Ik heb mij nooit kunnen voorstellen dat achter Dewever geen echte Vlaams-nationalist zou schuilgaan. Iemand die pakweg niet ziet dat er zovele bedrijven wegtrekken omwille van de dure en logge Belgische constructie of die niet ziet dat de Islamisering van onze samenleving dramatische vormen begint aan te nemen (In tegenstelling tot wat hij vertelt). Eveneens dezelfde gedachten heb ik over diverse nva militanten. Niet slecht om hen en Dewever regelmatig en liefst 'en plein public' aan hun Vlaams nationalisme te herinneren.  

Waar ik mij echter geen illusies over maak is dat Bourgeois en Brepoels dit ook allemaal doorhebben... Daar knelt volgens mij het nva schoentje. Aan ons dus om de nva voor voldongen feiten te zetten. Met welk recht en welke reden kan de nva op grond van de visietekst van Bruno Valkeniers (en nu van gans Vlaams Beang) nog om ons heen?

M.i. komen er kansen te over, zeker voor het Vlaams Belang. Zeg nu zelf : de Vlaming krijgt een centrum-links beleid op zijn bord terwijl hij nog nooit zo ver wegtrok van de zuilpartijen. Ik denk dat die tendens niet meer te stoppen is, zeker met de al aangehaalde collectieve verarming die voor de deur staat.

Echter moeten we onze top verbreden, zoals Valkeniers ook al aangaf tijdens de zeverende dag. Ik zie Dewinter graag bezig, en hij is een goudhaantje. Maar waarom eens niet het voorstel over pakweg de minaretten laten naar voren gebracht worden door iemand van de tweede lijn? Er is nu een relatief langere periode tussen verkiezingen om nieuwe mensen te lanceren. Want wat je nu krijgt is de, overigens onterechte, perceptie dat we uni sono de partij van Dewinter zijn (cfr opinie stuk in de concentra kranten). Handigheidje van de media om alle evoluties in onze partij bij voorbaat de kop in te drukken en ons te verdelen. Daarin moeten we dus handiger worden, hen die argumentatie bij voorbaat ontnemen. We hebben weinig media-minuten, dus nodeloos te zeggen dat we ze beter zo weinig mogelijk invullen met ons te moeten verdedigen met dit of dat.

Heel goed dus ook dat in de visietekst aanzetten zijn om de zandbakken te doorbreken.

Ook ik heb 'live' de uitspraak van Dewinter over de Mo zijn zakken gehoord, zelfs applaus voor gegeven want ja ze was 'raak'. Maar... ook toen zeiden we al tegen mekaar: "Wedden dat de media er dit weer net gaat uitpikken ?" En zo geschiedde. Gevolg: Dewever had DE stok bij uitstek om op ons te slaan en uiteindelijk kon wie wou handig om onze boodschap heen fietsen. Ja, natuurlijk wij begrijpen wat hij wilde zeggen... maar wie enkel de media volgt, kreeg op een schoteltje dat er met ons niet samen te werken valt. Ons doel in de toekomst zou dus moeten zijn om hen dit soort argumenten niet te gunnen.

Overal waar ik kan voer ik wel een beetje campagne voor onze partij. Niet door ze iets op te dringen, wel door vragen te stellen, veel vragen en ze op het einde te doen inzien dat we een alternatief zijn. Hoe vaak kreeg ik niet te horen 'dat we toch nooit iets zouden kunnen veranderen' of recentelijk zeer vaak: 'jullie willen zelf niet'. Impliciet zeggen die mensen dan, ja ge hebt gelijk maar we stemmen niet op jullie omdat het toch geen zoden aan de dijk brengt. Exact zo komt tot uiting in de visietekst. Wint Vlaanderen hiermee? Neen, enkel de gevestigde partijen. Ha zie je wel, het cordon werkt!

Andere veel gehoorde vraag is dan 'wat zou het Vlaams Belang er dan aan doen'. Welja, ook daar moeten we aan werken, meer dossierkennis opbouwen en doorgeven aan de militanten dus. Zo heb ik het boek van Filip in één adem uitgelezen. Vlot en goed, het smaakte me wel. Tot bij hoofstuk 6 van titelpagina 209 tot p. 219. Daar legt de auteur mij uit hoe het tij te keren. 5% van het boek zijn dus oplossingen. Eerlijk? We moeten beter kunnen.

Evenzo voor de krantjes. Geweldig en zeer goed medium dat ons veel heeft geholpen. Met recht en reden zijn vele partijen er jaloers op net als op onze militanten die ermee de ronde gaan. In Bree bijvoorbeeld is er een kartel Vlaams Belang - VCD (Scheurlijst van de CD&V). Hun blaadje vind ik daarin een voorbeeld. Laagdrempelige dingen voor iedereen maar ook de 'meerwaarde-zoeker' komt aan bod. Veel jongeren die ik ken studeerden, en die zijn niet te paaien met sloganeske dingen. Die willen meer en anders. Van hen zijn we er dan ook veel verloren aan de nva. Op de VUB bleek nog niet eens 6% onze partij te verkiezen, er is dus nog veel werk aan de winkel.

Van bovenstaande beelden moeten we dus af, willen we van deze mooie partij uiterlijk geen mini-partijtje overhouden. We moeten op zijn minst de perceptie kunnen scheppen dat we wel degelijk vooruit willen met Vlaanderen. Dat is iets waar ik mij alvast voor zal engageren.

