Sinds de publicatie van hun kritische pamfletten staan Joost Zwagerman en Wim van Rooy te boek als islambashers. In een dubbelinterview bijten ze van zich af. 'De censuur en de zelfcensuur bij westerse politici, denkers en kunstenaars zijn immens.'

Zojuist verscheen van Joost Zwagerman het pamflet Hitler in de polder & Vrij van God. Daarin klaagt hij aan dat je in Nederland links bent als je op het christendom scheldt, maar rechts als je de islam bekritiseert. En vorig jaar kwam Wim van Rooy - oud-hoofdredacteur van PEN-Tijdingen, het blad van de Vlaamse PEN - met een imposante studie over Europa en de islam, De malaise van de multiculturaliteit. Een gesprek met twee islamcritici over de vraag of Tom Lanoye conservatief is, Geert Wilders onschuldig, en de islam hetzelfde als het islamisme.

Is de islam niet gewoon een mengeling van bruikbare en onbruikbare elementen, zoals de beide andere monotheïstische godsdiensten?

Wim van Rooy: Ik probeer in mijn boek aan te tonen dat de islam als jongste loot aan de stam van de monotheïsmen juist een totale cesuur betekent met het joods-christelijke denken dat eraan voorafging. In de twee eerste monotheïsmen is een morele orde ingebakken en een seculariseringspotentie die de islam ten enenmale mist. In die zin zijn jodendom en christendom oneindig superieur aan de islam als cultuur, als religie en als ideologie. En ook al bestaat er een ultrareligieus zionisme en een evangelisch christendom, toch zijn ze klein bier vergeleken met de starheid en het fanatisme van de islam. Dat kan men elke dag constateren, al heeft de politieke en culturele elite uit een vreemd soort politieke correctheid een bord voor zijn kop. Het is een slecht gebruik onder linkse intellectuelen gecharmeerd te zijn van het totalitaire. Vandaag de dag verdedigen ze een religie die niets positiefs heeft voortgebracht en alleen maar achterstand genereert. Progressieven van allerlei signatuur presenteren zich als een soort zelfislamiseerders. Ze leven in een irenische cultuur en kunnen zich niet voorstellen dat de islamist ook werkelijk doet wat hij zegt.

Namelijk?

Van Rooy: Oorlogvoeren tegen de westerse beschaving! De islam is star en oorlogszuchtig van nature. En dat kan ook niet anders, want de Koran is het letterlijke woord van Allah, waaraan op straffe van blasfemie niet getornd kan worden. Terwijl de Bijbel het resultaat is van de inspiratie van God, wat een ruime exegetische speling mogelijk maakt. In de westerse cultuur is dan ook altijd kritisch nagedacht. Het christendom heeft zelf de basis gelegd van de scheiding van Kerk en Staat. Het christendom predikt de universele naastenliefde. Dat alles vind je niet in de islam. De islam gaat over onderwerping. Het ontkennen vandaag van de jihad is modieus maar dom. Jihad heeft de islam immers groot gemaakt, en men zal daar nooit vrijwillig afstand van willen doen. Voor een militaire jihad staan de Arabische regimes veel te zwak, maar er is ook een culturele, onderwijskundige, juridische en financiële jihad, er is de ideologie van de taqqiah, het bewuste bedrog, en de dhimmitude, de onderwerping van niet-moslims, waarbij het terrein via lieden als Tariq Ramadan vrij wordt gemaakt voor expansie. Er is de demografische jihad: de moslims planten zich veel enthousiaster voort dan de westerlingen. En dan is er de permanente doodscultus in de islam, zoals Hamas en vele andere groeperingen niet aflaten te demonstreren. Als ongelovige ben ik het met Benedictus XVI eens wanneer hij spreekt over de islam als een gewelddadige religie. Uit die godsdienst kan nooit een humane en liberale maatschappij voortkomen.

Is het niet logisch dat we met onze religiekritiek allereerst kritisch zijn voor onze eigen traditie?

Joost Zwagerman: Ja, maar het is doorgeslagen naar zelfverachting en politiek correcte kritiekloosheid jegens de islam. Een recent voorbeeld was een monoloog van Jan Mulder in het druk bekeken programma De wereld draait door. Binnen de ChristenUnie, die in ethisch opzicht rechts van de traditionele christendemocratie van het CDA staat, rees de vraag of een bepaalde jonge homoseksuele politicoloog wel een hoge functie in de partij kon hebben. Mulder pleitte, zijn stem in crescendo, voor een verbod op de ChristenUnie. Bij het publiek ben je dan de getapte jongen. Als iemand dan de nuance aanbrengt dat het CDA probleemloos homo's tot minister benoemt, dat de christelijke omroepen homoseksuele tv-presentatoren hebben van wie sommigen ook echt het gezicht van die omroepen zijn, terwijl in sommige moskee-en openlijk de homohaat wordt gepredikt, klinkt er boegeroep. Als Jan Mulder zou zeggen dat we dat soort moskeeën moesten sluiten, werd hij onmiddellijk van racisme beschuldigd.

Van Rooy: Er bestaat een liberaal christendom, dat is zelfs dominant. Een liberale islam bestaat buiten de studeerkamer van een paar naïeve zielen absoluut niet. Dat zeggen ons vele Arabische denkers die nu, vaak uit angst, vooral in het Westen verblijven. Overal waar de islam sterk staat, veroorzaakt hij problemen. Als men al niet onder elkaar vecht, met veel meer doden dan in het Israëlisch-Palestijnse conflict, vervolgt men wel christenen, zoals in Egypte, of steekt men scholen in brand, zoals in Pakistan, of omarmt men De Protocollen van de Wijzen van Zion. Wie de berichtgeving uit de islamwereld volgt, gelooft zijn ogen en oren niet. Wat in die wereld allemaal gezegd en gedaan wordt, tart werkelijk alle verbeelding, of het nu gaat over Joden, vrouwen, homo's of ongelovige westerse honden. Maar de schöngeisten bij ons richten hun hautaine moralisme alleen tegen mensen die dat alles aanklagen. Sterker nog, ze verontschuldigen diegenen die 'Hamas Hamas, Joden aan het gas' roepen en schieten op de Biedermann die meldt dat het huis in brand staat. De censuur en de zelfcensuur bij westerse politici, denkers en kunstenaars zijn immens.

