeenschap? Vooraleer over te gaan tot multiraciale positieve discriminatie moet het terrein voorbereid worden. Het hanteren van huidskleur als criterium voor diversiteit en dus voor een geslaagde, harmonieuze en vredevolle samenleving is slechts een eerste stap in de richting van de etnische meltingpotmaatschappij. Steeds meer zijn het de voorstanders van de multicultuur die met gretigheid cultuur, identiteit, huidskleur en etniciteit over één en dezelfde kam scheren in de hoop daarmee een gelijkheidsteken tussen multicultuur en multiracialiteit te kunnen plaatsen. Minister Keulen en co moeten maar eens uitleggen wat hun doelstelling is: een inburgeringsbeleid voeren zodat hier verblijvende allochtonen verplicht worden om zich  aan te passen aan onze manier van leven, zodanig dat er één leidcultuur is voor eenieder, of is het verwezenlijken van een multiculturele en multi-etnische samenleving, waarbij de diverse culturen naast en tegenover elkaar staan, een doelstelling op zichzelf geworden? Op 8 februari 2008 stelde minister Keulen in het Vlaams Parlement: “De Vlaamse regering acht het van belang dat allochtone Vlamingen hun culturele identiteit niet opgeven, maar deze juist als een meerwaarde integreren in de samenleving”. Minderheden mogen blijkbaar zelfs niet meer integreren, maar moeten volgens de visie van minister Keulen trouw blijven aan hun afkomst en zich vooral niet aanpassen. Diversiteit wordt tegenwoordig van overheidswege gestimuleerd met allerlei maatregelen en vooral veel subsidies, waarbij niet-aanpassing zelfs wordt beloond in plaats van gesanctioneerd. Etnisch-culturele verenigingen worden ruim gefinancierd, bedrijven krijgen subsidies indien zij hun bedrijf etnisch-cultureel divers maken, enz. Het wordt tijd dat iedereen goed beseft dat diversiteit en inburgering in de praktijk diametraal tegenover mekaar staan. De voorstanders van de multicultuur laten steeds meer hun ware gelaat zien. Niet de inburgering is het doel van hun streven wel de smeltkroes van culturen, etnische minderheden en beschavingen in een zo divers mogelijke samenleving.   De gewezen grote baas van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, pater Leman, schreef hierover recent in een vrije tribune in De Morgen: “ Het ziet er sterk naar uit dat de notie ‘integratie’ in de komende jaren zal vervangen worden door de notie ‘diversiteit’.” (De Morgen 28-01-2008). In plaats van inburgering te beschouwen als een middel om cultureel zo homogeen mogelijke samenlevingen na te streven, wordt de inburgering nu misbruikt als een hefboom om de samenleving niet alleen  multicultureel maar ook gedwongen multi-etnisch en ‘divers’ te maken. Stel u eens voor dat de tegenstanders van de multicultuur huidskleur of raciale afkomst ostentatief als criterium zouden vermelden voor het verkrijgen van een werkloosheidsvergoeding, een sociale woning of enig ander sociaal voordeel. De multiculturele kerk zou samen met de politiek correcte media ongetwijfeld moord en brand schreeuwen. De daders van zo’n onnoemelijk misdrijf zouden onmiddellijk aangeklaagd en via een spoedprocedure op basis van de wet op het racisme veroordeeld worden. Wanneer de voorstanders van de multicultuur zich nu ostentatief op televisie en in de kranten beklagen over het teveel aan blanke dokwerkers, witte leraren, professoren en magistraten dan kraait daar geen haan naar. Ik durf het bijna niet te schrijven maar stel u voor dat iemand zou durven beweren dat er niet te veel maar te weinig witte arbeiders meer overbleven in ons land Stel u voor dat iemand zou durven opperen dat onze steden niet etnisch verrijkt maar etnisch vervuild worden door alsmaar meer “niet witten” en “niet blanken” Stel u voor dat een onverlaat zou durven beweren dat er geen etnische correctie nodig is in de richting van steeds meer diversiteit maar wel in de richting van meer etnische homogeniteit Nee, ik durf er niet aan denken wat er dan zou gebeuren. Filip Dewinter

Je leest het op 's mans gelaat : dit is geen eerlijk mens, dit is niet iemand die recht door zee gaat  Een woordenzwabberaar die overal in de smaak wil vallen, die populair wil zijn maar die niet over de eigenschappen beschikt om die populariteit te voeden en te onderhouden. Een stugge, gesloten koppigaard.

