.

Ministerin Turtebaum stelt de aanwerving van 50 nieuwe politie-agenten in het vooruitzicht. Jan Schonkeren van het Vrije Syndicaat van het Openbaar Ambt is een beleefde jongen en hij dankt de ministerin voor de geste.  Helaas, zegt hij, hebben wij door de gevaarlijke omstandigheden meer dan 600 extra personeelsleden nodig.  Hoe zou dat nu komen ?  Er zijn toch geen problemen met de brave aanhangers van de godsdienst van de vrede ?  Je moet daar niets over zeggen, want dat is héél frustrerend : de islam hoort hier thuis, alsook al de miserie en herrie die dat met zich brengt.  Eigenlijk is die Schonkeren een ordinaire opruier, als u ons vraagt.  Sociale straathoekwerkers, subsidieslurpers, dat hebben we nodig, ja. 

.

 De eerste van de drie voornoemde pijlers of staatsmachten was in de eerste plaats de wetgevende macht bestaande uit de vertegenwoordigers van het “soevereine” en dus onafhankelijke volk. De algemeen geldende regels die chaos en anarchie moeten voorkomen, zouden door twee kamers van vertegenwoordigers van het volk worden goedgekeurd met een meerderheid van stemmen.

De monarchie overkoepelde de drie staatsmachten omwille van de symboolwaarde van een staatshoofd dat protocollair op dezelfde voet zou staan als de in Europa nog overblijvende gekroonde hoofden. Want dat was nog de regel. De nieuwe Belgen hadden niet de visie noch het lef om in het midden van een niet republikeins Europa “cavalier seul” te spelen. Vandaag is over de opportuniteit daarvan alleen speculatief te oordelen.

Hoe dan ook leek het arrogant en ook enigszins gevaarlijk om de eigen beslissingen niet te laten bekrachtigen door een derde zoals het al de eeuwen voordien de geplogenheid was geweest. De monarch had dus een evidente en nuttige taak. Hij zou de nieuwe wetten weliswaar niet meer moeten goedkeuren maar bekrachtigen, wat er meteen een officieel en protocollair tintje aan gaf en een afkoelingsperiode inbouwde om in voorkomend geval eventuele misbaksels te kunnen terugsturen naar afzender voor recyclage of afwerking.

De nieuwe samenleving van de nieuwbakken natie zou dus regels krijgen op basis van beslissingen die door iedereen moesten geëerbiedigd worden. Regels die niet gerespecteerd worden zijn zinloos. Daarom kreeg de nieuwe staat een tweede poot, een nieuwe macht naast de wetgevende met name de uitvoerende macht. Deze zou de sterke hand zijn die de regels van de wetgevende macht zou handhaven, doen respecteren en doen uitvoeren in de praktijk.

Volledigheidshalve en helemaal in de democratische geest van de westerse beschaving werd om de stabiliteit van de staatsstructuur te waarborgen een derde pijler naast de twee voornoemde staatmachten geschapen: de rechterlijke macht. Bij conflicten moest een onafhankelijke staatsmacht als scheidsrechter kunnen optreden.

Niet alleen tussen de twee andere staatsmachten maar ook tussen alle burgers van de nieuwe staat om hun onderlinge meningsverschillen en belangenconflicten te beslechten, maar ook om vast te stellen dat de gemeenschappelijke rechtsregels niet gerespecteerd zouden zijn en in voorkomend geval een sanctie voor dat gebrek aan respect te bepalen.

Hier ligt de finaliteit, het doel van de rechterlijke macht die onafhankelijk hoort te zijn van de twee andere staatsmachten. Deze staatsmacht voert niet uit, schept geen wetgeving maar spreekt alleen recht en niets anders. Wetgeving alsmede, handhaving en uitvoering ervan behoren niet rechtstreeks tot haar taak. In het uiterste geval kan de rechterlijke macht onduidelijkheden en contradicties door interpretaties omwille van de billijkheid en een gemeenschappelijk rechtvaardigheidsgevoel uit de wereld helpen, maar meer niet.

De Belgische grondwet van 1830 voorzag dus stabiliteit als draagvlak voor de samenleving door drie staatsmachten. Als het ware een driepikkel die altijd stabiliteit biedt voor het gedragen vlak dat zich hoogstens tijdelijk in een hellende toestand zou bevinden maar nooit of nimmer in een toestand van labiel evenwicht tussen vier poten. Aldus was er een rechtsstaat geboren en gegrondvest op deze drie machten die geacht werden elkaar voortdurend in stabiel evenwicht te houden.

