Donderdag 19 februari reist Geert Wilders naar Rome om daar de Oriana Fallaci Free Speech Award in ontvangst te nemen. De prestigieuze prijs wordt uitgereikt tijdens een conferentie over het thema “Islam & Vrijheid van meningsuiting” door de “Associazione una via per Oriana”.  Ook zal de PVV-leider een toespraak houden en zijn film Fitna vertonen. Het bezoek van Geert Wilders aan Rome maakt deel uit van de Fitna World-tour.

Wij hebben er niets mee te maken maar van harte gefeliciteerd, Geert.  Door het bewuste Westen wordt u terecht met onze eigen Filip Dewinter op handen gedragen.

Wij hopen dat mede dankzij deze bekroning er binnen de Europese Unie een goede toenadering zal ontstaan en wellicht meer tussen de Partij voor de Vrijheid en Vlaams Belang. Europa ten bate, Nederland en Vlaanderen ter ere. Of omgekeerd mag ook.

Intussen is het ook bang afwachten wat General Motors zal beslissen: een eventuele sluiting van Opel Antwerpen kan opnieuw duizenden jobs kosten. Joëlle Milquet (CDH), minister van Werk in de federale regering, gaf reeds aan gekant te zijn tegen een reddingsoperatie door de overheid. Duitsland en Frankrijk zetten een grootschalig reddingsplan op het getouw, maar in België kan dat volgens Milquet niet. “We hebben dit destijds in Wallonië meegemaakt met de steenkoolmijnen. Nu wordt Vlaanderen getroffen”, zo luidt het. Nadat de Vlaamse Bank KBC door de Belgische regering in de steek werd gelaten, valt Opel Antwerpen nu hetzelfde te beurt. Gedurende decennia hebben de Vlaamse belastingbetalers miljarden in de bodemloze Waalse putten gepompt, maar de Franstaligen stellen enkel ondankbaarheid en misprijzen in de plaats.

Voor het Vlaams Belang kan van het laten vallen van onze automobielsector geen sprake zijn. Om de jobs bij onder meer Opel, Volvo Gent en Ford Genk veilig te stellen, moet de overheid dringend structurele maatregelen nemen en de Europese Unie dwingen gezamenlijk standpunt in te nemen. Daarnaast moet Vlaanderen een eigen economisch beleid kunnen voeren, zodat we bijvoorbeeld de vennootschapsbelasting kunnen terugbrengen tot een aanvaardbaar niveau. Vlaanderen moet het heft in eigen handen nemen. Het is immers meer dan duidelijk dat de Vlaamse werknemers niet op ‘Belgische’ hulp hoeven te rekenen.

***

Milquet keert de Vlaamse auto-industrie de rug toe.  Want er is momenteel geen Waalse tegenhanger die op instorten staat. Als Opel in Namen was gevestigd zou Madame Non helemaal anders piepen. Even in herinnering brengen, dat toen KBC in november in de problemen zat en er 3.5 miljard waarborg moest gegeven worden, de Walen plots vonden dat KBC een Vlaamse bank was.  Prompt eisten zij voor SONACA (vliegtuigonderdelen)  in Gosselies een tegenprestatie, want daar zat ook een haar in de boter, die konden best wat staatssteun gebruiken. 

Ho ja, is dat zo ?  Wat was er aan de hand, beste vrienden Hangmatliggers ? Vertel eens aan de Rijke Nazi-nonkels uit Vlaanderen welke problemen er zich voordeden ?

"Er zijn tussen maart en november honderden defecte onderdelen geleverd door het Fantastische SONACA aan Airbus en die konden daar niet mee lachen.  En ten tweede had de directie van SONACA een financiële speculatie-constructie opgezet in Turkse Lires, vermoedelijk een Swap-operatie.   Toen de bankencrisis aanving, eiste ING plots een extra waarborg van 500 miljoen euri van SONACA. Dat was er aan de hand : allemaal gevolgen van goed beleid".

Ach, wat vervelend dat wij ons dat nog herinneren. Dedju, toch.

Wordt het geen tijd om te scheiden, Waalse prutsers ?  Dan kunnen jullie al die prachtige combines en sjoemelpartijen zelf financieren.

