U mag het ons niet kwalijk nemen, maar wat zich momenteel afspeelt met de nieuwe partij, die beweert een andere politieke wind te laten waaien, de eenmanszaak Dedecker, tart werkelijk elke verbeelding.

Het onbekende en (naar ingewijden ons verzekeren) tamelijk onbenullige kamerlid Vynck, dat twee weken geleden van LDD overstapte naar Open-VLD, is naar eigen zeggen, misleid geworden en keert nu terug naar LDD ... (Voor onze Nederlandse lezers : de Open-VLD is jullie liberale VVD en de afgescheurde LDD -Lijst Dedecker- leunt nauw aan bij Rita Verdonk). Het overstappende kamerlid was zo geschokt door het inschakelen van een privé-detective door zijn politieke patron, om de gangen van de VLD-minister Napoleon de Gucht na te gaan, dat hij zich in de armen wierp van de Grote Partij.  Bartje Somers, de voorzitter, vroeg nog : "Wie is die man ?"  

LDD was door die onverhoedse actie geen voltallige fractie meer, van 5 naar 4 kamerleden, en er zouden 11 personeelsleden ontslagen worden, onderwie de chauffeur van Jan-Maria, die bovendien ook nog eens 2000 euri per maand zou derven.  Een ramp, een tragedie, een psychologisch drama, zelfs de deejay uit Wilrijk die enkel met zichzelf en zijn eigen bezig is, vond dit vreemd. 

Nu komt Vynck terug op zijn beslissing.  Hij is even naar het Grote Bordeel geweest maar verkiest de intimiteit van de kleine kabberdoes.

Vorige week heeft onze vriend en ijverige reageerder Jos, een lijstje gepubliceerd van overloperijen en incidenten die zich gedurende het laatste jaar hebben voorgedaan met deze twee zogenaamd liberale partijen. Het is een circusvoorstelling met Augusten, die aan en af draven, mekaar komische meppen toedienen, persoonsverwisselingen die leiden tot hilarische toestanden en helemaal centraal in de piste staat een circusdikkedeur zich met zijn zweep in het zweet te knallen, en de troep blijft maar tegen mekaar aanbotsen onder het luid gejoel van de toeschouwers. Dàt is pas een herwaardering van de politiek.

Ook als LDD een flink aantal stemmen zou behalen, is het al bij voorbaat geweten, dat er met deze farceurs veel zal gelachen worden maar helaas weinig maatschappelijk werk zal verzet worden.

Het land B in ontbinding trekt dergelijke verzameling eendagsvliegen aan.

Savat

Ruzie in de VB-Eurofractie !

Gevloerd door De Morgen.

Het ziet er niet goed uit voor mij. Enkele dagen geleden kreeg ik in een onafhankelijk onderzoek nog de hoogste score ("vijf sterren", zie stukje op deze blog 24 april) voor mijn inzet als Europees Parlementslid, maar vandaag maakt de objectieve kwaliteitskrant De Morgen brandhout van mij: nul punten. Allé, had het nu nog één geweest, of een halveke. Maar nul... Ja, dat is niet veel hé.

Ze hebben me vast.

En het zit er al bovenarms op in onze (tot nu toe) kameradenploeg van de Europese fractie. Philip Claeys is boos op mij omdat hij van De Morgen één krijgt en hij eigenlijk ook liever nul gekregen had. "Een grove onrechtvaardigheid" fulmineert hij, alsof ik er iets kan aan doen. Als dat maar goed afloopt. En Koen Dillen is ook al mistevreden, want die heeft wél een halveke gekregen en ook hij had liever helemaal niets.