Gaius                                                                         

Morgen aflevering drie: “De vaststellingen.”

Domme Zwarte Piet kijkt bewonderend toe hoe de Sint vuur maakt

@ www.geenstijl.nl

 Bron : Rasmussenreports

Het gaat slecht met het Amerikaanse links-liberale weekblad Newsweek. En dat is een understatement. Stunts als Sarah Palin in hot pants op de cover zetten, zijn een schreeuw om aandacht, in de hoop het slinkende lezersbestand te stoppen.  "Hoe los je een probleem als Sarah op ?  Zij is slecht nieuws voor de Republikeinse Partij en voor alle anderen ook". Uit deze tekst blijkt het linksige  en chagrijnige karakter van Newsweek.

Vorige week werden een dozijn medewerkers ontslagen. Dat was al de derde ontslagronde in minder dan twee jaar, schrijft Daily Finance. Ook het aantal advertentiepagina’s blijft  keihard slinken en de oplage is in januari 2010 nog maar de helft van wat het was voordat de crisis in 2008 uitbrak.

Vergelijkingen met verzuurde linkse persuitgaven in eigen land moeten we niet aanhalen.  Kijk en luister naar de verdrietige commentaren bij de 0000 (VRT voor de nieuwelingen onder onze lezers).

Erik Arckens blijft, in tegenspraak tot de berichten hieromtrent in de media, wel degelijk lid van het Vlaams Belang en blijft deel uitmaken van de Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement Arckens zal omwille van gezondheidsredenen nog enige tijd verder afwezig blijven in het Vlaams Parlement en weigert verder alle commentaar. 

PROTOCOL 1

Artikel 1

Discussiedocumenten van de Commissie (groenboeken, witboeken en mededelingen) worden bij publicatie door de Commissie rechtstreeks aan de nationale parlementen toegezonden. De Commissie zendt de nationale parlementen ook het jaarlijkse wetgevingsprogramma en alle andere instrumenten voor wetgevingsprogrammering en beleidsstrategie, op hetzelfde tijdstip als aan het Europees Parlement en de Raad.

 Lees Verder bij Het Vrije Volk : hier klikken

Het intolerante Onkruidvat Paul Goossens tuigt de nouveau-riche, Yves Desmet af : de heren regimeprofiteurs liggen in de clinch over de islam.  Deze zogenaamde vrijzinnigen bevechten mekaars liefde voor de verwerpelijke levensvorm die de islam is. Worstel u doorheen een loodzwaar stuk van de linkse fascist Goossens via dit bruggetje. 

 De Belgische grondwetgever van 1830 creëerde een voor zijn tijd zeer vooruitstrevend stuk wetgeving. De grondwet, of “La Constitution” zoals ze toen genoemd werd, was de stichtingakte van een nieuwe natie. De bedoeling was een fundament te scheppen waar de toekomstige samenleving zou op gebouwd worden. De grondwet zou als richtlijn dienen en de toetssteen zijn voor elke toekomstige wetgeving op het territorium.

De grondwet definieerde een staatsorde op basis van enkele regels en principes die werden geacht aanvaard te zijn door de meerderheid van de bevolking die louter toevallig binnen het nieuwe “territorium” woonde. In de mate dat deze bevolking ervan op de hoogte was en over de nodige middelen beschikte om zich een idee te vormen waarover het ging, was dit allicht ook zo.

Het was een zogeheten liberale grondwet omdat de gedachte van vrijheid voor elk individu een aanvaard principe was. Gelet op de toenmalige achtergronden was dat niet verwonderlijk. De Franse revolutie had amper veertig jaar daarvoor plaatsgegrepen, quasi simultaan met de nog zeven jaar durende Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog volgende op de Amerikaanse “declaration of independance” in 1776

De Belgische grondwetgever van 1830 had een uitgesproken centralistische visie. Uiteraard en logischerwijze om te voorkomen dat de nieuwe in oppervlakte piepkleine natie weer de speelbal, het slagveld of slachtoffer zou worden van een geopolitiek machtsspel dat met de nederlaag van het Franse bewind ook op het betrokken territorium voorlopig beëindigd leek.

