.

In de gazet "de Morgen" schrijft de immer vrolijke Yves Desmet over de belabberde economische toestand van het land B.

Vrij uitzonderlijk, in belabberd Nederlands  (misschien heeft men de voorraad trappist van de afgedankten verdeeld onder de blijvers)besluit het lachebekje zijn artikel als volgt :

Maar feit blijft dat België wegzonk uit de lijst van competitieve economieën terwijl de politieke klasse twee jaar lang in hun communautaire navel stond te staren.

Terwijl deze vaststelling niet helemaal onjuist is, leidt ze bij ons echter tot een andere conclusie dan diegene die de linkse pastoors er mee op oog hebben : NIETS zal functioneren in dit land, zolang belgië niet gesplitst wordt. Kort maar bondig. En duidelijk.

En dan mag onze Yves naar de burgerlijke stand van zijn woonplaats om een nieuwe identiteitskaart op te halen met de vermelding : Nationaliteit : Vlaams. Dan zal onze jongen nog meer lachen.

Ray

Wij publiceren vandaag om de reeks af te sluiten een interview van Walter De Ridder, de kleinzoon van Willem Elsschot. Vooraf verschenen er reeds gesprekken van de dochters Anna en Ida en de zonen Jan en Walter, alsook van Elsschots kleinkinderen Ida Dequeecker en Jan “Tsjip” Maniewski. Dit alles passend in het kader van een nadere kennismaking met pater familias Alfons De Ridder en als huldeblijk aan de gerenommeerde schrijver die Willem Elsschot was.

Ik was zijn loopjongen                                                                                

Walter De Ridder, zoon van Walter De Ridder en kleinzoon van Elsschot, runt in Berchem het reclamebureau Markad NV – marketing, advertising, sales promotion. Hij is letterlijk de opvolger van zakenman De Ridder.

Walter kijkt van achter zijn bureau recht in de ogen van een levensgrote foto van Elsschot. “Maar hij kijkt wel niet naar mij”, lacht Walter, waarbij de typische Elsschottiaanse humor weer opduikt. “Ik probeer hier een beetje de geest op te wekken van den bompa. Ik geef vooral reclame-advies”, zegt Walter. “En neen, ik maak geen gebruik van grootvader. Alleen als ze vragen of hij familie is, antwoord ik bevestigend.”

“Mijn grootvader was geen overdreven uitbundig man en ook niet erg spraakzaam. We waren altijd een beetje op onze hoede, om niet te veel in de weg te lopen. Zijn gewoontes had hij het liefst niet te veel doorbroken. Zoals zijn dutje na het eten.”

“Een keer heeft hij me buitengezet. Ik weet niet meer wat ik miskuist had. Vertrek maar, zei hij. Ik was nog geen vijftig meter op straat, toen hij me vanuit de deur op zijn vingers toefloot. Kom eens efkes terug, zei hij. En ik kreeg 20 frank van hem. Zo erg is het allemaal niet, zei hij toen. Hij had meteen spijt gekregen van zijn brutale ingreep.”

“Ik was zijn loopjongen”, zegt Walter. “Wij woonden op een boogscheut van de Lemméstraat, in de Van Peltstraat, en dan belde hij soms: “De makker, Vieil Anvers.” En dan wist ik dat ik naar de gazettenwinkel om “toebak” moest. Kreeg ik altijd vijf frank. Zijn “toebak” of gazet waren altijd heel dringend. Wat dat betreft, was hij wel een beetje een potentaat.”

“Elsschot had ook iets met de kruidenierswinkel op de hoek van de Lemméstraat. De kruidenier wist perfect wat hij moest brengen, en hoe gauw als hij door de telefoon hoorde: “Ik beging te tellen, een…”  “Hoe rapper hij was, hoe meer “pourboire” hij kreeg. Dat waren Spielereien van hem.”

“Ik zag hem geregeld”, vertelt Walter. “Door de week met de boodschapjes en alle zondagen ging ik goeiendag zeggen. En op donderdag kwam hij meestal kaarten met grootmoeder bij ons.”

