In een ontwerpnota voor het partijprogramma stellen de christelijke humanisten van Joëlle Milquet voor, het dragen van een sluier op school toe te laten onder bepaalde voorwaarden.
De leerlinge aanvaardt het pedagogisch project van de school, pogingen tot het verspreiden van het geloof zijn verboden, aanvaarding van gemengd onderwijs, verbod op volledige verhulling van gezicht en handen.
Dankzij een doorverwijzing die wij vonden bij onze collega's van www.hetvrijevolk.comlazen we het hiernavolgende verslag van een sympathisantenbijeenkomst die de PVV georganiseerd heeft in den Helder. U moet weten, dat de Partij van Geert Wilders bewust géén leden heeft en ledenvergaderingen derhalve onbestaand zijn.
Frank Verhoef van de blog "De Dagelijkse Standaard" lukte er in aanwezig te zijn en maakte dit unieke verslag.
. Eigenlijk mag het niet. De pers is niet welkom. Maar de Dagelijkse Standaard heeft het stiekem toch gedaan. Waar Netwerk maandag een manipulatieve uitzending maakte door zeer zorgvuldig vier PVV-stemmers uit te kiezen, ging ondergetekende undercover naar de PVV-bijeenkomst in Den Helder om zélf op onderzoek uit te gaan. Locatie: Fort Kijkduin, Den Helder. Aantal demonstranten: geen. Kleerkasten met een boze blik: check. Aantal bezoekers: 180-200. Gezelligheidsfactor: 8/10.
De PVV staat in de meest recente peiling van Maurice de Hond op een stevige 32 zetels. Wat wordt er besproken op een besloten bijeenkomst van een potentiële regeringspartij? Wat voor soort mensen komen eropaf? Hogeropgeleiden met een jasje aan misschien? Of van die ‘maatschappelijk teleurgestelde kaalkopjes‘ met kekke Nike-gympen aan? Wil de PVV-kiezer wel dat Geert Wilders premier wordt? En, niet geheel onbelangrijk, hoe is de sfeer op zo’n bijeenkomst?
Fort Kijkduin werd maandagavond een onneembare vesting. ME’ers hadden de weg naar het Fort afgezet. Alleen mensen die zich vantevoren hadden aangemeld, mochten naar binnen. De ME vroeg ook naar mijn id-kaart. Toen ik eenmaal in de buurt van het Fort kwam, werd er weer naar mijn id-kaart gevraagd door een aantal PVV-medewerkers. En voordat ik het pand uiteindelijk werd toegelaten werd er door een kleerkast nogmaals gevraagd naar mijn id-kaart. Hij bestudeerde hem uitvoerig. Erg uitvoerig. Daarna werd ik gescand en gefouilleerd. Mijn zakmes werd afgenomen.
En toen was ik binnen. Ik zag ruim 200 stoelen staan in de Bonaparte-zaal. De meeste mensen waren al aanwezig. Wat mij opviel aan het publiek: iedere laag van de bevolking was wel aanwezig. Dus er waren hoogopgeleide jongeren (politicologie-studenten) aanwezig, een aantal bezorgde vaders en moeders, jongeren die inderdaad voldoen aan het stereotype waar Netwerk zo van houdt, maar ook ouderen. En er waren ook oud-VVD’ers aanwezig. Sterker nog: er waren zelfs VVD-leden aanwezig.
Ik ging op de derde rij zitten, lekker dicht bij Geert en zijn meest fanatieke fans. Tien minuten na half acht kwam de fractie binnen. Daarna kwam Geert Wilders snel aangelopen. Hij nam plaats achter zijn katheder. Eerst bedankte hij iemand van Fort Kijkduin en twee PVV-vrijwilligers. Helaas was Barry Madlener afwezig wegens ziekte. Net nu de Europese verkiezingen eraan zitten te komen. Wilders hield een standaardspeech van een half uur, zonder teleprompter. En hij deed het goed. Hij sprak onder meer over criminaliteit, zorg, en Europa. Zijn stokpaardjes.
Na zijn speech mocht het publiek vragen stellen. Wilders gaf duidelijke antwoorden. Zo is hij tegen de doodstraf, hij ziet liever dat de gevangenissen veel soberder (’op water en brood’) worden. Een andere interessante vraag werd gesteld door een jongere man:
Meneer Wilders, ik las laatst in De Telegraaf dat u heeft aangegeven dat u premier wil worden. Dat is logisch. Daarmee heeft u ook aangegeven dat u wel samen zou willen met het CDA en de VVD. Dan zijn er twee dingen. Ten eerste wordt u op het CDA-congres alweer uitgemaakt voor een xenofoob en extreem-rechts. En ten tweede, waarom zou u in een volgende coalitie willen gaan zitten? U moet toch de troep van de PvdA weer opruimen. En op het moment dat u bezuinigingen inzet, is het met uw populariteit gedaan. Ik zou zeggen, laat ze hun eigen troep maar lekker opruimen. Het is wel goed met ze.