Veel reputatie, weinig eer.

Wat toch schrikken is, is te moeten vernemen, dat Leterme net als zijn voorganger, journalisten telefoneert of bij zich laat komen, als ze iets geschreven hebben, dat mijnheer de premier niet bevalt. Hier word je stil van. Hij heeft vandaag Peter Vandermeersch bij zich geroepen om zijn beklag te maken over een artikel op de één, met betrekking tot de verdubbelde bedragen in de begroting 2008 voor experten.  We hebben deze cijfers ook overgenomen bij Angeltjes. Mijnheer voelt zich misbegrepen en accepteert niet, dat uitgerekend de Standaard hem alzo behandelt.  Uitgerekend de Standaard ... Die gazet spant zich al jaren in om haar CVP en katholiek imago af te schudden maar de huidige CVP-premier houdt geen rekening met deze koerswijziging.  Hij redeneert zoals de paus : eens katholiek, altijd katholiek.

Er nestelt zich  langzaamaan bij een deel van de publieke opinie de opvatting, dat Nonkel Kruk niet opgewassen is tegen zijn taak.  Na zijn verkiezingsoverwinning op 10 juni 2007 is hij vaak zichzelf tegen het lijf gelopen, vooral door zijn onkunde.  Dit nam soms hilarische afmetingen aan : hij werd  zenuwachtig als hij een journalist ontwaarde die hij niet kende, hij werd spastisch als hij vragen voorgeschoteld kreeg in het Frans (nochtans zijn moedertaal) en hij veinsde goedhartigheid en oprechtheid, terwijl hij onverschilligheid uitstraalde.  Hij viel constant door de mand en er verschenen verhalen over hem dat hij niets vergat en een tegenstrever binnen de eigen rangen nooit vergaf.  Het beeld van de brave katoholieke huisvader met het hart van perperkoek verdween zeer vlug.

Wat we nu horen, komt van de chargrijnige kant die de man ook bezit, het bazige, het gelijkhebberige en het autoritaire. Misschien ook angst, omdat niemand beter dan hij, de onmogelijkheid van zijn opdracht beseft.

U zal het zich wellicht ook nog herinneren (we hebben het hier onmiddelijk geschreven vorig jaar), de pijnlijke bijeenkomst met de ouders Leterme tijdens een stug etentje, dat de televisie ons serveerde om inzicht te krijgen in de persoon die het land B verder naar de vaantjes zou helpen.  Een kille, onnatuurlijke, chagrijnige veinzer, in het verplichte gezelschap van ouders die evenmin tot de vrolijke soort behoren.

Zolang hij het land maar naar de vaantjes helpt, zijn wij natuurlijk tevreden.

Premier of dernier ?

Savat

Als we de zelfvoldane smoelwerken bekijken van onze Vlaamse en Europese linkse pausen, en we horen ze de lof zingen van de prachtige multiculturele maatschappij die op ons afkomt, krijgen wij een starende blik in de ogen.  Vroeger vloekten we, maar met het voortschrijden der jaren en het dichter bijkomen van de poort van Sint Pieter, worden we wat voorzichtig.  Zeker als vrijzinnige, want dat wordt makkelijk rijstpap met fluitjesmelk en zonder bruine suiker. Ja, ja, Apartheid in de Hemel, ik wil het best geloven. 

Elke dag zouden wij Angeltjes kunnen vullen met  intrieste, tragische en dramatische verhalen uit Zuid-Afrika.  Wat de blanke gemeenschap daar overkomt, begint stilletjesaan de vorm van genocide aan te nemen.  Wij zijn spaarzaam met onze artikels omdat we uiteraard in de eerste plaats de waanzin in eigen land en regio willen aanklagen maar ons medevoelen met de Afrikaners is er niet minder om. De band heeft steeds bestaan, waarom zouden we die loochenen ?  De linksen hebben nauwelijks banden, als ze" solidariteit "roepen, dan bedoelen ze : "Afgeven aan ons en wij geven een stukje door onder afhouding van al onze kosten en veel meer."  Eigendom is al lang geen diefstal meer, nu is het de beurt aan de centen van de gemeenschap.

