In Amerika zijn er een aantal mensen, die het onderdanige gedrag van hun president zien als een symbool van de teloorgang van hun land op internationaal gebied. In Japan reageren de media geschokt door de buiging van een buitenlander voor hun keizer. In de Japanse traditie is de buiging een erg complex sociaal gebeuren en van buitenlanders die deze omgangsvorm proberen te imiteren, wordt verondersteld, dat zij de draak steken met het gebruik. Het is onbegrijpelijk dat de entourage van Hoessein hem niet gewaarschuwd hebben voor deze protocollaire flater. Links en goede manieren ... het past niet bij mekaar.
Balkenende komt aanzetten en bedreigt Van Rompuy ... En dan ?
Niet de Belgische premier Herman Van Rompuy, maar de Nederlandse Jan Peter Balkenende moet de nieuwe EU-president worden. Volgens de Britse krant The Times is Balkenende een stuk geschikter dan Van Rompuy.
De krant meldt dat de belgische premier te onbekend en te onervaren is. Hij is nog geen jaar premier en werd snel favoriet in de race voor het presidentschap. Tot nu toe laat hij echter amper zien dat hij geschikt is voor de baan.
Volgens de krant heeft Van Rompuy tot nu toe alleen de steun van de Franse president Nicolas Sarkozy en de Duitse bondskanselier Angela Merkel. Het feit dat Van Rompuy liever voor een besloten kringetje Belgische elite op een Bilderberg-conferentie spreekt dan voor het volk, toont dat zijn kandidatuurschap op een mislukking uit zal lopen.
Voor een democratisch Europa is eerder een effectieve leider en een boegbeeld nodig dan een beleidsmaker, aldus The Times. Over het charismatische uiterlijk van de belg heeft The Times het niet : beelden spreken voor zich, zal men daar zeggen.
Bron Elsevier
Gaddafi ronselt knappe Italiaanse vrouwen voor de islam + Aanpassing 11.30 u
Il cavaliere Berlusconi, een Lybische Amazone-lijfwacht en de Lybische dictator Gaddafi tijdens de internationale VN-bijeenkomst in Rome over het wereldvoedselprobleem
Tijdens zijn aanwezigheid in Rome liet de Lybische dictator 200 jonge aantrekkelijke vrouwen uitnodigen voor een bijeenkomst op de ambassade van zijn land. De dames moesten behoorlijk gekleed zijn, indien mogelijk behoren tot gegoede families en ze kregen voor hun aanwezigheid een vergoeding van 50 euri. Twijfelachtig of leden van gegoede families zich laten lijmen voor 50 euri door een lachwekkende cabaret-moslim.
Er werden geen drankjes, noch hapjes opgediend. Het enige wat de "gekochte genodigden" aangeboden kregen, was een oproep van Gaddafi om aan te sluiten bij de prettige club van de islam. "De vrouwen worden misbruikt in het Westen en de godsdienst van vrede en tolerantie biedt vrouwen respect en een waardevol leven". De dictator was omringd door enkele van zijn befaamde Amazone-lijfwachten tijdens deze hilarische bijeenkomst.
We hebben niet vaak de gelegenheid om te lachen met de islam : dit is er een.
Enkele foto's van de genodigde dames uit La Stampa, die na de ontvangst een exemplaar van "Mein Koran" ten geschenke kregen.
En nu strip-tease, nondedju !
Gedaan met de polletiek, het échte leven willen wij : strip-tease met Sofia Loren en wij met zijn allen op het bedje naast Marcello Mastorianni.
De dader heet : BJORN V.D.B, BJORN, heeft u het gehoord ?
Na het schandelijke en inhumane doodrijden van een jonge vrouw in Torhout door een BMW-chauffeur die op de vlucht sloeg, is de moordende dader inmiddels geïdentificeerd.