Het publiek lachte en gaf de jongen een groot applaus. Wilders wil inderdaad premier worden. Dat liet hij ook deze avond meerdere keren weten. Hij gaf een interessant antwoord:
Nou ja, dat lijkt niet eens zo’n onaantrekkelijk idee. Maar, laat ik daar een paar dingen over zeggen. Aan de ene kant, wij kunnen ook hun troep opruimen door allemaal die linkse hobby’s die ik net noemde, die tientallen miljarden van uw belastinggeld die worden weggesmeten aan onzinprojecten. Dat kunnen wij ook terugdraaien. Aan de andere kant, natuurlijk. Ik heb gezien hoe het CDA heeft gereageerd. En ik denk dat wij, door die ene opmerking van mij, dat het CDA enorm in de problemen hebben gebracht. Het CDA gaat nou iedere dag, je kan geen krant openslaan. Kijk naar Trouw van afgelopen zaterdag. En dan zijn er weer CDA-leden zie zeggen; ‘nou, dan stap ik uit de partij of dan…’. Ik bedoel, het CDA is in groot intern conflict gekomen, alleen al omdat wij hebben gezegd dat het zou kunnen, zou kunnen, dat wij met ze zouden gaan regeren. Dus ik denk dat dat helemaal geen verkeerde zet was.
Maar laat ik u nog iets belangrijkers vertellen. Wij zijn een partij, de Partij voor de Vrijheid, die durft te zeggen waar het op staat, die met alternatieven komt. Maar ik hoop ook niet dat de PVV een tweede SP wordt. Ik wil ook niet dat wij een partij worden, met alle respect voor onze vrienden van de SP, die eeuwig in de oppositie zit. Als wij voldoende steun krijgen van de kiezer, dan moeten wij, en of dat nou de volgende keer is of de keer daarop, ik bedoel, goed, ik word wel een keer premier, laat ik het zo zeggen. Wanneer dat ook gebeurt, dat we dan op een gegeven moment ook moeten durven om verantwoordelijkheid te nemen. Dat we niet alleen maar aan de zijkant moeten staan en roepen ‘dit gaat fout en dat gaat fout’ maar dat we op een gegeven moment, als we groot genoeg zijn, dat we dan ook durven om regeringsverantwoordelijkheid te nemen.
Nogmaals, niet om de macht te hebben, het gaat ons niet om macht, we zijn geen machtspolitici. We zijn geen CDA, die het de ene keer met de VVD doet en de andere keer met de Partij van de Arbeid. Zo zitten we niet in elkaar. Wij doen het om u en voor dit mooie land, om daarvoor op te komen. En gaat dat snel gebeuren? Ik weet het niet. Ik weet wel dat hoe groter wij worden, hoe moeilijker het zal worden om ons te negeren. En ik merk ook dat we nu al met negen zetels en met 32 zetels in de peilingen, dat we nu al enorme invloed hebben. Dat nu al het CDA, de VVD, maar zelfs de Partij van de Arbeid en de SP dingen roepen en doen die ze anders niet hadden gedaan. Dus, natuurlijk willen wij maximale invloed. Of dat met het CDA is of niet, is meer hun probleem dan ons probleem. Wij zijn echt niet iedere dag bezig van, gaan we regeren en met wie, we zorgen ervoor, hopelijk met uw steun, dat we veel zetels gaan halen bij de volgende verkiezingen en we zien dan wel verder.
Na een ‘zware’ speech en lastige vragen was het tijd voor iets informelers. Wilders ging de PVV-fractie, een voor een, interviewen. Er werd flink wat afgelachen, bijvoorbeeld over de Kamervragen over Sesamstraat van Martin Bosma die vanmiddag worden gesteld. Dat maakte de bijeenkomst toch echt tot een succes. Het deed mij denken aan de VVD-bijeenkomsten waar ik vroeger graag naartoe ging. Alleen bestond het publiek hier niet alleen maar uit oudere mannen in pak. De gewone burger zie je niet zo vaak bij de VVD. En die gewone burger is zo dom nog niet als men je wil doen geloven. Ze zijn aardig op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de politiek, ze sneren graag naar de PvdA (altijd leuk) en sommigen konden niet wachten tot ze thuis waren om de inmiddels beruchte Netwerk-uitzending te zien.
Tijdens de pauze ging ik naar huis. Buiten zat de ME lekker te kletsen met elkaar. De avond was nog jong, maar ik moest nog een heel eind reizen met het openbaar vervoer. Maar toch, al met al was het een geslaagde bijeenkomst. De PVV is here to stay.
Soms zijn wij het beu, hartsgrondig beu al dat gezeur over de koran en de moslims en ja, ze zijn braaf en sommigen zijn gek, direct politiek correct gecorrigeerd met " maar wij hebben ook onze godsdienstwaanzinnigen, hoor mijnheer".
En wat we zeker beu zijn, is het gezanik over de religiositeit. Het lijkt plots alsof we terugkeren naar tijden dat elke beweging onderworpen wordt aan het oordeel van de representanten van een hoger wezen. Voor de Grote Moslim Invasie hadden christenen en ongelovigen hier in West-Europa een behoorlijk en tolerant samenlevingsmodel uitgewerkt op basis van de scheiding van kerk en staat. Er werd wat geduwd en getrokken maar met de nodige redelijkheid en financieel schuifwerk, kwamen we er uit. De invaders hebben zich intussen geïnstalleerd en de rust is direct verstoord : zij ook willen van alles. Hun islam, imams en moskeeën hebben dezelfde rechten als de katholieken en de protestanten, om van de Joden te zwijgen. Die laatsten wonen traditioneel dicht in de omgeving van stations : ze weten waarom. Alleen is die islam véél meer dan eens naar de kerk gaan en een kaarsje branden en devoot uw naasten liefhebben.
