Op haar eigen ontspannen en natuurlijke wijze begroet Hilary de burgemeester van Berlare, die zijn zondags pak aangetrokken heeft, versierd  met zilveren Bic en zwarte viltstift in de pochette.

De twee wereldleiders bespreken gedurende ruim een halfuur de economische wereldcrisis, de toestand in Afghanistan en Irak, de evolutie van de Fortis-aandelen, de Europese verkiezingen die een loutere formaliteit zijn, de match Standard-Anderlecht, de snelle islamisering van Amerika, de toestand van de automobielnijverheid, de opwarming van de aarde, welke aandelen het best zullen renderen in het eerstkomende jaar, de uitschakeling van internet voor particulieren, de heiligverklaring van Obama, de nieuwe politiek van de USA ten overstaan van Cuba en de overdracht van de Guantanamo-bewoners naar de gevangenis van Dendermonde.

 Op foto klikken voor verslag

De Procureur-Generaal bij de Hoge Raad heeft het verzoek tot het instellen van cassatie in het belang der wet tegen de vervolging van Geert Wilders naast zich neergelegd.

PVV-fractievoorzitter Geert Wilders: “Ik ben erg teleurgesteld. Er komt nu dus definitief een politiek proces. Ik word vervolgd omdat ik over de islam heb gezegd wat miljoenen Nederlanders denken. De vrijheid van meningsuiting dreigt in Nederland te worden geslachtofferd op het altaar van de islam. Dat is diep triest. Maar ik ben superstrijdbaar en ga met opgeheven hoofd terugvechten!”

@ www.hetvrijevolk.com

@ VB

“Hebben en vraag als we mss een logo-bord mogen zetten in u voortuin van lijst dedecker. Indien u dat wens gelieve ons iets te laten weten dan komen we deze week nog zetten. En als u zegd daar of daar dan wordt dat ook zo gedaan (…)”

Deze woorden, die Het Nieuwsblad (15.05.2009) afdrukt, zijn niet afkomstig van een of andere gebuisde inburgeringskandidaat, maar blijken van de hand van LDD-volksvertegenwoordiger Dirk Vijnck. Krasser nog dan het gebruikte ‘Nederlands’, is wel het feit dat de recordoverloper zijn schrijven nog steeds ondertekent als volksvertegenwoordiger voor… Open VLD!

Brussel hoofdstad van Vlaanderen ?

Foto's Ludo Monballiu.

@ http://www.johanslembrouck.be:80/

Brussels Hoofdstedelijk Gewest organiseert verkiezingsdebat zonder Vlaams Belang

(22/05/2009) Op 26 mei organiseert Atrium een verkiezingsdebat in de Brusselse Sint Gorikshallen. Atrium is een initiatief van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, en wordt dus ook gefinancierd met Brussels belastinggeld.

Daarom is het dan ook totaal onaanvaardbaar dat Atrium (en dus het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) voor het debat vertegenwoordigers uitnodigt van de PS, Cdh, MR, Ecolo, Open VLD, SPa, CD&V en Groen; maar geen vertegenwoordiger van het Vlaams Belang – nochtans de grootste partij langs Nederlandstalige kant in Brussel !

Het Vlaams Belang stelt vast dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest via Atrium belastinggeld misbruikt om champagne te voeren tegen het Vlaams Belang. Blijkbaar zit de schrik voor een nieuwe Brusselse verkiezingsoverwinning voor het Vlaams Belang bij de traditionele machtspartijen er diep in !

Het Vlaams Belang sluit dan ook niet uit dat het op 26 mei actie zal voeren in de Sint Gorikshallen.

Frédéric Erens

Brussels Volksvertegenwoordiger

Om samen met Hillary Clinton gefilmd te worden doet Napoleon de Gucht de gekste voorstellen en beloftes. In eigen land blaft het arrogante ettertje iedereen, die niet voor hem buigt, af. Op het televisiejournaal zagen we hem zonet naast Hillary Clinton staan glunderen en blinken. Bereid tot de meest onwaarschijnlijke hand- en spandiensten om vooral gunstig opgemerkt te worden. "Stuurt u de terroristen van Al Qaeda die voorlopig nog in Guantanamo-Cuba vastzitten, naar belgië. We hebben plaats zat, want wij boeken voor ons eigen geboefte kamers in Nederland."

Hieronder een officiële reactie.