Ray

I. Fundamentalisme troef

Er bestaan in Europa twee grote organisaties van Turkse moskeeën: Diyanet en Milli Görüs.

Diyanet kan men best definiëren als de Turkse overheidsislam en dus als een organisatie van de Turkse regering. Drie Gentse moskeeën ressorteren onder Diyanet, waaronder de grootste en de oudste nl. deze van de Kazemattenstraat.

Milli Görüs vormt in feite een soort religieuze oppositieorganisatie t.o.v. de Turkse overheidsislam.

Zowel uit een scriptie voor het behalen van de graad van licentiaat in de vergelijkende cultuurwetenschappen dat professor De Ley als promotor had, als uit een vormingsles georganiseerd door het Centrum voor Islam in Europa i.s.m. het Vermeylenfonds en de Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims blijkt dat de moskee Tevhid Camii in de Gentse Ferrerlaan onder Milli Görüs ressorteert.

Milli Görüs is een van de grote islamitische organisaties die in Europa actief is.

Hoofddoel van deze in Turkije opgerichte stichting is het ombouwen van de "seculiere" staat Turkije in een islamitisch land.

Milli Görüs heeft banden met de, in Turkije verboden, fundamentalistische Refah-partij van voormalig Turks premier Erbakan die er trouwens de stichter van is. Op dit ogenblik is hij ook voorzitter van Milli Görüs.

In Nederland zorgde Milli Görüs al voor heel wat heibel. Zie artikel uit de Telegraaf van 7 september 2008 als bijlage waarin niet alleen verwezen wordt naar politieverslagen maar onder meer ook naar een toespraak die stichter Erbakan in 2002 in Arnhem heeft gehouden en waarin hij een tirade tegen de integratie hield. Er zouden ook negatieve verslagen bestaan van de Duitse veiligheidsdienst. De krant beweert ook dat Milli Görüs in relatie staat met het “Moslim Broederschap” dat beschouwd wordt als de grondlegger van het huidige moslimactivisme en waaruit zowel de Palestijnse “Hamas als de Egyptische “Islamitische Jihad” voortspruiten.

Reden genoeg dus om dit dossier met de nodige voorzichtigheid te behandelen en dus negatief te adviseren.

II. Formele argumenten

Tijdens de commissie Welzijn waar voorliggend voorstel van gemeenteraadsbesluit besproken werd, vestigde Francis Van den Eynde er de aandacht op dat conform het besluit van de Vlaamse Regering van 30 september 2005 een aanvraagdossier van deze aard met heel wat documenten gestoffeerd moet worden. Het in Gent voorgelegde dossier was op een advies van de integratiedienst van de Stad en het collegebesluit volledig leeg.

Francis Van den Eynde drong dan ook bij de schepen aan om een en ander in orde te brengen.

Dit is inmiddels gebeurd maar jammer genoeg slechts gedeeltelijk.

De schriftelijke verklaring waarbij de gemeenschap zich er toe verbindt

-         de taalwetten correct toe te passen,

-         individuen te weren die handelen of oproepen tot daden in strijd met de Grondwet en het Verdrag tot de Bescherming van de Rechten van de Mens,

-         in geen geval haar medewerking te verlenen aan activiteiten die in strijd zijn met de Grondwet en met bovenvermeld Verdrag

-         en zich daarenboven ertoe verbindt dat haar geestelijke bedienaars voldoen aan de inburgeringplicht

zit weliswaar in het dossier, maar is niet ondertekend.

Wat de toepassing van de taalwetten door de betrokken moskeevereniging betreft, moet het allergrootste voorbehoud gemaakt worden. Het door haar ingediende dossier bevat immers een aantal stukken die uitsluitend in het Turks zijn opgesteld.