Godsdienst is een persoonlijk gebeuren en in een normale beschaving wordt dat individueel gerespecteerd. Onze achtergrond is joods-christelijk-humanistisch en daar hoort islamitisch niet bij. De moslims kunnen hun loutere godsdienst belijden maar ze kunnen die niet opdringen in onze cultuur, zoals ze het permanent doen. Jammerene en zeuren. Voorlopig nog. Hier heerst godsdienstvrijheid maar geen vrijheid om een islamitische staat in te richten.
Dit gezegd zijnde, over naar een leuk onderwerp, dat we toevallig ontdekten, onder de titel "Lincoln was een moslim".
Er wordt een nieuwe film gelanceerd door ene Faruq Masudi "Quran Contemporary Connections" en de regisseur zegt het volgende : "Iedereen wordt moslim geboren. Door onze eigen vrije wil kiest een mens zijn lot. Lincoln was niet alleen als moslim geboren, hij heeft gekozen voor islamitische geboden : afschaffing van de slavernij, gelijkheid voor alle menselijke wezens, democratie en verantwoording tegenover de mensen en God. Dit zijn allemaal basisconcepten uit de heilige koran."
We stoppen er maar mee, want ook uw bloeddruk is onze zorg.
De film stuit op heel wat tegenstand in Amerika en wordt voorlopig niet verdeeld. Hij zou wel on-line te zien zijn. De trailer hebben wij kunnen op de kop tikken via Youtube en we slepen hem hierheen. De verzameling leugens en fantasieën die hier verteld worden, zijn nog straffer dan de verhalen van Baron von Münchausen.
Het is ver gekomen : wij mogen onze vrouwen niet meer verkrachten !
.
Deze Afghaanse heren eisen het recht op om hun vrouwen te verkrachten. Het zal nog niet zijn ! Door te klikken op de foto komt u terecht bij een video van vrouwen die verdraaid opstandig zijn. Waar gaat dit heen ?
Brede volkssteun in NL voor PVV van Geert Wilders
Veertig procent van de Nederlanders is het met veel van de opvattingen van Geert Wilders eens. Dat is de conclusie van een onderzoek van TNS NIPO naar de groeiende populariteit van de Partij voor de Vrijheid, in opdracht van Vrij Nederland. Vooral Wilders' opvattingen over de dreiging van de islam kunnen op brede steun rekenen. De persoon Wilders roept grote weerstand op maar uit het onderzoek blijkt dat hij grote gedoogsteun heeft : men zal misschien niet op hem stemmen, maar is het vaak met hem eens.
Bron : divers
16 oktober 2008 : een mens van goede wil wordt overvallen
Op 16 oktober 2008 staat Staf van Mensel, een chauffeur van de Lijn, te wachten met zijn bus op het Koningin Astridplein nabij het Centraal Station te Antwerpen.
6 Minderjarige allochtonen komen bij de bus en 2 van hen trekken het raampje aan de chauffeurskant open en meppen zonder de geringste aanleiding Staf van Mensel op het hoofd. Het zijn geen lichte tikken, want de man valt bewusteloos. Door een snel optreden van enkele omstaanders, zijn de politie en hulpdiensten vlug ter plaatse en wordt Staf weggevoerd naar het hospitaal.
Dezer dagen verschijnt het tuig voor de kinderrechter. Niet allen samen, maar apart, elke dag eentje, want dat staat zo in de wet. Staf wil elke procesdag bijwonen. Enkele maanden na het "incident" heeft Staf een bijeenkomst meegemaakt met schoolkinderen, want hij wil per se begrijpen waar die jongeren hun agressie en haat vandaan halen.
Staf is sedert kort terug aan het werk, maar het vlot niet goed. "alles wat onbekend is, jaagt me angst aan" zegt hij en als er een norse passagier opstapt, krijgt hij het moeilijk.
We halen dit feit enkel aan, als symbool voor de talrijke gevallen van onverklaarbaar fysiek geweld die gepleegd worden en die bijna alle op rekening vallen van allochtonen. Het is niet aan ons om oplossingen te suggereren : wij hebben niet met open armen aan de grenzen staan wenken om deze mensen binnen te halen. De oplossingen moeten komen van de halfzachte regenten die verantwoordelijk zijn voor de verloedering van onze maatschappij.
Aan Staf van Mensel : veel moed en een spoedig herstel.
Over Filip Dewinter : Het is een vreselijke gedachte, bidt allen voor mij - maar ik vrees dat de volkstribuun in globo gelijk heeft met zijn islamkritiek. (Benno Barnard)
De zoete likeur vanhet linkse zelfbedrog
Benno Barnard dient Geert Buelens van antwoord en verdedigt het boek 'Inch'Allah?' van Filip Dewinter. Benno Barnard is schrijver en columnist.
'Als in 2030 na diepgravend onderzoek een boek verschijnt over het intellectuele leven in Vlaanderen aan het begin van de eenentwintigste eeuw, zal de periode 2008-2009 een scharniermoment blijken te zijn. In die jaren sneuvelde de schijnbare consensus over twee geloofspunten van de Vlaamse intelligentsia: het multiculturalisme en het voortbestaan van België', zo schreef Geert Buelens vorige week (DM 15/4). Hij verwees daarbij onder meer naar de islamkritische opstelling van Benno Barnard. Barnard heeft een repliek klaar.