We laten het bericht dat  zonet binnenkwam in zijn oorspronkelijke versie, als u er problemen mee heeft, moet u het traag voor u uitspellen of luidop lezen, dan lukt het wel.  De feiten op zich zijn schandelijk. Wat het even zeer is, is de schuldige medeplichtigheid van de Vlaamse en Nederlandse media, die deze wantoestanden verzwijgen.  Die zitten nog met hun woede van twintig jaar geleden toen de Apartheid heerste.  Misschien oordeelt het linkse rapalje-zonder-hart wel dat de huidige blanke Afrikaners dit verdienen ?

ANC-voorzitter Zuma, betrokken in allerlei schandalen, nog nooit veroordeeld.  Hij is de man met vele vrouwen die ook seks had met een HIV-besmette vrouw en achteraf verklaarde "een flinke douche genomen te hebben".  Zo'n leider zouden wij ook wel willen. Die van ons gaan vissen in hun vrije tijd. De zoeloes zorgen voor het nageslacht.

Raai-raai: hoeveel blanke "plakkerskampe" of nedersettings met armes is daar net in die Pretoria-omgewing? Sou u sê 5? 10? Nee, daar is nie minder nie as 80! Tagtig blanke plakkerskampe net rondom Pretoria!

Met dank en waardering overgenomen van www.gregoriusnekschot.bl/blog

Nadat hij twee jaar geleden Kate Ryan overlaadde met 60.000 euri voor haar deelname aan het doorgestoken-slechte-smaak-festival -Eurosong, doet Anciaux dit jaar hetzelfde.

Er kwamen bakken kritiek en gniffelende reacties van zowat iedereen  op deze totala onverwachte en overbodige geste van de minister van cultuur van Vlaanderen.  "Het was om te helpen" zei de platte opportunist en hij was danig geschrokken door de vele mensen die hem niet begrepen.  Er zijn nog maar bitter weinig mensen over in Vlaanderen die Anciaux begrijpen en dat ligt niet aan die mensen, helaas wel aan het lijdend voorwerp dat hij zelf is. 

Nu ook weer, hij schenkt aan de mensen van Ishtar 25.000 euro om zich te verplaatsen.  Want hij wil per se gelijk halen, Anciaux wil aan heel Vlaanderen tonen, dat ook als hij twee jaar geleden afgekeurd werd door de publieke opinie, hem dat niet raakt, want hij herhaalt vandaag zijn zelfde geste. Hij hééft gelijk en al de anderen kennen er niets van.  Ik ken dat soort koppige en onhandelbare kiekens. Hun gebrek aan empathie en kennis compenseren zij door stijfhoofdigheid.

Nu is hopelijk duidelijk voor velen, dat Bert Anciaux niet geschikt is om "de burgers te vertegenwoordigen".  Die jongen vertegenwoordigt zijn eigen beperkte ik en misschien zijn vrouw en zijn papa.

Toevallig komen de drie andere partijleden met de klassieke paardenkop morgen bijeen om zich te profileren tegenover de bevolking. En dan staat het steeds goed om als een gulle Samaritaan kwistig met de publieke fondsen gestrooid te hebben.

 Onverbeterlijk kieken.

Savat

We zullen onze vrienden van links nog eens een extreme jeuksessie bezorgen : "Kameraden, dikke fluwelen handschoentjes aantrekken en laat de jeuk aanrukken. Het is maar tot maandagmorgen".

Op 1 mei aanstaande grijpen er gemeenteraadsverkiezingen plaats in Engeland.  Ja, Groot-Brittannië, het Verenigd Koninkrijk, de bakermat van ruggengraatloos multi-culturalisme, het land dat jarenlang geterroriseerd werd door de charismatische oplichter Tony Blair en zijn hysterische geldwolvin Chérie.