Het is niet te begrijpen dat het stadsbestuur deze documenten aanvaardt en zonder enige opmerking aan de gemeenteraad voorlegt. In dit verband dient ook verwezen te worden naar het verslag aan de provincieraad opgesteld door bestendigd afgevaardigde J. Dauwe. Hierin staat letterlijk het volgende: “ overeenkomstig artikel 4, 3° van het erkenningsbeleid dient de maatschappelijke relevantie ook aangetoond door de wijze waarop de geloofsvereniging, in casu de moskee van de Ferrerlaan, in haar werking en haar contacten met gelovigen en derden, uitgezonderd de door de liturgie voorgeschreven bepalingen, de Nederlandse taal gebruikt”.De deputé voegt er aan toe: “ zoals toegelicht in de omzendbrief vormt het gebruik van de taal van de gemeenschap waarin de plaatselijke geloofsgemeenschap fysiek gesitueerd is immers een belangrijk element van haar betrokkenheid bij de lokale gemeenschap als geheel en is het bijzonder bevorderend als verbindend element bij de inschakeling in die gemeenschap”.

Daarop zegt de Deputé dat tijdens het plaatsbezoek medegedeeld werd dat de preken in het Nederlands vertaald worden.

Dit is zeker niet in overeenstemming met de taalwetten. Erger, de integratiedienst van de Stad Gent rept in zijn verslag met geen woord over dat artikel 4, 3° van het erkenningsbesluit en heeft dus ongetwijfeld geen oog gehad voor het aspect taal dat zo belangrijk is voor het vaststellen van een integratiebedoeling.

Volgens het besluit van de Vlaamse Regering legt deze zichzelf de verplichting op aan de federale regering een advies te vragen o.b.v. de elementen die omtrent de betrokken vereniging door de Veiligheid van de Staat verzameld werden.

Tijdens de commissie werd de aandacht van schepen Balthazar hier door Francis Van den Eynde op gevestigd. Desondanks zit het stuk nog steeds niet in dossier.

Tenslotte dit nog: in het dossier van het stadsbestuur wordt ons niet medegedeeld dat het advies van het provinciebestuur negatief is.

Redenen genoeg dus voor de Gentse gemeenteraad om negatief te adviseren.

***

Dit is een typevoorbeeld van islamofobie : angst om de moslims te mishagen.  Men knalt nog liever de eigen wetgeving in de papierversnipperaar dan de vrienden van de profeet het leven moeilijk te maken. 

" Ik stem op alle partijen ,behalve de democratische "

zer2

@ de Standaard

Tom Lenaerts wil elke week een politicus uitnodigen.' Van àlle partijen? 'Je bedoelt het Vlaams Belang? Die partij nodig ik niet uit omdat het niet mag van de VRT. Ik wil mensen naast me waar ik me toch minimaal bij op mijn gemak voel. Ik blijf op dat vlak een schijthuis.'

Het is nogal kinderachtig dat een minister van Binnenlandse Zaken zich gaat bezighouden met spreekkoren tijdens voetbalwedstrijden, alsof dat een prioriteit is.  Nochtans is er een dergelijke mini-rel aan de gang. 

Er zou ergens gescandeerd zijn tijdens een voetbalmatch tussen een Vlaamse en een Waalse club door de Vlamingen : "Les Wallons c'est du caca" en nu staat de Waalse minister-president op zijn strepen : "Dit is kwetsend"".   Depadt, de nieuwe federale Biza-minister is het er mee eens.  En de voetbalsupporters lachen zich een breuk. Wij ook.

Als u met Google ingeeft "flamands-nazis" verschijnen er 286.000 artikels.  Die komen bijna hoofdzakelijk uit Waalse en Brusselse hoek. We hebben er enkele van tussengehaald :

Strpce in Kosovo

Het onafhankelijke Kosovo ploetert zich een baan doorheen zijn pas verworven autonomie met de uitgebreide steun van de Europese Unie en de tegenwerking van Servië en Rusland.

Kosovo wordt overwegend bewoond door moslims, die ons voorgesteld worden als aanhangers van de gematigde islam.  We hopen het en als het anders is, zullen we er niet veel over lezen in onze Westerse gestroomlijnde pers.  Met veel financiële en structurele steun probeert de internationale gemeenschap in hartje Europa een moslimstaat te vestigen.