In Vlaanderen zijn er tegenwoordig twee grote onderwerpen van debat: het separatisme en de islam. Die beide thema's zijn door het Vlaams Belang bezet, met als gevolg dat denkende wezens met een afwijkende mening twintig jaar lang angstvallig hun mond hebben gehouden. Maar daar is verandering in gekomen. Er zijn de nodige intellectuele separatisten, verzameld in de Gravensteengroep. En er zijn de nodige islamcritici, die het voorlopig zonder een manifest moeten stellen.
Volgens Geert Buelens - op 15 april jl. in deze krant - drukken beide groepen zich ongenuanceerd uit. In die context valt mijn naam. Ik zou van hem bijvoorbeeld de term 'linkse lemmingen' niet mogen gebruiken.
En waarom dan wel niet? Die woorden omschrijven heel beeldend het groepsgedrag van veel intellectuelen, die zich opgewekt naar de afgrond reppen, want alles is beter dan voor racist te worden aangezien, of erger nog, voor een sympathisant van het Vlaams Belang. Het is een omschrijving zo scherp als een gewette kling. Daar zou een hoogleraar letterkunde blij mee moeten zijn...
Maar Buelens zegt iets wat me nog veel meer stoort. '(Barnard) stelde "wel in multiculturaliteit" te geloven, "althans tussen Vlamingen en Franstaligen". Met andere culturen valt in dit land dus blijkbaar niet samen te leven - hoe hij dat in België als Nederlander organiseert met zijn Amerikaanse vrouw is me niet duidelijk. Te vrezen valt echter dat het maar al te duidelijk is. Of bedoelt Barnard iets anders te zeggen dan dat moslims eigenlijk niet thuishoren in dit land?'
Ik krab me op het hoofd. Inderdaad, hoe organiseer ik dat? Maar los van die flauwekul over mijn privéleven: Buelens beoefent het tendentieus citeren als een literair subgenre. Wat schreef ik namelijk werkelijk?
'Ik ben een tegenstander van het VB. Ik heb het oude en het nieuwe partijprogramma bestudeerd. Ik geloof niet in het staatscorporatisme. Ik geloof ook niet in een tweestatenoplossing voor België. Wel in multiculturaliteit, althans tussen Vlamingen en Franstaligen.
Ik vind voorts dat de islam alleen maar compatibel is met de liberale democratie als hij, om zo te zeggen, veel wijn bij het water doet. Dewinter draagt in zijn boek vermoedelijk hetzelfde standpunt uit, dus daarover zijn we het dan objectief eens, ook al valt menige emotioneel-correcte ziel bij die gedachte flauw. Maar ik zal nooit op hem stemmen.'
De door Buelens weggelaten zinnen lijken me toch tamelijk cruciaal. Elders schreef ik dit: 'Wel geloof ik in een intern-Europese vorm van multiculturaliteit, om te beginnen tussen Vlamingen en Franstaligen. Wat mij betreft is iedere moslim daarbij welkom, op voorwaarde dat zijn activiteiten niet in strijd zijn met onze wet- en regelgeving.'
Ik kan dus in eer en geweten verklaren dat ik weliswaar aan ideologiekritiek doe, een oud links tijdverdrijf, maar daarom nog niet zo diep gezonken ben dat ik een hekel heb aan de mensen die door geboorte en opvoeding het product van de islam zijn.
Toenemende islamterreur Maar nu Dewinter. Inmiddels heb ik zijn boek Inch'Allah? (dat ik niet dan met de uiterste moeite te pakken kon krijgen) grondig bestudeerd. Het is een vreselijke gedachte, bidt allen voor mij - maar ik vrees dat de volkstribuun in globo gelijk heeft met zijn islamkritiek.
Er staat niets in zijn geschrift op grond waarvan hij een aanklacht riskeert. Het is niet allemaal even subtiel geformuleerd, maar de essentie heeft hij keurig overgeschreven van arabisten met naam en faam, ik herken zelfs complete parafraseringen - hooguit zou hem een proces wegens plagiaat kunnen worden aangedaan. Bovendien barst het boek van de citaten uit velerlei onverdachte bronnen, waaronder nogal wat literaire.
De strekking van Inch'Allah? Wijkt niet noemenswaardig af van de strekking van stukken en manifesten die Salman Rushdie, Bernard-Henri Lévy en Ian McEwan hebben gepubliceerd en ondertekend, om nog maar te zwijgen van de waarschuwende woorden van intellectuelen die de moslimwereld zijn ontvlucht - en die we maar liever in de steek laten omdat hun boodschap ons veel te zenuwachtig maakt. Die strekking luidt dat de islam als politieke ideologie een grote zwarte steen van mannelijke agressie, inktzwart obscurantisme en diepe achterlijkheid is, gericht tegen alles wat ons dierbaar is of zou moeten zijn.
In de grote steden van West-Europa worden homo's weggepest door hun moslimburen, leraren in het middelbaar onderwijs worden geterroriseerd door moslimjongens - ik ken slachtoffers uit beide groepen.
En dat zijn maar twee voorbeelden van de toenemende terreur van de islam, die dagelijks wordt aangewakkerd door de preken van imams en de rotzooi die schotelantennes uit allerlei moslimdictaturen aanvoeren. Niettemin zijn er nog altijd intellectuelen die temen dat we ons vertrouwen moeten stellen in 'het emancipatorisch vermogen' van de islam.