Ja, jongens ik zal het jullie wel leren hoor. Een eerste stap in de goede richting is een conflict met de ouwe, verzuurde rakker Pol Goossens. De man is tot twee keer toe bijna in handgemeen met mij geraakt. Een eerste keer toen een persconferentie met Jean-Marie Le Pen in het Europees Parlement werd belegerd door honderden zeer agressieve linkse tegenbetogers. Goossens (toen hoofd "Europa" voor Belga) verloor toen alle zelfbeheersing en hitste als een echte verklikker de tegenbetogers op door ook mij aan te duiden als "a fascist leader". De tweede keer was tijdens een ontmoeting in de persruimte van het Europees Parlement, toen hij als enige weigerde mij als begroeting de hand te drukken. Dàt is het soort gasten dat nu de puntjes en de sterretjes mag uitdelen. Doorspoelen.

En "De Standaard" komt er ook nog aan. De vaste Europa-correspondent daar heeft de voorbije vijf jaren niet één keer gesproken met zelfs maar één van onze Europarlementsleden. Méér, hij heeft ons zelfs niet één keer gegroet bij het passeren in de gangen...

Er is maar één ding dat ze niet kunnen vervalsen, en dat zijn de cijfers: het aantal tussenkomsten, de parlementaire vragen, de interpellaties. Merkwaardig toch dat de drie musketiers met de nul-tot-bijna-nul cijfers daar het allerbeste scoren.

P.S. Maar God slaat niet of Hij zalft! Zopas kreeg ik een fax van de Kamer van Volksvertegenwoordigers dat ik in aanmerking kom voor "een onderscheiding in de Nationale Orden" - eindelijk de erkenning die ik verdien. Hmm. Jammer genoeg wordt er wel aan toegevoegd: "De weigering van een decoratie in de Nationale Orden is onherroepelijk en heeft tot gevolg dat de betrokkene nooit meer voor een benoeming of bevordering in deze Orden kan worden voorgedragen." Oók dàt gaat aan mijn neus voorbij, vrees ik.

Frank Vanhecke.

(Heerlijk stukje satire, Frank !)

Foto : Pascal Vyncke Seniorennet

SeniorenNet lanceert vrije fotodatabank 

14:48 SeniorenNet biedt vanaf begin mei zo'n veertigduizend foto's gratis aan. De fotograaf is webmaster Pascal Vyncke hemzelve, 23 intussen. Hij maakte vijf jaar lang beelden voor dit project.

De nieuwe fotodatabank zou een oplossing moeten bieden voor de gewone internetsurfer die professionele foto's wil gebruiken. Wie dat nu zonder toestemming doet, moet al snel 250 euro betalen. Als je betrapt wordt op onrechtmatig gebruik, riskeer je juridische gevolgen.

Gratis downloaden

Vanaf nu kan u probleemloos bij de nieuwe fotodatabank terecht. Fotograaf Pascal Vyncke, al jarenlang de drijvende kracht achter SeniorenNet, werkte er vijf jaar lang aan. Hij ontwikkelde er ook een uitgebreide zoekmachine voor waar u gratis beelden van hoge kwaliteit kan downloaden.

De databank richt zich niet alleen op gewone gebruikers die een verjaardagskaart of geboortekaartje willen maken. Ook bedrijven mogen kosteloos plaatjes gebruiken voor hun catalogus of advertentie.

Veertigduizend foto's

Vermoedelijk zal het succes van fotodatabank.seniorennet.be vooral afhangen van het aantal fotografen dat mee op de kar springt. Vandaag kan u er zo'n veertigduizend foto's vinden. Vyncke's bedoeling is om dat aantal fiks op te drijven tot zelfs een miljoen foto's.

Het project staat wel nog in zijn kinderschoenen. Door het beperkte aantal foto's is de databank zeker niet allesomvattend. Zo vindt u in de categorie 'Reizen' slechts vijf subcategorieën: Afrika, Lille, Turkije, de Verenigde Staten en Wenen.

Ook een evenwicht tussen de onderwerpen is nog ver zoek. De groep 'Beroemdheden' telt slechts acht foto's, terwijl de categorie 'Tekens-symbolen-verkeerstekens' al meer dan dertienduizend beeldjes telt. Afwachten dus of Vyncke nog andere fotografen zal kunnen overtuigen om met SeniorenNet in zee te gaan.