Deze week werd een zelfmoord-terrorist aangehouden, een Albanees in het bezit van een bommengordel, handgranaten en een geweer. Hij was in gezelschap van 2 kompanen en de politie onderzoekt wat er aan de hand is.  Misschien waren de heren op weg naar de markt om inkopen te doen en hadden ze deze kleine wapenuitrusting bij voor het geval ze overvallen zouden worden ? Je weet maar nooit.

Sedert Kosovo onafhankelijk is geworden, wint de extremistische islam aan invloed.  Maar daar zullen we weinig over vernemen, want dit past niet in het plaatje van de vredelievende godsdienst, die Europa stormenderhand overneemt.

http://islaminaction08.blogspot.com/2009/02/kosovosuicide-bomber-arrested.html

Komt na Anne De Baetzelier en Karel Deruwe ook kabouter Plop bij LDD ?  Wordt het parlement omgetoverd tot de melkherberg?" Dat vraagt een cynische Jo Claus zich af nadat hij vorige week werd buitengekieperd bij LDD. Nu sluiten voor hem ook de deuren van denktank Cassandra. "Cassandra krijgt geld van LDD", zegt Claus. "Bij LDD heeft opperhoofd Dedecker gezegd dat ik er overal uit moet, dus ook bij LDD-denktank Cassandra. Iedereen moet buigen voor de dictatuur van JMDD. Zijn plaatsje op de lijst voor de komende verkiezingen moet namelijk veiliggesteld worden.  "Vele BV's hebben nog niets bewezen in de politiek", zegt Claus. "LDD is een opvangtehuis voor werkloze BV's geworden. Krijgen we na Guy Vansande, Anne De Baetzelier en Karel Deruwe, alias Guido Van Den Bossche, straks ook zatte Rita Van Den Bossche op de lijst? En volgend jaar ook kabouter Plop? Wordt het parlement omgetoverd tot de melkherberg?"

@ Het Belang van Limburg

Wie was Willem Elsschot?  Wat betekende hij voor de Nederlandse literatuur?  Wat was de invloed van de zakenman op de auteur en vice versa? Was er wel een verschil? Waar en hoe leefde hij?

Te veel vragen om in één mail beantwoord te worden, daarom houd ik het bij een bescheiden aanzet: zijn levensloop in vogelvlucht.. Bij wie kon ik daarvoor beter terecht dan bij hemzelf?

Onderzoekers legden de hand op zijn autobiografie vervat in een brief die hij aan het Gemeente-Archief te ‘Gravenhage richtte. Hierna de inhoud ervan:

Mijnheeren,

Ik ontving uw circulaire.

’t Spijt me u geen handschriften te kunnen zenden, want die heb ik afgestaan aan het Vlaamsch Letterkundig Museum.

Nu schrijf ik u dezen brief opdat u toch iets zoudt bezitten.

Ik werd in Antwerpen geboren op 7 mei 1882. Mijn vader heette Christiaan De Ridder en was geboren in Ekeren bij Antwerpen. Hij was bakker op de De Keyserlei te Antwerpen. Mijn moeder heette Adela van Elst , geboren te Tongerloo in de Kempen.  Ik heb een broeder,  Karel, stadsdokter in Antwerpen en drie zusters: Louise, Marie en Emma (geclasseerd van oud naar jong, de oudere vooraan).  Vier broers zijn jong gestorven.