Maar het emancipatorisch vermogen van die godsdienst is nogal beperkt. Intellectuelen hebben in navolging van Hegel vaak een hekel aan feiten, maar de waarheid (die vervelende bijkomstigheid van hun bibliotheek) luidt dat er in de hele wereld geen enkel land met een islamitische meerderheid bestaat waar de minderheden de facto gelijke rechten hebben - gewoonlijk worden ze daarentegen gepest, gediscrimineerd of zelfs vermoord.
En in de westerse wereld zou de islam naar emancipatie streven? Ach, zoete likeur van het zelfbedrog! In de Volkskrant van 18 april jl. wordt Tariq Ramadan geciteerd, de grote moslimgoeroe van links: 'Wij beschouwen alles als islamitisch wat zich niet verzet tegen de islam.'
Lezer, laat die uitspraak alstublieft tot u doordringen! 'Hij streeft dus niet naar integratie van de islam in onze cultuur," zegt Chris Rutenfrans, redacteur van de krant, 'maar hij incorporeert onze cultuur in de islam.'
Lafheid en inertie De krankzinnige situatie is ontstaan dat je als islamcriticus smerige verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt omdat je roept dat de salon, waar het voorgeslacht de kostbaarheden van onze liberale beschaving heeft uitgestald, in de fik dreigt te vliegen; ja, het tapijt smeult al... Je bent aan verdachtmakingen onderhevig omdat je het een verstandig idee vindt de brandweer te bellen als het brandt.
De clerus van het linkse godshuis (onbewust door Gramsci en zijn cultuurstrategie beïnvloed) heeft twintig jaar lang het intellectuele debat gedomineerd, tegen alle gezond verstand en evidentie in. Ik weet er alles van, want ik heb er zelf aan meegedaan, lang voor ik iets behoorlijks over de islam gelezen had. Nu, eindelijk, ontstaat er dankzij moedige voorlopers als Wim van Rooy een vorm van vrije meningsuiting over de islam. Ondertussen heeft dat ellendige VB twintig jaar op onze lafheid en inertie gekapitaliseerd.
Ik zou dus, beste Geert, niet met zoveel dedain over mij en mijn medestanders schrijven, in het bewustzijn van deze schuld, die de schuld van ons allen is.
Intussen zitten veel intellectuelen, onder wie jij, nog altijd vast in het oude discours, waarin het VB als erfgenaam van de collaboratie onze grootste vijand is, met dierbare herinneringen aan de goeie ouwe tijd, het ritueel van demonstraties en de bijbehorende morele catharsis.
Word wakker, Geert! Er is een nieuwe vijand die veel gevaarlijker is.
Nu de al te nukkige Leterme ook in eigen partij heeft afgedaan, zet CD&B alles op de nieuwe ster: Kris Peeters. Die bracht vandaag een boek uit, bescheiden ‘Kris Peeters in perspectief. Een warme kijk op Vlaanderen’ geheten. Omdat zijn partij alle, maar dan ook àlle Vlaamse beloften verloochende, probeert hij daarin met een nieuwe piste de meubelen te redden. Een soortement “Grondwettelijke Kamer” zou bevoegd worden voor de staatshervorming. Lef heeft die Peeters wel, opnieuw worden dus de verkiezingsbeloften van 2004 en 2007 bovengehaald. Opnieuw zal CD&B zorgen voor een eigen arbeidsmarktbeleid, een Vlaams gezondheidsbeleid, eigen belastingen, u kent het deuntje. Na 7 juni wordt het dan weer Belgische business as usual.
Opmerkenswaard is dat CD&B (met de B van Belgisch) nu ook, net als NVA, voluit gaat voor (door ons gesubsidieerde) opleidingen van islamleraars en imams. Volgens Peeters is ook dat blijkbaar onontbeerlijk om te komen tot een “warm Vlaanderen”.
Verwijder die posters
Deze poster ter promotie van Koninginnedag in NL wordt door Sarkozy gewraakt. De Grote Euroleiders stellen zich aan als dorpsgekken maar als ze belachelijk gemaakt worden, zijn ze boos.
Mohammed Ridouani van de partij Ikke, de Leuvense schepen van Integratie, heeft vandaag scherp uitgehaald naar het integratiebeleid in ons land, dat volgens hem "compleet gefaald heeft". De heer Ridouani heeft gelijk : de Vlamingen brengen er niets van terecht, zij weigeren te integreren.
Aanleiding was de convenant die de stad Leuven met de Vlaamse regering sluit voor de periode 2009-2011. Leuven krijgt weliswaar 60.000 euro extra bovenop de huidige 200.000 euro, maar dit is volgens Ridouani nog altijd ruim onvoldoende. Wij treden hem volledig bij, evenals de overige 17 leden van zijn partij. Wij hebben onmiddellijk contact gezocht met de Integratie-verantwoordelijken van de Vlaamse Gemeenschap en met hen hebben wij een aantal voorstellen uitgewerkt om tegemoet te komen aan de wensen van de Heer Ridouani. De kernsteden waar het Nieuwe Integratie beleid zal van start gaan zijn Leuven en Sint Niklaas, waar grote socialistische Leiders zitting houden. Ziehier enkele van onze voorstellen om de Integratie te bevorderen. En er wordt niet over gezeverd.