Dat de grote breuk tussen Noord- en Zuid-Europa er dwars doorheen liep, was de minste van hun zorgen en vormde bovendien geen enkel cultureel probleem omdat de grote naties van de tijd nog steeds geleid werden door een grote “verlichting” van de geesten die de eeuwenlang aanslepende miserie van godsdienstoorlogen en religieuze conflicten intellectueel had bedwongen door het invoeren van de rede als werkzaam drijvend mechanisme achter de lekenstaat, zonder concessies te doen aan de glorie van het verleden en de daaraan gekoppelde staatsordeningen.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de auteurs van deze grondwet drie pijlers, drie staatsmachten daar stelden. De nieuwe constitutionele en parlementaire monarchie was in de eerste plaats niet zozeer democratisch maar vooral zich zelf verdedigend tegen politieke invloeden van buiten het territorium.

De zo genoemde bemoeizucht van de Oostenrijkse en Nederlandse monarchen en de terreur van het Franse republikeinse bewind lagen te vers in het geheugen om zich al te veel zorgen te maken over de democratische legitimiteit waarop de Amerikaanse constitutie zich zeer uitdrukkelijk had beroepen. Dat is eveneens een reden waarom de grondwetgever zich niet de moeite getrooste om een vertaling te maken van haar teksten. “La Belgique sera latine.”was immers een evidentie. “Ou ne sera pas”,werd er nadien als feitelijk overbodig pleonasme bij gevoegd als uitleg voor diegenen waarvan gedacht werd de onafhankelijkheid niet genegen te zijn.

Gaius                                                                         

Morgen aflevering twee: “De drie machten.”

Men spreekt van één lot, en verschillende loten,
maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten,
maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik vloog.
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen?

Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht,
en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Maar fout is natuurlijk 'ik riep' bij het rapen.
Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u 't weet
en dat u die kronkels beslist niet vergeet.

Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik 'ik riep'.
Nu denkt u: van snoepen, dat wordt dan 'ik sniep'?
Alweer mis, m?n beste. Maar u weet beslist,
dat ried komt van raden, ik denk dat u 't wist.
Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood.
En toch volgt na wieden beslist niet 'ik wood'.
'Ik gaf' hoort bij geven, maar 'ik laf' niet bij leven.
Dat is bijna zo dom als 'ik waf' hoort bij weven.

Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken.
Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.
't Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist,
maar hoort bij vergeten nou logisch vergist?
Juist niet, zult u zeggen, dat komt van vergissen.
En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen:
hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig, of ik slond?
Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond.
En noemt u een mannetjesrat nu een rater?
Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.

U ziet, onze taal beste dames en heren,
is, net als ik zei, best makkelijk te leren.

(met dank aan Christina)

Het dossier rond de Marokkaanse terrorist Belliraj mag zonder meer toegevoegd worden aan een lange lijst van blunders die de Belgische Staatsveiligheid door de jaren heen heeft opgebouwd. De Veiligheid van de Staat blijft sinds de zeventiger jaren de uitschuivers opstapelen, speelt cavalier seul en komt niet eens zijn wettelijke verplichtingen inzake informatieverstrekking na. Vooral de manifeste onwil tot communicatie, onder andere met OCAD, en de onwil tegenover elk toezicht kunnen volgens het Vlaams Belang niet langer getolereerd worden. Het zogeheten parlementair toezicht via de begeleidingscommissie Comité I van de Senaat blijkt bovendien waardeloos, veel dossiers blijven ontoegankelijk en de parlementaire oppositie wordt niet eens vertegenwoordigd in de voormelde commissie.

Kortom, het is aangewezen om deze instelling af te schaffen. Kamerlid Filip De Man dient vandaag een wetsvoorstel in (voorstel tot wijziging van de wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst teneinde de Veiligheid van de Staat af te schaffen). Dit voorstel somt een lange (maar wellicht onvolledige) lijst op van de fouten van de Staatsveiligheid.

De taken van de dienst kunnen worden overgenomen en uitgevoerd door de politiediensten, zoals dat bijvoorbeeld in Denemarken (Politiets Efterretningstjeneste) of de Verenigde Staten (Federal Bureau of Investigation) het geval is. Bevoegdheden, taken en personeel moeten m.a.w. overgeheveld worden naar de federale politie, meerbepaald naar de Algemene Directie van de bestuurlijke politie (die nu al bewakingsopdrachten uitvoert) en naar de Federale gerechtelijke politie (waar nu reeds zaken als terrorisme, drugstrafieken en wapenhandel onderzocht worden).