Ik ging school op de Antwerpsche Gemeenteschool, Van Maerlandtstraat, waar ik Pol de Mont- gezegend zij zijn naam- als professor van Nederlandsch had. Toen ik plusminus zestien was moest ik de school verlaten, hoofdzakelijk wegens baldadig gedrag. Ik werd toen loopjongen, eerst bij de graanjoden, Kahn & Schoen, Beddenstraat, Antwerpen, later bij de scheepsagentuur Tonnelier & Schepens, St Paulusstraat Antwerpen (firma voorgesteld als “Beltransat” in “Een Ontgoocheling”).  Daarna heb ik een paar jaar niets gedaan dan slenteren en boodschappen. In 1901 werd ik vader, en wel op 29 augustus, drie maanden nadat ik mij als leerling aan de Antwerpsche Handelsschool had laten inschrijven. In 1904 verliet ik die school na voleindigde studies en ging werken bij de Société Coloniale Anversoise, Rubensstraat Antwerpen en enkele maanden later op de Banque de Crédit Commercial, Huidevettersstraat Antwerpen.  Na enkele maanden- ik bracht het zelden tot een jaar- aanvaardde ik een betrekking in Parijs als Secretaris van den Heer Alfredo H. Bustos Inspecteur van het Ministerio de Obras Publicas de la Republica de Argentina. Van daar verhuisde ik, alleen en ongetrouwd, in 1908 naar Rotterdam, waar ik Chef-Correspondent geworden was bij de firma Werf Gusto, firma A. Smulders te Schiedam.  Ik bewoonde drie huizen in de Snellinckstraat (het eene na het andere natuurlijk).  Na enkele maanden ben ik getrouwd met de moeder van den jongen die in 1901 geboren was en bracht moeder en kind van Berchem bij Antwerpen naar Rotterdam over. Gedurende mijn verblijf in Rotterdam beschreef ik in “Villa des Roses” mijn leven in Parijs in een pension de famille. Ik schreef daar ook enkele gedichten die in 1934 uitgegeven werden bij Enschedé te Haarlem. Na drie en een half jaar moest ik bij Smulders weg en ging werken als boekhouder-correspondent bij de firma De Ridder (toevallig een naamgenoot) te Delfsthaven (nu Rotterdam).  Na enkele maanden ging het niet meer en na een verblijf van vier jaar in Rotterdam, waar mijn oudste zoon, geïmporteerd uit België, school ging in de Tuinderdwarsstraat, keerde ik terug naar België waar ik een betrekking gevonden had als boekhouder bij de firma Herz & Wolf die gelatinefabrieken in Hasselt, Vilvoorde en Nevers (Frankrijk) exploiteerde. Na een jaartje verliet ik die gelatinemensen en stichtte met twee vrienden de Revue Continentale Illustrée (beschreven in Lijmen). Ik ben, geloof ik, in 1912 uit R’dam vertrokken, met vrouw en twee kinderen.  In Brussel woonde ik eerst in St. Gillis, daarna in Auderghem en dan in Laeken. Toen brak de oorlog uit en ik verliet Brussel daags voor de intrede van het Duitsche leger, dus in de eerste dagen van Augustus 1914.  Ik zocht met vrouw en vier kinderen (overal kwamen er kinderen bij) een schuilplaats bij mijn ouders in Antwerpen, waar mijn vader in de Cuylitstraat rentenierde.

Gedurende de oorlog was ik secretaris (alweer) van het provinciaal Oogstbureel, Afdeeling van het Nationaal Komiteit voor Hulp zen Voeding.  Honger leed ik gedurende de Duitse bezetting dus niet.

Gedurende de oorlog kocht ik nog twee kinderen, zodat ik er nu zes heb: Walter, Adele, Willem, Anna, Jan en Ida.

Na de oorlog ging ik opnieuw in het reclamevak, ditmaal met een vriend L. Leclercq met wie ik de firma “La Propagande Commerciale, Leclercq et De Ridder, stichtte. Later kwam er een Amsterdamsche  jood bij,  Daniêl de Haas. Onze kantoren waren in Antwerpen, later in Antwerpen en Brussel. Die geschiedenis duurde tot 1931. Toen liet ik Leclercq met de Haas zitten en begon voor eigen rekening.  En dat doe ik nu nog.

In 1932 of 1933 maakte ik toevallig kennis met den Nederlandschen dichter Jan Gresshof die me  aanzette nog wat te schrijven, wat ik gedaan heb (Kaas en Tjip).

Ik woon op ’t oogenblik (trouwens reeds sedert 1919 of 1920)in mijn eigen huis (dat van de reclame komt), Lemméstraat 21 te Antwerpen.  Mocht u in Nederland menschen kennen die hier reclame willen maken, dan houd ik mij voor de uitwerking ervan aanbevolen.

 Antwerpen, 17 Juni 1936.

A De Ridder

(Willem Elsschot)

= Alfons De Ridder.

 Mijn vrouw heet Jeannette Josephine Scheurweghem

Geb. te Berchem op 2 April 1882.