@ Gazet van Antwerpen

.

Bij Angeltjes' Bijhuis zijn een aantal "asemrovende" (adembenemende) foto's te zien door onze Zuid-Afrikaanse correspondent en vriend, Peter. Klikt u op deze tekst en u bent er.

De politieke partijen met een "jongerenafdeling"  laten zich verwennen door de Vlaamse Gemeenschap onder de noemer "Jeugdbeleid" van Bert Anciaux. Alle partijen, behalve één.

We overlopen de jaarbedragen die vastgelegd zijn voor de periode 2007/2009 :

Jong Nv-A - € 55.000

Jong Groen - € 65.000

Prego-Spirit - € 85.000

Jong VLD - € 85.000

Animo (SP-a) - € 145.000

Jong CD&V - € 189.000

LDD's Gezond Verstand : € 20.000

Dit is een ideale sector om geld los te peuteren.  Zo bestaat er bijvoorbeeld een vereniging van de Jongeren van de Socialistische Mutualiteit die € 672.000 binnenrijven.

Wie meer wil weten : HIER KLIKKEN.

We werden getroffen door een ontroerende lezersbrief in Het Laatste Nieuws (neen, Victor van Vosselaer, het is niet de uwe, die was ook to the point en juist) naar aanleiding van het debat over de partijfinancieringen. Sommige lezers onderscheiden zich door hun diep-menselijke emotie in een sierlijke tekst te plaatsen. Dank u, Maurice uit Diksmuide, voor uw serene woorden, uw gevoelige redenereertrant en historische situering.  Volgend jaar bent u beslist bij de genomineerden voor de Gouden Uil.

maurice simoens, Diksmuide

Jaen juistr aan deze vlamseextremisten die belgie stuk willen,verstandige mensen zullen toch besefen dat men nog altijd beter af ismet de huidige partijen,en niet de zwarte nazigebroed als nva en vb en ldd,stop deze waanzin,sluit ze in een kerker,en verbrand om te beginnen die smerige zwarte geel vlag met leeuw,belgen zijn hun mooie vlag trouw,weg met zwart gespuis,weg met dedeckers,dewinters,dewevers,dit soort wasde ellende tijdens de oorlog.

In Ekeren wordt een scoutsgroep ernstig belaagd.  Er worden zelfs auto's in brand gestoken.  Het gekende Vlaams-Belang kopstuk, Filip Dewinter woont in Ekeren. Wij zeggen niets.

Meer nieuws over deze zaak : HIER KLIKKEN

Een kwart van de leeflonen die het Antwerpse OCMW uitkeert, gaat naar geregulariseerde vreemdelingen. “Wij moeten uitkeringen geven aan mensen die daar wettelijk geen recht op hebben”, zegt ondervoorzitter Marco Laenens (VLD)

In december 2008 keerde het Antwerpse OCMW aan 5.714 mensen een leefloon uit waarvan 1.505 geregulariseerden.

De geregulariseerden die zich aanmelden voor een uitkering, komen vooral uit Noord-Afrika, Ghana, Afghanistan, Pakistan, Tsjetsjenië en de Balkan. “Velen zijn al jaren in het land, maar spreken nog steeds geen Nederlands”, aldus Laenens. Ook het verhaal, dat zij aan de slag gaan van zodra zij geregulariseerd zijn, wordt door deze realiteit ontkracht.

“Onze verblijfwetgeving is niet afgestemd op de OCMW-wetten. Heel wat mensen krijgen een regularisatie op voorwaarde dat ze zelf voor hun levensonderhoud zorgen. Maar anderzijds mogen wij die mensen geen uitkering weigeren, het beroepsgeheim staat ons zelfs niet toe dat we hun namen doorgeven aan de Dienst Vreemdelingenzaken”.

