17.05.2009 11.50u - Ofschoon de werkloosheid in Europa opnieuw de pan uitswingt en elke dag opnieuw blijkt dat de vorige immigratiestroom nog steeds niet verwerkt is, klinkt vanuit bepaalde hoeken steeds meer de roep om de immigratiepoorten nog verder open te zetten. Zo werd onlangs in het Europees Parlement het zogenaamde verslag-Busutill goedgekeurd over een gemeenschappelijk Europees immigratiebeleid, waarin wordt gepleit voor een nieuwe, massale immigratiegolf van liefst 60.000.000 (zestig miljoen!) vreemdelingen tegen 2050. Nieuw was bovendien dat de immigratie niet beperkt zou mogen blijven tot (hoog)opgeleide werknemers, maar ook mogelijk moet zijn voor de “overige arbeidscategorieën”. Het verslag-Busutill werd op een drafje gestemd, met 485 stemmen voor en slechts 110 stemmen tegen. Onder de pro-stemmers bevonden zich – met uitzondering van het Vlaams Belang uiteraard – alle aanwezige vertegenwoordigers van de CD&V, de VLD, de SP.A, Groen en… de N-VA!
We zegden het eerder reeds: in hun pleidooi voor een lakse immigratiepolitiek vormen linkse multiculturalisten en liberale globalisten en helaas een zogenaamde Vlaams-nationale fractie een perfecte coalitie: Een coalitie met name tegen onze Vlaamse en Europese samenleving.
@ VB
Willem Elsschot en zijn kleinzoon Tsjip (Jan Maniewski)
Wij publiceren vandaag als voorlaatste in de rij, een interview van Jan “Tsjip” Maniewski, de oudste kleinzoon van Willem Elsschot. Vooraf in deze reeks verschenen er reeds gesprekken van de dochters Anna en Ida en de zonen Jan en Walter, alsook van Elsschots kleindochter Ida Dequeecker. Samen vormen zij een indringend portret van de unieke man die Alfons De Ridder was. Weldra 49 jaar na zijn dood zijn ze tegelijkertijd een onlosmakelijk onderdeel van een eerbetoon aan de onvolprezen schrijver Willem Elsschot.
.
Jan Maniewski (uiterst links), Elsschots kleinzoon "Tsjip"
WILLEM ELSSCHOT IS NIET MIJN GROOTVADER
“Mijn grootvader heet niet Willem Elsschot”, begint dokter Jan Maniewski, kleinzoon van Willem Elsschot, met een oneliner die kan tellen. “Mijn grootvader heet Alfons De Ridder. Een droom van een grootvader overigens. Ik bedoel: ik heb hem veel meer als grootvader gekend dan als schrijver…..Liefhebbend en zeer attent.”
“Er werd niet over literatuur gepraat, wel over alles wat een kind, later een scholier en nog later een student in de geneeskunde aanbelangt. Hij heeft me spijtig genoeg niet meer als arts in Antwerpen gekend. Daar zou hij als geboren Antwerpenaar ongetwijfeld erg opgezet mee zijn geweest. Elsschot was een fier man, zonder pretentie weliswaar.”
“Mijn grootvader viel niet op door zijn uiterlijk”, vervolgt Jan. “Hij was altijd gekleed met das, zwarte schoenen, hoed. Hij werkte zich niet in de belangstelling door protesterend op de straat te gaan. Als hij iets wou aanklagen, dan schreef hij het neer. Denk maar aan de gedichten over Borms en Van der Lubbe. Instinctmatig stond hij altijd aan de kant van de zwakkere.”
“Zijn beroep was de reclame”, zegt Jan. “Zijn oeuvre moest zijn weg vinden zonder publiciteit. Ik heb Elsschot ooit horen zeggen: “Een goed teken dat de jeugd mij leest, daar zal wel iets van overblijven.”
Jan Maniewski was de lievelingskleinzoon van De Ridder, al wil Maniewski dat niet echt horen.
“Ik was het reizende kind. Veel in Polen en Parijs gezeten. Op aanraden van mijn grootvader is moeder mij overigens bij mijn vader in Polen komen schaken. “Adèle, ga die kleine daar weghalen. Er zijn spanningen tussen Duitsland en Polen, daar komt oorlog van en dan zijt gij de kleine kwijt.” zei hij.
Het verhaal van “de ontvoering” is een boek op zich, sterk, net als de herinnering aan de grootvader die geregeld de kleine Jan van Bennek overnam in Keulen.
“We zaten een keer vlak naast de restauratiewagen en door een bepaalde koppeling maakte de locomotief een serieuze schok, waardoor nogal wat glas en goed sneuvelden. Tegelijk maakte mijn grootvader zo’n kabaal. “Pats, boem” en lachte hij hardop. Ik had de tijd niet om bang te zij. Een schitterende psychologische zet. Het werd “ons” verhaal, “samen” meegemaakt.”