“Elsschot had een geweldige mensenkennis. Hij wist nogal vlug: die moet ik en die niet. Zo had hij een grote sympathie voor Carmiggelt. Ik weet niet of hij Boon ontmoet heeft, maar hij voerde wel correspondentie met hem. Hij schreef hem zelfs eens zo brutaal zijn mening, dat de relatie tussen de twee een tijdje bekoelde. Anderen kon hij dan weer haten tot op het been.”

“Zijn oudste zoon, Walter, mijn vader dus, had een adoratie voor zijn vader. Ze waren precies twee broers als je ze bezig zag. Ze scheelden ook nauwelijks twintig jaar. Ze praatten heel gemoedelijk met elkaar, zonder gene.”

Walter senior werd de eerste Elsschot-verzamelaar. “Elsschot gooide alles weg, en mijn vader ging zijn handschriften dan uit de papiermand redden. Hij had zelfs zijn eigen boeken niet in huis.” En zo werd Walter de archivaris van Elsschot. “Elsschot moet een merkwaardige kerel zijn geweest”, grinnikt Walter junior. “Wat ik met hem gemeen heb? Hij lachte niet uitbundig, ik ook niet. Ik hoor hem nog zeggen: “Mensen die veel lachen, daar moet ge voor oppassen.”

“Hij was veeleer introvert. Ik ben dat ook. Mijn vader was extravert, hij was de verteller van de familie. Spijtig dat we zijn merkwaardige verhalen over Willem Elsschot nooit hebben opgenomen.”

 Om te besluiten hebben wij voor literaire gastronomen nog wat lekkers op het bord. Geen borrelhapjes, geen opgewarmde kost, maar zinnen om u te doen watertanden. Met onbeperkte houdbaarheidsdatum. Van Willem Elsschot natuurlijk.

Uit Lijmen: (over het transport van aflijvigen)

Het gebruikelijke stapvoets rijden, waarvan met paarden onmogelijk kan afgezien worden, en dat de overspannen zenuwen van de aanwezigen op zulk een zware proef stelt, kan vervangen worden door een snelheid van 20 tot 30 km per uur, zonder enig opzien te baren. Met paarden is zulks onmogelijk, doordat de kadans moet aangehouden worden. “Dat is waar, Laarmans, want een dravend paard ziet er vrolijk uit, en dat mag niet.”

Uit Het Been:  (mijmerende Laarmans)

Zolang ik bij hem in de leer was geweest had hij haar nooit bij name genoemd, terwijl hij nu aan Martha refereerde als was ik aandeelhouder in dat mens. 

Uit Tsjip: (Over de vraag hoe vader Fons het best zijn onredelijke dochter benadert)

Ik heb dus op een gunstige gelegenheid gewacht. Maandag was zij de gang aan ’t dweilen, maar als die vloer nat is kan ik haar niet naderen en zo van op een afstand mist een gesprek het plechtige dat goed zou passen bij wat ik met haar te behandelen heb.    

Eveneens uit Tjip: (mijmerende vader)

Op ’t ogenblik loopt alles nog goed. Ik breng het geld in huis en mijn vrouw verdeelt het in de vorm van voedsel en wat er verder nodig is om in ’t leven te blijven en er als mensen uit te zien. Zij zorgt voor reinheid van lichaam en ziel, kijkt vorsend ieders klederen en geweten na, roept tot de orde als het niet anders kan en biedt ons haar tranen als laatste argument om elk van ons te doen volharden in ’t vervullen van zijn plicht. Maar als ieder kind zijn levensgezel zal gevonden hebben en zelf een nest zal hebben gebouwd, als er dus niets meer te beheren zal zijn, dan loopt onze heerschappij van zelf ten einde. En Adèle is de eerste die over de rand van ’t nest klautert en vast besloten de wijde wereld invliegt. De anderen kijken haar verlangend na en ik druk de hand van mijn vrouw vaster in de mijne.

                                                                                                          Raymond

Na dit stuk volgen er nog 3 artikels door onze medewerker Raymond (we mogen hem niet Mijnheer Raymond noemen, alhoewel hij dat wel is) :

op 24 mei : WE en de mosterdverzen

op 28 mei : WE en de dronken Nederlander

op 31 mei (de sterfdag van WE) : een kort herdenkingsstuk

Kanaal Z antwoordt aan de personen die geprotesteerd hebben tegen de afwezigheid van VB tijdens het politieke debat als volgt :

We hebben zonet foto's binnengekregen uit Alaska en misschien wil u wel eens kijken hoe het er  ginder gisteren uitzag.  Op de kaart hierboven ziet u hoe gering de afstand is tussen Rusland.  Alaska is trouwens gekocht door de Verenigde Staten in 1867  van de Russische tsaar voor een appel en een ei (7 miljen dollar)  toen diens schatkist weer eens leeg was. Misschien een hint voor het land B : Verkoop Wallonië aan Frankrijk of aan Monaco ?