Kevin

NvdR : Wij publiceren graag deze persoonlijke visie van Kevin, die wij al jaren kennen als een degelijk, fatsoenlijk Vlaams-nationaal correspondent op diverse fora en blogs. Zonder polemisch te worden : er zitten beslist goede aanzetten in deze nota en ook enkele aanvechtbare details.  Alleszins bedankt, Kevin.

De Lega Nord is de succesvolle autonomistische partij die Noord-Italië wil omvormen tot het zelfstandige land Padania.  De Padaniërs zetten zich af tegen het luie Zuiden en het verkwistende Rome.  De Lega  Nord sloot zich aan bij Berlusconi's "Volk voor de Vrijheid" en is vertegenwoordigd in de Italiaanse regering met ondermeer deze man op de afbeelding : Roberto Castelli.

In hoever de Lega Nord (met Milaan als hoofdstad) werkelijk naar volledige autonomie streeft of tevreden is met een federale structuur, is vergelijkbaar met de toestand in Vlaanderen.  De leider van Lega Nord, Umberto Bossi, opteerde voor regeringsdeelname en kon daardoor zijn onafhankelijksdromen voor een stuk opbergen.  Ook in de huidige regering Berlusconi neemt Lega Nord deel aan de regeringscoalitie. 

Lega Nord is een van de politieke partijen in Europa die zich verheugde in de uitslag van het Zwitserse referendum tegen de minaretten. De partij maakte van de gelegenheid gebruik om een wijziging te vragen van de Italiaanse driekleur : deze moet opgesierd worden met een kruis om de christelijke identiteit van "ons volk te benadrukken" zegde Castelli.

Wij bemoeien ons niet met wat de Italianen al dan niet uitrichten in hun land.  Dit voorstel is alleszins een reactie op de toenemende druk door de islam die men overal in Europa ervaart.  Wij zijn geen voorstanders van godsdienstige symbolen op nationale emblemen. Als we daar mee beginnen, zetten we de klok een aantal jaren terug. De stellingname van Lega Nord moet echter gezien worden als een reactie tegen de oprukkende islam in Europa en daar kunnen we dan wel begrip voor opbrengen : Liever paaps dan Turks, om de uitdrukking even op zijn kop te zetten. 

En zo maken we het mee, dat dankzij de politiek van de slapjanussen van links, ons continent terugkeert naar een periode waarin religieuze tegenstellingen de burgers tegen mekaar opzetten. Een onvermijdelijke afbouw van de scheiding tussen staat en godsdienst, waar generaties voor gestreden hebben. En zij die niet behoren tot een religieuze club, of het lef hebben om zich atheïst te noemen, worden het nieuwe op te jagen wild.

Ray

Deze video bevat enkele expliciete seksscènes die kunnen schokken

Puccini en Elvira, samen met haar dochter Fosca en hun gemeenschappelijke zoon Antonio, hebben zich nu definitief gevestigd in het piepkleine dorpje Torre del Lago, dat vandaag deel uitmaakt van de badplaats Viareggio. Puccini geniet van zijn net opgerichte mannenclub La Bohème, die hem inspireert bij de compositie van zijn gelijknamige opera die in 1896 in Turijn in wereldpremière gaat. En onmiddellijk daarna in alle toonaangevende operahuizen met weergaloos succes opgevoerd wordt. Tot op de dag van vandaag is dit werk, samen met Carmen van Bizet, de meest opgevoerde opera ooit. La Bohème, dat een bewerking is van een roman van Henri Murger, speelt zich af in Parijs en vertelt de lotgevallen van vier jonge artiesten :  armoede, de vreugde van de jeugd, liefde, jaloersheid en dood. Een jaar later gaat een andere La Bohème door Ruggiero Leoncavallo in première.  Deze is van bij de eerste voorstelling af veroordeeld tot een kort bestaan, alhoewel er zeer sterke muzikale momenten in verweven zijn. Leoncavallo zal het Puccini nooit vergeven.

Het vinden van een geschikt thema voor een volgende creatie is bij Puccini steeds een werk van lange adem. De meningsverschillen en ruzies met zijn vaste tekstboekschijvers , Giacosa en Illica, en de bemiddelingspogingen van zijn uitgever Ricordi zijn legendarisch. Puccini beklaagt zich voortdurend dat hij niet begrepen wordt, dat hij tegenwerking ondervindt ... maar al zijn gevraagde wijzigingen, schrappingen en aanpassingen gebeuren en ze tonen aan dat hij niet alleen een muzikaal genie is, maar beschikt over een aangeboren theatraal instinct.  Waar zijn werken opgevoerd worden, is hij vaak aanwezig, zowel binnen- als buitenlands, om na te gaan of de productie nauwgezet beantwoordt aan zijn inzichten.  Vreemd genoeg heeft Puccini nooit gedirigeerd, zoals de meesten van zijn collega's dat wel deden. Hij was de man die waakte over het concept, de decors en de kostuums.

Van Puccini zijn meer dan 6000 handgeschreven brieven tot op vandaag bekend, waarvan vele gepubliceerd en andere in privébezit.  Het Centro Studi Puccini in Lucca, dat geleid wordt door Professor Dieter Schickling bezit een uitgebreide verzameling. Dankzij deze documenten weten wij ook veel over de kunstenaar, zijn manier van werken, zijn vreugdes, zijn zelfbeklag en zijn bewogen en heftig liefdesleven.