De nieuwe Raadzaal in Leuven : knus en intiem
Na elk vrijdaggebed zal de heer Tobback in Gala-uniform de Dijle afvaren
om het plebs te begroeten. "Leuven boven en Profeet Louis Boven Alles"
Ridouani wees op een studie van de Katholieke Universiteit Leuven waaruit bleek dat bijna de helft van de Vlamingen een negatieve opvatting heeft over de islam. "De huidige middelen laten niet toe een voldoende sterk integratiebeleid te voeren. Hierdoor is men beperkt bij de inrichting van couscousavonden, en de samenlevingsproblemen komen niet van de grond, de Vlamingen keren zich af", aldus de Leuvense schepen. Opnieuw scharen wij ons achter de scherpe analyse van Mohammed : er moet godverdoeme meer couscous gegeten worden
Laat het u smaken !
Intussen gaan we even kijken naar ons project in Sint Niklaas, stad die natuurlijk van naam MOET veranderen : Sidi-El-Loddermans is een mooie en duidelijke tegemoetkoming aan de Vlaamse minderheid aldaar. En nu vlug in het gelid en i n t e g r e r e n !
De Markt in Sidi-El-Loddermans met op de achtergrond de lichtjes afgetopte en aangepaste OLV Kerk
En wij hebben ook een speciaal vakantieproject uitgewerkt, want integratie is een intense zaak van 7/7 - 24/24 - 365/365
In Oostduinkerke blijft het traditionele garnaalvissen bestaan
met een luttele wijziging
Integratie : de droom van Angeltjes.
Noël splitst
foto : @ Spitsnieuws.nl
Toespraak Dr Gui Celen tijdens Dr. August Bormsherdenking 19.04.09
Gedurende de nacht verdwijnen de afbeeldigen in dit stuk, wegens onderhoudswerken AMVC
Vlamingen,
Bormsgetrouwen,
Goede Vriendinnen en Vrienden,
Het ligt zeker niet in mijn bedoeling om op de 63ste verjaardag van de ‘moord’ op Borms, (en ik herhaal hier nadrukkelijk, ‘ moord’, want ‘executie’ is hiervoor een te neutraal woord) de geschiedenis te herschrijven. Maar ik wil wel graag kort reageren op een aantal ‘etiketten’, die August BORMS in de gelijknamige biografie, Borms: zijn leven, zijn oorlogen, zijn dood , door ene Christine Van Everbroeck in 2005 krijgt opgekleefd. Zij is historica en hoofd van de educatieve dienst van het koninklijk museum van het leger en van de krijgsgeschiedenis. Dat zegt genoeg.
Maar sta me toe om eerst te beginnen met de slotwoorden die ik ontleend heb aan Anton Aldi, hier aanwezig, waarmee ik mij op de vorige IJzerwake tot koning Albert heb gericht, zeggende: Sire, zwijg nu voorgoed en abdiceer! Treedt, nu het nog kan, tenminste af met eer. En werp uw kroon naar Borms! Dit, om aan zijne majesteit terloops nog eens goed duidelijk te maken dat hij, ook al is hij dan officieel de koning van belgië, nooit de koning van Vlaanderen kan zijn. En wel om de eenvoudige reden dat de enige en échte, zij het dan ongekroonde koning van Vlaanderen, hier ligt. Hier in dit klein stukje gewijde Vlaamse grond! En nergens anders!
Tot daar mijn inleiding.
Terug naar Borms nu. En naar de genoemde biografie.
Eerste etiket: BORMS is een heuse mythe geworden en is dat nog steeds!
Een mythe, goede vrienden, een mythe die bovendien bewust in stand wordt gehouden door enkele fanatieke geestesgenoten uit de collaboratie. Dat is althans de mening van de ‘politiek correcten’ die zich onverdroten blijven uitsloven om die kwalijke mythe alsnog te slopen. Blijkbaar tevergeefs!
En omdat Borms op een Goede Vrijdag werd ‘vermoord’ en om dus in die sfeer te blijven, is mijn antwoord hierop simpelweg: Heer, vergeef het hen, want ze weten niet beter en ze willen het ook niet weten. Want ik kan toch niet anders dan vaststellen, dat uit al hun pogingen, zowel in het verleden als vandaag, om de figuur van Borms onderuit te halen, ten overvloede blijkt dat de mythe Borms hén nooit echt heeft ‘losgelaten’.
En die vaststelling is géén mythe, maar een realiteit!
Bovendien, goede vrienden, is die mythe ook geen uitvinding van de Vlamingen. Wanneer in belgië mythes ontkracht worden, zijn het steeds de flamingantische, nooit de belgicistische. Wij hebben alleszins deze mythe niet ‘gecreëerd’.
Neen, de ‘mythe’ werd gaandeweg en zonder twijfel ongewild, in het leven geroepen door de tegenstanders van Borms. Tegenstanders die niet zozeer de ‘mens’ Borms viseerden (alhoewel?), maar vooral het radicaal gedachtengoed waar hij voor stond. Met andere woorden, de Vlamingenhaat van belgië zélf ligt aan de basis van deze mythe. En soms kan ik mij zelfs niet van de indruk ontdoen, dat belgië, of althans zij die denken dat ze namens belgië mogen en kunnen spreken, meer last hebben van een ‘onverwerkt’ verleden dan de Vlaams-nationalisten zelf. Ze zitten duidelijk met een soort schuldgevoel en weten kennelijk niet goed wat ze met Borms moeten aanvangen.