Als u op de landkaart drukt, komt u bij de foto's, want wij kunnen ze niet op deze blog laten zien wegens technisch onvermogen.

We hebben verschillende leuke mails gekregen van mensen die anders nooit reageren, naar aanleiding van het muziekfragment met het lied van Kees Pruis. We vonden bij Jozef Sterkens nog een gekender liedje, dat u ongetwijfeld vertrouwd in de oren zal klinken. Het is een opname uit 1931 en dan moet u eens beluisteren hoe het Nederlands van boven de Moerdijk intussen veranderd is qua uitspraak. Mijn lieve bomma en groottante zouden gelukkig meeneuriën, mochten ze dit horen. Kees Pruis, enkel voor de jeugd, verboden voor de ouderen.

De diamontage is verrassend met Miss België 1930, de Brusselse burgemeester Adolf Max , Einstein in Antwerpen en nog veel meer. Oprecht bedankt, Jozef Sterkens.

Op onze blog www.angeltjes,net   is een gelijkaardige boodschap geplaatst door Filip Dewinter

Journalisten voegen te weinig waarde toe om hun huidige hoge salarisniveau te rechtvaardigen, zo schrijft econoom Robert G. Picard in The Christian Science Monitor. Journalisten hebben zelf vaak nauwelijks kennis. Hun werk bestaat uit het verzamelen van kennis van anderen om die vervolgens op een efficiënte manier door te geven. Door de technologische ontwikkelingen is de waarde van veel van dit werk gedaald tot vrijwel nul.

De waarde van het journalistieke werk bestond in het verleden uit de toegang die journalisten hadden tot unieke bronnen, uit hun vermogen om die informatie te wegen en te analyseren, en ten slotte om die op een aantrekkelijke manier te presenteren. Maar al deze activiteiten kunnen consumenten nu zelf ondernemen.

Journalisten moeten zich volgens Picard heel snel gaan realiseren dat ze iets unieks te bieden moeten hebben, om ook geld te kunnen verdienen met hun producten. Dat betekent in ieder geval specialisatie, en niet meer met tientallen verslaggevers tegelijk op dezelfde gebeurtenissen afgaan om er vervolgens vergelijkbare verslagen van te maken.

http://welingelichtekringen.nl/salarissen-in-journalistiek-veel-te-hoog.html

met dank aan onze lezer en reageerder Vomit

.

Het is vandaag Rerum Novarum, de dag van de christelijke arbeidersbeweging en dan mogen de charismatische en immer goedlachse leiders Jan Renders en de sympathieke Luc Cortebeeck eens flink schudden aan de bomen van de maatschappij.  Dat doen ze trouwens heel het jaar door : in de voorhof en in de achtertuin.

De kerntaken van het ACW/ACV :  het behoud van Vorst en Vaderland,  een multiculturele maatschappij waarin op christelijke basis Vlaams-nationalisten uitgesloten en afgezonderd worden en onwankelbare trouw aan de partijen van het regime. Leve de Tjeven !

Bij onze geliefde Gazet van Antwerpen zijn de redacteurs vermoedelijk  op lang week-end vertrokken  en wordt de redactiewinkel opengehouden door jonge, beloftevolle journalisten, die een eigen interpretatie geven aan de Nederlandse taal.  Uit het verslag van  Rerum Novarum pikken wij enkele  taalkundige pareltjes, wij copiëren en zetten de kemels in vetjes :

Renders keert zich alleen radicaal tegen de "associale" partijen LDD en Vlaams Belang.

ACV-voorzitter Luc Cortebeeck richten dan weer zijn peilen op minister van Financiën Didier Reynders (MR).

Solliciteren bij de Morgen hoeft voorlopig niet.  Met de juiste lidkaart bij de VRT misschien ?

Pravda van Linkeroever

Pst ... benieuwd hoe lang de kemels zullen blijven staan.