De kranten vermelden dat er reeds een reconstructie plaatsgreep evenals de voornaam en initialen van de dader : BJORN V.D.B (Van den Bossche, Van den Berghe, Van den Bogaert, Van der Borgt, Van den Blubber) dus geen buitenlandse naam. Mocht dat het geval zijn geweest, dan werd er met geen woord gerept over de identiteit. In voorkomend geval wordt het een "chauffeur uit Berlare" of een "jongere uit West-Vlaanderen".
Een zaak heeft BJORN alleszins gelijk met andere daders van schelmenstreken en kattenkwaad : volgens zijn mama heeft hij heel veel spijt.
Gedurende 27 dagen en evenveel afleveringen heeft Raymond de lezers van Angeltjes een minutieus inzicht gegeven in de complexe persoonlijkheid van zowel de schrijver Willem Elsschot als de mens Alfons de Ridder. Elsschot behoort tot de groten van de Nederlandstalige literatuur en hij is ongetwijfeld een van de belangrijkste auteurs in Vlaanderen. 50 jaar na zijn overlijden wordt hij nog steeds gelezen, gewaardeerd en geprezen.
Raymond heeft vele maanden van energieke arbeid gestopt in deze reeks met veel lectuur en opzoekingswerk in de bestaande biografieën. In 2010 wordt het Elsschotjaar gevierd. Wij zijn trots dat dankzij de bijdragen van Raymond de belangstelling en kennis omtrent deze getalenteerde auteur bij menigeen aangewakkerd werd.
Ook de reeks van Regus Patoff over de islam heeft sterk bijgedragen tot een betere kennis van dit fenomeen. Uit het Frans vertaald heeft hij ons op een objectieve en correcte manier de inzichten van de auteur Anne-Marie Delcambre bijgebracht. Een opdracht die niet te onderschatten is. Vrolijk zijn we er niet van geworden maar we hebben nu argumenten en elementen in ons bezit, die ons wapenen in gesprekken met moslimknuffelaars en onwetenden.
Een klein advies, als u ons toelaat : u kan deze opeenvolgende artikels, zowel over de islam als over Elsschot, verzamelen in een mapje of ze afdrukken.
Er staat inmiddels een nieuwe vervolgreeks op stapel :
Justitie faalt door misleiding
In 15 dagelijkse afleveringen zal Gaius, een jurist die onbekend wenst te blijven (wat een heerlijk democratisch landje is dit toch, niet ?) met een fileermes de verschillende aspecten van justitie in het land B analyseren en maatschappelijk situeren. Heilige huisjes volgestouwd met politiek-correcte ideeën, worden genadeloos gesloopt.
Niet alleen in Marseille grepen er de avond van de voetbalmatch Algerije - Egypte rellen plaats maar in Parijs verzamelden de jongeren zich op de Champs Elysées om uiting te geven aan hun vreugde of frustratie : de impact van deze verloren generatie op de maatschappij is véél groter dan men ooit gekend heeft in het verleden van andere zogenaamd "lost generation".
16-11-2009
Het woord is aan de achtbare verkozene Philip Claeys :1 minuut
Ook al is de weerslag van dergelijke mini-tussenkomsten gering, het is goed dat bij tijd en wijlen de onafhankelijken van Vlaams Belang hun ongezouten waarheid vertellen in het Euro-halfrond. Het is evident dat de media niet de moeite nemen, hoe beknopt ook, verslag te doen van de standpunten die afwijken van hun eigen heilige dogma's. Gelukkig hebben we internet nog om (beperkt) de geïntresseerden in te lichten. Philip Claeys, een gewaardeerd en correct volksvertegenwoordiger in Europa uit naam van Vlaanderen.
Uitspraak van de dag door Leo
Europese Grondwet, Artikel 1 : Verneuk de massa en vul de kassa.
Gaan we er allemaal wat aan doen, of niet ? Zo ja, succes.
Loop langs bovenstaand bruggetje tot bij een geslaagde foto en geef uw stem aan de fotografe, een goede bekende van deze blog. Dank voor uw steun en stem.