(Uit Nagelaten Werk)

Het is opvallend hoe weinig Elsschottiaans deze brief is, hoe eenvoudig de woordkeuze is om niet te zeggen doordeweeks. Een leerling van het lagere middelbaar onderwijs doet waarschijnlijk even goed!

Zou het kunnen dat Elsschot, die van nature niet meteen bekend stond als een vrolijke Frans, zich maar al te graag van de opdracht ontmaken wou in een van zijn korzelige buien? Mis! De waarheid is dat Elsschot in het geheel niet deel uitmaakte van dat type auteurs dat aan zijn brieven dezelfde zorg besteedt als aan zijn gepubliceerd werk. Aan zijn literaire arbeid daarentegen schaafde hij eindeloos, op het maniakale af.

            De kracht van Elsschot van Elsschot ligt vooral, zoals ik in een vorig artikel reeds aangaf, in zijn glasheldere en bondige, maar volstrekt unieke stijl.

            In een volgende bijdrage zal ik meer uitgebreid ingaan op zijn biografie en ook zijn gedichten komen nog uitvoerig aan bod.

 RAYMOND

La Fenice in Venetië 

 “Vrijheid van meningsuiting betekent niet dat je ‘Brand!’ mag roepen in een stampvol theater.” Dat argument klinkt u ongetwijfeld bekend in de oren. Het wordt al een tijdje gebruikt om censuur en beknottingen van de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting goed te praten. Onlangs haalden de voorstanders van censuur het nog eens van stal tegen Geert Wilders, toen hem de toegang tot Groot-Brittannië werd ontzegd. Zoals de meeste sofismen en drogredenen klinkt ook dit op het eerste gezicht redelijk. Inderdaad, stel u voor dat iemand in een theater of een bioscoopzaal plots ‘Brand!’ begint te schreeuwen, zodat er paniek ontstaat. Dat kan een ramp veroorzaken zoals het Heizeldrama: mensen die in de hysterische massa vertrappeld worden, die stikken of doodgedrukt worden in het gedrang. En dat allemaal voor een vals alarm…

Inderdaad, je mag niet ‘Brand!’ roepen in een stampvol theater. Tenzij… er echt brand is natuurlijk. En dat is de context waarin Geert Wilders aan de grens werd teruggestuurd. Dat is de context waarin men probeert het Vlaams Belang de mond te snoeren of “islamofobe” publicaties te censureren. De politiekcorrecte media doen alsof er helemaal geen brand is in het theater, alsof het Vlaams Belang, Ayaan Hirsi Ali, Theo Van Gogh en Geert Wilders alleen maar paniek zaaien en vals alarm slaan. In werkelijkheid is het natuurlijk andersom. Om de vergelijking door te trekken: stel u een theater voor dat vol mensen zit. In de coulissen en de kelders van dat theater worden voortdurend brandjes gesticht door fanatici die een massamoord willen plegen. De leiding en de werknemers van het theater rennen met emmers en blusapparaten van het ene brandhaardje naar het andere, maar de ene vuurhaard is nog maar nauwelijks geblust, of elders wordt er al een nieuw brandje gesticht. De directie weigert de toeschouwers te waarschuwen, want ze willen hun klanten niet verliezen. The show must go on. Ze zetten nog liever honderden mensenlevens op het spel, dan te moeten toegeven dat er gevaar dreigt. Maar als dan iemand de rook en de gensters in de kelders ziet en het publiek verwittigt, dan storten ze zich allemaal op hem om hem te knevelen en de mond te snoeren. Het publiek mag niet verontrust worden. En men beschuldigt hem van “paniekzaaien” en “haatzaaien” omdat hij de brandstichters heeft aangeklaagd. Net zoals koningen in de Oudheid soms de boodschapper lieten onthoofden omdat hij slecht nieuws meebracht. Dat theater is Europa. De theaterdirectie, dat zijn onze politici.

Bron : Vlaams Belang

Het aantal cannabisgebruikers dat zich moet laten behandelen, is de voorbije 5 jaar met zowat een derde toegenomen. Er zijn ook opvallend meer cocaïne- en XTC-verslaafden die zich aanbieden in drugscentra.