Dit is enkel voor de jongeren onder ons en voor onze Nederlandse lezers. Kees Pruis (1889- 1957) behoorde tot de bekendste zangers uit de Lage Landen.  Zowel komische als dramatische liederen kwamen sterk over. Hij zong ook wel het wat 'schunnigere' repertoire, voor hetgeen vroeger schunnig werd genoemd. Kees Pruis begon al op jeugdige leeftijd met zingen en is tot in de jaren '50 doorgegaan.

(met dank aan Jozef Sterkens, die een unieke verzameling oude opnames bezit, die hij genereus ter beschikking stelt op Youtube)

Foto : www.sdnl.nl/images/justiti.jpg

Twee oudere dames, (nu ja, "dames") zijn veroordeeld tot 1 maand voorwaardelijke cel en een geldboete van elk 150 euri wegens RACISME.  Alle kranten hebben dit schandelijke voorval uitgebreid toegelicht en de VRT heeft er terecht een grote reportage aan gewijd tijdens het programma "Er is wat misgelopen", ook wel eens Het Journaal genoemd

De afschuwelijke dames die dagelijks op bezoek gaan bij hun dementerende mannen in een rusthuis in den Haan, vonden er plezier in een zwart personeelslid te beledigen. We waren er niet bij, we hebben het niet gehoord maar de zwarte mevrouw in kwestie mocht de verbale wreedheden alleszins voor de camera toelichten en français en een beetje in de Vlaams. De citaten waren huiveringwekkend, ze zijn niet voor herhaling vatbaar.

Gelukkig hebben we nog een eerlijke justitie in het Prachtland B.

Zelfde onderwerp, ander MISDRIJF : verkrachting, tasten, voelen in het park van Gent.

De verantwoordelijken : een twintigtal vrouwen (nu ja, "vrouwen") hebben door hun wufte houding een jonge Turk dermate opgehitst dat hij dacht, dat ze hem seksueel uitlokten.  Dus, wat deed de gezonde jongeman ?  Kies al wij zijn, besparen wij  u alweder de details. 

Maar hoe verloopt het verder ?  De vurige Turkse jongeling van 17., die tijdelijk in ons heerlijke multiculturele landje verbleef, wordt verdorie voor de jeugdrechtbank gesleept, beschuldigd van zedenfeiten met 20 vrouwen. Niet tegelijk natuurlijk, maar redelijk gespreid in de tijd.

Een misverstand, als u ons vraagt. Maar goed, gelukkig hebben we nog een eerlijke justitie in het Prachtland B :

- de jongen moet terug naar Turkije (een grove schending vinden wij van zijn mensenrechten) en hij mag een heel jaar niet terug naar het land B ;

- voor het betasten van 4 vrouwen moet hij 500 euri neertellen, wat schromelijk veel is, 125 euri per tastbeurt (wij kennen er goedkopere, maar dat is lang geleden).  De verkrachting daarentegen valt mee : voorlopig 1 euro (vermoedelijk een jongerentarief)

Bron : Focus West-Vlaanderen  en Het Nieuwsblad

.

Op kanaal Z loopt een verkiezingsdebat met de drie regeringspartijen, en drie partijen van de oppositie.
Voor de zoveelste maal is het VB niet uitgenodigd.
Ik doe een oproep tot de lezers van angeltjes om zoveel mogelijk te reageren naar hun krant, weekblad, televisie en radio om te protesteren dat de grootse oppositiepartij niet wordt uitgenodigd.

Met genoegen plaatsen wij deze oproep en dringen aan om rechtstreeks aan Kanaal Z de vraag te stellen waarom Vlaams Belang niet aanwezig mag zijn en welk hiervoor de redenen zijn.

info@kanaalz.be <info@kanaalz.be>

Als "de Morgen" morgen verdwijnt, zullen wij dat prima vinden.  Deze gazet levert dezelfde algemene informatie als Het Laatste Nieuws en de andere Vlaamse courantendrukkers  en wat betreft de maatschappelijke, politieke duiding, beoefent de redactie de methode van de selectieve opdeling van de Vlaamse Gemeenschap in goeden en slechten. Witten en Zwarten. 