De heer Laenens kan wellicht zijn links-progressief en liberaal partijbestuur in kennis brengen van deze toestanden.  Of zijn partijgenoot, de Eposchepen voor sjoemel en boemel.

Een mooie maandagochtend toegewenst aan iedereen. Ook voor de professionele lezers van deze blog schijnt het zonnetje.

Ray

Het minderhedenforum heeft een onderzoek verricht naar de etnisch-culturele minderheden op de Vlaamse kieslijsten. Het minderhedenforum is niet tevreden.  "Terwijl 10 procent van de Vlaamse bevolking etnisch-culturele wortels heeft, bevatten de kieslijsten een percentage allochtone politici van 5 procent." In totaal staan 74 kandidaten uit een etnisch-culturele minderheid op de verschillende lijsten. Welke parameters hanteert het zwaar betoelaagde minderhedenforum om te komen tot de vaststelling van die 10% ? Laat maar zitten, we zijn eigenlijk niet geïntresseerd.

Er is nochtans vooruitgang geboekt sinds de vorige regionale verkiezingen van 2004, toen 46 minderheidskandidaten op de lijsten stonden. Het minderhedenforum vreest dan ook dat voor een evenredige deelname van etnisch-culturele minderheden aan de politiek nog een lange weg af te leggen is. Dit is niet meer dan een pro-forma vrees : de grenzen blijven open, de subsidiekranen ook en zolang de multiculturele propagandisten Vlaanderen en Europa zullen bedriegen, moeten de minderheden niet vrezen dat ze iets zullen mislopen. 

Bij de lijsten voor het Vlaams parlement, scoort de sp.a het meest divers met 20 kandidaten. Daarna volgen Groen! (12), Open Vld (9), CD&V (7), het NV-Aatje (4) en VB (0,0). Politici met Maghrebijnse roots zijn het best vertegenwoordigd, want zij maken 38 procent van de etnisch-culturele minderheden op de kieslijsten uit. Politici van Turkse origine volgen op de tweede plaats, met 29 procent.

Voor het Brussels Parlement bedraagt het percentage etnisch-culturele minderheden op Vlaamse lijsten 9 procent. De lijsten voor het Vlaams parlement dragen de rode lantaarn: slechts 4 procent van de effectieve kandidaten en de opvolgers behoort tot een minderheid. De Vlamingen zijn decennialang een minderheid in deze zogenaamde hoofdstad van ons, vandaar ook hun wettelijk gegarandeerde aanwezigheid.  Moeten we die nog even delen met Noord-Afrika ? 

Uit het onderzoek blijkt dat de Europese lijsten, waar 22 zetels te verdelen vallen voor België, het best scoren met 9,5 procent van de kandidaten die tot een minderheid behoren.

De vrienden van de ch-chi die zich niet willen neerleggen bij het eentalige Vlaanderen, worden in een aantal gemeentes rond Brussel uitgesloten van het gebruik van openbare aanplakborden. 

Het is een zoveelste symbool maar het onderstreept de ferme wil van vele gemeentebesturen om zich niet te laten opvreten door de onwillige franskiljons en over enkele jaren terecht te komen in onbestuurbare gemeentes, zoals die waar de drie fascistische koekoek-FDF-ers de plak zwaaien tégen het legitieme Vlaanderen.

In Affligem zullen Franstalige affiches systematisch overplakt worden met wit papier. In Halle wordt er voor de chi-chi-verkopers officieel geen plaats ingeruimd. En dat is ook het geval in Opwijk, Merchtem, Beersel, Kapelle o/d Bos, Machelen, Ternat en Meise.

Mogen wij onze lezers uit Vlaams-Brabant vriendelijk uitnodigen, ons alleszins onder garantie van volledige privacy, feiten te signaleren die de pers niet halen maar die wel de plaatselijke gemeenschap raken.

De redactie

+ Aanpassing 23 uur door Roland

Klinkt allemaal goed, maar als inwoner van Halle weet ik dat de besturen in de streek maar al te graag in het Frans hun burgers te woord staan.