In Brussel kwam grootvader elke donderdag op bezoek.
“En die donderdag is belangrijk, want ’s namiddags waren we vrij. Kwam pa mij ophalen van school. Elke keer als pa kwam, was het feest. ’s Zondags gingen wij naar Antwerpen.”
Een jaar of 15, 16 was de oudste kleinzoon van de schrijver toen hij de schok van zijn leven kreeg.
“Ge gaat verschieten”, had mijn moeder gezegd. Toen las ik het boek dat over mij ging, Tsjip. Ik was totaal verrast. “Is dat allemaal wel waar”? vroeg ik haar. “De grote lijnen toch”, knikte moeder.”
Nooit heeft Tsjip er met de schrijver over gepraat. Door alle vrienden van zijn grootvader werd Jan, Tsjip genoemd. De rest van de familie, Elsschot incluis, noemde hem Moena, omdat Moena dat als kind over zichzelf had gezegd. “ça, Moena, ça” en ook Elsschot had daar respect voor.
“Wat mijn moeder mij heeft verteld: op een zondag stond hij voor de deur bij ons in Parijs en ’s maandags vertrok hij weer. Zonder schijnbare aanleiding. Toen ze boodschappen moest doen, zei hij: “Doe maar, ik blijf wel bij de kleine.” Ik was toen drie of vier. Toen mijn moeder terugkwam en vroeg wat we hadden gedaan, zei hij: “We hebben gewandeld en steentjes in het poeltje gegooid. Mijn moeder schreef een brief naar haar moeder waarom hij zo op en neer was gekomen.
Enkele weken later kreeg ze het boek “Tsjip” in de bus. Hij had gewoon nog even alleen willen zijn met mij.”
We willen u niet op uw literaire honger laten en stelden te uwen behoeve een “The Best of Willem Elsschot”-zinnen samen waaruit we onder meer volgende pareltjes puurden.
Uit De Leeuwentemmer:
In haar angst draait zij om me heen als een verkleumde satelliet.
Uit Tsjip
Opeens staan mijn ouders aan mijn zijde en kijken mij aan. Ik neem mijn pijp uit de mond maar durf hen niet begroeten want ik heb indertijd mijn aandeel gehad in ’t breken van hun harten. Zij spreken mij toe. Samen hebben zij nog slechts één stem:“Zie je wel, jongen, dat er nog goede dagen komen. Laat ze allen trouwen. Laat ze alles medenemen. Als ze maar kinderen verwekken die je verkleumd hart zullen opwarmen.”
Nog uit Tsjip: (over dochter Adèle die liefdesverdriet heeft)
Zij zat stijf, als doodgebliksemd, haar armen opengespreid, de rechterhand op de sopraantoetsen, de linker- op de bassen, daar waar zij het laatste akkoord had aangeslagen. Eindelijk hoorde ik een geluid als van een orgelpijp dat haar uit de keel scheen te komen. En plotseling stond zij op en vluchtte het salon uit.
Nog over dochter Adèle aan haar piano: (het is terug aan met haar geliefde)
Ze speelt alles veel te vlug, want Allerseelen krijgt iets van een one-step.
Raymond
17-05-2009
De laatste belgen zijn niet de eersten de besten + Aanpassing 20.10 u
Brussel kreunde vanmiddag onder een donker oewolkendek en een kille oewind en toen Bart Peeters zijn nummer 'La Belle Gigue' bracht met de Laatste Showband, oewaren er slechts enkele tientallen trouve Belgen aanoewezig. Veel animo viel er niet te beleven aan het begin van het meer dan 4 uur durende evenement. Oewie dat oewou, kon zonder problemen tot aan het podium oewandelen.
Nadien kwam er toch oewat meer publiek opdagen, zodat Boogie Boy, de man die altijd vals speelt en tiert als hij zingt en Didier Odieu en, nog iets later, Johan Verminnen, de grote friend van de socialistische en neo-Belgische familie Anciaux en Marka toch voor een relatief gevulde esplanade konden optreden. Zeker 100 brave Belgen keken toe. Het oewas me oewat, dit feest.