Geert Wilders vergelijkt de Koran met Mein Kampf. Is dat niet extreem?

Van Rooy: De liefde was wederzijds. Hitler had een grote bewondering voor de kracht van de islam, met zijn eeuwenoude virulente Jodenhaat. Hij droomde ook al van 9/11: hij raakte in een delirium, aldus nazi-architect Albert Speer, toen hij zich voorstelde hoe de wolkenkrabbers van de Joodse wereldhoofdstad New York door kamikazepiloten in brand zouden worden gevlogen... Hitler en de islam: één front. Mein Kampf ligt dan ook in grote stapels in de boekhandels van Caïro en Teheran. Het huidige anti-judaïsme komt uit alle poriën van het Midden-Oosten gekropen. De Protocollen van de Wijzen van Zion zijn er springlevend en met geld van de Europese Unie staan de Palestijnse schoolboeken nog steeds vol Jodenhaat. Na extremistisch rechts heeft de laatste twintig jaar de linkerzijde haar duivelspact met de religie van het zwaard gesloten. De filosoof Michel Foucault verwelkomde Khomeini als bevrijder, de communist Roger Garaudy ging over tot de islam, Jean Genet ging zijn perversiteiten uitleven in Palestijnse kampen, en politica Anja Meulenbelt (SP) en de activiste Gretta Duisenberg vinden zelfs de discriminatie van de vrouw blijkbaar geen punt als het om de islam gaat, laat staan dat ze zouden malen om het scanderen van anti-Joodse leuzen. Dat Wilders de Koran met Mein Kampf vergelijkt, is zo gek nog niet.

De Britse liberaal en viervoudig eerste minister William Gladstone beweerde anderhalve eeuw geleden al dat er geen vrede zou heersen zolang 'dat boek' bestond. Dat klinkt als een koloniaal geïnspireerde uitspraak.

Van Rooy: Niet alleen Gladstone was bijzonder lucide toen hij opmerkte dat er geen vrede zou heersen zolang de Koran bestond, ook Gustave Flaubert wist van wanten en Winston Churchill was misschien nog scherper: hij zei dat de islam een religie van het bloed en de oorlog was en dat 'no stronger retrograde force exists in the world'. Al deze grote Europeanen spraken profetische woorden over de dodelijkheid van de islam, woorden waarvoor ze vandaag - zoals Wilders - vervolgd zouden worden. Flaubert schrijft in een brief: 'Ik eis in naam der mensheid dat de Zwarte Steen verbrijzeld, het gruis ervan in de wind verstrooid, dat Mekka verwoest en het graf van Mohammed onteerd wordt. Dat is de manier om het Fanatisme te ontmoedigen.' Daar is niets koloniaals aan. Vandaag spreken schrijvers als Ian McEwan, Joost Zwagerman, H.M. Enzensberger, Pascal Bruckner en Henryk Broder dezelfde taal, maar die denkers worden door de progressieve elite onmiddellijk als conservatief of reactionair weggezet - of koloniaal, om uw woord te gebruiken.

Zwagerman: Tom Lanoye verklaarde niet zo lang geleden dat ik gewoon moest toegeven dat ik rechts was geworden. De linkse intelligentsia vindt dat je de moslims, die toch al lijden onder discriminatie, in de steek laat als je hun godsdienst bekritiseert. Tom is een dierbare vriend, een generatiegenoot, iemand met wie ik een geschiedenis heb. Juist daarom is het voor mij zo choquerend om mee te maken hoe hij zich uitspreekt over islamcritici en prominenten met een moslimachtergrond. De manier waarop hij Ayaan Hirsi Ali heeft aangevallen! En als Mimount Bousakla lid wordt van de Lijst Dedecker, neemt hij haar dat kwalijk, omdat haar vorm van emancipatie hem niet bevalt. Het tragische daarvan is dat Tom Lanoye met deze openlijk beleden intolerantie, want dat is het, duidelijk maakt dat zelfbeeld en feitelijke politieke kleur niet meer op elkaar zijn afgestemd. Want wie is hier nu de conservatief? Dat is natúúrlijk Tom Lanoye. Terwijl hij van zichzelf denkt dat hij links en progressief is. Zoals hij tekeer is gegaan over Hirsi Ali, dat is het tragische verschil tussen zelfbeeld en feitelijkheid.

Van Rooy: Was je vroeger in de ogen van links bij de minste 'kleinburgerlijke deviatie' een fascist, dan ben je nu een racist als je kritiek uitoefent op een ideologie die een smerig mengsel van Uebermenschgevoel en slachtofferisme is. De westerse elite heeft de fatwa verinnerlijkt. In 1989 kon zelfs het door Khomeini uitgesproken doodvonnis de publicatie van vertalingen van De Duivelsverzen niet tegenhouden. Vandaag is één boze moslimstudent al voldoende om een lezing af te blazen of een uitgave ondergronds te doen gaan, zoals The Jewel of Medina van Sherry Jones. De enige moslim in het Britse Hogerhuis dreigde ermee tienduizend moslims te mobiliseren als een collega Wilders durfde uit te nodigen in een achterafzaaltje. Het bezoek ging niet door. (De Britse regering ontzegde Wilders toegang tot het land, nvdr)

Dus geen debat over dit onderwerp zonder dat Wilders mee aan tafel zit?