De volgende opera zal uiteindelijk Tosca worden, naar het toneelstuk van Sardou : een politiek drama dat zich afspeelt rond 1800 in Rome en dat  ongetwijfeld de nationalistische gevoelens van het Italiaanse publiek zal beroeren.  Op de voorgrond staat de passionele actrice Tosca, haar partiottische minnaar, de schilder Cavaradossi en de valse politiechef Scarpia. Opnieuw passie, doodslag, jaloersheid en zelfmoord. En tussen al dat wrede gedoe door, bezingt Floria Tosca haar leven : "Vissi d'arte, vissi d'amore" -  Ik heb geleefd voor de kunst, ik heb geleefd voor de liefde ... een zelfbekentenis waar Puccini zichzelf ongetwijfeld zal in herkend hebben

In het leven van de 42-jarige rijke en geliefde componist vindt een zoveelste huwelijkscrisis plaats. Ditmaal gaat het niet om een vluggertje, een slippertje in de coulissen van het theater met een gewillige sopraan, maar om een hartstochtelijk avontuur met de 18-jarige bakkersdochter Corina uit Turijn.  Puccini is bezeten door het meisje ; zijn familie, maar ditmaal ook zijn vrienden, keren zich van hem af.  Niemand kan deze relatie goedkeuren : het gaat niet zozeer om de affaire op zich, er is zelfs sprake dat Giacomo met het meisje wil trouwen (wettelijk bekeken is hij nog steeds vrijgezel) maar de tegenstand vloeit voort uit de maatschappelijke afstand tussen de beroemde  man met wereldfaam en een jonge  volkse vrouw die afgeschilderd wordt als een slet.  Er is over haar weinig bekend maar finaal zwicht Puccini voor de druk die op hem uitgeoefend wordt en deemoedig keert hij terug naar zijn,  voor de zoveelste maal, diep gekwetste Elvira.  Hij vindt onmiddellijk een nieuwe passie : snelle auto's ...

De Platenruiter

Morgen : deel 4  "Butterfly heette Doria Manfredi".

 De complexiteit en moeilijkheidsgraad van de doofpotoperatie om de echte schandalen verborgen te  houden via een gratis spelletje misleidend volksvermaak is zonder meer inciviek te noemen.

Het echte schandaal omtrent justitie is dat het officiële België geen fatsoenlijk functionerende justitie wil, en zich dat overigens nooit wou veroorloven. De vaststelling nopens de afwezigheid van behoorlijk functioneren is zelf een misleiding.

Zoals de bekende christendemocratische politicus, Leo Tindemans,  het ooit verwoordde :  "Voor mij is de grondwet geen vodje papier"  Welnu dat was slechts de expressie van een tijdelijke en individuele emotie. De Belgische grondwet is wèl een vodje papier. Ten minste,  zo lang de hele provincie Vlaams Brabant niet onttrokken wordt aan het rechtsgebied van het hof van beroep van en te Brussel.

Deze onlogische en corrumperende indeling is de hoofdoorzaak, de permanente aanleiding en de moeder van alle redenen van bestaan voor het onwaarschijnlijk schabouwelijke failliet van justitie en de rechterlijke macht in het op zichzelf anachronistisch koninkrijk België.

Hierover kan geen dialoog van gemeenschap tot gemeenschap gevoerd worden. Het is een onweerlegbare feitenkwestie van fundamentele en logische rechtvaardigheid die onafkoopbaar, onvervreemdbaar en niet compenseerbaar is. Burgers zijn immers geen slaven en fundamentele rechten onverhandelbaar.

Een tweetalig gebied kan en mag een apart hof van beroep herbergen en een apart rechtsgebied uitmaken. Een eentalig gebied kan en mag niet van uit een tweetalig rechtsgebied beoordeeld worden. Eens dit feit vastgesteld zijnde, had het reeds lang onmiddellijk en onverwijld moeten gewijzigd worden.

Deze toestand is de kanker geworden die dit schizofrene koninkrijk terminaal ziek heeft gemaakt en elk herstel van haar delen apart onmogelijk maakt. Aan deze enige en uitsluitende kern van het gigantisch probleem iets veranderen, daar heeft blijkbaar tot op heden en ook tot bewijs van het tegendeel geen enkele Vlaamse christendemocraat of sociaaldemocraat het lef, het talent, het fatsoen of het moreel rechtvaardigheidsbesef voor.

Vlaanderen en Wallonië hebben staatsmannen, respectievelijk staatsvrouwen, nodig die knopen durven, kunnen en willen doorhakken. Geen zachte heelmeesters die wroeten in stinkende wonden. Geen valse heelmeesters die zich zelf in stand houden en in hun eigen broodwinning en die van hun achterban voorzien, middels het mismeesteren van lang etterende wonden.

Gaius

December is de eerste maand van de meteorologische winter, d.w.z. de eerste van de drie koudste maanden van het jaar. De normale maandelijkse maxima variëren tussen 1 en 6°C, naargelang van de plaats, en de minima tussen –3 en +2°C. In Ukkel bedraagt de normale gemiddelde dagtemperatuur ongeveer 4°C in het begin van de maand en ongeveer 2,5°C op het einde van de maand. In bepaalde omstandigheden kan de gemiddelde dagtemperatuur nochtans nog hoog zijn, zoals bijvoorbeeld op 21 december 1989, toen ze 13,5°C bedroeg in Ukkel. Ze kan echter ook onder –10°C liggen, zoals op 20 december 1938 toen ze in Ukkel slechts –13,1°C bedroeg. Het hoogste dagmaximum in Ukkel werd bereikt op 16 december 1989 (16,7°C). Op 30 december 1950 zakte de minimumtemperatuur er tot –17,3°C. Elders in het land werden minima opgetekend van –21,7°C in Rochefort op 3 december 1973 en van –13,8°C op 11 december 1967 in Koksijde. In Ukkel kan het zijn dat er de hele maand geen vorst voorkomt, zoals in 1911 en in 1974. In december 1978 werd de spectaculairste temperatuurdaling in één dag gemeten: op 30 december bedroeg de maximumtemperatuur 7°C en ‘s anderendaags bedroeg de minimumtemperatuur –10°C. We vermelden tenslotte nog dat van 1 december 1962 tot 6 maart 1963 een ononderbroken reeks van 96 vorstdagen werd waargenomen in de Hoge Venen, op de Baraque Michel.