Het Belgavox Concert oewil bijdragen tot het versterken van de solidariteit, de dialoog, het respect, het samenhorigheidsgevoel en de multiculturele diversiteit in Belgique en veel centjes transfer van de sales flamins naar de Oewalen. Het oewordt gesponsoreerd door de BRT
Deze Belgische artiesten treden nog op : Olala ! Adamo, Arno, Baloji, Julos Beaucarne, Boogie Boy, A Brand, Koen Buyse (Zornik), Stef Kamil Carlens (Zita Swoon), The Catatonics, Clouseau, Daan & Telex, Jasper Erkens, Delphine Gardin (Monsoon), Rocco Granata, Jeronimo, Joshua, Sandra Kim & Les Gauff, Steven & Stijn Kolacny (Scala), Flip Kowlier, Laura Lynn, Machiavel, Marka, Maurane, Stijn Meuris (Monza), Paul Michiels, Jef Neve, Didier Odieu, Patrick Ouchène, Bart Peeters, An Pierlé, Tom Pintens, Axelle Red, Gabriel Rios, Rival CNN, Roland, Kate Ryan, Saule, The Scabs, Selah Sue, Sioen, Eté 67, Jasper Steverlinck, Sttellla, Suarez, Toots Thielemans, Sacha Toorop, Stash, Triggerfinger, Will Tura, Luna Twist, Frank Vander Linden, Johan Verminnen, Marie Warnant, Yevgueni en Joost Zweegers (Novastar).
Votre reporter musical
+ Aanpassing 20.10 uur - De media (BRT op kop) spreken over 35.000 aanwezigen
Als het er 5.000 geweest zijn, zal het behoorlijk zijn. Voortgaande op de beelden op tv. De cijfers zijn afkomstig van de Brusselse politie.
Dat zijn diezelfden die bij de Mars voor belgië plots oversprongen van 7.000 deelnemers naar 35.000 ... tiens : hetzelfde getal als nu.
Is dat misschien hun maximum in wiskunde ? Ze kunnen beter op Vlamingen kloppen dan tellen.
De VRT en de Standaard hebben een nieuwe peiling in mekaar gebokst
Het is meer om enig tegengewicht te verlenen aan de informatie die de publieke opinie over het hoofd gegoten wordt, dan uit reële behoefte wat nieuws te vertellen, dat we melden dat de peiling van de maand april gepubliceerd wordt vandaag. Drie weken voor de verkiezingen.
Bij de VRT zal er met triomfantelijke ernst gewezen worden op de winst van Groen en de geweldige klim van SLP. Jammer dat de socialisten niet mee mogen stijgen ... daar moet nog even aan gewerkt wordern door de 0000.
Voor de cijfers en de tendentieuze commentaar van de Standaard : HIER KLIKKEN
CD&V 22%
VLD 17,6%
VB 16,2%
Sp-a - 14,2%
LDD 10,5%
Groen - 9,2%
N-VA 7,3%
SLP 1,9%
Nog heel wat onbesliste kiezers
Een kwart van de kiezers weet nog niet aan wie hij zijn stem geeft op 7 juni. Net geen 30% heeft een lichte voorkeur voor een partij of politicus. 45% is al vrij zeker van zijn zaak.
Wij horen bij de onbeslisten, want we zijn weer niet gevraagd om deel te nemen aan deze peiling.De "kwaliteitskrant" de Standaard spreekt over 3% onbeslisten ... Terwijl de 0000 het heeft over 25%.
De waarde van dergelijke peilingen is zoals de waarde van de "kwaliteitsmedia" die ze bestellen.
"Alleen de partij van het gezond verstand heeft het antwoord op alle vragen." Zo klonk het zondag op de nationale verkiezingsmeeting van Lijst Dedecker in Antwerpen bij de Scheldekaaien. De andere partijen kregen allemaal een veeg uit de pan.
"Als je ziet hoe nu al afspraken gemaakt worden om deze Vlaamse regering voort te zetten, dan is het duidelijk dat ze helemaal niet bekommerd zijn om het beeld van de politiek", zei voorzitter Jean-Marie Dedecker. "De afspraak was, dat wij mochten meeregeren en niet de socialisten. Ikzelf zou minister van Sport worden en Anneke de Baetzelier minister van Onderwijs, bijgestaan door haar twee spruiten".
Dirk Vijnck, die recent overstapte naar Open Vld, maar daarna weerkeerde naar LDD trok, werd "welkom thuis" geheten en voorgesteld als een symbool van de nieuwe politieke moraal.
Lijst Dedecker trekt met vijf punten naar de kiezer : het wegwerken van de files. Hoe dat moet gebeuren is nog niet duidelijk, vermoedelijk door autoverkeer voor te behouden aan mensen met een inkomen boven de 100.000 euri. Ook het wegwerken van de wachtlijsten in de gezondheidszorg is een prioriteit, namelijk door ze AF TE SCHAFFEN ! Ook de onroerende voorheffing moet AFGESCHAFT worden. LDD heeft geen idee wat dit kost, maar daar gaat het niet om. Er is ook één nieuw punt, speciaal voor deze bijeenkomst bedacht : LDD wil ervoor zorgen dat een werkloze die zelfstandige wil worden verder gebruik kan maken van zijn werkloosheidsuitkering, van zes maanden tot één jaar en als het nodig is nog langer ook. Over een zelfstandige die werkloos wordt, moet nog verder nagedacht worden.