Zwagerman: Karel van het Reve schreef indertijd het essay De ongelooflijke slechtheid van het Opperwezen. Vervolgens kreeg hij een staatsprijs en een lintje van de koningin. De religiekritiek is in het christendom dus volledig geïnternaliseerd. Stel nu dat Geert Wilders letterlijk de woorden van Karel van het Reve had overgenomen, maar 'God' door 'Allah' en 'christendom' door 'islam' had vervangen... niemand had ze herkend, en als iemand ze wel had herkend, dan nog had men gezegd dat dit niet was toegestaan in het huidige klimaat. Wie God beledigt krijgt de P.C. Hooftprijs, wie Allah beledigt een proces.

Wilders verwoordt zijn kritiek wel erg bruut.

Zwagerman: Je moet jonge moslims steunen in het onderwijs en streven naar vrouwenemancipatie en aanvaarding van homo's binnen hun geloofsgemeenschap, maar daarbij moet je zeggen: u bent vanzelfsprekend van harte welkom, op voorwaarde dat u de democratische regels en wetten onderschrijft die voor ons allen gelden, zonder uitzondering des geloofs of des persoons. Tough love. Daar kijkt links al veertig jaar schichtig van weg. En dus kapen populisten als Wilders wat van oudsher linkse thema's zijn. Rechts heeft buitengewoon listig de leegte gevuld die links heeft achtergelaten.

Filip Dewinter zei onlangs in Knack: 'Vergis u niet: de islam is een veroveringsgodsdienst. Geef ze een vinger en ze nemen een hand, geef ze een hand en ze nemen een arm. Wat doen radicale organisaties zoals de AEL? Onze samenleving tot het uiterste drijven, kijken hoe ver ze te ver kunnen gaan: halal eten op school, apart zwemmen voor vrouwen - voor we het weten wordt hier de sharia ingevoerd. Op termijn is dat onze ondergang.' Dat klinkt nogal gechargeerd.

Van Rooy: Hoe pijnlijk misschien ook, ik ben het hier volledig met hem eens. De jihad wordt op verschillende manieren gevoerd, maar de oerchristelijk geïnspireerde Gutmensch is zich daarvan niet bewust. Hij kan zich het haatzaaiende karakter van de Koran eenvoudig niet voorstellen. De islam europeaniseert niet, maar Europa islamiseert. Het is een groot mysterie waarom westerse intellectuelen er een masochistisch genoegen in scheppen een onderdanigheid te betrachten in verband met de islam die zij ten opzichte van het christendom nooit hebben vertoond, integendeel. Hugo Claus of later Tom Lanoye werd bejubeld toen hij het katholicisme te kakken zette, maar waag dat niet te doen met de islam. Een Nederlandse arabist heeft ooit eens gezegd dat het uitleggen van de islam aan de gemiddelde naïeve westerling gelijkstaat met het geven van seksuele voorlichting aan kleuters: ze hebben geen flauw benul.

Is dat niet de verschrikkelijkste nederlaag van links, moeten toegeven dat Dewinter op dit punt gelijk heeft?

Zwagerman: Dat heb ik al gezegd in mijn vorige pamflet, De schaamte voor links. 'Vervreemd', dat woord gebruikte ik. De socialisten zijn doof gebleven voor hun eigen achterban. Wel hebben ze bij ons bijvoorbeeld eindeloos aan het onderwijs gesleuteld, in plaats van achterstandskinderen degelijk onderwijs te bieden in de traditie van de sociaaldemocratische volksverheffing. Veel al-lochtone kinderen komen uit een cultuur waarin het geheugen een centrale plaats heeft. Maak daar gebruik van, en laat ze niet verdrinken in hun veronderstelde zelfontplooiing.

Van Rooy: Natuurlijk faalt links volledig, individueel en collectief. Maar zolang arrogante zelfislamiseerders als Tom Lanoye en Kristien Hemmerechts geloofd worden, zal de politieke en culturele elite wel blind blijven. Blijkbaar is de rationaliteit bij veel progressieven verdwenen, zoals dat het geval was toen ze maar bleven geloven in de Sovjet-Unie of in een Europese vorm van communisme. Nu geloven ze in een Europese vorm van islam, terwijl alle teksten van die godsdienst bol staan van het fanatisme. Voor alle duidelijkheid: als ik die uitspraak van Dewinter billijk, weet ik natuurlijk ook wel dat zijn recente filosemitisme een daad van opportunisme is.

De avond van 11 september 2001 zag ik in Antwerpen een hoofddoekloos, bierdrinkend Marokkaans meisje dansen van vreugde. 'Ze' hadden eindelijk die smerige Amerikanen en Joden een lesje geleerd. Hoe moet het nu verder met de multicultuur?

Van Rooy: Het multiculturele samenleven is in een malaise geraakt, en elke burger ervaart dat elke dag en ziet het in zijn eigen wijk of in de grote boze buitenwereld. Van verrijking is geen sprake. De modale Belg is heus geen racist. Het is de islam die de boel helemaal verziekt. Het Vlaams Belang is er groot en de mensen zijn er cynisch door geworden: ziedaar het eindresultaat van een godsdienst die hoe langer hoe meer opdringerig wordt. In de jaren dertig van de twintigste eeuw zagen velen het gevaar van het nazisme niet en was appeasement troef, vandaag wil men het fascisme van de islam niet zien.

WIM VAN ROOY, DE MALAISE VAN DE MULTICULTURALITEIT, ACCO, 2008, 424BLZ., 29,50 EURO. JOOST ZWAGERMAN, HITLER IN DE POLDER & VRIJ VAN GOD, DE ARBEIDERSPERS, 2009, 71 BLZ., 8,95 EURO.