In Londen bevindt zich op de troon van de burgemeester de inmiddels beruchte Ken Livingstone, een man van extreem links, Red Ken.  Te veel om op te noemen wat die kerel allemaal uitgevreten heeft op 8 jaar, hoe die de bevolking tegen mekaar uitspeelt en natuurlijk een knechtenrol van eerste orde vervult tegen al wie vreemdeling is.  Dat zijn de kerels die op de juiste plaats zitten om onze beschaving uit te verkopen en bijvoorbeeld ganse wijken af te sluiten om moslims toe te laten hun eigen leven te gaan leiden zoals ze dat thuis deden : moskeeën vol opstandige praat, besneden jonge meisjes, geldmisbruiken, sharia, u noemt het, dankzij Red Ken is het er.

We weten niet hoe het zal uitdraaien met de British National Party, de enige die in staat zijn te vertolken wat de doorsnee-Londenaar voelt en ondergaat.  Zij voeren heftig campagne en er zijn beslist conservatieven maar ook socialisten van labour en liberalen die hun partijen in de steek laten om terug te keren naar de wortels van de eigen Britse samenleving.



Intussen dit stuk uit de Gazet van Antwerpen, om aan te tonen wat voor een knappe bol die Red Ken is :

18/04 Londen ziet liever gulle Chinezen dan gierige Belgen komen

De Britse hoofdstad ziet Belgische toeristen liever gaan dan komen. "Want van alle toeristen geven de Belgen veruit het minste uit", zegt de Londense burgemeester Ken Livingstone. In plaats van gierige Belgen wil hij liever Chinezen naar zijn stad lokken.

In een eerste reactie op zijn uitspraak trok de burgemeester Ken Livingstone zijn staart al ferm in:"Natuurlijk blijven de Belgen meer dan welkom."   

Ray

Na de fantastische promotiestunt die de Standaard uitdokterde om nieuwe lezers aan te trekken door een bloemlezing naakte lolita's, verzameld door LP Boon aan te bieden tegen goedkope prostitutietarieven,  gaat Vandermeersch voort op het glibberige pad van de erotica. Hij zal iets ontdekt hebben, recentelijk. Het wordt een reeks van 10 erotische boeken geschreven door Stoute Vrouwen en nummer 1 is gratis ! Gewoonlijk is het omgekeerd, maar bij le Standard noemen ze soixante-neuf bij voorkeur nonante-six.

Anaïs Nin, de Spaanse met een niet gelukte  Frans-Amerikaanse schrijverscarrière, gebaseerd op het neerpennen van haar menigvuldige avonturen met mannen en vrouwen en ondermeer de seksslavin van de Amerikaanse auteur  Henry Miller, opent de reeks .  We zijn er niet tegen, we zijn er niet voor, het heeft literair niets om het lijf, het schokte de kleine wereld van ingewijden omdat het zaken vertelde die normaliter nooit beschreven werden en zeker niet door een vrouw. De lectuur is na enkele bladzijden vervelend en saai maar dat maakt ieder voor zich uit.

Uitgerekend daarvoor loopt een gewezen misdienaar als Vandermeersch zich in het zweet : hij denkt een parel ontdekt te hebben en wil die onmiddellijk delen met al zijn progressieve christelijke vrienden, die het nog steeds als een daad van gedurfde rebelsheid aanzien, in hun bibliotheek een afgesloten ruimte voor te behouden met erotische literatuur. De dagboeken van Anaïs Nin zijn een mengeling van halve waarheden, wensdromen en verbeelding, en er is weinig verschil met haar romans. Zij wilde er bij horen en dat lukte haar niet, omwille van te weinig talent, omwille van een reputatie die ze zichzelf bezorgd heeft.  Mijnheer de Standaard zou de biografie van Deirdre Bair moeten lezen.