Er waren zeker 500 militanten aanwezig.
PST : De muzikale omlijsting werd verzorgd door een gekende dee-jay uit Wilrijk.
PST bis : het zou kunnen dat wij omwille van het lawaai en gejoel sommige punten van het programma niet juist begrepen hebben, maar dat is niet erg : het zijn tenslotte maar beloftes.
Eigen kandidaat noemt sp.a. campagne kneuterig
Het gaat om Erik de Bruyn, de 11de kandidaat op de Antwerpse sp.a lijst die de socialistische campagne beschrijft als "kneuterig".
De Pravda van Linkeroever (alias de Frut, of Gazet van Antwerpen) was al weken aan het hengelen naar de fantastische campagne die Burgemeester Slaapmans uit zijn slaapmuts zou toveren om met de a.s. verkiezingen een nieuwe verpletterende overwinning te boeken. De slogan van die campagne is inmiddels gelanceerd : "Ploeg van 't Stad".
Hierover zegt De Bruyn, dat het slechts om een fractie van 't stad gaat, namelijk over de rode lijfeigenen van Janssens, want De Bruyn (die ook in 't stad woont) ontbreekt in de campagne. "Bovendien is al dat getouwtrek tussen de stad en het platteland totaal irrelevant. Het Vlaams parlement is meer dan een platform om de stad te verkopen, zoals sommigen dat willen (pak vast, Slaapmans !) : hoe we bijvoorbeeld Opel moeten redden of het havenbeleid bepalen, dàt zijn de problemen die die van het ploegje van 't stad overstijgen". Die laatste zinsnede is niet letterlijk, maar we hebben ze ingekort om de geest te bewaren.
De uitsmijter : "Zich beperken tot de stad en verder niets, is een teken van kneuterigheid en provincialisme."
Het is van de eigen "partaaigenoten" dat we de waarheid vernemen. Het zal stilletjes zijn in de gangen van het Stadhuis volgende week.
Savat
Zo organiseren de socialisten de transfers
(Foto : Hendrik - met dank)
Belgische Ontwikkelingshulp in NL : militairen delen munitie uit aan NL kinderen
Tijdens een grote militaire oefening in Den Helder deelden gulle belgische militairen munitie uit aan Nederlandse kinderen.
"We hadden geen snoepjes bij" verdedigde de compagnie-overste zijn manschappen "dus gaven we hulzen en ook ongebruikte kogels aan het kleine grut". Een jongetje van 11 liep met de zakken vol te pochen bij zijn vriendjes, die ook naar de brave militairen kwamen toegelopen.
"U moet dit zien als een vorm van ontwikkelingshulp" sprak een van de officieren. "De Nederlanders moeten niet vervelend doen, in Afghanistan delen zij zelf geld uit aan de dorpsoversten, dat gebruikt wordt om de kweek van papavervelden te bevorderen". Dit feit staat vast en wordt door de NL-regering schoorvoetend toegegeven.
De burgemeester van Den Helder is boos en heeft het ABL de toegang tot zijn stad ontzegd. De belgische legerleiding heeft klacht neergelegd bij de belgische justitie om de gulle militairen te laten vervolgen.
Het wachten is nu nog op een reactie van de Heer Wilders van de PVV. Zal hij "woest" zijn, wat al eens vaker voorkomt, of aanvaardt hij de geste van ontwikkelingshulp van zijn benedenburen ? De ontslagnemende Europese Commissie zal nog vlug-vlug een aantal richtlijnen uitvaardigen om de in de toekomst dergelijke daden die kunnen leiden tot militaire conflicten tussen de lidstaten te vermijden.
D199 miljoen euri, dit kost de Nederlandse monarchie aan de gemeenschap. Het gaat ons niet aan. De NL-koningin behoort tot de rijkste mensen ter wereld : eerlijk verdiend met hard werken.