© 2009 Roularta Media Group

Publicatie: Knack / Knack
Publicatiedatum: 18 februari 2009
Auteur: BENNO BARNARD/rob walbers;
Pagina: 74

J A

N E E N

Weggeplukt bij onze goede collega's van Boilingpoints

Het is de grote vraag of de huidige recessie - die wel eens kan uitdraaien op een depressie met honderdduizenden werklozen - enig effect zal hebben op de moslimpopulaties in de Lage Landen.
Velen van deze cultuurverrijkers zitten al in de steun maar er zijn ook gevallen bekend van moslims die schijnen te werken in het arbeidsproces.

Worden deze creaturen het eerst op straat gezet en vriendelijk verzocht deel te nemen aan remigratie-projekten naar de landen van herkomst of nemen zij genoegen met een uitkering en snabbelen ze wat bij in het criminele circuit?
En worden noodgedwongen de subsidies ingetrokken waar de talloze Islamitische belangenorganisaties rijkelijk van profiteren?

Hoe dan ook zal er gesneden moeten worden in de miljarden kostende multiculturele samenleving; want onze MP heeft zelf gezegd dat IEDEREEN zijn steentje bij zal moeten dragen.
Dus ook de muzelman zal de buikriem moeten aanhalen en genoegen moeten nemen met wat minder kindertoeslag, zorgtoeslag, huurtoeslag etc. etc.

Wij vrezen echter dat de volgende formule in werking zal treden; “De allerzwaksten in onze samenleving zullen worden ontzien om de integratie niet in gevaar te brengen en daarom vragen wij de autochtone bevolking een offer brengen om deze toch al zo kwetsbare groep niet verder in de problemen te brengen”.

De Polen kiezen eieren voor hun geld en trekken - zo als het echte gastarbeiders betaamt - huiswaarts en wachten op betere tijden.
Wij zitten echter opgescheept met een minderheid die een missie te vervullen heeft; via de baarmoeders zorgen voor een snel stijgende moslimbevolking om zodoende op de puinhopen van een depressie een Islamitisch kalifaat te vestigen met financiële steun vanuit o.a. Saoedi-Arabië.

Verder hopen wij dat er een samenwerking zal plaatsvinden in het Europees parlement tussen de PVV (gaat u allen stemmen voor de goede zaak in juni) en het Vlaams Belang.

Het Vlaams Belang is namelijk ook Ons Belang !

Tristan

Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meep Meeeeeeeeeep Meep-Meep  

Mooi begonnen ...

De tijd raast in sneltreinvaart voorbij, de mens en zijn omgeving passen zich aan

Wie lang in het buitenland vertoefd heeft, komt in een heel andere wereld terecht en gelooft nauwelijks wat hij hoort en ziet.  Niet alleen zijn vroegere omgeving is grondig veranderd, maar ook de mensen. Zij bedienen zich van andere woorden, klemtonen verschillen en ook de toon is gewijzigd.  Dat komt omdat de mens zich door de jaren heen heeft aangepast, ook aan zijn taal.

Hierna enkele voorbeelden van nieuwe woorden die gedurende de laatste jaren aan onze taal toegevoegd werden :  chatten   deletetoets   dodehoekspiegel   bodyscan   lowbudgethotel   downloaden

Maar ook wie de wijzigingen dag na dag mee beleefd heeft, begint soms te twijfelen aan zijn taalgebruik. Vergis ik mij? Heb ik dat vroeger niet anders geleerd?

Woorden en uitdrukkingen die vroeger nog als fout beschouwd werden, hebben intussen bestaansrecht gekregen.  Dit geldt onder meer voor leenwoorden, dat zijn woorden en uitdrukkingen die aan een vreemde taal ontleend werden en in strijd zijn met het taaleigen van de overnemende taal.  Enkele voorbeelden:

 Uit het Duits (dit zijn germanismen) : vanzelfsprekend (selbsverständlig)  begeestering (Begeisterung).

 Uit het Engels (dit zijn anglicismen) : beforehand (op voorhand)

Andere leenwoorden worden dan weer nog steeds als fout beschouwd : bijvoorbeeld uit het Frans (dit zijn gallicismen) : laten weten (faire savoir)

Nog een opvallende verandering : woorden die jaren geleden nog van een bepaald geslacht waren, kregen er een geslacht bij. Enkele voorbeelden:

Wereld : vroeger vrouwelijk.  Nu vrouwelijk en mannelijk.

Wet: Idem

Brug: Idem

Het merendeel van de Vlamingen herinnert zich wel het ruggensteuntje ontleend aan het dialect (vooral in het Antwerpse) om in de meeste gevallen het geslacht van zelfstandige naamwoorden te bepalen

Wanneer men zegt: ne vent is het geslacht mannelijk.

Wanneer men daarentegen zegt: een vrouw is het geslacht vrouwelijk.

En wanneer men zegt: e kind is het geslacht onzijdig.

Nederlanders, die in hun omgangstaal veel dichter aanleunen bij de standaardtaal dan wij, bezitten dit hulpmiddeltje niet of in veel mindere mate. Vandaar dat er vanuit onze Noorderburen een permanente zij het eerder latente druk is op de geslachtsbepaling van zekere zelfstandige naamwoorden. En dat heeft dan weer tot gevolg dat de Vlamingen zich niet te veel mogen blindstaren op hun ruggensteuntje.

Zo zien we dat onze taal steeds in beweging is.  En dat is zowat het enige aan taal wat nooit verandert.

Raymond

Kent u haar nog, Gigliola Cinquetti, het prachtige Italiaanse meisje dat in 1964 het Eurovisie-Songfestival won met Non ho l'età ?  45 jaar geleden.  Inmiddels heeft ze haar età gevonden (leeftijd) want dat mooie ding is  nu 62 jaar, maar dat gelooft u nooit als u haar ziet.  Echt goed zingen, heeft ze nooit gekund, en het is er niet op gebeterd met ouder worden.  Dat verwacht ook niemand van haar.  En zeveren tegen mekaar, die Italianen... en doen of heel de wereld aan hun achterste hangt.  Maar Gigliola Cinquetti is in orde. Benieuwd of we weer denigrerende commentaren zullen krijgen in het week-end van de Platenruiter. Arrogante kerel, met zijn schreeuwerds en zijn commentaren van "ga-er-naast-liggen-maar-blijf-er-af."