Onlangs nog had ik een probleempje met een Nederlandsonkundige Marokaan in Huizingen. De bijgeroepen agenten stonden de man in keurig Frans te woord en gaven hem na afloop netjes een hand. Ik kreeg echter geen hand en de agentjes weigerden zelfs PV op te stellen tegen de Marokaan.

Een tijdeje later begreep waarom. Ik zag de Marokaan zijn woning binnengaan te Dworp. En in de tuin van zijn woning prijkte een mooie affiche van de CVP burgemmeester van Beersel.

Bij een andere gelegenheid stond ik aan de balie van de technische dienst te Beersel. De informatie die ik er vroeg werd met veel tegenzin gegeven door de ambtenaar van dienst. Maar toen een Franstalige mijnheer opdook met een bundel plannetjes en eveneens informatie vroeg, werd hij in keurig Frans te woord gestaan, terwijl ik als stom vlaams boerke aan de kant werd geschoven.

Plezierig om zo in uw eigen streek behandeld te worden.

En nu maar roepen dat ze de Franstalige affichkes gaan overplakken.
 
De beste mop die ik de afgelopen tijd heb gehoord

 Foto's : Gerda

Als u deze titel leest, denkt u misschien dat wij bezopen zijn of er met onze pet naar gooien, maar helaas, wij zijn  bloednuchter en wij gooien niet met kledingstukken. Behalve als we straalbezopen zijn en dat is een eeuw geleden.

De Europese Unie heeft aan de belgische Koninklijke Schenking vorig jaar een toelage van 13.000 euri bezorgd, in het raam van "landbouwsubsidies". Dit bericht lezen we in la libre belgique die het heeft overgenomen van le Soir. 

De Koninklijke Schenking is een autonoom openbaar bestuur dat in het leven werd geroepen door Leopold II. En toen we bij Wikipedia natrokken waarover deze instelling beschikt,kregen we zin om ons toch maar eens te bezatten. 

We copiëren voor u  :

Het kasteel van Ciergnon

• Bijgebouwen bij het kasteel van Laken
• Serres van Laken
• Park van Laken
• Kasteel van Ciergnon
• Kasteel van Fenffe
• Kasteel van Villers-sur-Lesse
• Kasteel van het Belvédère
• Kasteel van Stuyvenberg, met residentie
• Villa Clémentine, Tervuren
• Jachtgronden in de Ardennen (2500 hectare)

 Ter beschikking gestelde goederen

• Kasteel Hertoginnedal
• Bellevue-gebouw
• Kasteel van Ferage (verhuurd)
• Woningen in Laken en de Ardennen voor het dienstpersoneel

Goederen met openbaar nut

• Japanse Toren, Laken
• Chinees Paviljoen, Laken
• Elisabethpark, Laken
• Koloniale tuin, Laken
• Arboretum, Tervuren
• Dudenpark, Vorst
• Gronden in Oostende en Nieuwpoort

Verhuurde goederen

Naast de bezittingen die ter beschikking staan van de koning, zijn er nog andere zoals kantoorgebouwen in Brussel of landbouwgronden, die de Schenking verhuurt om in haar eigen inkomsten te voorzien.

• Gronden en een golfterrein in de Ardennen
• Jachtrecht op bossen in de Ardennen
• Opbrengst van houthak in bossen in de Ardennen
• Golf en kasteel van Ravenstein, Tervuren
• Gronden van de British School of Brussels
• Jachtrecht en houthak in bossen in Postel
• Gaanderijen en park in Oostende
• Wellingtonrenbaan, Oostende
• Noorse Stallen, Oostende
• Residentie in de Langestraat, Oostende
• Golfterrein van Klemskerke
• Kasteel Narafi, Vorst
• Sportstadion Royale Union, Vorst
• Vijvers van Bosvoorde
• Bruxelles Royal Yacht Club, Laken
• Sportcentrum Inter Nos, Strombeek-Bever
• Bioscoop Vendôme, Elsene
• Kantoorgebouwen Coudenberg, Jan Jacobs en Quatre Bras, Brussel

 Andere

Enkele goederen werden later aan de Schenking toegevoegd, onder meer de kapel te Küssnacht in Zwitserland (op de plaats waar koningin Astrid om het leven kwam in een auto-ongeval). Daarnaast bezit de Koninklijke Schenking ook obligaties, aandelen en liquiditeiten ter waarde van ca. 30 miljoen euro.