Wat de belgische keuninklijke genieën kosten, is niet geweten. Soms sijpelt er een bedrag door voor een specifiek onderdeel van deze Overbodigen. De kosten, los van de Civiele Lijst, zitten verspreid (en verborgen) over diverse departementen. Een voorzichtige raming door een N-VA-er leverde een totaal op van circa 55 miljoen euri. Wij kunnen u wel een overzicht bieden van de personen die deel uitmaken van het belgische hof :
Zijne Majesteit Koning Albert II, Koning der Belgen, Prins van Luik
Hare Majesteit Koningin Paola, Koningin der Belgen, Prinses van Luik, Prinses Ruffo di Calabria
Hare Majesteit Koningin Fabiola, Koningin van België, Gravin de Mora y Aragón
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Filip, Hertog van Brabant, Prins van België
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Mathilde, Hertogin van Brabant, Prinses van België, Gravin d'Udekem d'Acoz
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Elisabeth, Prinses van België
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Gabriël, Prins van België
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Emmanuel, Prins van België
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Eléonore, Prinses van België
Hare Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Astrid, Prinses van België, Aartshertogin van Oostenrijk-Este
Zijne Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prins Lorenz, Prins van België, Aartshertog van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prins van Oostenrijk, koninklijke Prins van Hongarije en Bohemen
Zijne Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prins Amedeo, Prins van België, Aartshertog van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prins van Oostenrijk, koninklijke Prins van Hongarije en Bohemen
Hare Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Maria Laura, Prinses van België, Aartshertogin van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prinses van Oostenrijk, koninklijke Prinses van Hongarije en Bohemen
Zijne Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prins Joachim, Prins van België, Aartshertog van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prins van Oostenrijk, koninklijke Prins van Hongarije en Bohemen
Hare Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Luisa Maria, Prinses van België, Aartshertogin van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prinses van Oostenrijk, koninklijke Prinses van Hongarije en Bohemen
Hare Koninklijke en Keizerlijke Hoogheid Prinses Laetitia Maria, Prinses van België, Aartshertogin van Oostenrijk-Este, keizerlijke Prinses van Oostenrijk, koninklijke Prinses van Hongarije en Bohemen
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Laurent, Prins van België
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Claire, Prinses van België
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Louise, Prinses van België
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Nicolas, Prins van België
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Aymeric, Prins van België
Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Alexander, Prins van België, Prins van Réthy
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Léa, Prinses van België, Prinses van Réthy
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Marie-Christine, Prinses van België, Prinses van Réthy
Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Maria-Esmeralda, Prinses van België, Prinses van Réthy
Het aanspreken/ begroeten van leden van de Koninklijke Familie gebeurt best met:
Koning - met Sire
Koningin - met Mevrouw
Prinsen (van Koninklijke bloede) - met Monseigneur
Prinsessen (van Koninklijke bloede) - met Mevrouw
Yves Leterme in Matongéwijk Brussel
Net als zijn voorganger, Kuifje in Congo
wordt Yves Leterme in de Matongéwijk enthousiast onthaald
Er is nog een toekomst
16-05-2009
De Verrassende winnares van het Eurovisie-Braakfestival is bekend
De bereidheid en angst van Bart om Hugo te imiteren
En er is dus dat stille verlangen bij CD&V dat ook de voormalige kartelpartner N-VA niet voorgoed verloren is voor zo'n staatshervorming. De christendemocraten kijken daarvoor naar één man: Bart De Wever. Die heet 'gematigder' te zijn dan Geert Bourgeois, de man op wie Kris Peeters het kartel eigenhandig brak in september. Juister gezegd, De Wever leek volgens velen de voorbije twee jaren en ook vandaag nog best wel bereid om de rol te spelen die ook de Volksunie in eerdere staatshervormingen heeft gespeeld. Alleen moet hij met zulke gedachten uiterst behoedzaam omgaan in eigen kring. Daar is de 'vloek van Hugo Schiltz' (meedoen en beschuldigd worden van verraad aan de Vlaamse zaak) een begrip.
Als CD&V uitkijkt naar de uitslag van N-VA op 7 juni, is het niet alleen om te zien wat de kartelbreuk CD&V zelf zal hebben gekost. Zoals een CD&V'er zegt: "Ik denk dat Bart wel zou willen meewerken aan een ernstige staatshervorming, maar alles hangt af van 7 juni. Als hij wordt geplebisciteerd in Antwerpen en N-VA blijft steken in West-Vlaanderen (wingewest van Geert Bourgeois, FR) kan De Wever misschien de sprong naar het staatsmanschap maken." Als op 7 juni de partij De Wever wordt en omgekeerd kan hij zich iets meer veroorloven.
Ongeacht tot welke politieke overtuiging we behoren, het is moeilijk enthousiast te doen over "de kwaliteit" van de politici die ons, de burgers, vertegenwoordigen. Ieder vindt natuurlijk dat die van de eigen partij de besten zijn. En dat is ook zo : die van ons zijn keurig, welbespraakt, hardwerkend, rotsvast in hun overtuiging en als er eentje wegvalt, is het een zwakke pion van wie we al lang verlost wilden zijn.
Nu de tijd van de BV's zowat voorbij is en er plaats geruimd wordt voor de zonen en dochters, de erfgenamen van de parlementaire democraten, beginnen die zichzelf te beschouwen als BV's. Politieke lichtgewichten die steunen op de naam van papa of mama, zich gedragen als vrolijke kindjes en nauwelijks benul hebben van begrippen als parlementaire waardigheid, verantwoordelijkheid of intellectuele eerlijkheid.