Als het er op aankomt, de Marokkaanse bipatrides over de krullenbol te aaien, dan staat Lex Molenaar en zijn poco-redactie op de eerste rij.  Als binnenkort elke originele Antwerpenaar zijn abonnement heeft opgezegd bij de Frut, kan Concentra zijn drukpersen omschakelen om een Arabische stadskrant te worden.   De afdeling documentatie (foto's en afbeeldingen) kan dan opgedoekt worden, dat zal een flinke besparing opleveren. Of er nog veel kranten zullen verkocht worden aan de bipatride vrienden, zal moeten blijken.  Voor het moment alleszins, is de Pravda van Linkeroever niet populair in de allochtonenwijken ; trouwens geen enkel Vlaamse krant.

De stadsredactie doet maar : ieder heeftt echt op zijn eigen afgrond.

Onder de gedurfde titel "Waarom Mohamed geen Jan mag heten" laat een van de lijfeigenen van Molenaar zijn licht schijnen over de bemoeienissen van Marokko op onze burgerlijke stand. Met een artikel waarin iedereen evenveel gelijk als ongelijk krijgt, besluit de grote voorstander van de diversiteit als volgt :

En dan nog even dit. De verplichte namenlijst is ook in België nog niet zo heel erg lang geleden verdwenen. Tot diep in de jaren zestig circuleerde er ’bij ons’ een lijst met katholieke voornamen, waaruit papa’s en mama’s een keuze moesten maken. Officieel werd die lijst pas in 1987 afgeschaft, al was er waarschijnlijk toen al jaren geen enkele burgerlijke stand meer die de namenlijst nog gebruikte.

Het progressieve volkje met de beperkte herseninhoud heeft het nog steeds niet begrepen. En wij zijn het beu te blijven herhalen, dat al de toegevingen die gracieus gebeuren, enkel aanleidingen zijn voor de moslims, om Europa verder te islamiseren.

De islamonderdanige Frut

De Tsjechische president Vaclav Klaus heeft donderdag tijdens een geladen toespraak in het Europese Parlement in Brussel het 'ondemocratische en elitaire karakter' van de Europese Unie op de korrel genomen. Verscheidene Europarlementsleden liepen boos weg uit het halfrond.Volgens Klaus is de kloof tussen de burger en zijn vertegenwoordigers in Europa veel groter dan in de lidstaten. De werking van de EU wordt volgens de notoire euroscepticus gekenmerkt door 'een democratisch deficit, een verlies van democratische verantwoordelijkheid en een besluitvorming door een onverkozen elite'.

Gisteren keurde de Tsjechische Kamer het Lissabon-verdrag goed. Eind april moeten de Senaat en de president zich nog uitspreken, en het is allesbehalve zeker dat die de Kamer volgen. De president doet er alles aan om het verdrag te blokkeren.

Donderdag uitte hij nogmaals zijn kritiek op een sterker Europees Parlement. Aangezien er geen Europees volk bestaat, is het versterken van de rol van het Europees Parlement geen oplossing. Dat zou de vervreemding tussen de burgers en de instellingen van de Unie nog verder doen toenemen', zei hij.

Terwijl Klaus op de eurosceptische banken applaus oogstte, stapten talrijke andere Europarlementsleden boos op. Nog anderen schudden meewarig het hoofd.

EP-voorzitter Hans-Gert Poettering wees zijn gast erop dat het verdrag van Lissabon van het rechtstreeks verkozen Europees Parlement een volwaardige medebeslisser maakt. 'In een parlement in vroegere tijden had u deze toespraak niet kunnen houden. Godzijdank leven we in een democratie waar iedereen zijn mening kan geven.'

@ de Standaard

Hieronder volgt een fragment van 16 december 2008 uit een incident in het EP tussen de Brit Nigel Farage van de euroscepticische United Kingdom Independence Party.  de Franse president en acteur Sarkozy, de grapjas Barroso, de Duitse  woordvoerder van de socialistische fractie, een charismatische persoonlijkheid  en de eveneens Duitse parlementsvoorzitter.  Kortom heel het politiek-correct zootje springt Farage in de nek, omdat die enkele lastige onthullingen doet.

Het was net op het einde van het Franse voorzitterschap en voor Tsjechië zou overnemen op 1 januari 2009. De arrogantie waarmede de traditionelen zich in Europa over de landsgrenzen heen, de macht hebben toegeëigend, komt schitterend tot uiting in dit 10 minuten durende (en gemonteerde) fragment. 

De dames en heren vinden dat er voldoende democratie bestaat,als zij tussendoor de kans geven aan nieuwe, oppositionele  en kleinere partijen om kritiek te uiten. Het reglement is bovendien opgesteld in het voordeel van de drie grote groepen.  Gelukkig zijn er naast Nigel Farage nog enkele anderen die de moed hebben tussendoor de vuile was buiten te hangen.  In de marge van dit ontluisterend gebeuren : als LDD met Eppink  in de liberale fractie zal opgenomen worden, is het duidelijk dat het enkel zal zijn om de meerderheid te ondersteunen en de aanwezigheidsregisters te ondertekenen.

 Enkele uitspraken

Jozef De Mey, de nieuwe voorzitter van de Fortis-holding is van plan te 'vechten voor iedere eurocent'. Maar hoeveel een aandeel Fortis waard kan worden, durft hij niet te voorspellen.

(heeft de nieuwe voorzitter geen balans ingekeken, of een financieel verslag ?  Of koopt hij enkel lotto-formulieren ?)

.

***

.

"Maar waar zit Maurice Lippens ?"

(Pierre KROLL, winnaar van de Perscartoon Prijs)

Leterme: "Vanaf april treed ik terug op voorgrond"

@ de Morgen

Ook de keuning is blij

DIT IS EEN WETENSCHAPPELIJKE TEST !