De normale neerslagtotalen voor de laatste maand van het jaar variëren tussen 60 mm en 140 mm, waarbij de hoogste waarden voorkomen op de Ardense hoogplateaus. Vermits het gemiddeld aantal onweersdagen klein is, komt ook zeer intense neerslag zelden voor. Maar ook continue regen kan aanleiding geven tot hoge dagtotalen: zo viel er in Paliseul op 9 december 1965 78 mm. Het is ook tijdens de wintermaanden dat de gecumuleerde neerslag over verschillende dagen over het algemeen de hoogste waarden geeft. In december 1965 viel er in Stavelot in 10 dagen 165 mm in de pluviometer. In Ukkel viel er in 10 dagen 95,1 mm in december 1952.

Aan het einde van de maand december zijn de nachten de langste van het jaar. De normale zonneschijnduur is dan ook de laagste van alle maanden van het jaar en bedraagt in Ukkel slechts 40 uur. De zonnigste maand december was die van 1948 met 96 uur zonneschijn en de somberste was die van 1934 met slechts 9 uur.

@ KMI

De linkse maffia is buiten zinnen na de afwijzing van minarettenbouw door de Zwitserse bevolking.  De grote woorden woorden en dure begrippen worden  uit de kast gehaald : "vrije meningsuiting", "ik ben beschaamd" en dreiging met "economische sancties", benadrukken de wanhoop  van de verliezers. En zeggen dat men er quasi zeker van was (wij ook trouwens, mea culpa) dat de het referendum geen gevolgen zou kennen. De linksen zijn slechte verliezers, maar dat is niets nieuws.

Niet per definitie slecht is hetgeen er dit weekend gebeurde. Natuurlijk had de pers meer oog voor de mensen maar de inhoud was vele malen belangrijker. Vertelde Karel Dillen ons niet ooit dat de partij slechts het vehikel is tot het doel ? Consequente houding van Frank dus, die zeker en vast vanuit het VB-parlement alles in de gaten zal houden. De visietekst is om van te smullen. We zijn goed bezig op dat gebied, nu dus zeer dringend de neuzen allemaal terug in dezelfde richting, we hebben immers een regime omver te werpen ! En ja ik weet dat ze ons niet echt willen, en ja ik weet dat ze ons het liefst van al in de goot zouden zien eindigen. Maar gaan we dat daarom zomaar laten gebeuren? Na zoveel jaren Vlaamse strijd ? Neen toch ! Integendeel beste angeltjes : Vlaanderen stort langzaam maar zeker de afgrond in. Absoluut schuldig verzuim zou zijn als wij aan die afgrond gingen staan om de goegemeente uit te wuiven. We dragen met alle Vlamingen een verpletterende verantwoordelijkheid. Massa-immigratie, Islamisatie, Belgische ziektes en drastische economische achteruitgang.  Beste Dewevers van dit mooie Vlaamse land, de boodschap is duidelijk, helder en absoluut aanvaardbaar :  VOOR Vlaanderen ! want het is nodig. Onze gedachten staan op de agenda, hoog tijd ze uit te voeren! We moeten niet wanhopen, her en der wankelt lokaal het cordon. Er zijn al samenwerkingen en hier en daar neemt men al voorstellen uit ons midden over. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we het kunnen breken. Maar we moeten handig zijn, en we hebben een handige voorzitter. Dat heeft hij dit weekend bewezen in deze historisch moeilijke tijden voor mijn favoriete partij. Leerde Schiltz zaliger ons al niet dat het pas in 2011 tijd zou zijn voor onafhankelijkheid, pas als er collectieve verarming kwam? Neen dus, wij moeten ons niet schamen, noch ons programma verloochenen. Maar we moeten Vlaanderen onze visie aanbieden. Beter, en meer uitgekookt dan ooit te voren. Handiger, want wij willen iets bereiken. Semper Fi !    Kevin

Het is me wel het dagje geweest, gisteren. Gelukkig kregen we hoopgevende berichten uit Zwitserland, want anders was het helemaal "un sombre dimanche" geworden.  Zaterdag leek alles koek en ei met het Vlaams Belang tot Valkeniers tijdens de Zevende Dag Vlaanderen verraste met de mededeling over het ontslag uit het Partijbestuur van Frank Vanhecke. Bruno hield zich kranig, en velen in het land vloekten op dat moment.

Wij bemoeien ons niet met de interne keuken, maar als zowat iedereen zijn mening geeft (tot in de buitenlandse pers toe) dan willen wij ook een en ander kwijt.

Wij hebben altijd zonder onderscheid des persoons onze steun verleend aan àlle VB-mandatarissen die iets zinnigs te vertellen hadden. En ook aan tal van lokale politici, quasi onbekenden soms, kortom aan iedereen die zich niet schroomde voor deze vermaledijde partij naar voor te treden.  Tijdens de verkiezingscampagne hebben wij onze sympathie voor Marie-Rose Morel niet weggestoken, alhoewel we zeer goed wisten, dat iedereen dat niet toejuichte. We hebben zorgvuldig een evenwicht nagestreefd in volstrekte neutraliteit, voor zover die bestaat.  Tot op vandaag vinden wij haar een politica die wat te vertellen heeft en we zouden graag zien, dat zij regelmatig het woord voert om politieke standpunten te verdedigen.