De politici meten zich, voortgestuwd door de media, allures aan van vedettes. Zelfs een ernstig man als de beklagenswaardige fractievoorzitter van de CD&V in de federale Kamer, doet uitspraken waarbij heel de Kamer, oppositie én meerderheid, in een deuk ligt en hijzelf nauwelijks zijn lach kan bedwingen. Bij het debat over de interventie bij KBC besloot Servais Verherstraeten zijn tussenkomst met de opmerking : "deze belissing om KBC te helpen bewijst, dat de regering wél degelijk een beleid voert".
Hilariteit, applaus en gejoel. Zelfs de kamervoorzitter viel uit zijn rol en lachte schaamteloos mee.
De verkleutering van de politiek, de afgang van de democratie, het verdwijnen van elementaire schaamte.
De meest verzuurde fractie in de Kamer is die van Groen met de immer verbolgen bipatride Turkse woordvoerster Meyrem Almaci. De vrouw spreekt als een strijkijzer zonder intonatie, hard en verbitterd, zonder één cent humor of afstandelijkheid. Haar tussenkomsten lijken op een cursus volksopvoeding in de kolchoz door de volkscommissaris.
Omdat Groen weinig te vertellen heeft, heeft de partij op Youtube een poging ondernomen om geestig te zijn met een verzameling bloopers van enkele van hun kopstukken. Mensen, wat is dat lachen met de humoristische uitvinders van het politiek-correcte cabaret. Ook zij beschouwen zich zelf als vedetten.
De achteruitgang van de parlementaire kwaliteit wordt in de hand gewerkt door deze kleuters én door de erfgenamen die samen een grote Fröbelklas maken van het belgische parlement.
Goed nieuws, goed nieuws .... voor die van 't Stad en omgeving : l'Alliance Belge est lÃ
De Belgische Alliantie neemt dan toch deel aan de Vlaamse verkiezingen in de provincie Antwerpen. Het kiesbureau keurde uiteindelijk de lijst goed. Daar bestond nog tot gisteren twijfel over, omdat de Belgische Alliantie vorige week twee namen te weinig had op de opvolgerslijst. Die werden ondertussen gevonden zodat niets meer een deelname aan de verkiezingen in de weg staat. Daardoor doen er op 7 juni 12 partijen mee, een meer dan 5 jaar geleden.
Toen ik gisterennamiddag in de Kamer het antwoord van Van Rompuy beluisterde op de vragen in verband met de KBC-crisis, was ik al enigszins verbijsterd over het gebrek aan achtergrond waarmee wij ons als “Belgen” in allerlei internationale avonturen hebben gestort en waarbij men zich de vraag kan stellen – onafgezien van het feit dat uiteraard iedere poging om via garantieregelingen de KBC te redden door ons ondersteund wordt – of het niet tijd wordt om conclusies te trekken in verband met de internationale paden die onze banken zijn opgegaan. Vele van mijn bedenkingen op dit vlak werdengeformuleerd door onze collega Pas tijdens het debat (http://www.lachambre.be/doc/PCRI/pdf/52/ip098.pdf).
Deze vragen waarmee ik bleef zitten (nadat ik de bedragen hoorde die genoemd werden als mogelijke dimensie van de krater die de Amerikaanse uitstapjes van KBC zouden kunnen kosten) werden nog versterkt toen ik 's avonds enerzijds Kris Peeters en anderzijds Dirk Van Mechelen hoorde (respectievelijk in Terzake en in het programma Phara).
Op een gegeven ogenblik valt er in het gesprek met Van Mechelen een ijzige stilte rond de tafel wanneer zowel Van Mechelen als uiteraard iedereen die hem beluisterde, aanvoelde dat er weliswaar geen andere oplossing is dan alle risico's bij de belastingbetaler te leggen, maar dat anderzijds zulks toch gebeurt zonder al te veel kennis van de echte risico's. Een soort machteloosheid droop van ons televisiescherm (klik hier).
Want de handtekeningen moeten worden gezet ondanks de donkere onzekerheid die heel wat van die Amerikaanse connecties nu opleveren. Heel wat aan de KBC-belegger doorverkochte CDO's (Collateralized Debt Obligations) zijn herverzekerd bij een Amerikaanse maatschappij die in onnoemelijke moeilijkheden is en het zijn dus klanten van KBC die als de facto spaarder zullen komen aankloppen wanneer de CDO-papieren lucht worden. De herverzekering is met de dag afweziger. In feite zal de overheid (de Belgische zowel als de Vlaamse) in de praktijk herverzekeraar worden wanneer de Amerikaan over kop gaat.