Willem Elsschot met Godfried Bomans (1946)

Of we het nu hebben over zijn proza of over zijn gedichten, voor Willem Elsschots oeuvre zijn de kenmerken identiek: beknopt, glashelder, beeldrijk, recht-voor-de-raap en een gezonde mengeling van ironie, bitterheid, leedvermaak en mededogen.

Zijn gedichten stonden aanvankelijk wel- mede door toedoen van zijn vroegere leraar Nederlands Pol de Mont- sterk onder de invloed van de Tachtigers. Hij studeerde aan het Hoger Handelsinstituut  in Antwerpen.  Gedurende deze periode was hij al geruime tijd actief als dichter. Sommige van zijn gedichten tonen aan dat Elsschot opging in het laat-romantische impressionisme van vooral Willem Kloos. Onder meer zijn gedichten als Heimwee, Regen of Zomerverlangen konden zeker de vergelijking aan met Willem Kloos en andere leden van deze beweging. Ter illustratie hierna een weergave ervan:

 Heimwee 

Ik loop te treuren

in mijmerigheid,

mijn klaaglied te zeuren

in eenzaamheid

‘K heb heimwee naar kussen,

naar dromerig sussen,

m’in vrouwenarmen

te warmen!

O, ‘k wacht zo angstig het uur,

dat mijn dwalende ziel,

wie al’t zaalge ontviel,

moog kussen weer rood,

weer in vuur!

Regen.

Turend zit ik alleen

voor het raam.

Nevellucht wasemt geween

door het raam;

de Zon is toegeloken,

de winden bestoken

de bomen.

‘K voel ze weer komen,

m’n rare dromen

van heil en beminnen;

Ze dringen mijn zinnen,

de leege, weer binnen,

weer binnen mijn hart,

en wekken weer smart.

Ik doe mijn oogen toe,

’t is mij zoo bang te moe.

Zomerverlangen.

In starre beweegloosheid

ligt het kreupele heivlak,

met vijveroogen te turen

naar het hemeldak,,

waar witte wolkjes in optocht gaan,

waar wolkeknaapjes aan ’t stoeien gaan

langs de hemelbaan.

Hun gespeel staat de zon te bekijken

haar warme stralen strijken,

aaien mijn gezicht,

ik ben zoo licht van zonnenlicht;

en in dat zonnige,

 zomerwonnige

voel ik eene zaligheid

en eene verlangerigheid

De gedichten die Elsschot tussen 1907 en 1910 schreef (vooreerst in Parijs en later in Rotterdam), brengen een vormelijke versobering en inhoudelijke ontnuchtering.

Naar de inhoud kan men Elsschots poëzie indelen in “familiale” verzen zoals “Moeder” of “Het Huwelijk”, “sociale verzen” zoals “Tot den arme”, en “opstandige verzen” zoals “Brief” of “Borms”

Een bepaalde bron bestempelt Elsschots poëzie als “gedramatiseerde lyriek”: de dichter die iemand (retorisch) aanspreekt “ en “die van zijn gedichten minitoneeltjes met een hoog dramatisch gehalte maakt”.

Zo lezen we in zijn volgens velen beste gedicht “Het Huwelijk”:

Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd

in d’oogen van zijn vrouw de vonken uit kwam dooven,

haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven,

toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij den baard

en mat haar met den blik, maar kon niet meer begeeren,

hij zag de grootste zonde in duivelsplicht verkeeren

en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helsche mond

het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen,

zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,

en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand,

Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wasschen

en rennen door het vuur en door het water plassen

tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad

staan wetten in den weg en praktische bezwaren,

en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,

en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zoo gingen jaren heen.  De kinderen werden groot                     

En vonden dat de mensch dien zij mijn vader heetten,

bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,

een godvergeten en vervaarlijke’ aanblik bood

                                                           Rotterdam, 7 Mei 1910

                                                           Opmerkelijk is dat dit nu niet meteen van levensblijheid en romantisme getuigende gedicht geschreven werd tijdens zijn Rotterdamse periode in 1910. Hij was toen dag op dag 28 jaar. Het dient dan ook volgens de schrijver zelf vooral niet gezien te worden als autobiografisch. Zijn lange huwelijk met zijn vrouw Fine spreekt dit ook tegen. (Al heb ik daar ook mijn bedenkingen bij, waarover later meer).

.August Borms met René de Clercq

Maar we kunnen onmogelijk over Willem Elsschot spreken zonder daar ook het fel omstreden Borms-gedicht bij te betrekken, dat hij schreef naar aanleiding van de tragische dood van August Borms, die in opspraak was gekomen wegens collaboratie met de vijand tijdens de bezetting. Hier gaat het:

Ge zijt me vreemd geweest, vermetele oude vriend,

maar dat gij onversaagd ons Vlaanderen hebt gediend

dat  weet ik niettemin,  zoals ’t een ieder weet

die nu, in dit ons Land, zijn brood in schaamte eet.

Voor rechters- soldeniers, beroepen door de Staat,

is het u dan vergaan zoals het dapperen gaat.

En de Regent keek toe, stilzwijgend, onverstoord,

maar nam zijn pen niet op voor ’t schrijven van één woord.

Uw gratie lag gereed voor ’t buigen van uw nek,

voor ’t beven van uw lip, voor ’t eten van uw drek.

Goddank, gij hebt dat tuig misprijzend genegeerd

En noch uw dierbaar volk noch uwe naam onteerd.

Dat kon, dat wilde of dorst men niet verstaan.

Men riep het peloton en ’t peloton trad aan.

Maar dat het salvo, dat finaal is losgebrand,

ons allen heeft geraakt, dat voelt heel Vlaanderland.

En dat geen enkele stem tot u is opgegaan

toen ieder in zijn geest u voor die muur zag staan.