@ VB

Het is makkelijk op aangeschoten wild te schieten maar eigenlijk niet veroorloofd.  Helaas, de politiek is hard en de hele politiek-correcte meute aarzelt nooit om de schildwachten van de politieke Vlaamse Beweging, het VB, neer te halen, als zij daar een kans toe ziet.

Waarom zouden wij ons dan inhouden, als plots de NVA-minister Philippe Muyters onder publiek vuur komt te liggen ?  De man zou naiëf en onbekwaam zijn, en dan gaat het niet alleen om zijn rekenkundige uitschuiver tijdens het begrotingsdebat in het Vlaams Parlement, maar over zijn functioneren als minister met veel bevoegdheden, in de ploeg van Peeters.

Zelfs de alleswetende voorzitter De Wever, kan nauwelijks verhelen, dat Muyters een zwak figuur slaat. "Zijn kabinet is onderbemand" beweert de gesmaakte variété-artiest "Ik had nooit mogen instemmen met een vermindering van het aantal kabinetsmedewerkers ..." Ja, ja, zo gaat dat in Grotemensenland, Bart, als grootspraak en grappig of rad wederwoord niet langer van tel zijn maar het politiek coalitiebeleid in stilte gevoerd wordt als coalitiestrijd.

Bij de Vlaamse regeringsvorming had de NVA normaliter 3 ministers kunnen aanduiden, maar de voorzitter besliste (tegen de zin van zeer velen in zijn bestuur en fractie die zichzelf ministrabel achtten) dat hij een buitenstaander en neofiet zou kiezen die op zijn eentje verantwoordelijk zou worden voor Financiën, Begroting, Ruimtelijke Ordening, Werk en Sport.  Tussen haakjes : financiën en begroting in dezelfde handen geven, is een dommigheid die men in een normaal bedrijf nooit begaat. Deontologisch kan je niet verantwoordelijk zijn voor het uitgeven en ontvangen van de gelden en tegelijk optreden als controller.  Dat De Wever, die enkel wat afweet van geschiedenis dergelijke bedrijfseconomische wetmatigheden niet kent, mag niemand verwonderen.  De jongen zal nog meer kemels schieten in zijn bliksemcarrière.

Wij hebben bij de verrassende aanduiding van Muyters, gedelegeerd bestuurder van Voka, de vergelijking gemaakt met zijn voorgangster Mieke Offeciers, hoofd van de studiedienst van het voormalige Vlaams Economisch Verbond (VEV).  In 1992 werd zij door Jean-Luc Dehaene uit skivakantie gehaald om het federaaal departement van begroting te leiden. Dehaene dacht een goudkip binnengehaald te hebben, maar al heel vlug bleek dat Offeciers (die met haar meisjesnaam Van de Wiele heet, zoals haar grootoom Jef Van de Wiele van de Devlag, maar daar kan zij niets aan verhelpen) geen enkele professionele ervaring bezat.  Boekhouding was voor haar Chinees en staatsbegroting, Swahili. Offeciers had geen enkele politieke ervaring maar ze was bovendien ook professioneel niet voldoende gewapend : sigaren roken, glaasjes champie binnengieten en zichzelf ophemelen, behoorde tot haar beste prestaties, naast scherp uithalen naar wie haar niet bewierookte. Zij werd na een jaartje naar huis gestuurd en opgevolgd door Herman van Rompuy. Intussen werkt zij bij een lobbybedrijf.

Muyters heeft meer professionele bagage en is, naar verluidt, geen domoor maar hij heeft bijzonder weinig ervaring met het overheidsapparaat en de mentaliteit.  Bovendien laat hij zich met een kinderlijke eenvoud, te grazen nemen door zijn collega's, en beschikt hij over weinig autoriteit. Vooral dat laatste speelt hemparten, want eens geweten is, dat men te maken heeft met een zwakke broeder, storten de aasgieren zich op hem.

De NVA is een jonge partij die ambitieus streeft naar deelname aan de macht.  In ruil voor de illusie te wegen op het beleid, heeft zij tot hiertoe NIETS betekend voor Vlaanderen.  Bourgeois heeft jarenlang met zich laten sollen door de VRT. Hij stond telkens met nieuw geld klaar om de putten te delgen en van een Vlaamse Omroep die niet op de eigen mensen spuwt, heeft hij niets terecht gebracht.