Toen het gesprek met Van Mechelen droogdraaide, zat er gelukkig voor hem rond de tafel niemand die het niveau kon optrekken naar een gesprek zoals dat enkele dagen voordien een uur lang tijdens de uitzending van Pauw en Witteman had plaatsgevonden met Nout Wellink, de president van de Nederlandse bank (Dat was nog eens televisie van topniveau!). Van Mechelen kwam dus weg met een groen-rood-paars glimlachje.
Toen ik Kris Peeters deze ochtend in de radio op de vraag ‘of wij eigenlijk wel een goed zicht hadden op wat er allemaal bezig was of nog op ons af zou komen', met een zekere verafgoding hoorde zeggen dat de Vlaamse regering alles had overgelaten aan het bureau Petercam, dan moest ik toch alweer even slikken. Het is namelijk naar mijn oordeel absoluut zeker dat een vlugge studie van Petercam niet in staat is om die Amerikaanse toestanden naar behoren te evalueren. Daarvoor is topexpertise uit het buitenland vereist en ik hoop van harte - het is trouwens een vraag die ik eigenlijk aan Kris Peeters wel eens zou willen stellen - dat de Vlaamse regering buiten Petercam ook nog minstens een Goldman Sachs onder de arm heeft genomen. Dat kan enkele miljoenen euro kosten, maar het is toch wel nuttig dat zowel de Belgische regering als de Vlaamse regering een degelijk advies hebben over de juiste risico's die KBC nu met zich meedraagt. Het zou getuigen van een ontstellend amateurisme om heel deze operatie volledig te laten begeleiden door alleen maar Petercam.
In dit verband denk ik terug aan een hoorzitting met Yves Leterme in de gemengde commissie Kamer en Senaat die de bankcrisis heeft bestudeerd en waar ik - zeer opvallend - moest vaststellen dat Yves Leterme de verkoop van Fortis onder meer argumenteerde met de vaststelling dat bij Fortis in dat fameuze weekend van september 2008 eigenlijk niemand in staat was om de juiste cijfers van de bank naar boven te brengen, laat staan de juiste risico's te berekenen van de investeringen die in het buitenland, meer bepaald in Amerika, waren gedaan. Opvallend was trouwens hoe uit de hoorzitting ook naar voren kwam dat de Fransen reeds lang voordat de Belgische staat ter hulp werd geroepen in de papieren en computerbestanden van Fortis de echte stand van zaken waren komen nakijken met een hele ploeg die dag en nacht haar kundigheid ten beste gaf terwijl bij Fortis zelf niemand op basis van de cijfers die analyse nog ordentelijk kon maken.
Een werkelijk ontstellende vaststelling, niet alleen van het amateurisme van onze politieke leiders maar ook kennelijk van dat van de Fortisleiding want als de verkoop van Fortis aan Frankrijk zogenaamd "onvermijdelijk" was omdat langs de kant van de Belgische staat niemand nog in de mogelijkheid was om een beslissing te (durven) nemen bij gebrek aan de juiste cijfers van de "eigen" bank, dan is de verkoop aan BNP een kwestie van onbekwaamheid en niet meer van opportuniteiten geweest.
De middelmatigheid dus van zowel onze bankbestuurders als onze beherende politici is wellicht de reden waarom we er in het wereldbankgebeuren zo bekaaid vanaf zijn gekomen en waarom we het in onze televisie-uitzendingen moeten doen met ijzige stiltes of met naïeve Petercam-verwijzigingen in plaats van met gedegen dossierkennis zoals de Nederlanders en de Fransen die hebben laten zien toen het er op aan kwam.
Wordt het ook daarom niet tijd dat we Vlaanderen niet alleen zijn onafhankelijkheid doen verwerven, maar ook zijn middelmatigheid doen afschudden?! Beter bestuur binnen België? Vergeet het.
Halali, Halalo, uw Platenruiter is weer hiero
Lieve lezeressen en lezers, wat goed dat ik weer bij u mag langskomen. Het is een tijdje geleden en de redactie heeft zich niet kunnen bedwingen om u inmiddels te confronteren met enkele muzikale huppeldepupjes die de waarde van deze voortreffelijke blog in het gedrang brengen. Wat spijtig, niet ?
Ik zal proberen de schade te herstellen met een fragment pure belcanto van de unieke Giacomo Puccini. Ik weet dat velen onder u dit verwachten. De finale van de twaalfde en laatste opera die de componist schreef : het Chinese sprookje van de wrede prinses Turandot. Puccini was aan deze opera begonnen rond 1921, met de gebruikelijke onderbrekingen en ruzies met medewerkers over de juiste verhaallijnen en teksten. Helaas stond de finale niet definitief vast toen Puccini op 29 november 1924 in een kliniek te Elsene (Brussel) na een operatie overleed aan keelkanker.