De functieverdelingen geschieden echter binnen de partij en die zijn wat ze zijn. Ik wil misschien graag hoofdredacteur worden bij de Morgen, mijn lijfkrant,  maar als de Raad van Bestuur mij nog even op "hold" zet, moet ik wachten. Zo gaat dat in Grotemensenland.

Voor  de gewone man en vrouw die geen politiek mandaat bezit maar wel een politieke overtuiging,  primeert het doel (of het ideaal) boven ruziemakende politici. Het is zoals in een gezin : de ouders zien al hun kinderen even graag maar willen niet dat er voortdurend gekibbeld wordt.

Zij die in de moeilijke aanvangsperiode van Vlaams Blok gestreden hebben voor het Vlaams-nationalisme en zich ontpopt hebben tot ervaren en bekwame politici, moeten niet opzij geschoven worden voor getalenteerde nieuwkomers. In de geesten en harten van de kiezers is er plaats voor iedereen en trouw en erkentelijkheid zijn begrippen die in het Vlaams-nationalisme een emotionele en morele waarde bezitten.

Gisteren lazen we op de website van senator Freddy van Gaever onder de titel "Proficiat, Bruno" een lichtjes slordig geschreven maar pertinente analyse :
 
...Zo lees ik ook uit een krant dat Marie-Rose Morel een onverkiesbare plaats had gekregen bij de verkiezingen voor het Europese parlement. Dit is wederom de waarheid geweld aan doen. Ik heb vanop afstand de hele saga met Marie-Rose wat kunnen volgen. Voor mij begon die toen ik op zekere dag een oproep kreeg van FDW om te helpen bij het trachten binnenhalen van deze talentvolle jonge politica. Ik zie me daar in de "reuze living" van Morels ouders nog zitten. Of het iets heeft bijgebracht heb ik nooit juist geweten maar enkele dagen later kreeg ik wel een bedanktelefoontje van FDW met de melding dat wat Marie-Rose betrof "het blijkbaar "in de sacoche" was!"
 
Daarna ging alles razend snel. Ze kreeg een verkiesbare plaats voor het Vlaams Parlement en met de door FDW dagelijks aangevoerde brandstof ging haar stijging in de hiërarchie van de partij als een raket de hoogte in. Zelfs Marijke Dillen ging tot verbazing van velen een "rij naar achter" in het Vlaams Parlement en Marie-Rose mocht naast haar grote sponsor op de eerste rij plaats nemen. Tevens werd ze gebombardeerd tot vice-fractieleider. Het kon niet meer op.
 
We kunnen ons dan ook voorstellen wat voor een gezicht FDW moet getrokken hebben toen hij wat  later op de frontpagina van "Het Laatste Nieuws" kon vernemen dat zijn tijd feitelijk voorbij was en er nu andere kleppers dienden te komen en een andere koers diende te worden gevaren! We zullen nooit weten of Marie-Rose er toen reeds aan dacht om snel ondervoorzitter of zelfs de eerste vrouwelijke voorzitter van de partij te kunnen worden maar wat we wel weten is dat dit intervieuw, volgens onze bescheiden mening, haar grootste fout is geweest. Het getuigde in de eerste plaats van een grote vorm van ondankbaarheid.
 
De rest is geschiedenis. De wrijvingen met FDW hadden als gevolg dat ze zich niet meer thuis voelde in het "Vlaams Parlement" en haar mening terzake regelmatig ventileerde in "de boekskens". Europa bleek de oplossing. Samen met één van haar verdedigers Frank Van Hecke namen ze samen de twee beste plaatsen in namelijk de eerste en de laatste.  Wat er evenwel is gebeurd, is het feit dat FDW waarschijnlijk eens wou laten zien hoe de verhoudingen binnen de partij WERKELIJK lagen. Hij ging op een veel slechtere VOORLAATSTE plaats staan en behaalde 150584 stemmen en  Marie-Rose 108629.  Aangezien iedereen wist dat FDW niet naar Straatsburg zou gaan ging zijn zetel naar de eerste opvolger en dat was Philip Claeys en niet Marie-Rose. Zelfs voor mij was de monsterscore van Filip op een voorlaatste plaats, een verrassing.
 
Wat er daarna allemaal is gebeurd, is irrelevant maar heeft de partij zeker schade toegebracht. Door de stemming van gisteren (zaterdag in de Partijraad) is en wat men er ook mag over vertellen véél goedgemaakt. Het siert Marie-Rose dat ze tijdig heeft ingezien dat ze althans zeker voorlopig een strijd tegen FDW niet kan winnen. Ik wil haar verklaring graag geloven dat ze onze partij "graag ziet" en hoop dat ze in de toekomst ook in die zin zal handelen. Ze blijft een van onze talentvolste dames en we kunnen dergelijk materiaal zeer goed gebruiken in de toekomst om ons gebouw terug te verstevigen. De eerste periode van Marie-Rose bij het Vlaams belang is gisteren afgesloten. Nu ze aan de tweede periode begint en voor zover ze haar belofte gestand houdt, twijfel ik er niet aan, samen met velen,  dat ze bij de eerste volgende verkiezingen het Vlaams Belang zal kunnen vertegenwoordigen hetzij in Europa; hetzij in de Senaat; hetzij als Volksvertegenwoordiger of Vlaams Parlementslid. Het belangrijkste feit is echter dat Bruno Valkeniers nu en gesteund door een ruime meerderheid terug kan gaan bouwen aan een nieuw elan van onze partij. Dat kan maar lukken als talenten zoals er zovelen zijn bij het Vlaams Belang alle neuzen in dezelfde richting zetten en het eigenbelang wat vergeten.