De tweede minister die de NVA met veel bravoure en branie voorstelde, blijkt na een aantal maanden functioneren, een jammere vergissing.

Het weze duidelijk dat de grote verantwoordelijke voor dit débâcle de amusementsvoorzitter is.  De man die àlles weet maar als het er op aankomt, een even grote farceur is dan zijn vroegere CD&V-evenknie, Yves Leterme. Trouwens de NVA heeft nog niets anders gepresteerd dan het beleid van anderen verderzetten of goedkeuren.

Savat 

U weet dat het Vlaams Belang het niet begrepen heeft op 11.11.11, Oxfam en andere dergelijke organisaties. We hebben daar goede redenen voor. Eén ervan is dat de gelden waarop deze NGO’s draaien grotendeels worden opgehoest via onze belastingbijdrage. Een tweede reden is dat vele NGO’s politiek gebonden zijn. En de derde reden is dat ze maar al te vaak aan politieke beïnvloeding pogen te doen. Dat doen ze onder andere door in dit land campagnes te voeren tegen het Vlaams Belang.  

Maar dat doen ze ook door op het internationaal vlak politieke stellingen in te nemen. Een voorbeeld van die praktijk is de recente campagne “Slikt u de bezetting nog langer ? ” waarmee het zogenaamde Actieplatform Palestina, waartoe 11.11.11 behoort, oproept Israëlische producten te boycotten. 

Wie gaat achter dit actieplatform schuil ? 11.11.11, Vlaams Palestina Komitee, FOS- Socialistische Solidariteit, CODIP, Oxfam Solidariteit en Oxfam Wereldwinkels, Broederlijk Delen, Pax Christi Vlaanderen, Vrede vzw, Geneeskunde voor de Derde Wereld, Socialisme zonder Grenzen en Protos.

Het Vlaams Palestina Komitee huist, samen met onder andere het Forum voor Pluralistisch Jeugdwerk en GAIA, in de Paleizenstraat 90 te Schaarbeek. De contactpersonen hebben banden met Artsen Zonder Grenzen, Oxfam Solidariteit en Pax Christi. FOS (Fonds voor Ontwikkelingssamenwerking) noemt zichzelf “de derde-wereldorganisatie van de socialistische beweging in Vlaanderen ”. Ze is gelieerd aan onder andere het ABVV, Alterfin, de socialistische mutualiteiten en de partij sp.a.

CODIP heette oorspronkelijk gewoon Limburgs Palestina Komitee en is zo goed als synoniem voor het Sabra & Shatila Komitee België. Dat zijn de mensen die Ariel Sharon voor een Belgische rechtbank willen brengen. Onder de contactpersonen vinden we Myriam Vandecan, echtgenote van de Palestijn Numan Othman en vroeger woonachtig nabij Jeruzalem en verder Guido Vanham, actief in Artsen Voor Vrede, en Carlo Van Grootel, universitair medewerker van VLD-senator Vincent Van Quickenborne. 

Oxfam, Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen moeten ongetwijfeld niet voorgesteld worden. Bij Vrede vzw, dat onder andere meewerkt aan Attac (bekend van de Tobintaks) vinden we Ludo De Brabander en Georges Spriet terug.

Beiden zijn zeer geliefd bij de internetpublicatie “Uitpers ” (uitgegeven door “Democratisch-Links ”, een paraplu waaronder de Kommunistische Partij schuilgaat). Spriet zit ook bij Oxfam Solidariteit. Geneeskunde voor de Derde Wereld is gevestigd op nummer 68 van de Kazernestraat in Brussel. Op hetzelfde adres vinden we de PVDA, het Instituut voor Marxistische Studies, Solidariteit België-Korea, de Anti-Imperialistische Bond, het Initiatief Cuba Socialista en Objectief 479.917 … en dan noemen we ze nog niet eens allemaal. 

Nadine Peeters en David Dessers van Socialisme Zonder Grenzen zitten dan weer respectievelijk bij de SAP (de extreem linkse Socialistische Arbeiderspartij) en Attac. Het clubje is gevestigd op de Anderlechtse Plantinlaan, samen met het Komitee voor de Opheffing van Derde Wereld Schuld en de Socialistische Jonge Wacht. Protos, ten slotte, is een samenwerking van 11.11.11, vzw Atol, asbl Cota, vzw Green, vzw Jeugd en Vrede, vzw Kauri, NV Milieu en het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. 