De cijfers komen uit een rapport van de Vlaamse Vereniging van Behandelingscentra Verslaafdenzorg (VVBV) die haar gegevens van de voorbije 20 jaar in een rapport heeft gegoten.

Vooral de verslaving bij cannabisgebruikers wordt problematisch, zegt de VVBV. In 1988 lag het aantal problematische cannabisverslavingen in de hulpverlening op 2 procent, maar dat cijfer is gestegen naar 22 procent.

"We hebben altijd beweerd dat cannabis verslavend is, maar niet zoals heroïne of cocaïne. Toch krijgen we mensen over de vloer die van 's morgens tot 's avonds in een cannabisroes leven. Velen gaan pas na jaren hulp zoeken", zegt Paul Van Deun van de VVBV.

Ander opmerkelijk feit is dat de drugsverslaafden die in behandeling zijn, ongeveer twee jaar ouder geworden zijn. 20 jaar geleden was de gemiddelde leeftijd 25 jaar, nu is dat 27,5 jaar. Onder hen bevinden zich ook steeds minder vrouwen. Anderzijds vinden vrouwelijke verslaafden blijkbaar moeilijker aangepaste hulp.

De journaals van de VRT kenmerken zich door  diverse technische tekortkomingen.  Verkeerde filmbanden die gestart worden, of die gewoonweg niet starten.  Geluidsstoornissen behoren ook tot de vaste gebruiken, evenals verkeerde camerastanden, of figuren die zich door het decor bewegen, er is altijd wel iets om te lachen.  Los van de gesproken teksten, die bij een aantal journalisten (niet bij allen) bol staan van vooringenomenheid, kinderlijkheid of geleid worden door zenuwtics die tot uitdruking brengen dat de lezer(es) het maar minnetjes vindt.

Ook gewoon foutieve gegevens worden er door gejaagd.  Zoals tijdens het 19-uur journaal van 17 februari over de dood van koning Albert I.  Volgens de kampioenen van de VRT is die man in Marche- les-Dames van de rots gestort op 17 februari 1943. Dat was dus tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen Leopold III met zijn Liliane Baels aan het meesteren was in Duitsland. En op dat moment klauterde de vorige koning op de rotsen in Wallonië.

Voor al uw geschiedkundige vragen, wend u tot de klaverjassers van de onvolprezen 0000.

Savat

Terwijl de krabbers van Humo zich het vel van de vingers tikken om extreem-rechtse complotten te ontmaskeren in jeugdclubs, wordt vlotjes over het hoofd gezien dat waar extreem-links aan de macht komt, de bevolking geterroriseerd en mensonwaardig afgemaakt wordt.

CD&V-kopstukken Dehaene en Leterme gaan verkiezingsstrijd met Verhofstadt aan.

Onder deze titel schrijft mevrouw Van Impe in de Morgen een stuk over de Europese verkiezingen en ze baseert zich op uitlatingen van professor Hendrik Vos van de Universiteit van Gent.  

Bij de Diplomawinkels bestaat nogal wat belangstelling voor vossen : er is deze Hendrik, met een hoge aaibaarheidsfactor.  En dan is er Carl De Vos (de linkse socialistische ideoloog die graag door de VRT opgevoerd wordt als neutraal waarnemer) en tenslotte de oorlogsvos, Luc De Vos, maar die doceert bij de diplomafabriek van Leuven en de Oorlogsschool, KMS.

Frieda Brepoels, Hendrikje Vos en Bart Stasi

Hendrik Vos spreekt over een boeiende clash en confrontatie tussen twee ex-premiers en boeiende mensen : Jean-Luc Dehaene (met aan zijn achterste Leterme) bij de CD&V en Guy Verhofstadt van de VLD (met niets aan zijn achterste).  De professor zegt het zo :

 "Het voordeel is dat het niet alleen twee kopstukken zijn, maar ook twee politici die zinnige dingen over Europa te zeggen hebben", zegt Vos, auteur van een recent boek over hoe Europa ons leven beïnvloedt. "Ze staan niet alleen op die lijst omdat ze de enigen zijn die heel Vlaanderen bestrijken, maar ook omdat ze wel een aantal dingen zullen willen vertellen."