Ze voelen zich waarschijnlijk nog altijd ongemakkelijk bij de vernietigende woorden van Marnix GIJSEN (alias Jan-Albert GORIS) die nog in 1970 liet optekenen dat “een land dat een man van 70, lam op een stoel gezeten, laat fusilleren, zonder fatsoen gezegd, zijn smoel mag houden”. Dit verklaart allichtook dat zelfs een Walter DEBROCK (toch een notoir verzetsman en hater van alles wat enigzins met Vlaams-nationalisme te maken had) tijdens een van die beruchte interviews met Maurice DE WILDE, de terechtstelling van Borms publiek betreurde en er duidelijk afstand van nam. Ook al was dat dan rijkelijk laat. Kortom, ook voor zijn tegenstanders blijft Borms vandaag een zeer ‘moeilijk’ te plaatsen geval.
Pro Westlandia; groepsfoto; Cyriel Rousseeu; Dr. A. Borms; Gustaaf Bruggen, deklamator en leerling van Modest Lauwerijs; Pol Lepage; Prof. Modest Lauwerijs; Jan Borms en Jef Watelet
.
Tweede etiket: Borms was een onverbeterlijke Vlaams-nationalist!
En volgens de logica van Mevrouw Van Everbroeck was hij bijgevolg niet alleen een extremistische flamingant, maar per definitie ook een antidemocraat. Een Flamingant die droomde van een onafhankelijk Vlaanderen en daarvoor tot het uiterste wou gaan, desnoods tot en met de vernietiging van belgië. En dat, Vlaamse vrienden, kunnen we inderdaad alleen maar bevestigen en dus vaststellen dat we hier in goed gezelschap zijn.
Maar onthou vooral goed, dat vooral hét Vlaams-nationalisme ook voor haar de grote boosdoener is. Want volgens deze historica, zijn er naast Vlaams-nationalisten ook nog gewone en dus eerbare ‘flaminganten’. Dat zijn dan die Vlamingen, die zogenaamd ‘gevoelig’ geworden zijn voor het Vlaamse ‘probleem’ en daar binnen een belgisch kader iets willen aan doen. En dat is nu precies hét onderscheid dat ons vandaag bekend in de oren klinkt.
Het was dus ten tijde van Borms al zo en het is vandaag niet anders. Met andere woorden: ge moogt in belgië bij wijze van spreken zijn wie en wat ge maar wilt. Een linkse extremist of een rechtse extremist. Zelfs een republikein. Allemaal geen probleem. Op één voorwaarde: dat ge het niet riskeert om op te komen voor Vlaamse zelfstandigheid, of anders gezegd, dat ge in geen geval het voortbestaan van belgië in gevaar brengt. Want wie dat doet en daar ook nog openlijk voor uitkomt, is een te mijden antidemocraat en wordt door belgië bijgevolg zonder pardon vogelvrij verklaard. En we weten ondertussen maar al te goed wat dat zoal kan betekenen. De repressie na WO II, die ook Borms fataal is geworden, is daar een hallucinant voorbeeld van.
Want alléén om die reden, beste vrienden, en alléén om die reden, werden in hoofdzaak, om niet te zeggen uitsluitend, de ‘politieke’ collaborateurs, met andere woorden, diegenen die een bedreiging voor het voortbestaan van belgië vormden, zwaar gestraft. Terwijl de grote economische, maar belgisch-behoudsgezinde collaborateurs, in grote mate, om niet te zeggen volledig, buiten schot zijn gebleven.
Van links naar rechts:Karel Angermille, Hendrik Picard, August Borms, Firmin Mortier en Karel Fossey.
.
Derde etiket: August Borms was politiek onbelangrijk! Hij was slechts een dromer, een idealist, een bezieler!
En dat laatste kunnen we zonder meer onderschrijven. Sterker nog. Ik vind dat Vlaanderen zelfs vandaag een aantal ‘idealisten’ van het kaliber van Borms, best zou kunnen gebruiken.
Maar politiek onbelangrijk? Dat is toch te gek voor woorden! Want als Borms dan politiek zo onbelangrijk was, waarom was het dan nodig om hem tot tweemaal toe op te sluiten en hem uiteindelijk te likwideren. Men kan dan al evengoedbeweren dat ook Leopold III politiek onbelangrijk was, en, waarom ook niet, dat zelfs een Yves Leterme met zijn 800.000 voorkeurstemmen politiek onbelangrijk is.
Misschien moet Mitterandkenner, Koen Dillen, toch maar eens een boek schrijven over het ‘politiek belang’ van Borms en op zoek gaan naar de mogelijke gelijkenissen tussen Borms en andere bekende nationalisten die uiteindelijk ook maar ‘idealisten en bezielers’ waren, zoals bijvoorbeeld een James CONNOLLY in Ierland, of een Nelson MANDELA in Zuid-Afrika. Geen gemakkelijke opgave, maar zeker de moeite waard.