Vlaams Belang is van mening dat ons grondgebied al meer dan genoeg potentiële islamfundamentalisten herbergt. Als er vandaag ergens in de wereld terroristen gearresteerd worden, blijkt er dikwijls een link met België te bestaan. Het heeft dan ook geen enkele zin om de veiligheid van de inwoners van dit land nog meer in gevaar te brengen, enkel en alleen om de Amerikaanse president ter wille te zijn.

Ten tweede wijst Vlaams Belang erop dat de Belgische overheid nauwelijks in staat zal zijn om die vrijgelaten Guantanamo-gevangenen op te volgen. Minister De Gucht schijnt het geblunder van de staatsveiligheid in de zaak Fehriye Erdal al vergeten te zijn. Bovendien worden onze politiediensten elke dag opnieuw geconfronteerd met recidiverende  ex-gedetineerden , waarmee aangetoond is dat de Belgische overheid er niet in slaagt haar ‘eigen’ figuurlijke kruimeldieven op te volgen, laat staan dat ze dat zal kunnen doen voor de Amerikaanse ex-gedetineerden.

Vandaag zijn wij gesloten wegens sluiting.

Hieronder zijn enkele nieuwe stukken geplaatst.

 Morgen zijn wij normaal geopend maar dan zijn de meesten onder u op boodschappen of een dagje-uit.

Wij wensen u een mooie dag toe 

De Duracell konijnen  

Met de verkiezingen in het vooruitzicht treden de klassieke journalisten van de 0000  op als trommelende Duracell-konijnen, die energiek het laatste woord zullen hebben.  De politici van hun kant gedragen zich gedwee om het vooropgezette scenario te respecteren, want bij de minste afwijking worden zij onderbroken als kleuters, op de vingers getikt om het verplichte antwoord te leveren en niet op eigen inspiratie te zwammen. Waar is de tijd dat Hugo Coveliers Phara toesnauwde, dat zij handelde in opdracht van haar rode burcht ?

Frank : "U kent mij"

Deze week is er geen nieuwsprogramma voorbijgegaan zonder dat Frank Vandenbroucke zijn mening kwam vertellen. Er was in elke uitzending wel een link naar werkgelegenheid of onderwijs, zodat de minister elke dag royaal kon uiteenzetten, hoe goed hij zijn best doet en dat  hij nooit iets belooft, dat hij niet realiseert : "U kent mij" zei hij.  Natuurlijk, zelfs onze poes begint te kwijlen als Frank verschijnt.  Deze man moet geen campagne meer voeren, geen centen uitgeven : de VRT regelt het voor Frank. Het was een beetje jammer, dat we de minister zijn oordeel hebben moeten missen over de schitterende vierde plaats in het Euro-Ding-Dongfestival voor onze bipatride Turk, Hadise.

Hij kreeg ook een ereplaats in een Terzake en het gelaarsde vrouwtje Cools straalde alsof zij net terug  was uit Tsjernobyl. De verzuurde onderbreker naast haar deed ook een poging tot het ontwikkelen van een glimlach. Hopelijk maakt hij er geen gewoonte van.

Er sterft een beer in de taicha

Toen de dag daarop Frank Vanhecke aan de beurt kwam, werd hij ontvangen als de ijselijke ijsman. Het gelaarsde vrouwtje had terug haar valse uitdrukking op en ze keek alsof ze niet aangerand wenste te worden. Daar moet ze niet voor vrezen, maar soit.  Uit een onafhankelijk onderzoek doorgevoerd bij de aangeslotenen van het ABVV, bleken die over Frank uitsluitend negatief te denken : onverdraagzaam en arrogant, in diverse varianten.  Hoe komt deze charmante en ernstige  man aan zijn grote aanhang, vraag je je dan af. Maar opnieuw : soit.

Frank mocht het probleem Brussel bespreken met de liberaal Vanhengel en een jongen van de SLP. De Brusselse Vlamingenvertegenwoordiger Vanhengel stelde zijn stad voor zoals die bezongen werd door Jacques Brel : een vrolijk sjansende stad, waar alle kleuren door mekaar dansen, elkander embrasseren, fuiven, vieren, brassen en vertieren.  Er kwam zelfs een Franstalige journalist van Le Soir vertellen, dat hij zich Brussel niet kan voorstellen zonder de Vlaamse cultuur.  De man leest wellicht zijn eigen krant niet. Gefilmd in de zaal van de Ancienne Belgique sprak hij de memorabele zin uit : "Ik heb hier de Kreuners oeweten optreden met hun liedje "Er sterft een beer in de Taicha", de schoeinste titel ter oewereld".