Tot zover senator Freddy van Gaever, wiens lange carrière als ondernemer met ups en downs voor de nodige wijsheid en afstandelijkheid heeft gezorgd in het maatschappelijke verkeer en het intermenselijke debat. Op het moment dat hij deze tekst schreef, had Frank Vanhecke zijn ontslag nog niet naar buiten gebracht, vermoeden we.

Uit de talrijke persoonlijke reacties die wij dezer dagen ontvingen (wij proberen iedereen te antwoorden maar verzoeken om geduld), halen we er een uit, die weer anders klinkt dan die van Van Gaever :

"De partijraad van het Vlaams Belang besliste om zijn boodschap te polijsten met het doel minder twijfelende kiezers op stang te jagen en een opening te scheppen naar het beleid in de lokale besturen.  Kortom, hij wil een stap zetten naar het bestuur, naar de reële macht. Valkeniers zegt het duidelijk. "We moeten gelijk krijgen en niet alleen hebben. Via dit gelijk komt de macht."  Hij dwaalt.

De Belgische  particratie sloot het VB uit de club en wil en zal geen zaken doen. Het helpt niet, ook niet als u nu uw taal aanpast of een mooi pak aandoet met hoge hoed.  In deze tijden ligt het begin en het einde van de macht bij de media. Communicatie en informatie zijn de sleutel tot de macht. Over het doorbreken van het mediacordon heb ik niets gehoord. Nochtans is dit essentieel tot het veroveren van enige macht en de mogelijkheid om het programma uit te voeren. Angeltjes, als voorbeeld, heeft dit begrepen.  Om uit de schutskring te geraken zijn er veel ingrijpendere maatregelen nodig dan het oppoetsen van het taalgebruik.

In een land met een schijndemocratie valt er weinig uit te richten met kiezers.  Hij die 51 % van de kiezers kan overtuigen of verzamelen met een passe-partout boodschap weet dat hij slechts schapen in de kudde heeft. Als de wolven verschijnen rennen zij alle kanten uit.  Het programma van het VB is revolutionair tegen de Belgische staat.  Niets voor een kudde schapen." 

Tot zover deze reactie van iemand die nadenkt en de politiek volgt en afstandelijk benadert.

Ieder heeft zijn visie op de problemen en velen begrijpen niet dat mensen in wie men jarenlang geloofd en vertrouwd heeft (en nu nog) plots de collegialiteit opgeven en verwoed op zoek gaan naar het eigen gelijk.  De electorale schade die Vlaams Belang ditmaal oploopt en die niet gering zal zijn, moet men enkel wijten aan zichzelf.  Tenzij er bewust aangestuurd wordt op een verdere achteruitgang die men dan in de schoenen van het nieuwe Partijbestuur kan schuiven.  Dit kunnen we ons echter niet voorstellen. En de kleine militant, het passieve lid en de twijfelende kiezer die ploegt voort zoals de boer...

De nieuwe marsrichting die Valkeniers heeft uitgestippeld, wordt gevolgd door de grote kanonnen Annemans en Dewinter, met hun respectieve aanhang en door vele anderen die slechts één clanvorming kennen : die van het overkoepelend belang voor Vlaanderen. Het klinkt cliché maar het is waar.

Een radicale, nationalistische en republikeinse volkspartij, die op een stijlvolle, doordachte en overtuigende manier ijvert voor een onafhankelijke Vlaamse staat met een eigen identiteit in een confederaal Europa. Wij geloven in dat project, en we stappen mee.

Met of zonder hoge hoed. En als iemand van ons uitschuift, helpen we hem/haar recht en we stappen verder met de eensgezinde ploeg, die niet afwijkt van het gestelde doel.

De redactie van Angeltjes.

Ali Gomaa vertegenwoordigt de Dar al-Ifta, die namens de overheid in Egypte officiële uitleg geeft van de islamitische wetgeving. Hij reageerde tegenover het Egyptische staatspersbureau MENA op het feit dat een meerderheid van de Zwitsers zondag tijdens een referendum instemde met het instellen van een verbod op de bouw van nieuwe minaretten.

Gomaa riep de circa 400.000 moslims in Zwitserland op om via de dialoog en via juridische procedures actie te ondernemen tegen het minaretverbod, als dat van kracht wordt.

@ www.geenstijl.nl

NvdR : Er is niemand die die jammeraars uitgenodigd heeft om in Zwitserland (of elders in Europa) te komen wonen.  Wij verhuizen toch ook niet naar een van hun Prachtlanden om daar de bouw van kerken te eisen ? 

Het zal nog niet zijn, dat het niet waar is. Wij maakten gisteren onmiddellijk melding van de boycot die uitgeroepen werd door onze eigen net opgerichte VZW BOYCOT ZWITSERLAND, of vandaag bevestigt de Zwitsere ministerin van justitie dat haar land vele toeristische inkomsten zal mislopen.

De 0000, zoals steeds bij de pinken als het er op aankomt, de goede zaak te steunen, meldt op de luxueuze webstek (door ons allen gesponsord) het heuglijke nieuws :

Verbod op minaretten slecht voor toerisme.

ma 30/11/2009 - 07:55 De Zwitserse minister van Justitie waarschuwt dat het verbod op nieuwe minaretten negatieve gevolgen kan hebben voor de uitvoer en het toerisme. Gisteren hebben de Zwitsers in een referendum tegen de bouw van nieuwe minaretten gestemd.