Ter vergoelijking kunnen we er bij vertellen dat de Engelse keuningin meer dan 500.000 euri heeft ontvangen van dezelfde gulle Europese Unie.

Ee prettige zondag wensen wij u alleszins toe.

Ray

 La libre belgique

Het siert Vlaanderen niet, maar de waarheid heeft haar rechten : veel vroeger dan in onze eigen contreien genoot Willem Elsschot in Nederland de erkenning die hem toekwam. Zo ruimde  het tijdschrift “Groot Nederland”  in juli 1937 veel plaats in voor zijn werk in het algemeen en waarbij bovenop nog eens uitgebreid de lof gezongen werd over  “Pensioen”, zijn toen laatst verschenen roman. De drijvende kracht achter dit initiatief was niemand minder dan zijn vriend Jan Greshoff, die hem in dit kader om enkele biografische gegevens vroeg. De grapjas in Willem Elsschot stak meteen de kop op en hij antwoordde als volgt: “ Ik ben helaas geboren op 7 mei 1882 in Antwerpen (staat België) op de De Keyserlei 52. Het huis draagt nog steeds hetzelfde nummer. Het heet nu “City Bar” en ik kan het je recommanderen voor een lekkere sandwich.” Elsschot besloot heel ironisch met: “ Ik ben 1 m 68 lang en weeg 76 k.g.”  Greshoff, hem al te goed kennende, vatte wel de humor ervan en nam het gegeven over in “Groot Nederland”. Waarop Elsschot dan weer reageerde met  “Niet zonder genoegen maar ook niet zonder een beetje verstomd te staan ontdekte ik die m. en k.g. op pag. 147. Verdomd aardig van je. Maar wat moet men in Nederland denken zeg.”

Meer kenmerkend voor Elsschot kan niet. In zijn dagelijkse praktijk had hij nu eenmaal de reputatie de gebruiken van het schrijverschap te relativeren, terwijl hij er qua literatuur toch een verheven opvatting op nahoudt. Hoe men het ook keert of draait, blijft hij een kind van de late negentiende eeuw toen de Tachtigers godsdienst inwisselden voor poëzie en schrijven in het Nederlands voor Vlamingen een revolutionaire daad was. Dat voor hem literatuur een belangrijke zaak is, blijkt duidelijk uit de Inleiding tot Kaas: “In kunst mag niet geprobeerd worden Probeer niet te schelden als ge niet toornig zijt, niet te schreien als uw ziel droog staat, niet te juichen zolang ge niet vol zijt van vreugde. Men kan proberen een brood te bakken, maar men probeert geen schepping. Men probeert ook niet te baren. Waar zwangerschap bestaat volgt het baren vanzelf, te gepasten tijde.” Als een privégrapje onverwacht opduikt in het literaire domein, komen de ernstige en de relativerende kant van Elsschot in conflict. De vraag stelt zich of literatuurminnend Nederland hem nog wel au sérieux zal nemen.