De politiek van de impresario's 

Er is een opmerkelijke beweging aan de gang bij de regimepartijen, u zal het ook al opgemerkt hebben : er wordt een opgefokt enthousiasme geacteerd door politici, die het leven voorstellen  als één groot pretpark met liedjes, terrasjes, concerten, pintjes, drugs, alle rassen uit het universum en alle kleuren en nationaliteiten van deze planeet, die mekaar heel de dag omarmen, strelen en nog wat.  In Antwerpen hebben we een professionele reclameman die optreedt als een variété-impresario en in zijn vrije tijd burgemeester en slaapmiddel is,  en in Brussel, waar de burgemeester te zat is om wat dan ook te doen, wordt het impresariaat waargenomen door Vanhengel, die er trouwens uitziet als een Chinese illusionist, die met vrouwen verdwijnt achter gordijnen in gesloten koffers, onder de uitroep "Vwela".

Le mariage de Fatima Beulemans

Natuurlijk valt zo'n Frank Vanhecke dan uit de toon : want die vervelende man wil het hebben over de Vlamingen die wegvluchten uit de stad, over de taalwetten die niet toegepast worden, over Brussel als het grootste islamitische centrum van Europa, de onveiligheid, de criminaliteit, de 19 overbodige gemeentes, de jaarlijks  3 miljard sneuvelende euri aan de politiek van de grootheidswaanzin,  de Franstaligen die hun kinderen naar Nederlandse scholen sturen, omdat daar nog een minimum van degelijke opvoeding en opleiding bestaat. 

De brave jongen van de SLP wil het enkel hebben over de multiculturele programmatie van de KVS : "Le mariage de Fatima Beulemans" waar geen gesubsidieerde Marokkaan komt naar kijken. En anderen zijn er nauwelijks. Naast natuurlijk de culturele journalist van Le Soir.

"Ik ga komen" sprak de coming man tot de Deftige Dame

En dan was er nog een uitzending over de staatshervorming,  met de nieuwe coming man van de VLD, Dirk van Mechelen en de Deftige Dame van de CD&V, la respectueuse dame Marianne. Een beetje knorren tegen mekaar, het eigen winkeltje aanprijzen, wat normaal is, en verder rond de Vlaamse pot draaien.  Of de belgische. Laten we het bondig houden : twee verstandige Vlaamse politici, want dat zijn die twee, houden halsstarrig vast aan de belgische staat, aan het ellendige samenleven met bezopen, scheldende, profiterende, boelerende Walen en vragen aan de kiezer om geduld te oefenen. 179 jaar volstaan niet.  "Nog even en dan gaan we komen" zei de coming man.  "Ja" knikte de Deftige Dame "ik wacht wel".  

En je zag het Gelaarsde Vrouwtje denken : "Straks bel ik naar Frank Vandenbroucke, om het aan hem te vragen. En tegelijk het aan te vragen, want ik wacht ook al lang".

Savat

Het transport van water is een van de dingen die ruimtevaart zo duur maakt. Water weegt en water neemt plaats is.  Zeker voor langdurige ruimtereizen in de toekomst is dat een punt van zorg. De astronauten die nu aan boord zijn van het ruimtestation hebben daarom gisteren voor het eerst hun eigen gerecylede urine gedronken. Een technologisch hoogstandje van 250 miljoen dollar maakt van urine en zweet helder zuiver water.

@ Welingelichte kringen

.

In de gazet "de Morgen" schrijft de immer vrolijke Yves Desmet over de belabberde economische toestand van het land B.

Vrij uitzonderlijk, in belabberd Nederlands  (misschien heeft men de voorraad trappist van de afgedankten verdeeld onder de blijvers)besluit het lachebekje zijn artikel als volgt :

Maar feit blijft dat België wegzonk uit de lijst van competitieve economieën terwijl de politieke klasse twee jaar lang in hun communautaire navel stond te staren.

Terwijl deze vaststelling niet helemaal onjuist is, leidt ze bij ons echter tot een andere conclusie dan diegene die de linkse pastoors er mee op oog hebben : NIETS zal functioneren in dit land, zolang belgië niet gesplitst wordt. Kort maar bondig. En duidelijk.

En dan mag onze Yves naar de burgerlijke stand van zijn woonplaats om een nieuwe identiteitskaart op te halen met de vermelding : Nationaliteit : Vlaams. Dan zal onze jongen nog meer lachen.