En om de profesor te steunen met zijn bewering, hernemen wij met genoegen uit het artikel van Frank Vanhecke dat we enige dagen geleden overnamen, volgende boeiende uitspraak van Jean-Luc Dehaene  over Europa, ten bewijze hoe zinnig hij over  Europa oordeelt :

35 onschuldige jihad trainingskampen in de VS 

Niets aan de hand, ies koeltoer

Deze is wel afgetreden.  De Waalse wordt populairder dankzij Youtube

We zitten hier met een brandende keel, onze neusgaten zijn zo potdicht als de grenzen van het land zouden moeten zijn en onze benen wegen zwaar alsof we de ganse nacht op tralaliere zijn geweest. "Voelt ge u zoals la Belgique ?" vroeg mijn vrouw, die als ik ziek ben, meent mijn taak van de plezantste in het huishouden te moeten overnemen.

Ik voel mij alleszins beter dan minister-president Peeters die door zijn Franse vrienden wandelen werd gestuurd met zijn schamel pakketje Vlaamse realisaties onder de arm. Peeters en Leterme, een niet-identieke tweeling, van wie de ambitie niet verhinderde dat ze met een buis naar huis worden gestuurd. 

Het is een beetje zielig, dat op de schandtocht die Peeters nu moet afleggen, de vroegere kartelpartners staan te jouwen, dat zij vijf maand geleden deze vernederende aftocht voorspeld hadden.  Wij kennen mensen  die van voor de verkiezingen van 10 juni 2007 gezegd hebben (en al langer) dat het geen zin heeft met La Wallonie en Bruxelles tot een akkoord proberen te komen. Wie nu nog niet doorheeft dat er met de Walen niet kan samengewerkt worden, is een beetje dommig of lijdt aan zelfoverschatting : "Jawel, ik kan dat. Ik ben bijna de slimste".

De Walen hebben niet alleen la Belgique nodig met Vlaanderen als grote kostwinner, maar ze willen ook nog eens de grenzen van Bruxelles een stuk omhoog duwen, richting Mechelen en naar het Zuiden toe desnoods met tunnels een verbinding maken met Wallonië. Tegelijk willen ze stelselmatig de tweetaligheid over het nationale grondgebied herinvoeren.  N'en doutez pas. Toewaaifelt nie.

Mijnheer Dewever en anderen heeft zich jaren gewillig laten gebruiken in de hoop aanvaard te worden door de overzijde. Al zijn straffe uitspraken hebben tot niets geleid. Peeters wou het alleen verder doen en merkt dat hij geen voet aan Waalse wal kan zetten.

Misschien even van strategie veranderen ?  Het zieke land belgië splitsen is geen schanddaad, het is een bewijs van goed bestuur voor de mensen.  Wij hebben een Vlaams parlement en een degelijk uitgeruste Vlaamse administratie. Doek belgië op, laat voor een keer de tanden zien en maak een eind aan de overheersing door die mensen met hun koeterwaals.

Rien ne va plus.

Ray

Het was beloofd : onze nieuwe medewerker, Raymond, is een fameus Elsschotkenner.  In de komende dagen gaat hij enkele artikels wijden aan de figuur van Willem Elsschot.  Zonder u lastig te vallen met pietluttige details, het leven en sommige aspecten van deze grote Vlaams-Nederlandse auteur oprakelen. 

Enkele jaren geleden riep Steve Stevaert tijdens een redevoering voor het Willem Elsschot Genootschap uit dat de schrijver "een socialist was".  Dat viel in zeer slechte aarde bij Ida, de dochter van de auteur die koppig van neen schudde tijdens die Stevaert-uitschuiver.  Elsschot was evenmin een Vlaams-nationalist. Als sommigen dit mochten denken, dwalen ook zij.

Hij was een gewone Vlaamse mijnheer die in Antwerpen woonde en die over een groot talent beschikte.  Hij observeerde, beschreef en leefde mee. Hij was uniek en hij liet zich voor geen enkele kar spannen. Een grote Vlaamse mijnheer, met soms kleine trekjes, die hem alleen maar menselijker maken.

Van woensdag 18 februari af.