Het was uiteindelijk Franco Alfano die aan hand van schetsen zo getrouw mogelijk gepoogd heeft dit slot dat we nu horen, samen te stellen. Het is een glorieuze finale van deze unieke kooropera geworden, die als een samenvatting van Puccini's eigen leven kan gezien worden : liefde overwint. Twee jaar na de dood van de grote componist, is Turandot in première gegaan in de Scala van Milaan. Net voor de finale aanving, legde Toscanini zijn dirigeerstok neer en hij keerde zich tot het publiek in de zaal en sprak de woorden : "Hier stopt de muziek, want hier is de Maëstro gestorven". De weduwe van Puccini, Elvira, die in de ereloge zat met haar zoon Antonio en dochter Fosca keek star voor zich uit, zonder blijk te geven van haar ontroering, stond recht en schreed langzaam de zaal uit. Het publiek applaudisseerde niet die avond.
Het succes was overdonderend bij al de volgende voorstellingen en na La Bohème, Madama Butterfly en Tosca behoort Turandot tot het collectieve muziekgeheugen van de Westerse wereld niet in het minst door de grote aria van Calaf "Nessun dorma" waar Luciano Pavaroti elk concertant optreden mee besloot.
In 2001 werd een nieuwe versie van de finale samengesteld door de Italiaanse componist Berio, die ondermeer gebracht is geworden in de Vlaamse Opera en die weinig verschilt van de normale versie van Franco Alfano. Het fragment hierboven, is een openlucht-voorstelling uit 1983 in de arena van Verona, met de betreurde dramatische sopraan Ghena Dimitrova en de tenor Nicola Martinucci. De muziek vangt aan op de 11de seconde. Ik hoop dat u hier even veel kan van genieten dan ikzelf. En indien niet, dan is dat zeer jammer maar niet onoverkomelijk. Moge ook in uw leven de liefde overwinnen !
Uw Platenruiter
Belevenissen van een koe.
Een Turkse boer heeft zijn koe laten onderduiken. Hij is bang dat het dier een zware straf tegemoet kan zien, omdat ze tijdens een uitbraak een standbeeld van Mustafa Kemal Atatürk heeft omgestoten. Atatürk is de grondlegger van het moderne Turkije. Hij stichtte de Turkse republiek en voerde onder meer de strenge scheiding tussen kerk en staat in. In Turkije staan zware straffen op het beledigen van de vader des vaderlands.
In Vlaanderen voert een socialistische ministerin een kiescampagne met de slogan : "Ik wou dat ik een koe was". Zij bedoelt dat Europa meer geld overheeft voor landbouw dan voor armoede bij kinderen. Als zij een koe was, zou ze subsidies weigeren en ze aan de arme kindjes geven. Ja, zo zijn socialisten.
Intussen kauwt de koe voort, onbewust van haar trieste einde.
Fats
15-05-2009
Het Hol van Pluto : Petropavlovsk
Weet u waar het einde van de Weireld is ? Het Hol van Pluto, zoals ze dat in West-Vlaanderen zeggen ? Hier, op het kaartje uit Wikipedia ziet u waar Petropavlovsk zich bevindt, op 9000 km van Moskou :
Onderstaande afbeelding bevestigt dat het een aangename, gezellige Russische stad is. Ook op het vlak van klimaat, zijn de circa 200.000 inwoners verwend : een jaargemiddelde van 2,4° C en een behoorlijke temperatuur in de zomermaanden van 12° C, met pieken tot 30° C maar dan rommelt de vulkaan.
Na de val van de Sovjet-Unie heeft de stad een aantal toeristische faciliteiten aangelegd. Er bevinden zich ongeveer 20 grote toeristische bedrijven die activiteiten aanbieden van berenjacht tot paragliding. Door het ontbreken van verbindingen met de rest van Rusland is reizen naar de stad erg duur, waardoor er vooralsnog geen massatoerismeis ontstaan. Wel komen er steeds meer toeristen af op het uitzonderlijke natuurschoon op het schiereiland die Petropavlovsk-Kamtsjatki gebruiken als uitvalsbasis. Met name Amerikanen vliegen veel op de stad vanuit Alaska maar ook komen er steeds meer Japanse toeristen. De vulkanen van Kamtsjatka zijn opgenomen op de Werelderfgoedlijst
Op ons Bijhuis vindt u nog enkele foto's genomen vandaag 15 mei 2009. Verser kan u ze nergens vinden. HIER KLIKKEN
Met dank aan de fotograaf en zijn gezelschap en onze eigen technische Ti-Ta-Tovenaar