Wij hebben vanmorgen een telefonische mededeling gekregen van een vooraanstaand ambtenaar dat de Vlaamse minister voor Financiën & Wiskunde een "aanzienlijk" bedrag zal storten op onze geheime rekening in Zwitserland om de boel verder te saboteren.

Voor de bevordering van de islamin Europa, steun "VZW Boycot Zwitserland" via de rekening van Angeltjes (rechterkolom bovenaan), die misschien doorstorten.

In Zwitserland is er meer reden tot juichen dan in Vlaanderen 

(Met dank aan de inzender)

Puccini is 22 als hij met een studiebeurs het Conservatorium van Milaan binnentreedt, waar hij ondermeer compositieles krijgt van de gekende Amilcare Ponchielli.  De studies worden soms verwaarloosd, want het bruisende stadsleven oefent een grote aantrekkingskracht uit op de ambitieuze en aantrekkelijke jongeman uit het provincienest Lucca.  Hij verkeert vaak in geldnood en dan wordt er aangeklopt bij mama Albina, die het zelf niet breed heeft. De theoretische lessen zijn niets voor de ambitieuze romanticus,  die inmiddels ook Wagner heeft ontdekt. In de instrumentale werken die hij aflevert voor zijn eindexamen hoort men reeds de aanzetten tot de lyrische ontboezemingen die hij later zal gebruiken in zijn succesvolle opera's. De grootste muziekuitgever van die dagen (en nu nog actief), Giulio Ricordi gelooft in het talent van de jonge Puccini en hij verleent hem een maandelijkse toelage als voorschot op de opera's die hij zal maken.

In 1885 keert Giacomo terug naar Lucca, waar hij een affaire begint met de getrouwde Elvira, die haar man in de steek laat en gaat samenwonen met de componist.  Een ongezien schandaal in die dagen : zij vluchten naar Milaan waar ze opgaan in de anonieme massa. In 1893 gaat Manon Lescaut in oerpremière  en onmiddellijk is het een eclatant succes. De Italiaanse dirigent (en jarenlang intendant van het Amsterdamse Concertgebouworkest) Riccardo Chailly, die o.m. een briljante opname maakte van Il Trittico, spreekt over de reële levensomstandigheden die Puccini schildert in een door iedereen begrepen en unieke stijl : "Mannen en vrouwen, daar draait het om in het leven".

In 1894 verhuist het samenwonend stel naar het piepkleine dorpje Torre del Lago, op enkele kilometers landinwaarts bij de Ligurische kust en gelegen aan de oevers van het Lago Massaciuccoli. De circa 120 inwoners krijgen als buur de grootste Italiaanse componist uit die periode, die het leven van sommigen flink zal door mekaar schudden.  "Hij zocht de stilte op" zegt kleindochter Simonetta Puccini "hier kon hij ongestoord werken in de stilte en de rust en genieten van de natuur en de jacht." Jazeker ... en nog veel meer.

De Platenruiter

Morgen : Aflevering 3" Geleefd voor de kunst ende liefde "

De vergoeding van magistraten is een heet hangijzer. De uitvoerende macht heeft wel de mond vol van objectieve werklastmeting maar men mag geredelijk aannemen dat dit niet toegepast zal worden op de hoogte echelons. Alleen al de kostenstructuur van de steeds rabiaat als gepolijste piramide voorgestelde structuur van de rechterlijke macht zou dringend een andere schematische voorstelling eisen. Mooi niet dus. Minder magistraten met meer ondersteunend doch zogezegd juridisch geschoold personeel past perfect in het plaatje van de piramide waar niemand wil in het inwendige doolhof wil verloren lopen.

De echte maar pro-forma en gemakkelijkheidhalve vergeten pijnpunten zijn veel ernstiger van aard in een land waar zoveel geld en potentie over de balk in het water gegooid wordt..

Afgezien van de praktische aspecten van elke reorganisatie moet deze van de rechterlijke macht en justitie gestoeld zijn op vaststellingen met betrekking tot algemene beginselen. Wat was en is er fout gegaan met onze rechtsbedeling. Waarom? Waardoor? Waarmee? En wanneer?

Het zou een studie waard zijn om te onderzoeken welk het verband is geweest tussen de wetswijzigingen inzake valsheid in geschriften, procedurefouten en verjaring. Een causaal verband tussen de inmiddels gebleken disfuncties heeft meestal dieper liggende oorzaken.

Schoolvoorbeeld zijn de wettelijke bepalingen inzake verjaring. Hoe sneller een misdrijf of burgerlijke vordering verjaart hoe sneller de afbouw van het werkvolume en hoe meer er naar gestreefd wordt door alle belanghebbende partijen. Magistraten, misdadigers en de meest gerede burgerlijk verantwoordelijke, allen op gelijk wijze.

De goede bedoeling wordt hierdoor de doelstelling ten nadele van een billijke rechtsgang. Dit is de belangrijkste verklaring van het bijna automatisch beroep aantekenen tegen een beslissing in eerste aanleg. Net alsof de eerste rechter minder waardig zou zijn, wat in de praktijk bijna nooit het geval is. Een nieuw hoofdstuk schrijven aan het gerechtelijk wetboek inzake alle gevallen van verjaringstermijnen en schorsing ervan, is dat te veel gevraagd aan de wetgevende macht?