De dood in duplo (Willem Elsschot - aflevering 27 en slot)
Tegen het eind van zijn leven is het vuur in Elsschot vrijwel gedoofd. Het smeult alleen nog na. Hij vertoont zich nauwelijks nog in het openbaar. Door de huidkanker heeft hij geweldige jeuk en hij wil niet in het openbaar staan krabben. Zijn gezicht is opgezwollen door de cortisone.
‘Aan het einde waren er geen gasten meer. De kamers waren leeg. Pa had niet meer dat open, vrolijke gezicht’, zo beschrijft een kleindochter die anoniem wenst te blijven haar grootvader ‘Toen hij ziek werd, wou hij ons de begroetingszoen besparen. Ik vond die schilfertjes niet vies. Ik wist uit eigen ervaring wat eczema was. Eens zonderde hij zich met mijn moeder af in de keuken. Ik liep mee. Hij opende zijn mond en ik schrok van de half weggeteerde tong.’
In 1955, maakt Alfons De Ridder op eigen briefpapier een testament op volgens hetwelk hij uitdrukkelijk wenst gecremeerd te worden. Kleinzoon en naamgenoot Fons De Ridder: ‘Dat was anno 1955 geen gemeengoed. Het kon slechts op één plek in België: in Ukkel. Zij broer Karel, arts en lid van de loge, had het hem voorgedaan.’
Elsschot weet dat hij ten dode is opgeschreven. Hij is bitter en voelt zich afgeschreven, niet alleen door het leven. Op 9 april 1959 schrijft hij aan Hubert Lampo: ‘De redactie zendt mij sedert enkele jaren geen M.S. meer ter beoordeling en ik speel dus heelemaal geen rol meer in de te nemen decisies, even min als in de litteratuur.’
Jan De Ridder: ‘Natuurlijk wist hij dat hij ten dode was opgeschreven, maar hij heeft zijn ziekte ongelofelijk moedig gedragen.’
De tweede helft van februari 1960 en de hele maand maart brengt De Ridder in het gasthuis door.
Op woensdag 25 mei gaat De Ridder opnieuw naar het hospitaal, deze keer voor een ingreep. De zaterdag daarop wordt hij ontslagen.
Op 31 mei begeeft Fons zich in gezelschap van Fine op straat om boodschappen te doen.
Nauwelijks een kwartier later wordt er gebeld aan de voordeur van het koppel. Ida, die daar gebleven was: ‘Ik besefte dat er iets niet normaal was. Moeder gaf mij een verwarde uitleg dat vader zou gevallen zijn op de Markgravelei. Voor de deur stond een auto, op de achterbank zat vader met een persoon erbij klaar om hem te helpen uitstappen. Ik heb geholpen en dan is vader door ons beiden ondersteund binnengegaan (dus niet binnengedragen!). “Dank u wel, heren”, was het laatste wat vader duidelijk heeft gesproken.
Moeder heeft direct Walter gebeld, daarna wilde ze absoluut dat ik een dokter ging zoeken – nochtans heb ik altijd gedacht dat de persoon die vader heeft binnengeholpen een dokter was. Eerst in de Van Schoonbekestraat in een gesticht gaan aanbellen, daar hebben ze toen verwezen naar een dokter die niet thuis was. Toen ik zonder dokter in het ouderlijk huis aankwam, was Walter reeds daar, druk telefonerend. Vader was intussen overleden en daar ik van geen enkel nut meer kon zijn, ben ik naar huis gereden.’
‘Aan Willem Elsschot heb ik geen moment gedacht’, zegt ze. ‘Mijn vader was dood.’
Er was een drukte alsof het een wijnavond betrof. Het huis liep vol met vrienden die afscheid kwamen nemen, bloemen legden op het ledikant in de voorste kamer, of wat kwamen drinken als vanouds.
De rest van het verhaal is bekend. Fine die krijsend en huilend in de keuken staat en haar dode man niet wil zien. Anderen die haar overtuigen. Geklaag over pijn in haar benen, de rustpauze boven en het niet meer ontwaken. Eén dag na het overlijden van haar man, sterft ook Fine.