1. GRATIS BOEK : Venusdelta van Anaïs Nin

De Standaard wordt ingepalmd door 10 stoute vrouwen.  10 zaterdagen lang vindt u in uw krant een bon voor een erotische toproman.  Het eerste boek is gratis !  Knip op zaterdag 19 april de bon uit uw krant en haal de klassieker 'Venusdelta' van Anaïs Nin gratis bij uw krantenwinkel. Ontdek de 10 stoute vrouwen van De Standaard op www.standaard.be/stoutevrouwen

Enkele namen uit de reeks Stoute Vrouwen vallen ons op : de Nederlandse Anja Meulenbelt (senator voor de SP van Jan Marijnissen), die een grote zeur is die literair weinig voorstelt.  De Française Benoïte Groult die van organsme naar orgasme strompelt bij het aanschouwen van een fors mannelijk torso en die voor de rest behoort tot de literatuur van roze strikjes, walmende kaarsjes, blikken vol overgave (geen blikken met voeding) en gebroken harten.  Nummer 9 is niet ingevuld (zou er wat schorten met Kristien Hemmelinks die ook graag uitweidt over wat zich onder de lingerie bevindt ?) en nummer 10 is een waardebon voor een sekswinkel.  Na al die lectuur, ben je daar wel aan toe.

EEN DIKKE PS : neen, wij zijn geen fatsoenridders, wij gunnen ieder diertje zijn pleziertje.  Liefst discreet, wat niet wil zeggen schijnheilig.  Als de simpele Peter Vandermeersch meent lezers te kunnen aantrekken door erotica aan te bieden, moet hij dat doen, het is zijn winkel en de Standaard is tot hiertoe de enige Vlaamse krant die qua oplage vooruitgaat. Het is wel bedenkelijk dat een zogenaamde kwaliteitskrant zich beroept, 40 jaar na mei '68 op tactieken die toen als revolutionair golden.  Seksuele complexen, identiteitscomplexen, het is me nogal wat met die vooraanstaande journalisten of zoals in het geval dat ons bezighoudt, Marketeers.

Fats, uw cultureel redacteur

De Regeringen van dit Land, belgische of Vlaamse, de Verenigde Commissarissen van de EU, desnoods Freddie ET, de democraat van Sint Niklaas, moeten er voor zorgen dat de uitgeverijen van schoolboeken onder Staatscontrole komen te staan. Het is nu genoeg geweest.

Het moet gedaan zijn met boekjes waarin Papa en Mama Tuymans-Witmans een zoon hebben, Roeland met een stem als een klok en een dochtertje Marie-Pomplemousse en als er een lastig kindje in het verhaaltje optreedt, is het een  zwarte kroeskop, Rachid-el-Sandaal. Het leven zoals het is mag niet meer overeenkomen met de normale maatschappij maar wel met de fantsamen van de multiculti-minderheden.
 De mama's/papa's van Jean-Yves-François-Louis-Charles moeten vaak op internationale zakenreis en brengen boeiende foto's mee. Hier maken zij kennis met een nieuw vriendje.  Leuk hé ?

Als heftige voorstanders van de wereld zonder grenzen, zonder normen, noch waarden (behalve die uit de jungle, het regenwoud en de woestijn) en binnenkort zonder reserves en centen, moeten andere gezinsvormen aan bod komen : papa moslim met vrouw één, twee, drie en de nodige kindjes,een  papa die mama is en mama die papa speelt, een zwart, een geel, een bruin stel, en dan alle mogelijk variaties daaromtrent.



Boenga en Moenga hebben een nieuw speelmaatje, Joyceke Blankenheim.  Joyceke lacht nu al, wat zal het straks worden ?

Dat wil men en dat zal men bekomen door in te grijpen : precies zoals de nazi's in de jaren '30 hun maatschappijbeeld oplegden niet alleen via schoolboeken maar via àlle boeken en kunstuitingen.  Geert Mak had het vorige week toevallig met zijn reeks  "In Europa" over die Entartete Kunst.  Het zit er opnieuw aan te komen. De overheid houdt zich al jaren bezig met onze ontspanning : de staatsomroep bepaalt niet alleen onze informatie maar ook onze lach- en ontspanningsmomenten.  U realiseert zich dat allemaal ?  En nu zal de overheid opleggen welk wereldbeeld we onze kinderen zullen meegeven : de kleine witte smeerlapjes die in een normaal heterogezin opgroeien moeten boeten voor de abnormaliteit en saaiheid van hun ouders.

De overheid legt op hoe de burgers hun eigenheid en identiteit moeten inleveren voor een door haar bepaald wereldbeeld.  Op onze steun en medewerking kan de overheid rekenen.  We doen mee !