Trouwens, in haar eigen Bormsbiografie geeft ook Christine Van Everbroeck toe, en overigens zeer terecht, dat het bijzonder moeilijk is, om een tijdperk, een cultuur, een maatschappij of een mentaliteit die zo ver van ons afstaat, vandaag nog proberen te begrijpen. Misschien moet ze daarom de zaken maar eens omdraaien en haar eens afvragen hoe de idealist, de dromer en de bezieler die Borms was, vandaag zou hebben gereageerd in een denkbeeldige confrontatie met onze huidige zelfbenoemde staatsmannen zoals een Martens,Verhofstadt, Dehaene, Leterme, Van Rompuy en consoorten. Het resultaat van zo’n oefening zou op z’n minst verhelderend zijn.
Raad van Vlaanderen. Gevolmachtigden van de Eerste Vlaamse Ministerraad. Zittend v.l.n.r.: August Borms, Josuë de Decker, Alfons Jonckx, Arthur Brys, Pieter Lodewijk Tack, Flor Heuvelmans, Emiel ver Hees, Telesphorus Vernieuwe; staande v.l.n.r. Ferdinand Brulez, Leo Meert, Karel Heynderickx
.
Vierde en laatste etiket: August Borms was ook een naïeveling!
En dat, beste vrienden, kunnen we volmondig bijtreden. Wij Vlamingen blijven belgië onderschatten en naïviteit is nu eenmaal een oud Vlaams wezenskenmerk dat we in de geschiedenis van de Vlaamse Beweging helaas wel vaker tegenkomen. We kunnen zelfs teruggaan tot Egmont, die in tegenstelling tot Willem van Oranje, niet op de loop ging en zo naïef was om op de uitnodiging van Alva in te gaan.
Wist u dat in 1568 de burgemeester van Antwerpen, Antoon van Stralen, ook een vriend van Willem van Oranje, en heer van het kasteel van Merksem – ja hier ! - in een zetel naar het schavot moest worden gevoerd? De rebel en strijder voor de Nederlandse vrijheid werd vermoord door Alva. Of een Leo Vindevogel, die van geen vluchten wou weten en konsekwent op zijn stadhuis bleef, in de naïeve veronderstelling dat men hem niets te laste kon leggen. Alle drie met de bekende gevolgen vandien.
Vandaar en tot slot, Vlaamse vrienden:
We zijn hier vandaag in de eerste plaats samen om August Borms te herdenken.
Maar in de persoon van Borms willen we evenzeer àlle slachtoffers van de onzalige belgische repressie herdenken. Naast degenen die werden terechtgesteld, ook de tallozen die onnoemelijk hebben geleden, soms met de dood tot gevolg.
En naast de bekende namen, ook de minder bekende namen, de vele ‘naamlozen’, die in de loop der jaren tussen de plooien van ons collectief geheugen gevallen zijn. Wij sluiten ze hier vandaag allemaal in ons hart.
En aangezien de spreekwoordelijke ironie van het lot heeft gewild (en vergeef me deze vergelijking) dat het doodzieke belgië zich vandaag, net zoals de zieke August Borms 63 jaar geleden, nog enkel op krukken kan voortslepen, weliswaar niet op weg naar de executiepaal, maar naar de internationale schandpaal van de defintieve ondergang, kan ik daar enkel nog aan toevoegen dat ook wij geen genade zullen kennen...
Vrienden,
Alleen een klein volk vergeet zijn doden zeer snel.
Het feit dat wij hier vandaag met velen aanwezig zijn, betekent dat Vlaanderen geen kleine volksgemeenschap is.
De bewuste trotse houding van August Borms, de trouw, de liefde voor zijn volk, ook met de bedreiging voor kerker en dood, verheffen hem tot held.
Zijn dood moet voor ons een blijvende strijd blijven, een opdracht voor ons, de levenden….
Groot is dan een volk, als het die opdracht begrijpt en vervult. De opdracht van Borms is Vlaamse trouw, liefde tot Vlaanderen, recht voor Vlaanderen. Laten wij dat groot volk zijn, dat wij uit zijn afscheid de opdracht begrijpen. Zijn afscheid was, voor het executiepeloton, “ in houwe trouwe, U, Vlaanderen totterdood ! Leve Vlaanderen, Dietsland houzee ! “
Mogen deze historische woorden van harte de uwe en ook de mijne zijn, totterdood .
Manten weet van Wanten : Dedecker en de kromme zaken
Ahmadinejad in Zwitserland op VN - conferentie : leve de waanzin !
.
De Zwitserse president Merz verwelkomt de heer Ahmadinejad, president van het prachtige atoomland Iran.Vandaag is de officiële start van de VN-conferentie over racisme en deze bijeenkomst wordt aangegrepen door de islamitische wereld om wie het niet eens is met hun opvattingen over religie en de maatschappelijk impact ervan, weg te knuppelen als een racist. In Iran zijn de fundamentele vrijheden van de enkeling onbestaand. Zelfs de kledij die je draagt,wordt gekeurd door de politie.
.
Ahmadinejad heeft verklaard, dat Israël en zijn kleine Westerse aanhang de bron zijn van de racistische sfeer die over de planeet waait. De aanwezige Westerse naties, waaronder het Kluchtland B, zullen de besluiten van deze conferentie, die nu reeds vaststaan, goedkeuren ; een aantal andere Westerse landen dagen niet op. In feite heeft niemand de politieke moed om deze sinistere moslimgrap te ontmaskeren. Vermoedelijk worden personen die parallellen ontwaren met het interbellum uit de jaren '30 van vorige eeuw, eveneens bestempeld als racisten.