Doodgaan in duplo had een verhaal kunnen zijn. Zelfs het uur van overlijden lijkt een Elschottiaanse dwaling. Johan Anthierens schrijft dat de huisdokter rond de klok van vier constateert dat Alfons De Ridder aan een embolie is overleden.
Ze lagen in de voorste kamer, allebei in een eenpersoonsledikant. ‘Ik zag twee vreemden liggen met een verwrongen gelaat’, zegt kleinzoon Jan De Queecker, die zijn moeder Ida De Ridder vertegenwoordigde bij de crematie in Ukkel.
’Dat cremeren het verbranden van lijken was, wist ik, maar ik had geen idee hoe het gebeurde. Het crematorium bleek een gebouw met koepel en een extra hoge schoorsteen. Vier mannen in uniform droegen de kist naar binnen en plaatsten ze op een soort met doeken beklede brancard. Na een korte toespraak en begeleid door de tonen van J.S. Bach openden zich de schuifdeuren. De doodskist verdween in een zwart gat.
“Vooruit, dat was het dan. We gaan iets drinken, want dat duurt hier nog wel een paar uur”, zei oom Walter. Opgelucht kwamen de omstanders tot leven en haastten zich om een plaatsje te bemachtigen in een van de morbide drankgelegenheden in de nabijheid, waar de rouwenden getroost, gelaafd en gespijsd worden. Oom Walter fungeerde als ceremoniemeester en liet pils en trappist aanrukken. ‘Voor jou geen cola, maar een goede pint! Profiteer ervan nu je moeder er niet bij is.”
‘Eindelijk werd de as opgehaald. Stemmige muziek en opnieuw schuifdeuren die zich openen. Een magisch moment: er verscheen een houten kistje van veertig centimeter bij veertig centimeter op dezelfde draagbaar waarop eerder de twee meter lange kist had gestaan. Een van de dragers greep het kistje beet, droeg het armzwaaiend naar de lijkwagen en zwierde het letterlijk naar binnen. De terugweg werd afgelegd in nog hoger tempo dan de heenreis, want de kist met Ma moest nog thuis opgehaald worden.
In de hal van de begraafplaats Schoonselhof stonden Pa en Ma samen te kijk: de grote kist lichtjes hellend en de kleine ervoor. Zo schoven ze samen de aarde in – zoals Johan Anthierens het noemde – als een groot uitroepteken!’
Raymond
(Vrij bewerkt naar ‘Een Man van Woorden’ door Martine Cuyt)
La Patrouille de France brengt hulde aan bekende Galliër
.
VB : Geen kilometerheffing in Vlaanderen
Nederland gaat in 2012 van start met het systeem van kilometerheffing voor vrachtwagens én personenwagens waarbij bij aanvang een tarief van 3 cent per gereden kilometer zal worden gevraagd. De volgende jaren zal deze heffing oplopen naar gemiddeld 6,7 cent in 2018. Naast het basistarief zou er ook een tarief voor de spitsuren komen.
De Vlaamse Regering wil nog tijdens deze legislatuur een slimme kilometerheffing voor vrachtwagens invoeren. Het Vlaams Belang vraagt zich ter zake af hoe de Vlaamse Regering zal voorkomen dat de rekening in fine door de eindconsument zal worden betaald en in hoeverre deze heffing voor de transportsector kostenneutraal kan worden gemaakt. Bovendien stelt het Vlaams Belang vast dat de Vlaamse Regering -onder druk van het Nederlandse voorbeeld – nu ook reeds op korte termijn een proefproject rond de kilometerheffing voor personenwagens wil organiseren.
Vlaanderen mag zich zeker niet laten verleiden door de Nederlandse beslissing om - op kosten van de modale Vlaming – inzake zgn. “milieuvriendelijke mobiliteit” terug de beste van de klas te willen zijn. Er dienen immers bijzonder veel vragen worden gesteld bij een kilometerheffing voor personenwagens. Wat met pendelaars en bewoners van de buitengebieden die zeker niet altijd alternatieven hebben ? Zal men de heffing ook invoeren op de talrijke secundaire wegen (meer dan in Nederland) in Vlaanderen ? Welke effecten zal een dergelijke heffing hebben op de verkeersstromen ? Hoe kan men de kostenneutraliteit waarborgen ?
