Angeltjes

Naar aanleiding van het plotse overlijden van Pieter Huys schreef Paul Beliën een herdenkingsstuk waaruit we een fragment lichten. Het artikel in zijn totaliteit langsonderstaand bruggetje.

“Het Vlaams nationalisme is een wonderlijke zaak voor een buitenstaander. Uiteindelijk ligt niemand hier er echt van wakker, maar het verhinderde wel de totstandkoming van de regering Leterme. Op dit ogenblik is het even overwonnen met de verstandige Van Rompuy. Staatkundig zitten wij niettemin in een moeilijk proces. Dat is een wezenlijk verschil met Nederland. Nederlanders hebben in vijf eeuwen een staat opgebouwd, plus een zintuig voor de staat bij de bevolking. Dat is belangrijk. Het Nederlanderschap is een promotie, een geachte zaak. Wij hebben onze nationaliteit pas gekregen in 1830. In Vlaanderen hadden we een lagere volksklasse die niet aan bod kwam, omdat het kleine boertjes waren. Het is nog maar de eerste of tweede generatie die hier hoogleraar of industrieel is, uitgezonderd een paar oude burgerfamilies. Dan is er het taalverschil. Men sprak Frans als men van een andere stand was. Dat zijn van die complexe zaken die men aanvoelt als men van het land is, maar voor een buitenstaander onbegrijpelijk blijven.”

Huys was gefascineerd door demografie en migratie. “Niemand weet een uitweg meer uit de problemen. De politiek niet, en de Kerk evenmin. Le reveil est dur, zegt men in het Frans. Het ontwaken is pijnlijk. Men ontdekt het in Duitsland. Dat land heeft een onvoorstelbare demografie. Er zijn minder Duitse dan islamitische kinderen, maar men mag het niet hardop zeggen. Erdogan is er komen spreken: ‘Je mag integreren, maar niet assimileren. Je moet Turks blijven.’ Vanuit zijn standpunt is dat verstandig. Wij weten echter niet wat we daarop moeten antwoorden, terwijl zij heel goed weten wat zij willen. Dat is het kernprobleem.”

“De Amerikanen zijn voor toetreding van Turkije tot de EU, omdat het een grote militaire macht is, zoals we die in Europa niet meer hebben. De Turken hebben constant een leger van 800.000 man beschikbaar. Dergelijke militaire aspecten ontgaan ons volledig, daar hebben we totaal geen Ahnung, geen besef meer van.”

Pieters grootvader was een Vlaams-nationalist, maar zelf was hij ervan overtuigd geraakt, zoals Joris Van Severen, dat de Walen Franstalige Nederlanders waren. Toch heeft Pieter mij altijd gesteund en was hij een gewaardeerde proeflezer toen ik mijn boek A Throne in Belgium aan het schrijven was. Pieter was een “belgicist,” die, net zoals wijlen Lode Claes (via wie ik Pieter midden jaren tachtig leerde kennen) vond dat de Nederlands(talig)e demografische meerderheid in België zijn wil aan het land moest opleggen. We hebben het nog over de toekomst van België gehad tijdens ons laatste gesprek, vier dagen voor zijn onverwachte overlijden. Hij vertelde dat hij recent bij Herman Van Rompuy op bezoek was geweest en liet me weten wat de premier en de CD&V-top over de NV-A dachten, en hoe ervoor gezorgd zal worden dat die partij niets zal bereiken.