In het beroepsonderwijs wordt vooral de nadruk gelegd op praktijk.

http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=SQ1QUV75

.

Bij de herstructurering van de NMBS in 2004-2005 werd beslist de bestaande spoorweginfrastructuur en de historische schuld (toen nog 7,4 miljard euro) onder te brengen in een afzonderlijke rechtspersoon van publiek recht, het Fonds voor spoorweginfrastructuur (FSI). Maar die constructie botste op problemen. Zo heeft Eurostat, het statistisch bureau van de EU, het FSI nooit erkend als een van de Belgische staat gescheiden eenheid. Eurostat rekende de historische schuld gewoon mee als onderdeel van de overheidsschuld, terwijl onze regering dat niet deed. Dat leidde ertoe dat onze regering voor 2005 uitkwam op een begrotingsoverschot van 0,1 procent van het bbp terwijl Eurostat sprak van een tekort van 2,3 procent. De Belgische Staat startte toen zelfs een juridische procedure tegen Eurostat. Maar nu is beslist om de historische schuld op te nemen in de staatsschuld, vervalt die procedure, aldus minister Vervotte. (TIP) © Belga
 

PS : Als Wim brieven schrijft, die hij ondertekent "met vriendelijke groeten" en zijn beroep "tandentrekker" houd u dan het mondje stijfdicht.  Dàn is Wim behoorlijk kwaad.

 
Terwijl miljoenen in Vlaanderen en daarbuiten met een piepadem vol spanning zitten te wachten op de nieuwe naam van de geweldige politieke formatie Spirit, zijn wij met enig speurwerk en de nodige omkoopbiljetten erin geslaagd het geheim te onthullen, dat normaliter pas  zaterdag de goegemeente zal verbazen.

Neen, het wordt niet "de smulpapen" of de "anti-nationalisten" maar wel :

Politici en beleidsmakers moeten zich niet door hypes en incidenten laten leiden bij de aanpak van hangjongeren. Dat adviseert de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) donderdag in het rapport 'Tussen flaneren en schofferen'. Gepleit wordt voor een constructieve aanpak waarbij ingrijpen niet alleen vergoelijkend of repressief werkt.

Ook moeten 'interactiepatronen' tussen hangjongeren en hun omgeving serieuzer worden bestudeerd. Buurtconflicten ontstaan niet alleen door de hangjongeren, ook omwonenden spelen hierin een rol. Conflicten kunnen volgens de raad uit de hand lopen door 'ongelukkige interactie' tussen jongeren en hun sociale omgeving. Door een goed gesprek mogelijk te maken, zouden problemen te voorkomen zijn.

De RMO doet enkele aanbevelingen. Jongeren moeten de ruimte krijgen om te 'flaneren' en er moeten grenzen worden gesteld aan overlastgevend of crimineel gedrag. Jongeren die over de schreef gaan moeten helderder en eenduidiger worden gecorrigeerd. De raad erkent dat er een verband bestaat tussen 'hangen' en criminaliteit, en tussen criminaliteit, spijbelen en schooluitval.

Een andere aanbeveling is om jongeren te laten participeren. Tegelijkertijd moet worden voorkomen dat ze helemaal geen vrijheid meer hebben. De RMO wijst er daarbij op dat veel hangjongeren succesvol deelnemen aan de maatschappij. Niet alle hangjongeren zorgen voor overlast, concludeert de raad. "Soms zijn het zelfs de omwonenden die zich intolerant opstellen of irreële angstgevoelens ervaren." Hangjongeren, zo stelt de raad, vormen een veelzijdige groep jongeren. Hun gedrag varieert van onschuldig flaneren tot zware criminaliteit.

De MOgroep Welzijn en Maatschappelijke Dienstverlening ondersteunt de conclusies van de RMO. De brancheorganisatie laat naar aanleiding van het rapport weten dat er minimaal 2500 jongerenwerkers moeten bijkomen, bovenop de 1700 die werkzaam zijn. Volgens de MOgroep is veel jongerenwerk de afgelopen jaren kapotgemaakt, bijvoorbeeld door budgetten te verkleinen en buurthuizen te sluiten.