Wie niet mee is met het moderne links wordt doodgezwegen, crapuleus behandeld en in het beste geval geridiculiseerd. Neutraliteit is onbestaand, men verheerlijkt een zelfbedachte democratie en wie daar niet aan meedoet, wordt "met alle middelen" bestreden.

In de met de lippen beleden boodschap over een onafhankelijke pers die de diversiteit van meningen laat openbloeien als honderd bloemen, trappen wij niet.  De Vlaamsche gazetten zijn zonder uitzondering en met lichte nuanceverschillen,  regimeherauten, jagers op sensatie en zij  verheerlijken een Fantasia-maatschappij die niet is.

Als er ontslagen vallen bij de Morgen, is dat erg voor de mensen die hun job kwijtspelen.  Hopelijk gebeuren die ontslagen conform de sociale wetgeving met in achtneming van de dienstjaren, de hoogte van de wedde, en de hiërachische functie die men bekleedde of overeenkomstig de formule Claeys. Voor de rest kunnen we enkel zeggen, dat wie werkt voor een commercieel bedrijf, altijd en overal het risico op ontslag loopt.De medewerkers van de Morgen beschouwen zichzelf wellicht als verheven Messiassen die de enige  en juiste waarheid prediken en benoemd voor het leven, zoals hun collega's bij de VRT.  Helaas, ze werken voor een mijnheer die ook Regent is bij de Nationale Bank van belgië en die het allemaal doet voor de poen, de macht en de eer.

Mocht de Morgen ooit verdwijnen, dan zien wij enkel een beperkt verlies inzake de goede (maar ook eenzijdige) voorlichting die deze gazet brengt over het culturele leven : daar zijn ze goed in.

Een van de gedupeerden is onmiddellijk van start gegaan op internet met een eigen webstek : Tim F. Van der Mensbrugghe, een eindredacteur.

Een blik achter de redactionele schermen van de zichzelf voortdurend overschattende progressieve gazet met een gouden toilet voor de bazen en een gat in de grond voor het plebs :

Vandaag, zaterdag 16 mei, hebben dertien mensen van De Morgen telefoon gekregen dat ze niet meer moeten komen werken. Dat hun loopbaan bij de pseudoprogressieve krant van Vlaanderen erop zit. Daarvoor danken zij de heer algemeen hoofdkaas Klaus Van Isacker, een bange haas verborgen achter het uiterlijk van een nationaal-socialistische ijzervreter, en zijn kliek, een roedel wezels met het lef van koude stront.

Ik ben één van hen. Niet van die kliek, wel van die dertien.

Het collectief ontslag dat nu al een dik half jaar voor ambiance zorgt op de werkvloer kwam niet uit de lucht vallen. In het anderhalve jaar vóór de aankondiging dat er 26 man buiten moest, werden al heel wat personeelsleden individueel naar de uitgang geduwd “omdat ze niet meer pasten in de toekomst van de krant”.

Het begon allemaal met Marc Schoetens. De heer Schoetens is de man die mij binnengehaald heeft op De Morgen. Hij liet me naar hartenlust ‘Liegende Reporters’ schrijven voor de wekelijkse jongerenbijlage, zodat ik als student toch over genoeg liquiden beschikte om me dagelijks plat te zuipen. Maar schone sprookjes duren nooit lang en door een gebrek aan advertentie-inkomsten werd de jongerenbijlage afgeschaft en de Liegende Reporter opgedoekt. Gelukkig was ik ondertussen al freelance-eindredacteur en kon Marc aan de slag als voltijds chroniqueur van het Antwerpse straatleven.

Hij deed zijn job met liefde, passie, enthousiasme en kunde en hij is de eerste die door de heer Van Isacker, in 2007 nog een ongerijpte hoofdkaas, naar buiten gewerkt werd. Als hommage aan Marc Schoetens schreef ik toen, for old times’ sake, nog eens een Liegende Reporter, die opgenomen werd in het afscheidskrantje dat speciaal voor Marc gedrukt was. Daarin spotte ik met de Full Blown Relaunch waar de heer Van Isacker het toen om de andere dag over had.

Onder andere daarvoor werd ik vandaag iets na tienen als eerste gebeld met de mededeling dat ik bedankt word voor bewezen diensten. Dat ik toen de onderhandelingen over het collectief ontslag al volop bezig waren een half jaar lang een frigo vol drank onder mijn bureau had staan, en daar actief gebruik van maakte tijdens de werkuren, zal ook wel meegespeeld hebben. Maar de trappistjes hebben gesmaakt en de vrijheid smaakt nu ook.