Het Vlaams Belang heeft zich steeds gekant tegen een kilometerheffing voor personenwagens omdat dit onvermijdelijk grote negatieve sociale gevolgen met zich zal meebrengen en in de praktijk een nieuwe belasting (zelfs na afschaffing van de verkeersbelasting) zal betekenen. De kilometerheffing zal inderdaad vooral de actieve, werkende Vlaming met een laag of gemiddeld inkomen treffen.
Het lijkt er steeds meer op dat deze Vlaamse Regering - na het startschot te hebben gegeven met het afschaffen van de algemene jobkorting - de volgende jaren voluit zal gaan voor allerlei belastingsverhogingen.
Filip Dewinter
Niet bang zijn voor 2012 ...+ Aanpassing 10.20 uur
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een geruststellende webstekin het leven geroepen waarop mensen die na het zien van de film ‘2012’ bang zijn dat de wereld vergaat, troost geboden wordt. NASA kreeg zoveel ongeruste mails binnen dat een webstek de moeite waard leek.
“Er gaat niks ernstigs gebeuren in 2012”, verzekert NASA het publiek. “Het gaat al vier miljard jaar prima met onze planeet en geen enkele geloofwaardige onderzoeker weet iets over een bedreiging in 2012.”
Maya kalander In de film ‘2012' moet John Cusack zien te overleven in een wereld die vergaat door een kosmische ramp. De gebeurtenissen zouden voorspeld zijn door de Maya’s : hun millennia durende kalender loopt af op 20 december 2012.
“De kalender houdt niet op te bestaan op 21 december 2012, evenmin als jouw kalender op de keukenmuur stopt na 31 december”, stelt NASA ons gerust. “Het is gewoon het einde van de ‘lange telling’. Daarna begint de volgende cyclus, net zoals jouw kalender doorgaat op 1 januari.”
Inslag komeet? Hoewel de Maya’s niet ingaan op wat er zou moeten gebeuren als de wereld vergaat, bespreekt NASA wel een aantal theorieën.
Zo ontkent NASA het bestaan van de mysterieuze planeet Nibiru, die op een ramkoers met de aarde zou liggen. "Als dat al zo zou zijn, dan hadden we hem nu al met het blote oog moeten kunnen waarnemen."
Op de vraag of een komeet het Einde der Tijden kan betekenen, antwoordt NASA: “Grote inslagen zijn bijzonder zeldzaam. De laatste was 65 miljoen jaar geleden, toen stierven de dinosaurussen uit. NASA speurt elke dag naar dat soort kometen, en zoals je kunt zien op onze webstek, verwachten we niet dat er iets zal inslaan in 2012.”
Bron : NOS
Het is opmerkelijk dat heel wat simpele lieden zich onmiddellijk tot de overheid wenden om gerust gesteld te worden. In dit soort samenleving zijn wij terechtgekomen en de diverse Westerse overhedenvragen niet beter dan de angst te stimuleren zodat zij zichzelf als witte ridders kunnen aandienen : een neveneffect van de Obamanie....
+ Aanpassng 10.20 uur door Regus Patoff
Vroeger waren het de religies die soelaas moesten brengen voor mensen die worstelden met existentiële vragen. Met de klassieke religies in vrije val heeft de overheid die rol moeten overnemen.Niet iedereen heeft immers het geluk om te behoren tot die religie die al haar antwoorden kan putten uit een groen boekje, geschreven door een man die ook nu nog als lichtend voorbeeld door zijn volgelingen wordt gezien. Van elementaire hygiene tot quantumfysica, slechts een adres : Mein Koran.
Antwerps OCMW boekt tekort van 30 miljoen euri in 2010
De OCMW-begroting van de stad Antwerpen voor 2010 vertoont een tekort van dertig miljoen euri.