U zelf relativeren of de schijn ophouden? Ook wanneer Elsschot zichzelf portretteert in zijn romans is dat de vraag. Ten tijde van  “Tsjip” boekt hij onder zijn eigen naam Alfons De Ridder enig succes als zelfstandig reclameagent. De zin voor zaken doen had hij blijkbaar van zijn vader geërfd : vader Krist kon al vroeg met de opbrengst van zijn  bakkerij aan de De Keyserlei gaan rentenieren in zijn huis op het Antwerpse Zuid in de Cuylitstraat 87. In zijn roman verdraait Elsschot dat wel zodanig dat het helemaal anders klinkt: zijn alter ego Frans Laarmans noemt zijn vader een  “eenvoudige bakker” en zelf is hij geen zakenman, maar kantoorklerk. Elsschots eigen jaren als chef-correspondent bij de Schiedamse scheepsbouwer Werf Gusto liggen dan al lang achter de rug, maar in zijn gecreëerd zelfportret doet hij zich veel kleiner voor dan hij in werkelijkheid is.

Van tijd tot tijd botst die literaire voorkeur met de autobiografische stof die hij verwerkt. Zo heeft hij in Sint-Idesbald een buitenverblijf, maar voor underdog Laarmans klinkt dat – we zijn in de jaren dertig – vrij onwaarachtig. Wanneer zijn ik-figuur uitpakt met de melding dat dochter Adèle tijdens de paasvakantie aan zee zal huwen, haast hij zich dan ook om er aan toe te voegen: “Mijn verlof is op de fabriek al geregistreerd.” Op die wijze duidelijk makend dat Laarmans wel degelijk de kleine man is die niet zonder meer in vakantie gaat als het hem uitkomt.

Doordeweekse mannetjes vindt men wel meer terug in de Vlaamse literatuur van het interbellum, onder anderen bij Gerard Walschap en Maurice Roelants. Ook hun personages zitten geregeld klem “tussen droom en daad”, tussen revolteren en berusten. Een bepaalde visie wil dat dit zou te maken hebben met de onvoltooide ontvoogding van de Vlaamse burger, die financieel en sociaal zijn achterstand  heeft ingehaald, maar finaal  blijft kampen met een minderwaardigheidscomplex.

De Elsschotlezers zullen zeker niet stilstaan bij deze historische interpretatie, die overigens vatbaar is voor discussie. Reden waarom we die houding toejuichen. Voor hen blijft Elsschots oeuvre in de allereerste plaats en hoe dan ook van universele waarde en van alle tijden. Terecht.

                                                                                              Raymond

Maandagavond voerden militanten en mandatarissen van het Vlaams Belang actie met pamfletten en een spandoek aan het Gentse stadhuis onder het motto "Politie Gent: Recht op veiligheid". Aanleiding was de recente agressie tegenover Gentse politieagenten. Tevens werd de petitie "Politie Gent: Recht op veiligheid", die afgesloten ruim 2.000 handtekeningen, afgeven aan burgemeester Daniël Termont, alsook een open brief namens de belangenorganisatie "Tot uw dienst ".

Aansluitend legde gemeenteraadslid Johan Deckmyn een motie, gericht aan de minister van binnenlandse zaken, voor aan de Gentse gemeenteraad. Het Vlaams Belang hoopt dat er een einde komt aan de reeks geweldincidenten tegen politieagenten. Er moet volgens Deckmyn dringend werk worden gemaakt van het goedkeuren van het wetsontwerp met betrekking tot de verzwarende omstandigheid voor daders van bepaalde misdrijven tegen bepaalde personen bekleed met een openbare hoedanigheid.

De belangenvereniging ‘Tot uw dienst’ wil samen het Vlaams Belang de verdediging opnemen van alle geüniformeerde diensten in Gent. Het valt immers op dat het vooral de politieagenten, tram- en buschauffeurs, brandweerlui, taxichauffeurs, postbodes, stadswachten, … zijn die het vandaag hard te verduren krijgen. Om hun rechtmatige eisen kracht bij te zetten, verzamelt ‘Tot uw dienst’ al hun verzuchtingen om dit te laten aankaarten in alle mogelijke politieke niveaus (van gemeenteraad en provincieraad tot Vlaams en federaal parlement.

 http://www.belg.be:80/leesmeer.php?x=7197