De procedurefouten en hun gevolgen zijn een ware dada voor het hof van Cassatie. Zou er mits een kortstondige inspanning geen wetgevend werkje kunnen gepleegd om deze bezigheidstherapie voor de hoogste magistraten van tot een minimum te beperken? Ze zouden dan meer tijd krijgen om zich bijvoorbeeld te wijden aan een nieuwe en belangrijke taak bij voorbeeld sluitende tuchtprocedures ten laste van onrechtvaardige magistraten die over de schreef gingen en waarvan elke weldenkende burger van mening is dat zij nog mogen genieten van een minimum leefloon respectievelijk minimum pensioen.

De toetsing aan de algemene rechtsprincipes wordt verondersteld gewetensvol te gebeuren in hoofde van elke magistraat. De toetsing aan de grondwet is in dit gefederaliseerde land echter zo een dergelijk gloeiend heet hangijzer dat niemand er nog om maalde. Vandaar als symptoom van de angstige onwil de nog vrij recente oprichting van een rechtbank buiten categorie in de rechtsstaat: het grondwettelijk hof.

De massale bevoegdheidsuitbreidingen inzake administratieve aangelegenheden die uiteraard de burgers rechtstreeks aanbelangen is ook te beschouwen als een symptoom voor de weigering zulke aangelegenheden te onderwerpen aan gewone beroepsrechters. De parallelle rol van Raad van State is gegroeid als een uitwas buiten proportie. Deze laatste twee items getuigen van een gewilde politisering van de rechtspraak dewelke men niet durfde toevertrouwen aan de derde staatsmacht.     

Gaius   

Morgen aflevering 14 en slot. “Slotsom: de kern van het probleem.”

In dit weerzinwekkend verhaal is er een foute rolverdeling: de werkelijke beesten zijn zij die zich te buiten gaan aan dergelijke barbaarse praktijken. Geen enkele religie van welke aard ook mag zich hiervoor een vrijgeleide toe-eigenen. En de echte schapen zijn zij die langs de zijlijn werkeloos toekijken en in makke onderwerping het schouwspel ondergaan.

Van het Aards Paradijs zijn ons enkele zaken overgebleven : de maan, de sterren, kinderogen en dieren.

Pion Liber                                                                  

Gemeenteraadsfractie VB beschouwt zich als het Mekka van Vlaanderen.

Wij moeten dat beamen.  Zoals blijkt uit onderstaande afbeelding genomen met een verborgen camera aan de Scheldeoevers.

Leden van de Antwerpse Vlaams Belangfractie maken zich op om naar de gemeenteraad te trekken.

Neen, wij gaan niet meer skiën in racistisch Zwitserland, na het schandelijke afwijzen van de bouw van minaretten.

.

Wij gaan gezellig op vakantie naar de Prachtlanden.

Boycot Zwitserland VZW  een initiatief gesoepsidieerd door Jozef de Witte en zijn werkgever de Lotto, de Standaard, VRT, de Bisschoppenconferentie, Humo-in-staking, de VZW Islam-ies-uw-vriend, de samenwerkende vennootschap "Groen ! ist Mein Koran", en de Vlaamse Regering.

http://www.tsr.ch/tsr/index.html?siteSect=200001&sid=11546392

Wij gruwen van het woord "vuilbekkerij", dat in de politiek al enige tijd opgang maakt : het houdt een schijnheilige interpretatie in van woorden of uitdrukkingen die niet passen in het politiek-correcte plaatje.

Het zijn de media en de politici van de traditionele partijen die beslissen wat zij willen bestempelen als vuilbekkerij.  Ex-minister Dirk van Mechelen van de VLD zei op televisie tijdens een van verkiezingsdebatten,  dat hij "gruwt" van de uitdrukking van "the pocket van Mohamed" die Filip Dewinter op een partijbijeenkomst lanceerde.  De zenuwachtige onderbreker van de VRT, Lieven Verstraeten, zet een vies gezicht op (wat de man geen extra inspanningenn kost) als hij de kans krijgt een VB-er in zijn netten te strikken en hem te confronteren met deze "ijselijke" uitdrukking.

Als u aan een toevallige voorbijganger in de straat vraagt wat die vindt van de uitdrukking van Dewinter, zal die daar ofwel om lachen ofwel onverschillig aan voorbijgaan.  Vuilbekkerij is iets totaal anders en u zal ons niet euvel duiden, dat we geen voorbeelden aanhalen, alhoewel we ons heel erg moeten inhouden.

Het zijn de media en de politici die "vuilbekkerij" lanceren, zodanig dat het gebruik van het woord, op zich al vieze rillingen bezorgt.

Moeten wij zeggen wat wij politieke vuilbekkerij vinden ? 

- De Gucht die de kiezers van het Vlaams Belang bestempelt als mestkevers. Dat is een bevolkingsgroep stigmatiseren en beschimpen : schandelijke vuilbekkerij.

- Louis Tobback die iedereen oproept "het Vlaams Blok/Belang" te bestrijden met alle mogelijke middelen. Dat is niet alleen vuilbekkerij, dat is uitlokking tot geweld, aanzetten om de regels van de democratie omver te halen.

- Herman Decroo, die zichzelf de plezantste vindt en die Vlaams-nationalisten vergelijkt met mentaal gehandicapten. Vuilbekkerij, die verraadt hoe deze blaaskaak denkt over de mensen.

- Bart de Wever die tijdens een televisiereportage Vlaams Belangers bestempelt als marginalen.  Dat nijpt nog meer dan wat de anderen zeggen, want De Wever behoort plusminus tot het zelfde politieke kamp.

Het is maar om even op een duidelijke manier te zeggen, hoe schijnheilig het regime te werk gaat.  Allicht wist u dat wel.

Ray