@ Fok



Gratis kotszakjes voor na lectuur

Toen Knack enkele maanden geleden hoogte kreeg van de plannen van Het Laatste Nieuws om in het Australische Sydney een kleine redactie te openen, werd dat nog afgedaan als een roddel. Sinds vorig weekend zijn er echter wel degelijk twee redactieleden van HLN.be naar daar afgereisd om de website 24 uur op 24 te bemannen.

Was het niet veel eenvoudiger geweest om in Kobbegem met een nachtploeg van start te gaan in plaats van aan de andere kant van de wereld achter een computer te gaan zitten?

Volgens Jaak Smeets, directeur-uitgever bij de Persgroep Publishing, zit er wel degelijk een logica achter het avontuur. 'Tussen tien uur 's avonds en zes uur 's ochtends slaapt onze westerse wereld. Maar daar in Australië draait die op volle toeren. Ook de persagentschappen die de Belgische nieuwswebsites bevoorraden gaan mee in dat ritme. Terwijl er hier na acht uur 's avonds amper berichten binnenkomen, zit men aan de andere kant van de wereld op een piekmoment.'

De webredactie en haar hoofdredacteur Mick Van Loon hebben zelf het initiatief genomen voor het project. Dat maakte het voor de krant een heel goedkope operatie. 'Ze zijn naar daar vertrokken voor het avontuur', zegt Smeets. 'Ze stonden te springen om naar daar te vertrekken en voorzien in hun eigen huisvesting. Voor ons was dat dus heel betaalbaar.'

Secretaris Lode Verschingel van de christelijke vakbond LBC viel compleet uit de lucht toen hij het nieuws vernam. Een paar weken geleden was hem nog verzekerd dat het plan niets meer was dan een ideetje dat was komen aanwaaien maar dat ondertussen een stille dood was gestorven.

'Maar nu staan we plots voor voldongen feiten. Bij De Persgroep is er absoluut geen cultuur van sociaal overleg of collectieve overeenkomsten. Ook nu zullen ze wel weer enkel met de betrokken mensen afspraken gemaakt hebben. Het kan echter niet dat ze zulke beslissingen 'en stoemelings' nemen zonder enige vorm van overleg.' Verschingel is van plan om contact op te nemen met de Vlaamse Vereniging voor Journalisten. 'Daarnaast ga ik ook de personeelsdirecteur interpelleren.'

Momenteel is er naast Van Loon nog één medewerker actief in Sydney. Als de Olympische Spelen er straks aankomen, zullen ze normaal een extra collega mogen verwelkomen. De bedoeling is om het daar minstens een jaar vol te houden. 'We zullen zien of het iets oplevert', zegt Smeets. 'Het blijft in elk geval een plezant initiatief.'

Hannes Cattebeke

http://www.knack.be/nieuws/belgie/het-laatste-nieuws-uit-sydney/site72-section24-article15829.html

Ongehoord !  Een bedrijf dat beleidsbeslissingen neemt zonder het akkoord van de vakbonden.  Waar gaan me naartoe ? Gelukkig is er nog Knack : bijna de ganse redactie bestaat uit ex-katholieken die door de Morgen opgeleid zijn, zoals we elke week kunnen lezen .

Ray

De AB van C (de Aarts-Bisschop van Canterbury, dezelfde die zich reeds deed opmerken door publiekelijk te verklaren dat  elementen van de sharia in de Britse rechtspraak moeten opgenomen worden) heeft de moslims weer maar eens naar de mond gepraat. Volgens Zijne Gratie is het de fout van de westerse landen die troepen hebben in Afghanistan en Irak dat christenen overal in het Midden-Oosten gedood, vervolgd en buitengepest worden. Dat is niet naar de zin van de overgrote meerderheid van de gelovigen van de Church of England die er hem via een stortvloed van lezersbrieven in de Britse kranten op wijzen dat er in het Midden-Oosten reeds christenen vervolgd worden sinds de moslims er de plak zwaaien. Misschien moet het boegbeeld van de Engelse staatskerk zich eens gaan afvragen wat moslims zouden aanvangen met een van hun imans indien deze in het publiek zou zeggen dat de slechte naam van de islam te wijten is aan zijn overijverige fundamentalisten??


Regus Patoff : Tekst 
 Foto :  de AB van C