Daardoor worden projecten rond kinderen in armoede, gezinsplanning en intrafamiliaal geweld ondanks de grote nood niet uitgebreid. Door de crisis klopten duizend mensen extra aan bij het OCMW voor financiële hulp.
De regularisatie zorgt op haar beurt ook voor meer uitgaven. “Dat komt allemaal samen op een tekort van bijna 30 miljoen euro in 2010”, zegt OCMW-voorzitster Monica De Coninck.
De Antwerpenaren in nood moeten wijken om de tafelschuimers uit den vreemde voor te laten gaan. Is dat de bedoeling van een sociaal beleid dat door onze eigen mensen gefinancierd wordt ?
Ray
Graaien, altijd maar graaien
De Raad van Bestuur van de Wereldbank
From left to right: (standing) Gino Alzetta (B) Zou Jiayi, Marcel Massé, Paulo F. Gomes, Jakub Karnowski, Jaime Quijandria, Mulu Ketsela, Dhanendra Kumar, Yoshio Okubo, Sid Ahmed Dib, Pierre Duquesne, Joong-Kyung Choi, Jennifer Dorn, Herwidayatmo, Mahdy Ismail Aljazzaf, Abdulrahman M. Almofadhi, Biagio Bossone; (seated) Otaviano Canuto, Thorsteinn Ingolfsson, Eckhard Deutscher, Alexey G.Kvasov, Jan Willem van der Kaaij, Tom Scholar. Not pictured: Luis Marti.
Uit het antwoord van Didier Reynders (MR) en Clerfayt (FDF) op een parlementaire vraag van CD&V-kamerlid De Potter, blijkt dat federale ambtenaren die gedetacheerd worden naar internationale instellingen, zowel hun ambtenarenwedde doorbetaald krijgen, als de wedde die overgemaakt wordt door de instelling waar zij tijdelijk hun werk verrichten.
Bij de Wereldbank is het land B vertegenwoordigd door ene Gino Alzetta die gedurende de twee eerste jaren een maandvergoeding ontvangt van NETTO (!) USD 18300 en na twee jaar van USD 15800. Daarnaast wordt zijn ambtenarenwedde van het land B verder betaald.
Uiteraard blijft het hier niet bij : er zijn ook nog vergoedingen en onkosten voor verblijf in het buitenland, huur van een woning, verplaatsingsonkosten, representatie, enz. In werkelijkheid zijn de weddes, sommen die quasi integraal kunnen opgespaard worden, want de grote zware uitgaven vallen ten laste van de instelling. U zal zich de herrie herinneren die zich voor enkele jaren in Nederland heeft voorgedaan met de ex PvdA-ministerin Eveline Herfkens naar aanleiding van haar identieke gegraai bij de Verenigde Naties.
Wij beperken ons tot dit ene voorbeeld bij de Wereldbank, maar er zijn nog heel wat meer internationale instellingen waar het land B vertegenwoordigd is door ambtenaren. Reynders en Clerfayt zien geen graten in deze graaicultuur. ‘De bestaande regeling werd verschillende malen getoetst op baten en kosten, alsook op de praktijk in andere landen', aldus de FDF-er Clerfayt. ‘Telkens werd het op basis van de resultaten van die evaluaties niet opportuun geacht om naar een andere regeling over te stappen.'