Het minste wat kan gezegd worden van het Actieplatform is dat het een erg dubieuze verzameling organisaties is. Via 11.11.11 dit initiatief steunen, is dus op zijn zachtst gezegd niet echt verstandig. 

Het Actieplatform stelt met de boycot van Israëlische landbouwproducten, een signaal te willen geven aan Israëlische, Belgische en Europese politici. Het beweert dat de economische impact ervan beperkt is. Verder meent het dat de boycot een symbolische waarde heeft: “Het bewerken van het land (‘de woestijn doen bloeien’) is immers een essentieel gegeven in de zionistische ideologie en de opbouw van de staat Israël. 

Het platform is ook van oordeel dat de Israëlische landbouw gebeurt op gestolen grond. En met gestolen water. Om die redenen en voor de realisatie van die doelstellingen willen 11.11.11 en anderen de grootdistributie oproepen om Israëlische producten te weren, het publiek om ze niet langer te kopen, de achterban om actie te voeren en consumenten aan te spreken. De hele bio-sector wordt opgeroepen Israëlische bio-producten te weren.

11.11.11 Schuwt hier de hypocrisie niet. Op zijn webstek roept 11.11.11 namelijk op om te gaan betogen tegen een mogelijke oorlog in Irak, maar ook tegen het handelsembargo dat de VN tegen dit land instelde. 11.11.11 Gaat dus niet akkoord met een VN-resolutie die een handelsembargo tegen Irak instelt, maar roept wel op een handelsembargo te starten tegen Israël. 

Het bewerken van het land is niet zozeer, zoals het Actieplatform Palestina dat stelt, “een essentieel gegeven in de zionistische ideologie en de opbouw van de staat Israël”, maar eerder een voorwaarde om de inwoners van een land als Israël in leven te houden. Het bewerken van het land staat er immers garant voor dat de inwoners niet in hongersnood vervallen, zoals dat in nogal wat andere van oorsprong dorre woestijnlanden het geval is.

Hoe haalt een organisatie als 11.11.11 die toch zo graag overal ter wereld (behalve hier) de hongerigen wil voeden en de dorstigen wil laven, het in haar hoofd mee te werken aan projecten die de landbouw om zeep moeten helpen ? De strijd tegen honger en dorst wordt door 11.11.11 blijkbaar selectief gevoerd.

Waarom helpt het Actieplatform niet eerder de door droogte getroffen Arabieren in de “Bezette Gebieden” in plaats van de Israëlische landbouw te boycotten. Een boycot waarmee ook de Arabische arbeiders in die Israëlische landbouw en de Arabische landbouwers die onder Israëlisch label exporteren, worden getroffen.

11.11.11 Dat vooral bekend is vanwege zijn acties tegen “honger en dorst ” werkt hier mee aan een poging om de Israëlische landbouw om zeep te helpen.

Met ontwikkelingssamenwerking heeft dit niets te maken. Het is nochtans voor ontwikkelingssamenwerking dat 11.11.11 geld omhaalt.

Dit mag wel eens gezegd worden. Zeker wanneer een tegenstem in de gemeenteraad moet verantwoord worden.

Björn Roose

Het leeflonersclubje in Laken heeft
de firma "Rentokil" bevorderd tot hofleverancier.

Het moet wat zijn in het huurpaleis met het ongedierte.

Didier Reynders (MR) behoort volgens de Britse zakenkrant Financial Times tot de drie beste ministers van Financiën binnen de Europese Unie. Reynders moet volgens de krant alleen de duimen leggen voor de Franse EU-ministerin Christne Lagade en de Deutsche ambtgenoot Peer Steinbrück.

Alweer een "kwalitijdskrant" die van zijn pluimen verliest.

Bron : RTL

In Amerika zijn er een aantal mensen, die het onderdanige gedrag van hun president zien als een symbool van de teloorgang van hun land op internationaal gebied.  In Japan reageren de media geschokt door de buiging van een buitenlander voor hun keizer.  In de Japanse traditie is de buiging een erg complex sociaal gebeuren en van buitenlanders die deze omgangsvorm proberen te imiteren, wordt verondersteld, dat zij de  draak steken met het gebruik.   Het is onbegrijpelijk dat de entourage van Hoessein hem niet gewaarschuwd hebben voor deze protocollaire flater. Links en goede manieren ... het past niet bij mekaar.