De Paus heeft niet geroerd, wij allen zwegen stil

als was die snode daad des Heren eigen wil.

Een ieder zwoer bij God: “Ik heb hem niet gekend,

die oude, door de pest geslagen krukkenvent”

O lafheid ongehoord, o niet te delgen schand,

waarvan ‘t infame merk ons op het voorhoofd brandt.

Nog glom een laatste sprank: Oranje’s vrome telg

verheft des Zwijgers stem en schut die stoere Belg.

Uw nood, helaas, drong niet tot in de troonzaal door:

wie eenmaal is gedoemd vindt nergens meer gehoor.

Al werd uw oude romp in allerijl vermoord,

de echo van uw stem wordt door geen schot gesmoord.

En wat van u resteert wordt éénmaal, naar de Wet

van Vlaanderens eergevoel, met staatsie bijgezet.

Voorop de Kardinaal, gedost in vol ornaat.

Herzegend en verkist zijt gij zijn kameraad.

Hij zal na ’t eersaluut, liturgisch henengaan:

en zo heeft dan het Land zijn plicht gedaan.

OPDRACHT:

Gij dacht, o lijdzaam volk, dat ’t gruwelijk getij

der oude tirannie voor immer was voorbij.

Weet nu dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord,

zolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.

                                               Antwerpen 1947

            Willem Elsschot tilde er enorm zwaar aan dat ze “een oude kreupele vent doodschoten” en ventileerde zijn woede in het Borms-gedicht dat hij bij Rommelpot, een satirisch weekblad van rechtse signatuur, wou laten publiceren. Hij- of iemand anders, dat is nooit duidelijk geworden- deponeerde het bij hun redactie, die na rijp beraad- de naoorlogse sfeer zat er nog goed in- besloot ervan af te zien.

Elsschot herwerkt zijn gedicht nog enkele keren en stuurt er een kopie van naar communist L.P. Boon aan wie hij het wil opdragen. Omdat Boon zich daar in vrij kritische bewoordingen over uitliet verdween de opdracht, maar ze bleven even goede vrienden. (dit laatste wordt door een andere bron dan weer ontkend).

            Vervolgens wendt hij zich tot het Nieuw Vlaams Tijdschrift, maar ook hier vangt hij bot.

Tot plots totaal onverwacht Rommelpot het op 9 april 1949 toch publiceert, ondertekend met de voornaam Willem. Het is daar wel drie jaar in een lade blijven liggen en de gepubliceerde versie is na die tijdspanne dan ook voorbijgestreefd.

Het was intussen een publiek geheim geworden wie de auteur ervan was en de publicatie veroorzaakte dan ook een vernietigend effect. Ook thuis bij hem in de Antwerpse Lemméstraat was de ontsteltenis enorm. Niemand had dit verwacht Elsschot zelf evenmin. Het merendeel van zijn vrienden en kennissen draaide hem de rug toe tot grote ergernis van “de dader”. Zijn dochter Ida nam voor hem de handschoen op: in het Vlaamse weekblad Markant betoogde ze dat de Rommelpot-publicatie deel uitmaakte van een rechts-katholieke machinatie ten einde de groeiende waardering voor de atheïstische auteur te fnuiken.

Elsschot zelf probeerde nog de kritiek af te wimpelen als zou het gedicht op “zijn lyrische waarde” moeten beoordeeld worden en zijnde het product van “de ingevingen van zijn gemoed”. Vergeefs echter, rond hem heerste voortaan de leegte en hij trok zich in diepe verbittering terug.

Ten slotte denk ik dat het Mark Eyskens nog is die heel de Borms-affaire en de nasleep ervan op de meest serene wijze beoordeelde. Ik citeer:

“Na de bevrijding had Elsschot een huldegedicht laten verschijnen in het tijdschrift “Rommelpot”, gewijd aan August Borms, die wegens collaboratie met de vijand ter dood was veroordeeld.

Dit geschrift werd Elsschot bijna fataal, want hij werd nu door heel wat Vlamingen tot het zwarte kamp gerekend.  Jaren waren nodig om deze blunder goed te maken of te doen vergeten. Elsschot had nooit nazi-sympathieën vertoond, maar bleek het slachtoffer van veel kwaadsprekerij, door afgunst geïnspireerd.

Maar in 1948 scheen er toch wat licht toen zijn roman “Dwaallicht” werd bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs van België voor Vlaams verhalend proza. Ter gelegenheid van zijn 70^ste verjaardag werd het literaire oeuvre van  Willem Elsschot, tot zijn eigen grote verrassing, bekroond met de Nederlandse Constantyn Huygensprijs”.

 En  ik denk dat de meeste geïnteresseerden zich daarbij kunnen aansluiten.

 RAYMOND 

DRINGEND BEVEL VOOR ONZE VRIENDEN VAN DE KORAN DIE HIER VAAK EN GLUNDEREND MEELEZEN

Het Davis Cup-duel Zweden-Israël wordt komende maand zonder publiek gespeeld. Dat heeft de organisatie woensdag bekend gemaakt. Aanleiding voor de maatregel zijn zorgen om de veiligheid.

Mevrouw Sharapova had net een nieuw ensemble gekocht. Dat zal ze nog even moeten opbergen . Binnen enkele jaren mag ze optreden in boerka.

Rondom de wedstrijden in de Zuid-Zweedse havenstad Malmö zijn al diverse anti-Israëlische demonstraties aangekondigd, als protest tegen de aanvallen van dat land op de Gazastrook. 

De beslissing komt enkele dagen nadat de Israëlische tennisster Shahar Peer een visum werd geweigerd voor de Verenigde Arabische Emiraten, waar ze wilde deelnemen aan het tennistoernooi van Dubai. Dinsdag stelden de organisatoren dat de veiligheid van de Israëlische een van de redenen was voor dat besluit.