Ray

Wij publiceren vandaag om de reeks af te sluiten een interview van Walter De Ridder, de kleinzoon van Willem Elsschot. Vooraf verschenen er reeds gesprekken van de dochters Anna en Ida en de zonen Jan en Walter, alsook van Elsschots kleinkinderen Ida Dequeecker en Jan “Tsjip” Maniewski. Dit alles passend in het kader van een nadere kennismaking met pater familias Alfons De Ridder en als huldeblijk aan de gerenommeerde schrijver die Willem Elsschot was.

Ik was zijn loopjongen                                                                                

Walter De Ridder, zoon van Walter De Ridder en kleinzoon van Elsschot, runt in Berchem het reclamebureau Markad NV – marketing, advertising, sales promotion. Hij is letterlijk de opvolger van zakenman De Ridder.

Walter kijkt van achter zijn bureau recht in de ogen van een levensgrote foto van Elsschot. “Maar hij kijkt wel niet naar mij”, lacht Walter, waarbij de typische Elsschottiaanse humor weer opduikt. “Ik probeer hier een beetje de geest op te wekken van den bompa. Ik geef vooral reclame-advies”, zegt Walter. “En neen, ik maak geen gebruik van grootvader. Alleen als ze vragen of hij familie is, antwoord ik bevestigend.”

“Mijn grootvader was geen overdreven uitbundig man en ook niet erg spraakzaam. We waren altijd een beetje op onze hoede, om niet te veel in de weg te lopen. Zijn gewoontes had hij het liefst niet te veel doorbroken. Zoals zijn dutje na het eten.”

“Een keer heeft hij me buitengezet. Ik weet niet meer wat ik miskuist had. Vertrek maar, zei hij. Ik was nog geen vijftig meter op straat, toen hij me vanuit de deur op zijn vingers toefloot. Kom eens efkes terug, zei hij. En ik kreeg 20 frank van hem. Zo erg is het allemaal niet, zei hij toen. Hij had meteen spijt gekregen van zijn brutale ingreep.”

“Ik was zijn loopjongen”, zegt Walter. “Wij woonden op een boogscheut van de Lemméstraat, in de Van Peltstraat, en dan belde hij soms: “De makker, Vieil Anvers.” En dan wist ik dat ik naar de gazettenwinkel om “toebak” moest. Kreeg ik altijd vijf frank. Zijn “toebak” of gazet waren altijd heel dringend. Wat dat betreft, was hij wel een beetje een potentaat.”

“Elsschot had ook iets met de kruidenierswinkel op de hoek van de Lemméstraat. De kruidenier wist perfect wat hij moest brengen, en hoe gauw als hij door de telefoon hoorde: “Ik beging te tellen, een…”  “Hoe rapper hij was, hoe meer “pourboire” hij kreeg. Dat waren Spielereien van hem.”

“Ik zag hem geregeld”, vertelt Walter. “Door de week met de boodschapjes en alle zondagen ging ik goeiendag zeggen. En op donderdag kwam hij meestal kaarten met grootmoeder bij ons.”

“Elsschot had een geweldige mensenkennis. Hij wist nogal vlug: die moet ik en die niet. Zo had hij een grote sympathie voor Carmiggelt. Ik weet niet of hij Boon ontmoet heeft, maar hij voerde wel correspondentie met hem. Hij schreef hem zelfs eens zo brutaal zijn mening, dat de relatie tussen de twee een tijdje bekoelde. Anderen kon hij dan weer haten tot op het been.”

“Zijn oudste zoon, Walter, mijn vader dus, had een adoratie voor zijn vader. Ze waren precies twee broers als je ze bezig zag. Ze scheelden ook nauwelijks twintig jaar. Ze praatten heel gemoedelijk met elkaar, zonder gene.”

Walter senior werd de eerste Elsschot-verzamelaar. “Elsschot gooide alles weg, en mijn vader ging zijn handschriften dan uit de papiermand redden. Hij had zelfs zijn eigen boeken niet in huis.” En zo werd Walter de archivaris van Elsschot. “Elsschot moet een merkwaardige kerel zijn geweest”, grinnikt Walter junior. “Wat ik met hem gemeen heb? Hij lachte niet uitbundig, ik ook niet. Ik hoor hem nog zeggen: “Mensen die veel lachen, daar moet ge voor oppassen.”

“Hij was veeleer introvert. Ik ben dat ook. Mijn vader was extravert, hij was de verteller van de familie. Spijtig dat we zijn merkwaardige verhalen over Willem Elsschot nooit hebben opgenomen.”