Ray
Willy Dewaele (Open VLD) spreekt duidelijke taal tot Lambert (PS)
Burgemeester Willy De Waele (Open Vld) van Lennik haalt in een brief aan de Duitstalige minister-president Karl-Heinz Lambertz uit naar het parlement van de Duitstalige gemeenschap omdat dit op 26 oktober een nieuw belangenconflict inriep tegen het Vlaamse wetsvoorstel om de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Hierdoor belandt de parlementaire behandeling van dit voorstel opnieuw voor 120 dagen in de koelkast. Volgens De Waele onderschreef Lambertz begin oktober tijdens een onderhoud met de Conferentie van de Burgemeesters van Halle-Vilvoorde nochtans het standpunt dat Vlamingen geen compensaties moeten geven voor de splitsing "omdat deze een ongrondwettelijke toestand rechttrekt". "Als u niet kan aanvaarden dat er niet kan onderhandeld worden over de politieke, administratieve en territoriale homogeniteit en integriteit van Vlaanderen haalt u het Belgisch federaal model onderuit", aldus De Waele. Hij wijst er bovendien op dat bij de splitsing van de kieskring BHV geen enkel recht wordt afgenomen van de Franstaligen in Halle-Vilvoorde. Deze kunnen immers perfect blijven stemmen voor de Franstalige kandidaten. De Waele verwijst naar de UF-verkozene uit Halle-Vilvoorde in het Vlaams parlement. "Wij vragen in feite dezelfde regeling die thans van toepassing is voor de Duitstalige Gemeenschap bij de Europese verkiezingen", aldus De Waele die Lambertz ook uitleg vraag bij krantenberichten over de compensaties die de Duitstalige gemeenschap ontving voor het inroepen van het belangenconflict (Belga)
Het kruis van Sinterklaas
Wij hebben er eerlijk gezegd lak aan, of Sinterklaas een kruis draagt op zijn mijter of een swastika, net zoals we de ontvangst op het Antwerpse stadhuis door burgemeester Slaapmans catalogiseren onder de talrijke reclamestunts waarin deze figuur gespecialiseerd is.
We hadden niet de bedoeling dit jaar enige aandacht te besteden aan de commerciële en partijpolitieke manifestatie die de intrede van de Sint geworden is, zeker niet toen we vernamen dat er door een groepje zou gemanifesteerd worden omdat de Sint verschijnt zonder kruis. Zover zijn we dus gekomen, dat zelfs de illusiewereld van onze kleintjes ontsierd wordt door de politisering die de islamsocialisten de maatschappij opleggen en die begrijpelijke reacties uitlokt.
Ware het niet dat vandaag in de Standaard een persslaaf een artikel bijeengesprokkeld heeft uit Wikipedia om aan te tonen dat Sinterklaas géén kruis mag dragen op zijn mijter. De journalistieke sukkel van dienst heeft allerlei historische en religieuze elementen geklutst onder de modieuze titel De dresscode der heiligen.
Het is bijna gênant kennis te nemen van de inspanningen die geleverd worden, om het Sinterklaasgebeuren te ontrafelen zodat het ingepast kan worden in de multiculturele waanzinmaatschappij.
Uiteraard piept de broodschrijver met geen woord over de échte reden waarom Sinterklaas, gekleed en gesponsord door de linkse VRT, geen kruis op zijn mijter heeft : omdat de moslims zich gekwetst voelen door dit religieuze symbool. Punt. Verdere pseudo-uitleg is overbodig. Wees eerlijk en duidelijk : de dresscode van de heiligen wordt aangepast, omdat de islamsocialisten bang zijn de lastposten van deze planeet te irriteren.
Ray
Hava Nagila (laten we ons verheugen) en The Banana Boat song
.
15-11-2009
Lieve bij de trappisten
Onze collega-blogger Lieve worstelt met een "writers block", althans dat maken wij op uit haar commentaren. Vroeger gebruikten wij deze Engelse uitdrukking niet, die zo veel betekent als de muze laat ons in de steek, de inspiratie staat droog, we kunnen geen drie zinnige zinnen na mekaar op papier krijgen en er een samenhangend verhaal mee vormen, we strompelen over taal, stijl en we vinden niets nog de moeite om er wat over te schrijven.
Daarom trok Lieve naar een abdij, waar zij tot rust wilde komen en waar zij de paters tot onrust bracht. Zij bonkten voortdurend op haar kamertje en wilden haar laten proeven van het abdijbier. Ja, ja.
U moet maar even gaan lezen bij Lieve, want die schrijversblok heeft niet lang geduurd : Lieveke is, al dan niet gestimuleerd door de Achelse bierleveranciers, behoorlijk op literaire dreef.
Als de muze bij ons op zwier is weten we nu dat we naar een nonnenklooster kunnen trekken. Desnoods in Viëtnam.