Dank u, mijnheer Van Isacker, voor uw schijtlijsterschap.

Wil u meer lezen, ondermeer over een personeelsvergadering nà de ontslagen met mooie foto's, loopt u dan even langs dit bruggetje.  En neem alvast een trappist mee, want die schijnt gewaardeerd te worden.

 @ http://mensbrugghe.wordpress.com/

Wat zich de laatste tijd afspeelt op het partijpolitieke vlak is ongezien en ongekend.  In Vlaanderen worden de hoofdvogels afgeschoten door de liberalen van de VLD en LDD : niet zozeer ideologische individualisten, maar veeleer platte opportunisten.

Een bijzonder ontluisterend verhaal is dat van twee pipo's bij LDD die wachten tot de lijsten, waarop zij kandideren, neergelegd zijn en dan naar de pers stappen met de verklaring : "Wij zijn onafhankelijken". Dit getuigt van een onfatsoen en een immoraliteit van ratten in de riool. Zulke figuren verdienen niet alleen misprijzen maar een celstraf.  En u weet, dat wij geen bewonderaars zijn van de tafelschuimers van Dedecker. 

Bij de West-Vlaamse VLD (ik weet het, "Open" moet er voor staan, maar ik doe dat niet) rommelt het al meer dan een jaar.  Hondstrouwe Bart Dommelein sleurt aan de lijst, om een beetje de indruk van eenheid te bewaren en uittredend Vlaams parlementslid Stern Demeulenaere werd geliquideerd : er is vers bloed in aantocht en Stern wordt gedumpt.  U leest hieronder haar onbenullig verhaal, dat niet meer is dan een rancuneuze jammerklacht.

Toedeloe, Stern.  Nooit gedacht hé, met 2 portretjes bij Angeltjes te staan.  Normaal is dat alleen voor dames en heren die wij graag zien. En in uw geval, als een bewijs, dat schoonheid, politiek niet lang rendeert.

***

Stern vreest onverstandig te kiezen, maar ze oefent intussen wel het "scheve tjevenhoofdje".  Is zij "ter beskikkink" ?

Over partijpolitiek: “Ooit zal die partij zich moeten beraden over de manier waarop ze dingen wil bereiken. Want op de manier zoals het nu loopt, zal ze zichzelf verliezen.”

 Stern samen met een ontrouwe fan : het was kort en niet goed

FATS

Het was een vreemde plaats, waar de beide Filips, Dewinter en De Man, de pers bijeen hadden gebracht om de kostprijs die zij berekend hadden van de immigratie voor te stellen : het Antwerps Sint Jansplein, zowat het centrum van Allochtonië.

De federale overheid stelt 1800 miljoen euri ter beschikking via o.m. justitie, politie, vreemdelingenzaken, opvang asielzoekers (242 miljoen euri of bijna 10 miljard franken), enz.

De Vlaamse overheid doet er 650 miljoen euri bovenop, in totaal 2.500 miljoen of 2.5 miljard euri, zijnde 100 miljard frank. Mooi rond getal, vindt u niet ?

Het zonnetje scheen en er waren veel allochtoonse medemenschen op stap in fleurige klederdrachten van wie sommigen nieuwsgierig  kwamen piepen wat er aan de hand was. Een zwarte mijnheer wilde per se zijn mening kwijt tegen Dewinter over de belgische politiek tegenover Congo.  Een vriendelijke Aziatische mevrouw informeerde bezorgd of er een opstootje was. Al goed dat Filip de Man elders bezig was, anders zou hij haar ongetwijfeld met zijn vrolijk cynisme hebben verteld dat de heren bezig waren met het bekendmaken van de uitslag van een nieuwsoortige lotto.

Even wilde ik als de piloot  Pepto Bismo zijn, het beeld dat Panamarenko in 2003 aan de stad schonk om het hernieuwde Sint Jansplein te tooien : proberen mijn propeller op gang te krijgen om weg te vliegen. Weg van deze waanzin. 

 Ray

pst ... we komen later nog terug op enkele fijne details van deze zaak.