De wedstrijd in de eerste ronde van de Davis Cup staat voor 6 tot 8 maart op het programma in de Baltic Hall in Malmö. Daar is ruimte voor vierduizend toeschouwers.

@ Nu.sport

***

Dit is een terechte reactie van de organisatoren van de Davis Cup.  Waarom sluiten ze Israël niet uit van deelname ?  Gelukkig blijven de talrijke sportieve evenementen in de islamitische landen toegankelijk voor het grote publiek : ophangingen, stenigingen, openbare geselingen.

In de wachtzaal van de Burgerlijke Stand       

De Antwerpse bevolkingsdiensten zullen de
namenlijst die de Marokkaanse overheid hanteert voor naamgeving niet meer
aan ouders voorleggen bij de geboorte-aangifte van hun kind in Antwerpen.
Dat bevestigt Antwerps schepen Monica De Coninck aan Belga. "We zullen de
mensen nog wel informeren dat Marokko hierover eisen oplegt, maar hen voor
meer informatie doorverwijzen naar het Marokkaanse consulaat in
Antwerpen", aldus De Coninck.
   Marokkanen die hier wonen en hun kind de Marokkaanse nationaliteit
willen geven, moeten hun zoon of dochter daarvoor aanmelden bij de
Marokkaanse ambassade of het consulaat. De Marokkaanse overheid verplicht
ouders daarbij te kiezen uit een beperkte lijst met enkel Arabische
voornamen.
   De Antwerpse bevolkingsdiensten boden die lijst tot nu aan aan ouders
bij de geboorte-aangifte van hun kind. Ze wezen de ouders erop dat een
andere naamgeving problemen kan opleveren voor het verwerven van de
Marokkaanse nationaliteit en bijvoorbeeld visumvragen om naar Marokko te
reizen.
   "De bevolkingsdiensten deden dat uit klantvriendelijkheid", zegt De
Conick, "maar voortaan zal het niet meer gebeuren. Die beslissing komt er
omdat de lijst regelmatig verandert, maar ook en vooral omdat we vinden
dat iedereen vrij een naam moet kunnen kiezen. We gaan na hoe we mensen
kunnen informeren over het bestaan van de lijst en hen vervolgens
doorverwijzen naar het consulaat indien ze meer informatie willen. De
komende weken wordt bekeken hoe dat best in de praktijk kan worden
gebracht."
   De Coninck voegt er nog aan toe dat de Stad Antwerpen een brief zal
sturen naar de bevoegde ministers, omdat de namenlijst federaal moet
worden besproken.

Twee nieuwe moslims staan te glunderen voor hun moskee

Eind 2007 werden de eerste twee Antwerpse moskeeën erkend door de Vlaamse overheid, waarna zij gesubsidieerd kunnen worden: de Pakistaanse moskee Noor Ulharam en de Turkse moskee Mehmet Akif. Een derde moskee die toen een positief advies kreeg van de stad Antwerpen – de Marokkaanse moskee El Mouslimin – werd uiteindelijk niet erkend, wegens het uitblijven van een positief advies van de staatsveiligheid. Ondertussen is de tweede erkenningsronde bezig. Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Keulen (VLD) wil nu 17 moskeeën laten erkennen en subsidiëren met Vlaams belastingsgeld. De stad Antwerpen werd door de Vlaamse regering gevraagd een advies af te leveren voor wat betreft drie Antwerpse te erkennen moskeeën: de moskee Imam Bûhari (Antwerpen-Noord), de moskee El Mohsenien (Berchem) en de moskee Attaqwa (Deurne).

In de gemeenteraadscommissie van 10 februari kregen de gemeenteraadsleden een voorstel tot positief advies vanwege het stadsbestuur voorgeschoteld. Wim Van Osselaer trok tijdens de commissie scherp van leer tegen dit positief advies. Een week later vond de gemeenteraad plaats, waarop Filip Dewinter het woord voerde. Groot was de verbazing van de voltallige gemeenteraad toen het stadsbestuur plots zijn positief advies wijzigde in een globaal negatief advies. Geen van de drie moskeeën bleek bij nader inzien in orde met de brandveiligheid. Het stadsbestuur liet echter en achterpoortje open: indien de moskeeën zich alsnog in regel stellen met de brandveiligheid, krijgen ze toch een positief advies. Het staat in de sterren geschreven dat met hulp van het stadsbestuur de moskeeën zich binnen enkele weken of maanden toch nog in regel zullen stellen. Het stadsbestuur werft immers een personeelslid aan om de moskeeën te begeleiden met allerlei praktische zaken. De stad heeft echter bekomen dat de indruk wordt gewekt dat het een kordaat beleid voert, maar meer niet.

Filip Dewinter klaagde in de gemeenteraad aan dat er tal van andere argumenten zijn om de erkenning negatief te adviseren. De moskee Imam Bûhari is eigendom van de Turkse staat, de imam wordt voor vier jaar aangesteld door de Turkse overheid en het toezicht gebeurt door een attaché van de Turkse ambassade. Filip Dewinter citeerde in de gemeenteraad ook de Turkse premier Erdogan die vorig jaar in Keulen de Europese Turken nog opriep niet te integreren in de samenleving. Moet een dergelijke Turkse staatsmoskee die aanzet tot niet-integratie worden gesubsidieerd met Vlaams en Antwerps belastingsgeld? Moet de belastingbetaler opdraaien voor verbouwingen aan een gebouw van de Turkse overheid? Uiteraard niet! De tweede moskee, de Berchemse moskee Mohsenien, werd tenminste een tijdlang bezocht door de extremistische organisatie Jongeren voor de Islam. Van de Deurnese moskee Attaqwa werd in een OCMW-verslag gesteld dat “de slechte werking het sociale weefsel niet ten goede komt”. Allemaal geen redenen voor het stadsbestuur om een toekomstige positieve erkenning uit te sluiten.

@ Vlaams Belang Antwerpen