 Om te besluiten hebben wij voor literaire gastronomen nog wat lekkers op het bord. Geen borrelhapjes, geen opgewarmde kost, maar zinnen om u te doen watertanden. Met onbeperkte houdbaarheidsdatum. Van Willem Elsschot natuurlijk.

Uit Lijmen: (over het transport van aflijvigen)

Het gebruikelijke stapvoets rijden, waarvan met paarden onmogelijk kan afgezien worden, en dat de overspannen zenuwen van de aanwezigen op zulk een zware proef stelt, kan vervangen worden door een snelheid van 20 tot 30 km per uur, zonder enig opzien te baren. Met paarden is zulks onmogelijk, doordat de kadans moet aangehouden worden. “Dat is waar, Laarmans, want een dravend paard ziet er vrolijk uit, en dat mag niet.”

Uit Het Been:  (mijmerende Laarmans)

Zolang ik bij hem in de leer was geweest had hij haar nooit bij name genoemd, terwijl hij nu aan Martha refereerde als was ik aandeelhouder in dat mens. 

Uit Tsjip: (Over de vraag hoe vader Fons het best zijn onredelijke dochter benadert)

Ik heb dus op een gunstige gelegenheid gewacht. Maandag was zij de gang aan ’t dweilen, maar als die vloer nat is kan ik haar niet naderen en zo van op een afstand mist een gesprek het plechtige dat goed zou passen bij wat ik met haar te behandelen heb.    

Eveneens uit Tjip: (mijmerende vader)

Op ’t ogenblik loopt alles nog goed. Ik breng het geld in huis en mijn vrouw verdeelt het in de vorm van voedsel en wat er verder nodig is om in ’t leven te blijven en er als mensen uit te zien. Zij zorgt voor reinheid van lichaam en ziel, kijkt vorsend ieders klederen en geweten na, roept tot de orde als het niet anders kan en biedt ons haar tranen als laatste argument om elk van ons te doen volharden in ’t vervullen van zijn plicht. Maar als ieder kind zijn levensgezel zal gevonden hebben en zelf een nest zal hebben gebouwd, als er dus niets meer te beheren zal zijn, dan loopt onze heerschappij van zelf ten einde. En Adèle is de eerste die over de rand van ’t nest klautert en vast besloten de wijde wereld invliegt. De anderen kijken haar verlangend na en ik druk de hand van mijn vrouw vaster in de mijne.

                                                                                                          Raymond

Na dit stuk volgen er nog 3 artikels door onze medewerker Raymond (we mogen hem niet Mijnheer Raymond noemen, alhoewel hij dat wel is) :

op 24 mei : WE en de mosterdverzen

op 28 mei : WE en de dronken Nederlander

op 31 mei (de sterfdag van WE) : een kort herdenkingsstuk

Kanaal Z antwoordt aan de personen die geprotesteerd hebben tegen de afwezigheid van VB tijdens het politieke debat als volgt :

We hebben zonet foto's binnengekregen uit Alaska en misschien wil u wel eens kijken hoe het er  ginder gisteren uitzag.  Op de kaart hierboven ziet u hoe gering de afstand is tussen Rusland.  Alaska is trouwens gekocht door de Verenigde Staten in 1867  van de Russische tsaar voor een appel en een ei (7 miljen dollar)  toen diens schatkist weer eens leeg was. Misschien een hint voor het land B : Verkoop Wallonië aan Frankrijk of aan Monaco ?

Als u op de landkaart drukt, komt u bij de foto's, want wij kunnen ze niet op deze blog laten zien wegens technisch onvermogen.

We hebben verschillende leuke mails gekregen van mensen die anders nooit reageren, naar aanleiding van het muziekfragment met het lied van Kees Pruis. We vonden bij Jozef Sterkens nog een gekender liedje, dat u ongetwijfeld vertrouwd in de oren zal klinken. Het is een opname uit 1931 en dan moet u eens beluisteren hoe het Nederlands van boven de Moerdijk intussen veranderd is qua uitspraak. Mijn lieve bomma en groottante zouden gelukkig meeneuriën, mochten ze dit horen. Kees Pruis, enkel voor de jeugd, verboden voor de ouderen.

De diamontage is verrassend met Miss België 1930, de Brusselse burgemeester Adolf Max , Einstein in Antwerpen en nog veel meer. Oprecht bedankt, Jozef Sterkens.